ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Βαθιά αντιδραστικές αντιλήψεις

Γρηγοριάδης Κώστας

Τον κ. Ι. Κ. Πρετεντέρη, αρθρογράφο του «Βήματος», δεν τον ενδιαφέρει εάν η πολιτική του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ μοιάζουν πλέον σαν δίδυμα αδελφάκια. Πολύ περισσότερο, δεν τον νοιάζει η αντιλαϊκή ουσία και το περιεχόμενο των πολιτικών αυτών. Του αρκούν τρία πράγματα: Πρώτον, ότι υπάρχει ένα δικομματικό σύστημα, που εξασφαλίζει τη σημερινή αντιλαϊκή σταθερότητα και τα συμφέροντα της ολιγαρχίας. Δεύτερον, ότι υπάρχουν ακόμη κάποιες διαφορές -έστω επουσιώδεις- μεταξύ ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, ώστε το δικομματικό σύστημα να λειτουργεί. Και τρίτο και σοβαρότερο, ότι όλ' αυτά λειτουργούν ενάντια «στα πολιτικά άκρα», τα αποδυναμώνει και δεν επιτρέπουν την ενίσχυσή τους, όπως γράφει.

Τι σχέση έχουν όλ' αυτά με τη δημοκρατία, με τα οξυμένα κοινωνικά προβλήματα και τη λύση τους, κλπ., κλπ; Θα μπορούσαμε να πούμε καμία, αλλά δε θα είμαστε ακριβείς. Στην πραγματικότητα, οι αντιλήψεις αυτές είναι βαθιά αντιδραστικές και άκρως εχθρικές προς τις δημοκρατικές αρχές. Είναι εχθρικές προς τα λαϊκά συμφέροντα, τα οποία ταλαιπωρούνται και βασανίζονται χρόνια τώρα από το δικομματικό σύστημα και τις αντιλαϊκές πολιτικές των δύο βασικών εκφραστών του.

Αυτή είναι η αλήθεια. Και αυτή ακριβώς η αλήθεια, φωτίζει και τη «δημοκρατία», για την οποία ανησυχεί ο Ι. Κ. Πρετεντέρης. Είναι η δημοκρατία των λίγων «εχόντων και κατεχόντων» της ολιγαρχίας του πλούτου.

ΥΓ: Περιττό, να σχολιάσουμε το τσουβάλιασμα της «άκρας Δεξιάς» με την «άκρα Αριστερά», ως απειλής των δημοκρατικών θεσμών.

Η κριτική Πάγκαλου

«Ομάδα έτοιμη για όλους τους συμβιβασμούς και τις παραποιήσεις της αλήθειας για να διατηρήσει τη νομή της εξουσίας». Η εκτίμηση ανήκει στον Θ. Πάγκαλο, αφορά τον Κ. Σημίτη και την ηγετική ομάδα του ΠΑΣΟΚ και αναφέρεται - μαζί με αρκετές άλλες παρόμοιες - σε άρθρο του πρώην υπουργού στο περιοδικό «Κράμα». Ο Θ. Πάγκαλος καταλογίζει στον πρωθυπουργό «φαινόμενα προσωποπαγούς αυταρχισμού και αλαζονείας», κάνει λόγο για έλλειμμα «ηγετικής έμπνευσης και επιβολής» και δεν ξεχνά τη ΝΔ, την οποία χαρακτηρίζει «ομάδα πανομοιότυπη (σ.σ. με την κυβέρνηση), η οποία πυρετωδώς εκγυμνάζεται στην αθλιότητα, προκειμένου να αντικαταστήσει τους σημερινούς κρατούντες»...

Κι αν νομίζετε ότι όλα αυτά λέγονται από θέσεις αντιδικομματικές και φιλολαϊκές, πέφτετε έξω. Αλλωστε, όπως έχει δηλώσει δημόσια ο πρώην υπουργός, δεν έχει ουσιαστικές διαφορές με το περιεχόμενο της πολιτικής της κυβέρνησης. Και με την πολιτική της «πανομοιότυπης ομάδας» της ΝΔ, θα συμπληρώναμε εμείς. Οι όποιες διαφορές του βρίσκονται αποκλειστικά και μόνο στη μορφή άσκησης της διακυβέρνησης και ορισμένες φορές - έστω και στα λόγια - σε ορισμένες πλευρές της εξωτερικής πολιτικής. Αλλωστε, είναι χαρακτηριστικά τα όσα αναφέρει για τον εκλογικό νόμο. Καλεί την κυβέρνηση, «αντί για μερεμέτια», να προχωρήσει αποφασιστικά στη θέσπιση ενός διπλού συστήματος, με εκατό βουλευτές επικρατείας και διακόσιες μονοεδρικές περιφέρειες. Δηλαδή, ένα ακόμη περισσότερο κι από το σημερινό ληστρικό και δικομματικό εκλογικό σύστημα.

Ο Αριστοτέλης...

«Είναι δεκαπέντε χρόνων, είναι 1,80 μ., είναι στην τάξη του πρώτος ανάμεσα στους πρώτους και έμαθε τη γλώσσα μας μέσα σε τρεις μήνες. Αν ήταν γόνος ελληνικής οικογένειας με πορτοφόλι χοντρό, με πισίνα στον κήπο και βίλα στη Μύκονο, θα έβλεπε τη φωτογραφία του σε όλες τις κοσμικές στήλες. Ο Αριστοτέλης όμως είναι Αλβανός, ο πατέρας του οικοδόμος και η μάνα του ξενοπλένει. Τα τρία κακά της μοίρας του. Λεβεντόπαιδο μεν, αλλά χωρίς διαβατήριο και χωρίς πατρίδα. Λόγω επιδόσεων τον επιλέγουν μαζί με καμιά τριανταριά παιδιά των Κυκλάδων για δωρεάν μηνιαίες διακοπές στην Κύπρο, αλλά... Να επιτρέψουν σ' έναν δεκαπεντάχρονο την έξοδο χωρίς χαρτιά; Κι αν είναι βαποράκι της αλβανικής μαφίας; Ενώ; Ενώ ο άνθρωπος που ξάφρισε το ταμείο μιας ανώνυμης ποδοσφαιρικής εταιρείας κυκλοφορεί ελεύθερος με ελληνική σφραγίδα. Δεν ξέρω για σας, αλλά η δική μου πατρίδα δεν έχει συγκεκριμένη γεωγραφία. Αριστοτέλη τη λένε, κι ας είναι η Αλβανία!». Του Δ. Δανίκα, από τη χτεσινή «στήλη άλατος» των «Νέων».

Υφαρπαγή της λαϊκής ψήφου

Οι αλλαγές στο εκλογικό σύστημα που εισηγήθηκε και έθεσε στο τραπέζι του δημόσιου διαλόγου χτες ο Κ. Σημίτης, παρά την περί του αντιθέτου φιλότιμη προσπάθεια που κατέβαλε, ούτε τομή συνιστούν, ούτε τίποτε το διαφορετικό εισάγουν, ούτε σε τίποτα θίγουν τους δικομματικούς στόχους, που υπηρετεί το ισχύον σήμερα εκλογικό σύστημα. Οι προτάσεις της κυβέρνησης μακράν απέχουν της απλής αναλογικής και για το λόγο αυτό το εκλογικό σύστημα που σκιαγραφούν δεν είναι αντιπροσωπευτικό, δεν είναι ικανό να εκφράσει γνήσια τη λαϊκή βούληση, είναι στην ουσία του καλπονοθευτικό, όπως και το σημερινό.

Προσπάθησε ο πρωθυπουργός να μας πείσει πως οι προτάσεις που επεξεργάστηκε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ συμβάλλουν και προωθούν τη διαφάνεια στο δημόσιο βίο, την εξάλειψη φαινομένων διαφθοράς και εξαρτήσεων από οικονομικά συμφέροντα, τον υγιή ανταγωνισμό μεταξύ όσων κατέρχονται στον πολιτικό στίβο. Προσπάθησε, πλην όμως απέτυχε. Γιατί τα φαινόμενα που ισχυρίστηκε πως θέλει η κυβέρνηση να πατάξει είναι σύμφυτα της ακολουθούμενης απ' αυτήν πολιτικής, μιας πολιτικής με βαθιά αντιλαϊκά χαρακτηριστικά, με καθαρά ταξικό υπέρ του μεγάλου κεφαλαίου προσανατολισμό. Αυτή είναι η μήτρα που δε σταματά να «γεννοβολά» και όσο αυτή δε θίγεται είναι αυταπάτη να πιστέψει κανείς πως οι όποιες αλλαγές στον εκλογικό νόμο θα διορθώσουν τα κακώς κείμενα.

Μίλησε ακόμα ο πρωθυπουργός για τον ανταγωνισμό μεταξύ των υποψηφίων, που τους οδηγεί στο να «παραστρατήσουν» για την εξασφάλιση της πολυπόθητης εκλογής τους και τον απέδωσε στην ύπαρξη μεγάλων περιφερειών. Μικρές ή μεγάλες οι περιφέρειες μικρή σημασία έχει. Οι υποψήφιοι των δύο μεγάλων κομμάτων θα εξακολουθήσουν να μετέρχονται θεμιτά και αθέμιτα μέσα, γιατί σε τίποτα άλλο δεν μπορούν να ανταγωνιστούν, πρεσβεύοντας την ίδια ακριβώς πολιτική και γνωρίζοντας οι ίδιοι πως το παιχνίδι μεταξύ τους θα κρίνεται από το πόσο μεγαλύτερη τσέπη θα διαθέτει ο ένας έναντι του άλλου ή από το πόσο ισχυρούς «φίλους» διαθέτει, που με το αζημίωτο θα παράσχουν τη στήριξή τους. Η κυβέρνηση όσο και η αξιωματική αντιπολίτευση αυτό για το οποίο κόπτονται είναι η μακροημέρευση του αστικού πολιτικού συστήματος.

Αλλωστε, ο πρωθυπουργός δήλωσε καθαρά χτες πως γνώμονας των όποιων αλλαγών θα είναι, μεταξύ άλλων, η εξασφάλιση της σταθερότητας του πολιτικού συστήματος, δηλαδή η εξασφάλιση της εναλλαγής στην κυβερνητική εξουσία των κομμάτων που υπηρετούν πολιτικά την άρχουσα τάξη. Ενός συστήματος που θα επιτρέπει τον εγκλωβισμό πλατιών λαϊκών στρωμάτων στη μέγκενη του δικομματισμού. Ενός συστήματος που θα ευνοεί τα τεχνητά διλήμματα, τους εκβιασμούς, τις αυταπάτες και τις ψεύτικες προσδοκίες, όλα εκείνα τα στοιχεία που με μαεστρία χρόνια τώρα αξιοποιούν για την υφαρπαγή της λαϊκής ψήφου. Ολα τα άλλα περί «νέας σελίδας στην πολιτική ζωή του τόπου», περί «ανανέωσης της δημοκρατίας» κλπ., είναι το χρυσόχαρτο για το περιτύλιγμα ενός εκλογικού συστήματος λίγο διαφορετικού αλλά επίσης ληστρικού, προκειμένου να ριχτεί στάχτη στα μάτια του κόσμου. Του κόσμου που μπορεί και πρέπει με τους αγώνες του και στην κάλπη, όποτε αυτή κι αν στηθεί, να καταδικάσει μαζικά τους εκπροσώπους του δικομματισμού, ενισχύοντας το ΚΚΕ.