ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τρίτη 18 Δεκέμβρη 2012
Σελ. /32
Τα ψέματα της ανάπτυξης

Γρηγοριάδης Κώστας

Ιχνος αλήθειας δεν υπάρχει στον ισχυρισμό του υπουργού Οικονομικών ότι «το κύριο όφελος από το πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων για την ελληνική οικονομία δεν είναι τόσο η περαιτέρω ελάφρυνση του χρέους μέσω των πωλήσεων περιουσιακών στοιχείων, αλλά κυρίως η επίπτωση που έχουν στην πραγματική οικονομία οι επενδύσεις που θα πραγματοποιηθούν και των νέων θέσεων εργασίας που θα ανοίξουν». Τον διαψεύδει πρώτα απ' όλα η ίδια η πραγματικότητα. Εδώ και είκοσι χρόνια γίνονται αποκρατικοποιήσεις δημοσίων επιχειρήσεων και υπηρεσιών, αλλά πουθενά δεν αυξήθηκαν οι θέσεις εργασίας (ούτε βέβαια ελαφρύνθηκε το χρέος). Το ακριβώς αντίθετο συνέβη. Μειώθηκαν σημαντικά οι θέσεις σταθερής απασχόλησης, ενώ οι όποιες νέες θέσεις εργασίας δημιουργήθηκαν ήταν με δραστικά μειωμένους μισθούς, προσωρινές και ευέλικτες εργασιακές σχέσεις, μερική ασφάλιση, ακριβώς γιατί ο περιορισμός του λεγόμενου εργατικού κόστους (μισθολογικού και μη) αποτελεί απαράβατη προϋπόθεση για την ιδιωτικοποίησή τους. Ασφαλώς και τα γνωρίζει όλα αυτά ο Γ. Στουρνάρας αλλά είναι καταδικασμένος να επαναλαμβάνει μονότονα τα ίδια πελώρια ψέματα, όπως το παραπάνω, προκειμένου να γίνει η «δουλειά», να γίνουν δηλαδή σαρωτικές ιδιωτικοποιήσεις παντού, ώστε να ανοίξουν νέα πεδία γρήγορης και εγγυημένης κερδοφορίας για τα μονοπώλια. Αυτός είναι ο πραγματικός στόχος των αποκρατικοποιήσεων, ακριβέστερα ιδιωτικοποιήσεων, και όχι βέβαια η δημιουργία νέων θέσεων εργασίας. Σε κάθε περίπτωση ο λαός δεν πρέπει να πέσει στην παγίδα που του στήνουν οι κυβερνώντες βάζοντας μπροστά το «τυράκι» των νέων θέσεων εργασίας μέσω των ιδιωτικοποιήσεων και των επενδύσεων. Πρέπει να πει «όχι» στην ανάκαμψη - ανάπτυξη που πατάει πάνω στη φτηνή εργατική δύναμη, την υψηλή ανεργία, την υποαπασχόληση και τη μόνιμη φτώχεια του λαού και να διεκδικήσει με την πάλη του την ανάπτυξη που έχει βάθρο της την κοινωνική (λαϊκή) ιδιοκτησία, τον κεντρικό σχεδιασμό, προς όφελος της κοινωνικής ευημερίας.

Αγρια φοροληστεία δίχως τέλος

Προδιαγεγραμμένο είναι το «πόρισμα» και οι προτάσεις της επιτροπής σοφών που συγκροτεί η κυβέρνηση υπό τον πρώην πρόεδρο της Ενωσης Τραπεζών Β. Ράπανο για τη νέα φορολογική μεταρρύθμιση. Τα προδιέγραψε ο ίδιος ο πρωθυπουργός στην πρόσφατη ομιλία του στο Ελληνοαμερικανικό Επιμελητήριο, όπου έθεσε τους στόχους και το πλαίσιο μέσα στο οποίο θα κινηθεί η νέα φιλομονοπωλιακή φορο-μεταρρύθμιση. Ο Αντ. Σαμαράς δεσμεύτηκε ότι «σύντομα θα κάνουμε πραγματικότητα το 15% φόρο στα κέρδη, στο σύνολο των επιχειρηματικών δραστηριοτήτων»! Δεν έκρυψε επίσης ότι βασική προτεραιότητα της νέας φορο-μεταρρύθμισης είναι «να ενισχύει την ανταγωνιστικότητα και την επένδυση, όχι να την επιβαρύνει», επαναλαμβάνοντας το γνωστό, πλην έωλο, επιχείρημα ότι «οι γειτονικές μας χώρες έχουν πολύ χαμηλούς φορολογικούς συντελεστές - δεν μπορούμε εμείς να υστερούμε απέναντί τους». Είναι ολοφάνερο, λοιπόν, ότι τον εργαζόμενο λαό τον περιμένει νέα άγρια φοροληστεία για να καλυφθούν οι νέες «μαύρες τρύπες» στα κρατικά ταμεία από τις νέες φοροαπαλλαγές των επιχειρήσεων, αλλά και για να δημιουργηθούν «πρωτογενή πλεονάσματα» στον προϋπολογισμό, που θα τεθούν βέβαια στη διάθεση του κεφαλαίου για «επενδύσεις». Εξίσου ολοφάνερο είναι ότι ο πολυδιαφημιζόμενος πόλεμος κατά της φοροδιαφυγής, με δεδομένη τη φοροαπαλλαγή του κεφαλαίου, θα στρέφεται όλο και περισσότερο κατά των πιο φτωχών λαϊκών στρωμάτων, στο όνομα «της διεύρυνσης της φορολογικής βάσης». Φορολογούν ακόμα και όσους βρίσκονται κάτω από τα όρια της φτώχειας. Σύμφωνα με τα πρόσφατα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, κάτω από τα όρια της φτώχειας βρίσκονται περίπου 3,4 εκατομμύρια άνθρωποι. Ομως, την ίδια στιγμή οι κυβερνώντες επαίρονται ότι με το φορολογικό νομοσχέδιο που κατατέθηκε στη Βουλή «εξαιρούνται από κάθε φορολογικό βάρος ένα εκατομμύριο χαμηλόμισθοι και χαμηλοσυνταξιούχοι», ομολογώντας δηλαδή ότι 2,5 εκατομμύρια φτωχών φορολογούνται κανονικά ως «έχοντες και κατέχοντες»...

Φιλότιμες υπηρεσίες στο σύστημα

Η ευφορία και η απλοχωριά του αντιμνημονιακού μπαξέ επιτρέπει να φύονται σ' αυτόν πολλά «λουλούδια». Για παράδειγμα ο «αντιμνημονιακός» ΣΥΡΙΖΑ και οι «αντιμνημονιακοί» «Ανεξάρτητοι Ελληνες». Πρόκειται για πολιτικές δυνάμεις που πυροδότησαν και υποδαύλισαν στο έπακρο την αντιμνημονιακή ρητορεία, καρπώθηκαν σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό τη δυσαρέσκεια όσων έπεισαν ότι για την εφαρμοζόμενη πολιτική φταίει το μνημόνιο. Πρόκειται για πολιτικές δυνάμεις που μοιράζονται το στόχο της αστικής διαχείρισης. Και που δεν έχουν κανένα πρόβλημα, απεναντίας ευχαρίστως θα μοιραστούν αύριο και την άσκησή της...

Ο Γ. Μπαλάφας, στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, δηλώνει στη «Free Sunday»: «Είναι γεγονός ότι δεν έχει αποκλειστεί από την πλευρά μας η πιθανότητα μιας συνεργασίας με τους Ανεξάρτητους Ελληνες (...) η αναζήτηση συνεργασιών από την πλευρά μας αφορά όλες τις κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις με τις οποίες, ανεξάρτητα από άλλες σημαντικές διαφορές, συμπίπτουμε σε μια κατεύθυνση ενάντια στα μνημόνια και στις υλοποιούμενες νεοφιλελεύθερες πολιτικές».

Γιατί όχι; Η κυβερνώσα «αριστερά» θα χρειαστεί κάθε δυνατή βοήθεια για να βγάλει πέρα τη «λάντζα» της πλουτοκρατίας. Οταν όμως οι επίδοξοι «λαντζέρηδες» των αστών αναφέρονται στο ΚΚΕ με φράσεις του τύπου «...υποτιμά το χαρακτήρα της κρίσης, αρνείται πεισματικά την όποια κοινή δράση και συνεργασία με το ΣΥΡΙΖΑ και προβάλλει ακίνδυνες για το σύστημα αντικαπιταλιστικές κορόνες», δεν μπορούμε παρά να τους συστήσουμε να κάνουν και κανένα διάλειμμα από τις υπηρεσίες που προσφέρουν στο σύστημα, γιατί θα πάθουν υπερκόπωση...

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Ανάπτυξη - κόλαση για το λαό

Με κάθε αφορμή, η κυβέρνηση πανηγυρίζει για την εκταμίευση της δόσης από τα δάνεια της τρόικας και λέει ότι τώρα έρχεται ανάπτυξη που θα ωφελήσει τα λαϊκά στρώματα. Η προπαγάνδα της έχει στόχο να πιστέψει ο λαός ότι πιάνουν τόπο οι θυσίες στο όνομα των ελλειμμάτων και του χρέους και πως με την ανάπτυξη που έρχεται θα ανακοπεί ή και θα αντιστραφεί ο κατήφορος που έχει πάρει η ζωή του. Πρόκειται για ψέμα πάνω στο ψέμα από το πολιτικό προσωπικό της ντόπιας πλουτοκρατίας, που διαχειρίζεται την κρίση για λογαριασμό της, όπως για λογαριασμό της στρώνει το έδαφος για την ανάπτυξη. Πρώτα απ' όλα η ανάπτυξη που ευαγγελίζονται δε φαίνεται ακόμα στον ορίζοντα, αφού όλες οι εκτιμήσεις μιλάνε για βάθεμα της κρίσης, η οποία μάλιστα ζυγώνει ολοένα και περισσότερο τις χώρες στον πυρήνα του ευρώ.

Καμιά αμφιβολία, όμως, δεν υπάρχει πως η κυβέρνηση κάνει ό,τι περνάει από το χέρι της για να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις να έρθουν επενδύσεις και να γίνει ανάπτυξη. Οι ανατροπές στις εργασιακές σχέσεις, οι γενικευμένες ιδιωτικοποιήσεις, η ραγδαία μείωση των μισθών, οι αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις σε Ασφαλιστικό - Υγεία - Πρόνοια - Παιδεία υπηρετούν έναν και μοναδικό στόχο: Την καπιταλιστική ανταγωνιστικότητα και ανάπτυξη. Μόνο που αυτή καμιά σχέση δεν έχει με τα πραγματικά λαϊκά συμφέροντα και τις σύγχρονες ανάγκες. Αντίθετα, προϋποθέτει τη συντριβή τους, προκειμένου μια επένδυση να γίνει πιο αποδοτική, άρα και περισσότερο κερδοφόρα για το κεφάλαιο.

Ποιους τομείς λένε ότι θα αναπτύξουν; Την Ενέργεια, το νερό, τα λιμάνια, τα αεροδρόμια, τον τζόγο, μέσω της παραπέρα ιδιωτικοποίησης του ΟΠΑΠ. Πρόκειται για τομείς που έχουν άμεσο και σίγουρο κέρδος, αφού έχουν ήδη γίνει σοβαρές επενδύσεις από το αστικό κράτος και ο ιδιώτης βρίσκει έτοιμες τις υποδομές. Με το να βάλει τα λιμάνια και τα αεροδρόμια στο χέρι, ελέγχει το εσωτερικό και εξωτερικό εμπόριο, αποκτά πλεονεκτική θέση στον περιφερειακό και παγκόσμιο ανταγωνισμό, όπως έγινε με την κινεζική «Cosco», που επένδυσε στο λιμάνι του Πειραιά, αγοράζοντας δημόσια περιουσία. Οι συνθήκες δουλειάς, όμως, θυμίζουν σύγχρονη δουλεία, όπως ισχύει συνολικά για τις εργασιακές σχέσεις που διαμορφώνει η νομοθεσία του αστικού κράτους, στο όνομα του να προσελκύσει επενδύσεις. Η κρίση του καπιταλισμού, όπως και η ανάπτυξη, έχει θύματα τους εργαζόμενους και τα φτωχά λαϊκά στρώματα.

Στην κρίση καταστρέφεται και ένα μέρος του κεφαλαίου, αλλά αυτό ισχυροποιεί και δεν αδυνατίζει την επίθεση της αστικής τάξης ενάντια στο λαό, αφού την κάνει πιο επιθετική. Η ανάκαμψη που θα έρθει, θα είναι αναιμική. Θα δημιουργήσει ελάχιστες θέσεις εργασίας, που θα είναι κακοπληρωμένες, χωρίς δικαιώματα. Η ανάπτυξη θα είναι πρόσκαιρη και θα φέρει ακόμα βαθύτερη κρίση. Πρόκειται για ένα φαύλο κύκλο, που κάθε επόμενο «γύρισμα» βρίσκει τους εργαζόμενους και το λαό σε ακόμα χειρότερη μοίρα και τη ζωή τους σε μεγαλύτερη αναντιστοιχία με τις σύγχρονες ανάγκες. Προϋπόθεση για να σπάσει ο κύκλος είναι να παλέψει ο λαός συνειδητά για τον άλλο δρόμο ανάπτυξης, βασικά στοιχεία του οποίου είναι η κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής, η αποδέσμευση από την ΕΕ και η μονομερής διαγραφή του χρέους.



Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ