Για να κατανοούνται η αναγκαιότητα και η επικαιρότητα του σοσιαλισμού, η σημαντικότερη προϋπόθεση είναι η άνοδος της ικανότητας να αξιοποιούμε τις θεωρητικές και πολιτικές επεξεργασίες, την τεράστια πείρα του Κόμματος, τις πολιτικές εκτιμήσεις και αποφάσεις της ΚΕ.

Αυτή η άνοδος της ικανότητας του Κόμματος δεν οικοδομείται «εν κενώ», αλλά μέσα στην καθημερινή ιδεολογική, πολιτική και μαζική δράση. Μέσα στη διαπάλη, τη σύγκρουση με την αστική τάξη και τις πολιτικές δυνάμεις που την εκπροσωπούν. Στη σύγκρουση με το κράτος, την εργοδοσία και τους πολύμορφους μηχανισμούς τους. Η επαναστατική ικανότητα δουλεύεται μέσα στην κοινή πάλη, μαζί με τους πιο δραστήριους και ανυπότακτους εργάτες και εργάτριες, τους βιοπαλαιστές αγρότες και επαγγελματίες, τις γυναίκες, τους σπουδαστές και μαθητές από τα λαϊκά στρώματα. Εξελίσσεται σε συνδυασμό πάντα με την καθημερινή έγνοια και προσπάθεια για την ανάπτυξη του ιδεολογικού - θεωρητικού επιπέδου του κάθε μέλους του Κόμματος και της ΚΝΕ.

Η εξέταση της δράσης του Κόμματος, όλη την προηγούμενη περίοδο, με βάση τις εκτιμήσεις της ΚΕ, δίνει τη δυνατότητα να βγουν και να αφομοιωθούν χρήσιμα και πολύτιμα συμπεράσματα, απαραίτητα για τη δουλειά μας από εδώ και πέρα.

Θέτουμε τα παρακάτω ζητήματα ως μια συμβολή στην κατανόηση ορισμένων συμπερασμάτων, που αναδεικνύονται από τις εκτιμήσεις της ΚΕ και τον συλλογικό προβληματισμό που αναπτύσσεται στο Κόμμα.

Η δράση του Κόμματος μέσα σε αυτές τις πρωτόγνωρες συνθήκες είναι μια μεγάλη παρακαταθήκη, που πρέπει να εκτιμηθεί σωστά η σημασία της στάσης του αυτήν την περίοδο.

Αυτή η περίοδος είχε νέα απρόβλεπτα στοιχεία, όπως:

• Η απότομη επιδείνωση της θέσης της υγείας του λαού.
• Ο υποχρεωτικός εγκλεισμός.
• Η ένταση της ιδεολογικής, πολιτικής και προπαγανδιστικής τρομοκράτησής του για να σκύψει το κεφάλι.

Ολα αυτά που πρώτη φορά ζούμε τις τελευταίες δεκαετίες συνδυάζονται:

• Με την κλιμάκωση της επίθεσης της κυβέρνησης και της εργοδοσίας, που αξιοποιούν την πανδημία ως μοναδική ευκαιρία για χτύπημα των δικαιωμάτων και ένταση της εκμετάλλευσης των εργατοϋπαλλήλων με την επιτάχυνση των αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων.
• Με την κυβερνητική επιχείρηση χειραγώγησης λαϊκών δυνάμεων με τη δήθεν υπεύθυνη διαχείριση της πανδημίας και τη συγκάλυψη της άθλιας κατάστασης του δημόσιου συστήματος Υγείας.
• Με την καλλιέργεια αυταπατών ότι με το τέλος της πανδημίας τα πράγματα θα επιστρέψουν στις παλιές και καλές μέρες της κανονικότητας, για να εκτονωθεί η λαϊκή δυσαρέσκεια.
• Με την κλιμάκωση της καταστολής παράλληλα πάντα με την ένταση της αντιλαϊκής πολιτικής.
• Με την παραπέρα εμπλοκή της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και την όξυνση των σχέσεων των αστικών τάξεων Ελλάδας και Τουρκίας.

Δεν είναι υπερβολή να εκτιμήσουμε ότι πέρα από τις ιστορικές περιόδους που το Κόμμα έδρασε σε συνθήκες πολέμου και επαναστατικής κατάστασης, σήμερα είναι μια περίοδος που έχει τις περισσότερες προκλήσεις και τις μεγαλύτερες απαιτήσεις των τελευταίων δεκαετιών. Το Κόμμα όχι μόνο δεν ανέστειλε τη δράση του, αλλά την προσάρμοσε πετυχημένα και άνοιξε νέους δρόμους. Το Κόμμα ανταποκρίθηκε στις απαιτήσεις των καιρών και αυτό επιβεβαιώνει ότι δεν υπάρχουν αξεπέραστες δυσκολίες για τους κομμουνιστές και τις κομμουνίστριες.

Αυτό δεν πρέπει να θεωρείται εκ των προτέρων δεδομένο, ότι δηλαδή μέσα σε τέτοιες δύσκολες συνθήκες και σε μεγάλες καμπές το Κόμμα μπορεί και έχει δράση, να επαναστατικοποιεί συνειδήσεις. Ούτε είναι δεδομένο ότι η δράση του θα είναι αποτελεσματική, με βάση τα κριτήρια που έχει θέσει με τις Αποφάσεις του, τον χαρακτήρα και την ιστορική του αποστολή.

Καθοριστικό ρόλο έπαιξε η πολύχρονη ιδεολογική και πολιτική προετοιμασία του Κόμματος. Οι πολιτικές εκτιμήσεις και προβλέψεις του με βάση το Πρόγραμμά του και τις θεωρητικές επεξεργασίες του.

Η δοκιμασία του να δρα 30 χρόνια σε συνθήκες αντεπανάστασης και υποχώρησης του κινήματος, διαφυλάσσοντας και ενισχύοντας τον επαναστατικό χαρακτήρα του.

Ωστόσο, η κατάσταση που διαμορφώθηκε απότομα και απρόβλεπτα, έβαλε την ΚΕ μπροστά σε νέες απαιτήσεις και προκλήσεις.

Η ΚΕ ανταποκρίθηκε όπως και ολόκληρο το Κόμμα. Η καθοδηγητική και συνολική δράση της περιόδου προσθέτει νέα πείρα πολύτιμη για το Κόμμα και το κίνημα. Είναι καθήκον η μελέτη και αφομοίωσή τους με όρους θεωρίας και πράξης.

Στην κατεύθυνση αυτή υπογραμμίζουμε ορισμένα συμπεράσματα χρήσιμα για τη συνέχιση της δουλειάς μας.

Η ΚΕ δεν αρκέστηκε, ούτε επαναπαύτηκε από το γεγονός ότι επιβεβαιώθηκαν οι προβλέψεις και οι πολιτικές εκτιμήσεις της.

Εγκαιρα μελέτησε και εκτίμησε τη νέα κατάσταση που διαμορφωνόταν με ταχύτητα, σαρωτική θα λέγαμε.

Εκτίμησε το βάθεμα της καπιταλιστικής κρίσης ως εξέλιξη των φαινομένων επιβράδυνσης και στασιμότητας της οικονομίας μιας σειράς ισχυρών καπιταλιστικών χωρών της Ευρωζώνης κ.λπ. Εκτίμησε σωστά τον καταλυτικό ρόλο της πανδημίας στην επιτάχυνση της κρίσης και όχι ως αιτίας της, όπως θεωρούν μια σειρά αστικές και οπορτουνιστικές δυνάμεις. Καθοριστική ήταν η εκτίμησή της, ώστε μέσα στον ορυμαγδό των εξελίξεων να μη συγκαλύπτονται οι αιτίες της κρίσης και οι υπεύθυνοι για την ένταση της αντεργατικής - αντιλαϊκής επίθεσης.

Ταυτόχρονα, δεν υποτίμησε τους κινδύνους από αυτή καθαυτή την πανδημία. Εθεσε ως πρώτιστο καθήκον τη διεκδίκηση και οργάνωση της πάλης του λαού για όλα τα αναγκαία μέτρα για την προστασία της υγείας του λαού. Παράλληλα, με βάση τις οδηγίες των επιστημόνων, πήρε μέτρα υγειονομικής θωράκισης και εξασφάλισης της όσο το δυνατόν ασφαλούς λειτουργίας και δράσης του Κόμματος. Από την άποψη αυτή, είναι υποδειγματική, υπεύθυνη και διδακτική η συλλογική ευθύνη που υπήρξε και υπάρχει στο Κόμμα και στην ΚΝΕ. Ετσι εξηγείται ότι και τα κρούσματα μέσα στο Κόμμα όλη αυτή την περίοδο είναι ελάχιστα, παρά τους κινδύνους και την έκταση της νόσου.

Εγκαιρα τα καθοδηγητικά επιτελεία του Κόμματος επεξεργάστηκαν το πλαίσιο της πολιτικής και μαζικής δράσης, παίρνοντας υπόψη τη συγκεκριμένη κατάσταση. Επεξεργάστηκαν τα κατάλληλα και εύστοχα συνθήματα όπως: «Πίσω από τις μάσκες έχουμε φωνή», «ορατός εχθρός είναι ο καπιταλισμός» κ.ά. Και όλα αυτά έγιναν σε συνθήκες που καταρρέει σαν χάρτινος πύργος το δημόσιο σύστημα Υγείας, που φουντώνει η ανεργία, που χρεοκοπούν οι βιοπαλαιστές αγρότες και επαγγελματίες, που οξύνονται δραματικά οι συνθήκες ζωής μέσα στα λαϊκά νοικοκυριά με την τηλεργασία, την τηλεκπαίδευση κ.λπ.

Η ΚΕ επεξεργάστηκε την πολιτική τακτική του Κόμματος με συνεχή αποκάλυψη της πολιτικής και των ευθυνών της κυβέρνησης, την πολιτική και τη δημαγωγία του ΣΥΡΙΖΑ για τις ευθύνες του για την κατάσταση στο σύστημα Υγείας και όχι μόνο. Επίσης αποκάλυψε τον ρόλο του για τη θέση που πήρε ότι «θα λογαριαστούμε μετά» κ.λπ.

Οξυνε την αντιπαράθεση με αναχρονιστικές απόψεις από αντιδραστικές δυνάμεις. Κράτησε ανοιχτό το μέτωπο στη φασιστική Χρυσή Αυγή και άλλα φασιστικά μορφώματα.

Εσπασε την απαγόρευση και την τρομοκράτηση του λαού πραγματοποιώντας κινητοποιήσεις για την επέτειο του Πολυτεχνείου.

Επεξεργάστηκε πολύ συγκεκριμένα το πλαίσιο πάλης με κριτήριο τις ανάγκες και τα δικαιώματα όλου του εργαζόμενου λαού, αλλά και με συγκεκριμένες αιχμές και διεκδικήσεις που υπηρετούν την ανάγκη συσπείρωσης και αγώνα από ευρύτερα εργατικά και λαϊκά τμήματα που πλήττονται βάναυσα.

Ιεράρχησε σωστά τα αιτήματα πάλης, ώστε να δένονται σε όλες τις κινητοποιήσεις τα ζητήματα της υγείας με τις γενικότερες διεκδικήσεις για την ανεργία, για τις συνθήκες δουλειάς, για την εκπαίδευση, για τη διεκδίκηση υποδομών από φυσικές καταστροφές - πλημμύρες - σεισμούς - πυρκαγιές κ.ά.

Το Κόμμα επεξεργάστηκε παραπέρα την τακτική του στο κίνημα, τις μορφές και τα πλαίσια πάλης.

Οι δυνάμεις του Κόμματος και της ΚΝΕ πρωτοστάτησαν στις σωματειακές κινητοποιήσεις που αναπτύχθηκαν από τους υγειονομικούς, τους εκπαιδευτικούς και από τους μαθητές.

Επίσης πρωτοστάτησαν στις κινητοποιήσεις για την αποκατάσταση των πληγέντων από τις πλημμύρες στην Εύβοια, στην Καρδίτσα κ.α.

Οι κομμουνιστές είναι στην πρώτη γραμμή στις κινητοποιήσεις των εργαζομένων στη ΛΑΡΚΟ.

Ο ρόλος των δυνάμεων του Κόμματος ήταν μεγάλης σημασίας στην απεργία στις 26 Νοέμβρη. Μπήκαν καλύτερες βάσεις για τη συνέχεια.

Τα μέλη του Κόμματος και της ΚΝΕ κατακτούν πείρα και ικανότητα να δρουν στο κίνημα με επεξεργασμένο πλαίσιο και με τρόπο που να συσπειρώνουν και να κινητοποιούν έναν ευρύτερο εργατικό και λαϊκό κόσμο.

Σε αυτήν τη δύσκολη περίοδο, το Κόμμα συνέχισε προσαρμοσμένα τη λειτουργία του, την πολιτική και μαζική του δράση. Εδωσε για άλλη μια φορά το μήνυμα της αντίστασης, της ελπίδας από την πάλη του λαού. Διδάσκει και διαπαιδαγωγεί με τόλμη και αφοβία. Κυρίως δείχνει το δρόμο της πολιτικής διεξόδου, την πάλη για την εργατική εξουσία, για την οικοδόμηση της σοσιαλιστικής κοινωνίας, για να βρούνε ουσιαστική λύση τα προβλήματα του λαού.

Με όλα τα παραπάνω στοιχεία μέσα στις αντιφατικές πολιτικές συνθήκες αυξημένης δυσαρέσκειας, αβεβαιότητας, φόβου και συντηρητικοποίησης, συνυπάρχουν και ορισμένα στοιχεία που δείχνουν δυνατότητες για το Κόμμα και το κίνημα.

Η στάση του Κόμματος ενίσχυσε το κύρος του, την εκτίμησή του και την εμπιστοσύνη από έναν ευρύτερο κόσμο. Οι εργαζόμενοι βλέπουν το Κόμμα ως εγγύηση στην υπεράσπιση των λαϊκών δικαιωμάτων τους, ως στήριγμα και αποκούμπι για τη βελτίωση των συνθηκών δουλειάς αλλά και της ζωής τους. Πολλοί περισσότεροι εργαζόμενοι και άλλοι λαϊκοί άνθρωποι παρακολουθούν με ενδιαφέρον τι λέει και τι κάνει το ΚΚΕ. Από αρκετούς σπάνε προκαταλήψεις.

Η πολιτική περίοδος είναι τέτοια που συντελούνται διεργασίες μέσα στις συνειδήσεις, που εκφράζονται με προβληματισμούς, με αλλαγή κάποιων αντιλήψεων σε πολλούς ανθρώπους. Ενας κόσμος σκέφτεται πιο ριζοσπαστικά, κάτω από ορισμένες προϋποθέσεις που μπορούν να οδηγήσουν σε πιο στερεή συσπείρωση με την πολιτική του Κόμματος, που σε συνηθισμένες «ήρεμες» συνθήκες θα χρειαζόταν πολύ περισσότερος χρόνος.

Τα παραπάνω στοιχεία δείχνουν δυνατότητες, αλλά που από μόνες τους δεν μπορούν να φέρουν αποτελέσματα. Απαιτούνται και ορισμένες άλλες προϋποθέσεις, που πρέπει να πάρουμε υπόψη στη δουλειά μας.

• Χρειάζεται να βρούμε τρόπους μέσα σε αυτές τις συνθήκες, ώστε να δυναμώνει η εκλαΐκευση και να γίνει πιο διεισδυτική, να φτάσει πιο πλατιά η πολιτική πρόταση του Κόμματος. Γιατί είναι αυτή που μπορεί να «δέσει» τη δουλειά, να βοηθήσει καταλυτικά και καθοριστικά να βγουν συμπεράσματα, να υπάρξει φως μέσα στη μαυρίλα. Να αρχίσει να καταλαβαίνει ένας κόσμος που σήμερα βλέπει αδιέξοδο, ότι δεν υπάρχει ελπίδα μέσα στο καπιταλιστικό σύστημα. Η μια τραγωδία θα διαδέχεται την άλλη.
• Η διαχείριση της πανδημίας, που γίνεται με κριτήριο το κέρδος, μπορεί να κλονίσει βεβαιότητες και πεποιθήσεις που φαίνονται μέχρι τώρα ακλόνητες. Είναι πολλά τα ζητήματα και τα ερεθίσματα σήμερα και θα γίνονται όλο και περισσότερα το επόμενο διάστημα, που μπορεί να συμβάλουν ώστε να βρουν πολλοί το «κόκκινο νήμα» και να αρχίσουν να κατανοούν και να προσεγγίζουν την πολιτική του Κόμματος.
• Πρέπει να γίνουμε πιο ικανοί, πιο πειστικοί, να προβάλουμε ολοκληρωμένα την πολιτική του Κόμματος, τις θέσεις του για τα λαϊκά προβλήματα.
• Σήμερα μπορούμε με βεβαιότητα να εκτιμήσουμε ότι το επόμενο διάστημα θα φανούν πολύ πιο οξυμένα οι συνέπειες της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης στη ζωή της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων. Στο ίδιο διάστημα θα δυναμώσει η αντεργατική επίθεση με το σχέδιο Πισσαρίδη προ των πυλών, τα άλλα τερατουργήματα όπως ο νέος συνδικαλιστικός νόμος κ.ά.
• Η φθορά της ΝΔ θα είναι αναπόφευκτη για το τίμημα αυτής της πολιτικής. Ωστόσο, ο λαός δεν πρέπει να πέσει για άλλη μια φορά «απ' τη Σκύλλα στη Χάρυβδη». Να αναζητήσει λύση στον σοσιαλδημοκρατικοποιημένο ΣΥΡΙΖΑ, να ενισχύσει το κόμμα «μπαλαντέρ» του συστήματος, το ΚΙΝΑΛ, ή να πάει στο ακροδεξιό εθνικιστικό κόμμα της Ελληνικής Λύσης του Βελόπουλου ή άλλα εθνικιστικά φασιστικά μορφώματα που εκκολάπτονται.
• Απαραίτητη είναι σε όλο τον λαϊκό κόσμο η αποκάλυψη του ρόλου των διάφορων οπορτουνιστικών πολιτικών δυνάμεων και κινήσεων, του ΜέΡΑ25, των υπό αναδόμηση σοσιαλδημοκρατικών σχημάτων από στελέχη που συμμετείχαν στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Ολες οι προαναφερόμενες και προτεινόμενες από το σύστημα «λύσεις» είναι δοκιμασμένες και χρεοκοπημένες. Δεν πρέπει να υπάρχει καμία υποτίμηση και εφησυχασμός. Το μέτωπο αποκάλυψης απέναντί τους πρέπει να είναι συστηματικό και διαρκές, χωρίς να κόβουμε γέφυρες με λαϊκό κόσμο που τους ακολουθεί και αρκετοί από αυτούς προβληματίζονται.
• Οι δυνάμεις του Κόμματος και της ΚΝΕ, μαζί με τους οπαδούς και τους ανθρώπους που συσπειρώνονται μαζί μας, είναι μια μεγάλη δύναμη κρούσης με ανεξάντλητες εφεδρείες. Ολοι αυτοί μπορούν και πρέπει να μπούνε στη μάχη της διαφώτισης, της ενίσχυσης της συσπείρωσης σε αντιμονοπωλιακή, αντικαπιταλιστική κατεύθυνση.
• Από τα καθοδηγητικά όργανα, την ΚΕ, τις ΕΠ, τις ΤΕ μέχρι και τους γραμματείς και τα Γραφεία των ΚΟΒ εξαρτάται πώς θα πετύχουμε την ένταξη και την αξιοποίηση όλου αυτού του πολύτιμου δυναμικού.
• Η αύξηση της κυκλοφορίας του «Ριζοσπάστη», η επιδίωξη αύξησης της κυκλοφορίας της ΚΟΜΕΠ, του ιστορικού, πολιτικού αλλά και λογοτεχνικού βιβλίου, οι συσκέψεις με διάφορες μορφές που πραγματοποιούνται ακόμα και τώρα, οι προσωπικές συνεργασίες που έχουν συστηματοποιηθεί, το πιάσιμο των πλάνων της Οικονομικής Εξόρμησης δείχνουν τις δυνατότητες. Μπορούμε να ξεπερνάμε εμπόδια, να πετυχαίνουμε τους στόχους σε όλες τις συνθήκες.

Αλλη προϋπόθεση είναι να γίνουν αποφασιστικά βήματα για την ενίσχυση της πρωτοπόρας δράσης των κομμουνιστών στο κίνημα, για την οργάνωση της πάλης για τα δικαιώματα του εργαζόμενου λαού.

Την προηγούμενη περίοδο έγιναν σοβαρά βήματα προς αυτή την κατεύθυνση. Αναπτύχθηκαν σημαντικές πρωτοβουλίες. Υπάρχουν και κάποια αποτελέσματα ανόδου της πολιτικής ικανότητας, αλλά δεν χαρακτηρίζουν ακόμα τη δουλειά μας.

Εχει μεγάλη σημασία να κατανοηθούν, να αφομοιωθούν η πείρα και τα συμπεράσματα που βγαίνουν από τη διαμόρφωση των πλαισίων πάλης και της τακτικής στο κίνημα.

Οι πρωτοβουλίες, η πρωτοπόρα και άφοβη δουλειά των κομμουνιστών, σε συνδυασμό με την πολιτική επεξεργασία των διεκδικητικών πλαισίων πάλης και η επιλογή των κατάλληλων μορφών δράσης έδωσαν ώθηση και σωστό προσανατολισμό στις κινητοποιήσεις των υγειονομικών, των εργαζομένων σε άλλους κλάδους όπως στις Κατασκευές, στο Εμπόριο, στον Τουρισμό - Επισιτισμό, στους Εκπαιδευτικούς κ.α. Εσπασαν την αδράνεια, την αναποτελεσματικότητα, τον συμβιβασμό, ταρακούνησαν τα λιμνάζοντα νερά. Βάζουν παρακαταθήκη για τη συνέχεια.

Η κατάσταση οξύνεται και με ραγδαία χειροτέρευση της θέσης της εργατικής τάξης και του λαού, σε συνδυασμό με την υποχώρηση του κινήματος. Ολα αυτά, από τη μια, ρίχνουν χαμηλά την απαιτητικότητα και τις διαθέσεις για αγώνα και, από την άλλη, υπάρχουν και θα υπάρχουν αγωνιστικά σκιρτήματα και ξεσπάσματα. Δεν αποκλείουμε ακόμα και την απότομη αγωνιστική ανάταση τμημάτων των εργαζομένων ή άλλων λαϊκών στρωμάτων. Υπάρχουν και τώρα παραδείγματα, που δείχνουν ότι δεν μπορεί να ξέρεις από πριν ποιο θα είναι το πρόβλημα αυτό που θα αποτελέσει την αφορμή, τη σπίθα που θα ανάψει τη φωτιά του αγώνα.

Γι' αυτούς τους λόγους είμαστε υποχρεωμένοι να δουλεύουμε με την πολιτική μας παντού και διαρκώς. Να έχουμε καλή γνώση της κατάστασης, των διαθέσεων, πρώτα απ' όλα μέσα στους χώρους δουλειάς, στα εργοστάσια και όσο το δυνατό σε περισσότερους χώρους Υγείας, Εκπαίδευσης κ.α.

Πρέπει να έχουμε καθαρό πού θέλουμε να ανέβει και προς τα πού να κατευθυνθεί η πάλη. Επιδιώκουμε η εργατική τάξη, ο λαός γενικότερα να διεκδικεί το σύνολο των δικαιωμάτων και να σαρώσουν κάθε εμπόδιο για την κατάκτηση και την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών τους. Με αυτήν τη λογική πρέπει να μπολιάσουμε το κίνημα.

Αλλο τόσο καθαρό πρέπει να έχουμε ότι η αυτή η διαδικασία δεν γίνεται μια και έξω. Εξαρτάται από τη συνολικότερη πορεία του πολιτικού και συνδικαλιστικού αγώνα. Είναι λοιπόν κρίσιμο ζήτημα της καθοδηγητικής μας δουλειάς για την ανάπτυξη της πάλης η πολιτικοποίηση με τη διαρκή εξειδίκευση και συγκεκριμενοποίηση των αιτημάτων, του διεκδικητικού πλαισίου, των συνθημάτων, τόσο πριν όσο και στη διάρκεια ενός αγώνα. Αλλά και στη διεξαγωγή πολιτικών συμπερασμάτων μετά το τέλος του ή την προσωρινή αναστολή του.

Το ζητούμενο στη συγκεκριμένη φάση της πάλης είναι να καταπιαστούμε πιο συστηματικά και συγκεκριμένα με την κατάσταση των εργαζομένων, την οργάνωση των διεκδικήσεων και του αγώνα τους, τη λύση, έστω και προσωρινά, των προβλημάτων τους, χωρίς υποτίμηση σε κανένα ζήτημα που απασχολεί τον λαό.

Είναι τέτοια η κατάσταση, που όλα τα βασικά προβλήματα, των μισθών, του ωραρίου, των συνθηκών δουλειάς, της Ασφάλισης, της σύνταξης, που απαιτείται η έστω προσωρινή λύση τους, η διεκδίκηση, ακόμα και η υπεράσπιση των όποιων ορίων άμυνας έχουν μείνει ή η μικρή βελτίωσή τους, αυτή συγκρούεται αντικειμενικά με τις βασικές επιλογές της αστικής τάξης.

Επομένως, η διαμόρφωση του διεκδικητικού πλαισίου πρέπει να πατάει σε αυτά τα προβλήματα και να ανοίγει τον δρόμο για την ικανοποίηση των αναγκών. Είναι σημαντική προϋπόθεση να εντάσσονται καταρχήν στην προμετωπίδα των διεκδικήσεων ζητήματα που οξύνονται και αποτελούν αιχμές για τη συσπείρωση και τη συμμετοχή στον αγώνα. Η επιλογή τους είναι σε τελική ανάλυση υπόθεση των ίδιων των εργαζομένων, που εμείς πρέπει να συμβάλουμε, με συστηματική προσπάθεια και υπομονή, ώστε ο αγώνας τους να στρέφεται ενάντια στις αιτίες που τα δημιουργούν. Να μπολιάζονται με άλλα αιτήματα που αποτελούν κριτήρια για τη ζωή τους και αυτή των οικογενειών τους. Ετσι αντικειμενικά θα στρέφονται ενάντια στους πραγματικά υπεύθυνους.

Τώρα απαιτείται ο συνδυασμός τριών βασικών πραγμάτων:

-- Το καλό δούλεμα των πλαισίων πάλης.

-- Η επίμονη και συστηματική οργανωτική δουλειά μέσα στα σωματεία, στις Επιτροπές Αγώνα, ώστε να συμμετέχουν περισσότεροι εργαζόμενοι στην προετοιμασία και τη διεξαγωγή του αγώνα, κάθε κινητοποίησης.

-- Η ταυτόχρονα πολιτική οργανωτική δουλειά του Κόμματος, η οποία προετοιμάζει δυνάμεις, διεξάγει ολοκληρωμένα την ιδεολογικοπολιτική αντιπαράθεση και ανοίγει δρόμους για την πολιτικοποίηση του αγώνα, την ωρίμανση συνειδήσεων.

Για παράδειγμα, σωστά στη ΛΑΡΚΟ δεν παραιτηθήκαμε από τη διεκδίκηση να μην ιδιωτικοποιηθεί. Αλλά, άλλο τόσο σωστά διεκδικήσαμε ταυτόχρονα να μην περάσουν οι μειώσεις στους μισθούς, τα άλλα αντεργατικά μέτρα, για τους εργολαβικούς εργαζόμενους, για Συλλογική Σύμβαση Εργασίας για όλους. Ετσι εξασφαλίσαμε την ενότητα των εργαζομένων. Επίσης, δεν σταματήσαμε να καλλιεργούμε και να ζυμώνουμε την πρόταση του Κόμματος για την ανάπτυξη και αξιοποίηση των παραγωγικών δυνατοτήτων της επιχείρησης σε όφελος των εργαζομένων και της λαϊκής οικονομίας στο πλαίσιο της Εργατικής Εξουσίας.

Θετικό παράδειγμα σωστής επιλογής και διαμόρφωσης πλαισίου ήταν στην απεργία στις 26 Νοέμβρη, που πρότασσε ως ζήτημα αιχμής τις διεκδικήσεις για την προστασία της υγείας του λαού, με την προστασία των δικαιωμάτων για τα ωράρια, τους μισθούς κ.α. και την υπεράσπιση της δυνατότητας να οργανώνεται και να δρα στο συνδικαλιστικό κίνημα.

Στην επόμενη φάση της πάλης, είναι ανάγκη να «γειωθούμε» περισσότερο με την κατάσταση των εργαζομένων, χωρίς να υποταχθούμε, ούτε να αφομοιωθούμε με αυτή. Χρειάζεται να συνδεθούμε και να αγωνιστούμε μαζί τους, για να ανέβει ο αγώνας ένα μπόι παραπάνω στην πολιτικοποίησή του, να κάνουν βήματα στην ανασύνταξη του κινήματος.

Ολα αυτά τα ζητήματα πρέπει να μας απασχολήσουν πιο συστηματικά, τόσο στα καθοδηγητικά όργανα, όσο και στις ΚΟΒ και τις κομματικές ομάδες.

Σε όλα τα επίπεδα και ιδιαίτερα στις ΚΟΒ, είναι ανάγκη να δυναμώσει το ιδεολογικό - πολιτικό περιεχόμενο της συζήτησης, ο προγραμματισμός δράσης, η συζήτηση της πείρας, η κριτική και αυτοκριτική εξέταση της δουλειάς. Να ενισχύεται με απαιτητικότητα η συζήτηση για το πώς θα αντιμετωπίζονται οι δυσκολίες και τα προβλήματα που συναντήσαμε στη δράση όλων μας.

Σε αυτό το έδαφος θα αναπτύσσεται η ικανότητα όλων μας να διεξάγουμε την ιδεολογική, πολιτική και μαζική πάλη. Να δρούμε πρωτοπόρα, πρωτόβουλα, αποτελεσματικά σε όλες τις συνθήκες. Να μετράμε αποτελέσματα στην ισχυροποίηση του Κόμματος, στη συσπείρωση λαϊκών δυνάμεων σε αντιμονοπωλιακή αντικαπιταλιστική κατεύθυνση, στην ανασύνταξη του κινήματος σε όλες τις φάσεις και καμπές της ταξικής πάλης.