Στην αρχή φάνηκε ως φάλτσο του «Μπερλουσκόνι», αλλά μάλλον δεν είναι. Απλά ο Ιταλός πρωθυπουργός βγήκε και είπε τα περί ανωτερότητας του δυτικού πολιτισμού, επιχειρώντας να κάνει μια σαφώς υπολογισμένη βολιδοσκόπηση στην παγκόσμια «κοινή γνώμη». Ομως τα φασιστικής έμπνευσης ιδεολογήματά του φαίνεται ότι τα συμμερίζονται αρκετοί, εντός και εκτός Ιταλίας, και φροντίζουν να τα αναπαράγουν με διάφορους τρόπους. Λένε: «Διαλέχτε στρατόπεδο: Με το Αφγανιστάν ή με τη Δύση, με το Ισλάμ ή με τον δυτικό πολιτισμό, με τον Μπους ή με τον Λάντεν» κ.ο.κ. Φυσικά όλοι αυτοί οι τεχνητοί διαχωρισμοί και τα ψεύτικα διλήμματα είναι πολύ βολικά για την εξυπηρέτηση των ιμπεριαλιστικών σχεδίων που θέλει να επιβάλει η Ουάσιγκτον. Ομως οι διαχωριστικές γραμμές που χαράσσουν οι εργαζόμενοι δε συμπίπτουν πουθενά με αυτές των ιμπεριαλιστών. Τα συμφέροντα των εργαζομένων επιβάλλουν τη συντονισμένη δράση τους και τη διεθνιστική αλληλεγγύη τους, ώστε να απαλλαγούν από τη βαρβαρότητα του ιμπεριαλισμού και τον πόλεμο. Αλλος δρόμος δεν υπάρχει.

Θα έχετε ακούσει, βέβαια, τη μονότονη απάντηση υπουργών και άλλων στελεχών του ΠΑΣΟΚ όταν ερωτούνται για τον ανασχηματισμό: «Είναι στην αποκλειστική αρμοδιότητα του πρωθυπουργού», λένε. Ταυτόχρονα γνωρίζουν πολύ καλά ότι μόνο στους τύπους είναι έτσι τα πράγματα. Η πραγματικότητα είναι ότι ο πρωθυπουργός δεν κάνει ανασχηματισμό από «μηδενική βάση» και κυρίως δεν αποφασίζει μόνος του. Πολύ πριν από αυτόν έχει αποφασίσει ο φιλοκυβερνητικός Τύπος και οι βαρόνοι των ΜΜΕ. Εχουν αποφανθεί για το ποιοι είναι «αμετακίνητοι», γιατί «φεύγει ο Ακης και ο Παπαντωνίου», «ποιοι είναι οι επικρατέστεροι» σε όλα σχεδόν τα υπουργεία. Είναι ολοφάνερο ότι ο Κ. Σημίτης δεν μπορεί να αγνοήσει την επιθυμία των μεγάλων αφεντικών που διατυπώνεται με εύσχημο και κομψό, αλλά σαφή τρόπο, για τους «εκλεκτούς» τους ιδιαίτερα στα υπουργεία του «άμεσου ενδιαφέροντός» τους. Ακόμα και για τον «ανασχηματισμό» στο... Εκτελεστικό Γραφείο του ΠΑΣΟΚ έχουν άποψη και στέλνουν τα ανάλογα μηνύματα, ακριβώς γιατί «βλέπουν» και προετοιμάζουν τη «μετά Σημίτη εποχή». Σ' αυτό το διαρκές αλισβερίσι διαχείρισης και μοιρασιάς εξουσίας είναι φανερό ότι ουσιαστικό λόγο έχουν αυτοί που πραγματικά έχουν εξουσία στα χέρια τους. Αυτά, έτσι για να μην πιστεύουν ότι κοροϊδεύουν κανέναν.