Προβληματισμό και αντιδράσεις προκαλούν σε εκπαιδευτικούς και γονείς οι «δειγματοληπτικές», διαγνωστικού τύπου εξετάσεις, η λεγόμενη «ελληνική PISA», που θα διεξαχθούν αύριο Τετάρτη σε 600 σχολεία της χώρας για μαθητές ΣΤ' Δημοτικού και Γ' Γυμνασίου. Το υπουργείο Παιδείας προσπαθεί να πλασάρει τη συγκεκριμένη διαδικασία ως αναγκαίο βήμα για την «αναβάθμιση» του σχολείου, σέρνοντας μάλιστα στα δικαστήρια τους εκπαιδευτικούς που αντιδρούν. Στην πραγματικότητα όμως πρόκειται για ένα ακόμα εργαλείο ελέγχου και επιτάχυνσης της αντιλαϊκής πολιτικής στην Εκπαίδευση, μέρος της ευρύτερης «αξιολόγησης» που με πολλούς τρόπους - βάσει και της πείρας από άλλες χώρες - οδηγεί στην κατηγοριοποίηση σχολείων και μαθητών, σε σχολεία που φυτοζωούν, που ανοίγουν τις πόρτες τους σε χορηγούς και αμφιβόλου ποιότητας προγράμματα. Αλλά και σε ένα περιεχόμενο μάθησης που αποθεώνει την αποσπασματικότητα και τη σύγχυση στη σκέψη των μαθητών. Αλλωστε, το ίδιο το υπουργείο ομολογεί: «Η "ελληνική PISA" συμπληρώνει τη δέσμη μεταρρυθμίσεων του ΥΠΑΙΘ των τελευταίων σχεδόν τριών ετών ως προς τη συνεχή και ολοκληρωμένη ανατροφοδότηση και αξιολόγηση του εκπαιδευτικού συστήματος της χώρας σε όλες του τις πτυχές».

Ολα τα παραπάνω αποτελούν κατευθύνσεις του ΟΟΣΑ, που διεξάγει σε διεθνές επίπεδο την PISA εδώ και δεκαετίες και με βάση τέτοια «εργαλεία» σχεδιάζει την εκπαιδευτική πολιτική της οποίας τα αποτελέσματα ζούμε και στη χώρα μας. Για να «χρυσώσει το χάπι», η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι οι διαγνωστικές εξετάσεις που διεξάγονται αύριο είναι «ανώνυμες» και «δειγματοληπτικές». Οτι στόχο έχουν «να μετρήσουμε την ποιότητα και την αποτελεσματικότητα της παρεχόμενης δημόσιας εκπαίδευσης, τόσο διαπεριφερειακά όσο και σε εθνικό επίπεδο συγκριτικά με άλλες χώρες» και «να μπορέσουμε να κάνουμε διορθωτικές παρεμβάσεις, τόσο σε θέματα διδακτικής μεθοδολογίας όσο και στα Προγράμματα Σπουδών». Οπως συμβαίνει όμως και στις άλλες χώρες του εξωτερικού, η διαδικασία αυτή επιλέγεται ως ένα από τα πολλά εργαλεία κατηγοριοποίησης μαθητών και σχολείων ανάλογα με τις επιδόσεις τους, ενισχύοντας τους ταξικούς φραγμούς και τα εμπόδια στη μόρφωση.

Τέτοια εγχειρήματα, άλλωστε, πάντα συνοδεύονταν από εύηχες και παραπλανητικές εξαγγελίες. Για παράδειγμα, το σχέδιο πρόωρης απομάκρυνσης μαθητών από το σχολείο για ανήλικη εργασία ονομάστηκε «ενίσχυση της Επαγγελματικής Εκπαίδευσης», το κόψιμο της πρόσβασης στα ΑΕΙ για χιλιάδες υποψηφίους μέσω της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής (ΕΒΕ) ονομάστηκε «απεγκλωβισμός» τους από τα ΑΕΙ, το πετσόκομμα που θα φέρει η Τράπεζα Θεμάτων ονομάστηκε «αναβάθμιση του απολυτηρίου» κ.ο.κ. Ετσι και τώρα η «ελληνική PISA» βαφτίζεται «εργαλείο βελτίωσης». Πρόκειται για ανέκδοτο που αποκαλύπτει τι είδους «βελτίωση» επιδιώκει η κυβέρνηση και στην Εκπαίδευση, σε βάρος της πραγματικής μόρφωσης και των αναγκών των μαθητών, οι οποίοι: Εχουν περάσει φέτος τρεις και τέσσερις μήνες χωρίς να έχουν διδαχθεί (ή έχοντας μισοδιδαχθεί) βασικά μαθήματα, λόγω των κενών σε εκπαιδευτικούς. Συγχωνεύτηκαν σε υπερμεγέθη τμήματα, σε πολλές περιπτώσεις ακόμα και με πολλές διαγνώσεις, χωρίς τις απαιτούμενες Παράλληλες Στηρίξεις. Βιώνουν από πρώτο χέρι τα μορφωτικά κενά που έχει αφήσει στους μαθητές η δίχρονη τηλεκπαίδευση. Κενά που όχι μόνο δεν έγινε οργανωμένη κρατική μελέτη και αποτίμηση ώστε να καλυφθούν έγκαιρα και σωστά, αλλά διογκώθηκαν κι άλλο φέτος, με τα πρωτόκολλα - λάστιχο, τις συνεχείς νοσήσεις και απουσίες μαθητών και εκπαιδευτικών.

Αν ήθελε λοιπόν η κυβέρνηση να βελτιώσει πραγματικά την Εκπαίδευση δεν θα υιοθετούσε πρακτικές του ΟΟΣΑ, που οι «εργαλειοθήκες» του σε κάθε τομέα υπηρετούν το περαιτέρω χτύπημα των μορφωτικών και εργασιακών δικαιωμάτων του λαού και των παιδιών του. Το ζήσαμε αυτό με προηγούμενες «μεταρρυθμίσεις» στην Εκπαίδευση, στα Εργασιακά, στο Ασφαλιστικό. Δεν θα «επένδυε» σε ένα δίωρο multiple choice για την «αποτίμηση» του μαθητή και της διδασκαλίας, όταν είναι γνωστό ότι αυτή είναι μια σύνθετη διαδικασία και ότι τα αποτελέσματά της δεν μπορεί να κρίνονται με τέτοιους ισοπεδωτικούς όρους, μέσω ενός «ερωτηματολογίου πολλαπλών απαντήσεων»! Ούτε περνάει απαρατήρητη η «αβάντα» που κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση και σ' αυτό το ζήτημα, επικαλούμενος ως άλλοθι τη «διεθνή εμπειρία», η οποία «έχει να παρουσιάσει εύγλωττα παραδείγματα χωρών που οδηγήθηκαν σε σημαντικές εκπαιδευτικές επιτυχίες, απορρίπτοντας τις συνταγές του νεοφιλελευθερισμού και ακολουθώντας τον αντίθετο δρόμο», όπως η Φινλανδία. Δηλαδή υπάρχει και ο ...«προοδευτικός» δρόμος, χωρίς PISA, για να περάσουν οι ίδιες αντιδραστικές ανατροπές στην Εκπαίδευση, στις οποίες βέβαια καθόλου δεν υπολείπεται η προηγούμενη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.

Η κυβέρνηση κοροϊδεύει όταν λέει ότι σκοπός της είναι να βγάλει αντικειμενικά συμπεράσματα για την «εκπαιδευτική πραγματικότητα», την οποία διαμορφώνουν με την αντιλαϊκή πολιτική τους όλες διαχρονικά οι κυβερνήσεις. Οι προθέσεις της είναι στην εντελώς διαφορετική κατεύθυνση. Γι' αυτό ποινικοποιεί τον αγώνα των εκπαιδευτικών που αντιδρούν. Γι' αυτό απορρίπτει συστηματικά και αδιάλλακτα τα δίκαια αιτήματα που προτάσσουν στον αγώνα τους γονείς, μαθητές και εκπαιδευτικοί. Γι' αυτό προσθέτει έναν ακόμα κρίκο στην αλυσίδα της αντιδραστικής «αξιολόγησης» σχολείων και εκπαιδευτικών. Απέναντι σ' αυτήν την πολιτική δεν χωράνε δισταγμοί και ολιγωρίες. Σε κοινό μέτωπο γονείς, εκπαιδευτικοί και μαθητές πρέπει να βάλουν εμπόδια. Να γίνει υπόθεση όλου του λαού η διεκδίκηση ενός σύγχρονου σχολείου που θα μορφώνει και δεν θα εξοντώνει, με αποκλειστική χρηματοδότηση από το κράτος, χωρίς κενά και ελλείψεις. Ενα σχολείο στέρεας γνώσης και πολύπλευρης μόρφωσης, στην υπηρεσία των λαϊκών αναγκών και της κοινωνικής εξέλιξης.