ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Το δάσος...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Μύδρους εξαπέλυσε χτες ο Π. Λαφαζάνης, μέλος της ΠΓ του ΣΥΝ και υπεύθυνος για ζητήματα οικονομικής πολιτικής, εναντίον του Συμφώνου Σταθερότητας, με αφορμή τις αποφάσεις του ΕΚΟΦΙΝ. Στα όσα είπε θα μπορούσαμε να προσθέσουμε πολλά ακόμα σχετικά, με το εν λόγω Σύμφωνο, όμως οι καταγγελίες του ισοδυναμούν με άσφαιρα πυρά, καθώς δεν αγγίζουν στο ελάχιστο τη ρίζα του προβλήματος, δηλαδή, το χαρακτήρα της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ενωσης που καθρεφτίζεται και στο Σύμφωνο Σταθερότητας. Κι ακόμα περισσότερο, όταν οι καταγγελίες αυτές καταλήγουν σε προτάσεις περί αντικατάστασής του από ένα άλλο ...κάπως καλύτερο, καθώς τέτοιες προτάσεις συγκαλύπτουν το γεγονός ότι είναι ο χαρακτήρας της ΕΕ και οι σύγχρονες ανάγκες των μονοπωλίων, που θα επιβάλουν και θα καθορίσουν τις οικονομικές και άλλες παραμέτρους, της όποιας νέας συμφωνίας αντικαταστήσει την παλιά και όχι οι όποιοι ...ευσεβείς πόθοι και αυταπάτες. Ο ΣΥΝ επιμένει, για τους δικούς του λόγους και σκοπιμότητες, να δείχνει το δέντρο, αγνοώντας το δάσος. Ομως, όσο κι αν επιμένει στον στρουθοκαμηλισμό, στο ευρωενωσιακό δάσος φύονται ανεξέλεγκτα όλα εκείνα, για τα οποία υποτίθεται ότι κόπτεται, όπως οι εξουθενωτικές πολιτικές λιτότητας που εφαρμόζονται και στη χώρα μας.

Επιστροφή...

Εκδήλωση με θέμα το Ασφαλιστικό διοργανώνει το ΙΟΒΕ, το γνωστό ίδρυμα των βιομηχάνων. Και όπως αναγράφεται στην ανακοίνωση, ένας από τους ομιλητές θα είναι ο Αναστάσιος Γιαννίτσης, καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών, όπως σχετικά αναφέρεται. Δε γνωρίζουμε γιατί ο κύριος καθηγητής ξεχνά και την άλλη του ιδιότητα, αυτήν του πρώην υπουργού Εργασίας στις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ. Εμείς, πάντως, δεν την ξεχνάμε. Και προπαντός δεν ξεχνάμε το περίφημο πακέτο του, που με την ομόθυμη στήριξη της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ το 2001, επιχείρησε να ισοπεδώσει τη δημόσια Κοινωνική Ασφάλιση. Οπως δεν ξεχνούν τα εκατομμύρια των εργαζομένων...

Επιστροφή στον «τόπο του εγκλήματος»; Οπως και να έχει, το γεγονός ότι το στέλεχος του ΠΑΣΟΚ και πρώην υπουργός Εργασίας «επιστρατεύεται» από το ίδρυμα των βιομηχάνων, τίποτα καλό δεν προμηνύει για τους εργαζόμενους και την Κοινωνική Ασφάλιση.

Συνδικαλιστικές... προμήθειες

Είναι γνωστή εδώ και χρόνια η «επιχείρηση» χειραγώγησης του αναπηρικού κινήματος και σύμπλευσης, με την αντιαναπηρική πολιτική των κυβερνήσεων του δικομματισμού, που έχει στήσει η λεγόμενη Εθνική Συνομοσπονδία Ατόμων με Αναπηρία (ΕΣΑΕΑ).

Τώρα, όμως, η ηγεσία της ΕΣΑΕΑ αποφάσισε να μετατρέψει τη Συνοσμοσπονδία κυριολεκτικά σε επιχείρηση, που θα κερδίζει απ' τους ανάπηρους και τις οικογένειές τους, ακόμα και τους φίλους των αναπήρων! Σε συνέντευξη Τύπου, σε κεντρικό ξενοδοχείο της Αθήνας, η ΕΣΑΕΑ ανακοίνωσε χτες τη σύναψη συμφωνίας με εταιρία κινητής τηλεφωνίας που θα προσφέρει «προνομιακό πρόγραμμα» στα μέλη της ΕΣΑΕΑ, τους συγγενείς και φίλους τους, με εκπτώσεις 2% στις αστικές κλήσεις και 6% στις διεθνείς και υπεραστικές κλήσεις και τις κλήσεις προς κινητά τηλέφωνα. Το σημείο - κλειδί, βέβαια, στη συμφωνία βρίσκεται στο ότι απ' το συνολικό τζίρο, ένα ποσοστό 6 - 9% θα εκχωρείται από τους χρήστες των υπηρεσιών στην ΕΣΑΕΑ. `Η, όπως είπε στη συνέντευξη ο πρόεδρος της εταιρίας κινητής τηλεφωνίας: «Η ΕΣΑΕΑ θα λαμβάνει την "προμήθεια" του κάθε πελάτη»!

... Και το πελατολόγιο της ΕΣΑΕΑ

Με άλλα λόγια, όπως ειπώθηκε στη συνέντευξη, αν ο συνολικός τζίρος είναι μηνιαίως 500.000 ευρώ η ΕΣΑΕΑ θα καρπώνεται προμήθεια 45.000 ευρώ! Και αυτά, στην περίπτωση που υπάρξουν 20.000 πελάτες. Διότι οι εκτιμήσεις της εταιρίας - με δεδομένο ότι η ΕΣΑΕΑ αριθμεί 150.000 μέλη - είναι πολύ μεγαλύτερες. Τα χρήματα βέβαια θα ...πάνε σε καλά χέρια. Το πιστοποιεί αυτό και ο διαχειριστικός έλεγχος του υπουργείου Οικονομικών στα οικονομικά της ΕΣΑΕΑ για την περίοδο 1989 - 1999, όπου αναφέρεται, μεταξύ άλλων, ότι κάποιοι απ' την ηγεσία της ΕΣΑΕΑ «διαβιούν και συμπεριφέρονται ως Σαουδάραβες πρίγκιπες»!

Παράς με ουρά, δηλαδή, για τους χρυσοπληρωμένους συνδικαλιστές της ΕΣΑΕΑ, για να συνεχίσουν να υποκλίνονται στην πολιτική που οδηγεί τη συντριπτική πλειοψηφία των αναπήρων στην ανέχεια και την εξαθλίωση.

Τα ... διακομμένα

Γρηγοριάδης Κώστας

ΤΕΛΙΚΑ ...ΤΙ ΕΓΙΝΕ; Επαθε ζημιά ή όχι η ενημέρωση και η τηλεοπτική ψυχαγωγία του Ελληνα πολίτη, με τη διακοπή των διαπραγματεύσεων της αγοραπωλησίας της «Πήγασος» και όσων η εταιρία αυτή κατέχει; Είναι σαφές ότι κάποιοι - από αυτούς που υπερσχολίαζαν, δήλωναν και μελλοντολογούσαν για την υπόθεση Αγγελόπουλου και Μπόμπολα - πρέπει να μπουν στον κόπο να μας δώσουν μια εξήγηση.

Οχι, βέβαια, ότι μπορούν να απαντήσουν στο πιο πάνω ερώτημα, μια και καμιά σχέση δεν είχε με τον προβληματισμό τους. Το κρίσιμο και στοιχειώδες δημοκρατικό δικαίωμα της ενημέρωσης (όπως και τα δικαιώματα των εργαζομένων στα ΜΜΕ) ούτε για μια στιγμή δε βρέθηκαν στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος.

Δεν έχετε πάντως παράπονο. Βγήκαν στο προσκήνιο ...τεράστιες ευαισθησίες που κρύβονταν τόσο στο ΠΑΣΟΚ όσο και στη Νέα Δημοκρατία. Τεράστια άγχη για το μέλλον της αγοράς, ιδιαίτερα αυτής των ηλεκτρονικών ΜΜΕ. Φοβερή αγωνία για το ποιοι θα είναι οι αποδέκτες των δημόσιων έργων και, βέβαια, πώς θα «τσεπώνουν» τα έργα και όσα αυτά συνεπάγονται...

Αν γινόταν το ένα δέκατο της προαναφερόμενης συζήτησης για προβλήματα, όπως το ύψος των μισθών και των συντάξεων, η ανεργία, η ακρίβεια, η Υγεία και τόσα άλλα, θα υπήρχε άλλη κατάσταση σήμερα. Φαίνεται αυτά ...δεν ενδιαφέρουν...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΒΡΕ ΒΡΕ τι μαθαίνει κανείς από μια και μόνη συζήτηση στη Βουλή για τον «βασικό μέτοχο»! Σύμφωνα με τον εισηγητή της αξιωματικής αντιπολίτευσης, Τηλέμαχο Χυτήρη, ουδέποτε όμιλοι ΜΜΕ και τηλεοπτικοί σταθμοί στήριξαν το ΠΑΣΟΚ ως κυβέρνηση.

Προφανώς εμείς επί τόσα χρόνια ζούσαμε σε άλλη χώρα και ούτε πρωτοσέλιδα διαβάζαμε, ούτε τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων βλέπαμε και, πολύ περισσότερο, δε μαθαίναμε για συμβάσεις ανάθεσης έργων και για κάθε λογής «εξυπηρετήσεις» που γίνονταν.

Ετσι όπως μας τα λέει τώρα το ΠΑΣΟΚ είναι να ...απορεί κανείς πώς άντεξε τα τελευταία 8 χρόνια στη διακυβέρνηση της χώρας, με τέτοιες φοβερές πιέσεις και τόση έλλειψη στήριξης στο λεγόμενο επίπεδο της διαμόρφωσης της κοινής γνώμης.

Το «χρώμα» της ακρίβειας

Οι αλλεπάλληλες ανατιμήσεις και η οξυμένη ακρίβεια, σε συνδυασμό με τα απαράδεκτα χαμηλά επίπεδα, στα οποία παραμένουν καθηλωμένα τα εισοδήματα των εργαζομένων, συνθέτουν το σκηνικό των καθημερινών αδιεξόδων που αντιμετωπίζουν χιλιάδες λαϊκά νοικοκυριά. Αδιέξοδα, γέννημα - θρέμμα των ασκούμενων πολιτικών, σε πράσινη ή γαλάζια εκδοχή. Αυτών, που, από τη μια μεριά, εκχωρούν ολοένα και περισσότερα προνόμια στο μεγάλο κεφάλαιο (με πρόσχημα την «αύξηση της ανταγωνιστικότητας» των επενδύσεων κλπ.) και, από την άλλη, διατηρούν τους μισθούς των εργαζομένων σε επίπεδα που δεν μπορούν να τους εξασφαλίσουν στοιχειώδη αξιοπρεπή διαβίωση.

Τα τελευταία χρόνια, οι καθημερινές ανατιμήσεις - μικρότερες ή μεγαλύτερες - έχουν πάρει διαστάσεις λαίλαπας για τα λαϊκά εισοδήματα. Το τελευταίο διάστημα, ενώ βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη ένα νέο κύμα αυξήσεων τιμών σε εκατοντάδες είδη πλατιάς κατανάλωσης, που φτάνουν μέχρι και 26%, η κυβέρνηση διατείνεται προκλητικά ότι τίποτα τέτοιο δε συμβαίνει. Και αντί για οποιοδήποτε μέτρο, που θα μπορούσε να οδηγήσει σε έλεγχο των τιμών, επιδίδεται σε στείρες αντιπαραθέσεις μικροκομματικής σκοπιμότητας για εντυπωσιασμό, προκειμένου να αποδείξει τι; Οτι η «γαλάζια ακρίβεια» είναι καλύτερη από την «πράσινη»...

Ετσι, ενώ οι εργαζόμενοι τα φέρνουν βόλτα όλο και πιο δύσκολα, καθώς οι τιμές στα ράφια των σούπερ μάρκετ καθημερινά αυξάνονται, η κυβέρνηση δηλώνει προκλητικά ικανοποιημένη από τα αποτελέσματα της πολιτικής της, επειδή, όπως ισχυρίζεται ο αρμόδιος υφυπουργός Ανάπτυξης - προκαλώντας τη νοημοσύνη των εργαζομένων - οι επίσημες ανατιμήσεις στη χονδρική επί κυβέρνησης ΝΔ είναι μικρότερες απ' ό,τι ήταν με το ΠΑΣΟΚ!

Είναι φανερό ότι οι εργαζόμενοι δεν μπορούν να περιμένουν τίποτα από αυτές τις πολιτικές, που οι κυβερνώντες ψευδώς διακηρύσσουν ότι είναι δυνατό να δώσουν λύσεις στα προβλήματά τους. Για τον πολύ απλό λόγο ότι είναι αυτές ακριβώς, που συντηρούν και οξύνουν τα καθημερινά προβλήματα της λαϊκής οικογένειας. Στο βαθμό που η αποτελεσματικότητα των ασκούμενων πολιτικών μετριέται με γνώμονα την αύξηση των κερδών των μεγάλων επιχειρήσεων - αυτή είναι η περίφημη ανταγωνιστικότητα, στο όνομα της οποίας επιβάλλονται κατά καιρούς σειρά αντιλαϊκών μέτρων και ρυθμίσεων - το μέλλον διαγράφεται με τα πιο μελανά χρώματα για τους εργαζόμενους. Αποτελεί, δε, κοινό μυστικό ότι η διαρκής αύξηση των τιμών μαζί με τη συρρίκνωση των μισθών των εργαζομένων αποτελούν βασικούς μοχλούς αύξησης των κερδών των επιχειρήσεων.

Μόνο μέσα από αγώνες συντονισμένους από τα ευρύτερα λαϊκά στρώματα - εργάτες, μισθωτούς, μικρομεσαίους αγρότες, αυτοαπασχολούμενους - που θα διεκδικούν αταλάντευτα την ανατροπή της συγκεκριμένης πολιτικής, θα μπορέσουν να απαλλαγούν οι εργαζόμενοι από τα σημερινά αδιέξοδα. Μέσα από ριζικά διαφορετικές πολιτικές, που θα έχουν στόχο την εξασφάλιση αγαθών ποιοτικών και σε προσιτές τιμές για το λαό, παράλληλα με τη στήριξη της αγοραστικής δύναμης των καταναλωτών, την ενίσχυση των λαϊκών εισοδημάτων, μπορεί να αλλάξει το τοπίο για τη λαϊκή οικογένεια. Κι αυτές οι πολιτικές ασφαλώς και δεν μπορούν να υλοποιηθούν από τις κυβερνήσεις, που πίνουν νερό στο όνομα της «ελεύθερης αγοράς» και εκχωρούν πλήρη ασυδοσία στους επιχειρηματίες να καταληστεύουν τα λαϊκά εισοδήματα.

Μελίνα ΖΙΑΓΚΟΥ