Δεν είναι τυχαίο ότι επέλεξε τους τομείς της δημόσιας διοίκησης και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης ο πρωθυπουργός, για να εγκαινιάσει τις εξαγγελίες των κυβερνητικών μέτρων. Πρώτον, επιθυμεί να στηρίξει τον εκλεκτό του υπουργό Εσωτερικών, Αλ. Παπαδόπουλο, στο "δύσκολο" έργο που έχει αναλάβει, να φέρει τη δημόσια διοίκηση και την ΤΑ στα μέτρα του Μάαστριχτ.

Δεύτερον, καθιστά σαφές, αρχίζοντας από τους δημοσίους υπαλλήλους, ότι ελάχιστα τον ενδιαφέρει η γνώμη τους και πολύ περισσότερο η κατάστασή τους και τα αιτήματά τους. Αυτό που νοιάζει τον πρωθυπουργό είναι γνωστό, τι θα πουν οι Βρυξέλλες και η εγχώρια ολιγαρχία.

Οι εργαζόμενοι στο δημόσιο τομέα και την Τοπική Αυτοδιοίκηση δεν έχουν περιθώρια για αυταπάτες. Η φιλοσοφία και κατεύθυνση των πρωθυπουργικών εξαγγελιών είναι βαθιά νεοσυντηρητική και αντιλαϊκή. Στο στόχαστρο βρίσκονται όχι βέβαια οι αιτίες της κακοδαιμονίας που επικρατεί στον κρατικό μηχανισμό, αλλά το ανθρώπινο δυναμικό, τα δικαιώματα και οι κατακτήσεις του.

Αν κάποιοι εξακολουθούσαν αφελώς, και μετά τη διάψευση των προεκλογικών εξαγγελιών για το νέο μισθολόγιο, να τρέφουν αυταπάτες για το πού το πάει η κυβέρνηση Σημίτη στη δημόσια διοίκηση και την ΤΑ, οι χτεσινές εξαγγελίες σάρωσαν και τις τελευταίες "φρούδες ελπίδες".

Μόνη διέξοδος, οι μαζικοί και αποφασιστικοί αγώνες.

Δεν ξάφνιασε, βέβαια, κανέναν η προχτεσινή παρέμβαση του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας, Λ. Παπαδήμου, ο οποίος μιλώντας στο Ελληνοβρετανικό Επιμελητήριο "επισήμανε την ανάγκη λήψης μέτρων για την επιτάχυνση της είσπραξης των εσόδων και την περιστολή των δαπανών".

Ως θεματοφύλακας των εντολών των Βρυξελλών είναι απολύτως συνεπής και επιχειρεί να συνεισφέρει, στο μέτρο των δυνάμεών του, στη γενικότερη προσπάθεια επιβολής των αντιλαϊκών μέτρων.

Ομως, ο κύριος καθηγητής δεν περιορίστηκε μόνο στις συνήθεις επισημάνσεις. Προχώρησε ένα βήμα παραπέρα και υπογράμμισε "την ανάγκη αλλαγών στην αγορά εργασίας, η οποία πρέπει να λαμβάνει υπόψη της τις εξελίξεις στη διεθνή σκηνή, τη σχέση κόστους - εργασίας στην Ελλάδα και το εξωτερικό και τη συσχέτιση παραγωγικότητας και αμοιβής".

Σαφής ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας. Τόση σαφήνεια όση διακρίνει και τις τοποθετήσεις του ΣΕΒ για το ζήτημα αυτό...

Και βέβαια όταν μιλάει για σχέση κόστους - εργασίας στην Ελλάδα και το εξωτερικό, δεν αναφέρεται στις χώρες της Δυτικής Ευρώπης, αλλά σε αυτές των Βαλκανίων...

Το πρόσφατο ατύχημα του "Πήγασος" έγινε αφορμή, για να αποκαλυφθεί- εντελώς τυχαία και συμπτωματικά - και άλλη μια κομπίνα, που συνηθίζεται ιδιαίτερα στους ναυτιλιακούς κύκλους, όπως λένε οι επαϊοντες. Οι υπεύθυνοι του "Πήγασος" δεν είχαν δηλώσει παρά τους μισούς περίπου επιβάτες, με συνέπεια να υπάρχουν σοβαρά διαφυγόντα έσοδα για το δημόσιο, το ΝΑΤ, κλπ. Γεγονός, που αποκαλύφθηκε, όταν οι εκατοντάδες ταλαιπωρημένοι και φοβισμένοι επιβάτες του πλοίου έπρεπε με άλλα μέσα να ξαναγυρίσουν στον Πειραιά.

Είπαμε, τα πλοία τα 'χουν, για να μαζεύουν λεφτά...

Εδώ πωλούνται

όνειρα,

ισόγεια

και ανώγια,

χιλιάδες σπίτια

δίνουμε,

σ' εργάτες

με τα... λόγια!

Εδώ πωλούνται

όνειρα,

με κήπους

και μπαλκόνια,

εσύ κάνεις

την αίτηση

και παίρνουν

τα... εγγόνια!

Εδώ πωλούνται

όνειρα,

τζάμπα

χωρίς καπίκι,

αρκεί μόνο

να βάλετε

την ψήφο

υποθήκη!

Ο οίστρος

Κάποτε, οι πολίτες πλήρωναν τους φόρους τους - όσοι και τότε πλήρωναν - και με τα χρήματα αυτά το κράτος έβγαζε πέρα τις βασικές του υποχρεώσεις, ανάμεσα στις οποίες ήταν η δημόσια παιδεία και η υγεία, η επιχορήγηση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, τα δημόσια έργα κλπ. Οχι, βέβαια, πως δεν υπήρχαν και τότε κάποιοι μεγαλοκαρχαρίες, που δεν πλήρωναν φόρους και πολλαπλά απομυζούσαν το μόχθο των εργαζόμενων, αλλά δεν είχαμε και το σημερινό χάλι.Τώρα, τα πράγματα έχουν ριζικά αλλάξει. Οι εργαζόμενοι και πάλι πληρώνουν φόρους και μάλιστα πολύ περισσότερους από παλιότερα. Το κράτος, όμως, καθημερινά αποποιείται τις ευθύνες του. Η δημόσια παιδεία μετατρέπεται σε χώρο πειρατείας της "ιδιωτικής πρωτοβουλίας". Η δημόσια υγεία το ίδιο. Οι κοινωνικές δαπάνες των κρατικών προϋπολογισμών πετσοκόβονται, οι δε εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι καλούνται καθημερινά να χώνουν βαθύτερα το χέρι στην τσέπη τους...

Και δεν έφταναν όλ' αυτά, θέλουν τώρα να προσθέσουν και νέα φορολογικά βάρη στους εργαζόμενους, είτε μέσα από την Τοπική Αυτοδιοίκηση είτε με ειδικούς φόρους, όπως αυτός της "κοινωνικής αλληλεγγύης".

Προφανώς, αδυνατούν να συνειδητοποιήσουν πόσο το 'χουν παρακάνει και πόσο προκλητική είναι αυτή η μονόπλευρα φορομπηχτική πολιτική τους. Γι' αυτό και ας πάρουμε όλοι τα μέτρα μας, πριν δε μείνει τίποτε στην τσέπη μας.

Τα τελευταία χρόνια, κάθε φορά, που συμβαίνει ένα ατύχημα, όπως αυτό του πλοίου "Πήγασος", έρχεται και πάλι στη δημοσιότητα το σοβαρότατο πρόβλημα της μεγάλης ηλικίας των πλοίων της ακτοπλοϊας. Σύμφωνα, με σχετική μελέτη του υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας, ο ακτοπλοϊκός στόλος είναι γερασμένος. Πολλά πλοία πλησιάζουν τα 30 χρόνια, ενώ η μέση ηλικία τους φτάνει τα 26. Και αυτή η μελέτη υπάρχει από την άνοιξη του 1994.

Από τότε και μέχρι σήμερα τίποτε δεν έγινε ουσιαστικά για την ανανέωση του στόλου. Ακόμη και σήμερα χρειάζεται 5 και 6 ώρες ένας επιβάτης, για να φτάσει από τον Πειραιά σε κάποιο νησί των Κυκλάδων, αφού τα γέρικα πλοία έχουν - εκτός των άλλων - και μικρή ταχύτητα.

Και κάθε φορά, ο εκάστοτε υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας βγαίνει στις τηλεοράσεις, για να δηλώσει πως σύντομα όλα θα αλλάξουν. Το ίδιο έκανε προχτές και ο τωρινός. Και τίποτε δε γίνεται.

Βλέπετε, δε διαθέτουν τα απαραίτητα χρήματα οι εφοπλιστές... "Τα πλοία θα αντικατασταθούν, μόνο αν το κράτος φροντίσει, να επιδοτηθούμε από το πακέτο Ντελόρ", δήλωσε πρόσφατα ένας εξ αυτών, ο Αντ. Αγαπητός.

Δίκιο έχουν οι άνθρωποι. Τα καράβια τα έχουν, για να μαζεύουν χρήματα και όχι για να δίνουν... Ας είναι καλά ο καπιταλισμός, οι "νόμοι της αγοράς", η"ιδιωτική πρωτοβουλία" και όλα τα συναφή...

"Αυτό που ζητείται είναι ποιο είναι το κοινωνικό πρόσωπο του ΠΑΣΟΚ...", δήλωσε σοβαρά-σοβαρά ο βουλευτής του κυβερνώντος κόμματος, Δ. Πιπεργιάς, σε ραδιοφωνικό σταθμό. Συναισθανόμαστε την αγωνία του βουλευτή και του προτείνουμε, αφού εξαντλήσει την αναζήτηση σε όλες τις άλλες πιθανές... κρυψώνες, ας ψάξει στα... αζήτητα και αμέσως μετά στα "ανύπαρκτα"...