Την περασμένη Πέμπτη, «έφυγε» από τη ζωή, σε ηλικία 76 ετών, μετά από μάχη με τον κορονοϊό, ο σημαντικός αρχιτέκτονας και ζωγράφος Δημήτρης Ταλαγάνης.

Το ΚΚΕ με ανακοίνωσή του αποχαιρέτησε με θλίψη τον Δ. Ταλαγάνη, εκφράζοντας θερμά συλλυπητήρια στην οικογένειά του.

Ο Δ. Ταλαγάνης γεννήθηκε στην Τρίπολη και ήταν ανιψιός του δολοφονημένου στελέχους του ΚΚΕ Γιάννη Ζέβγου, ενώ και ο πατέρας του Νιόνιος ήταν αγωνιστής του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ και του ΔΣΕ που εκτελέστηκε το 1949 με απόφαση του Εκτακτου Στρατοδικείου Τρίπολης.

Ο Δ. Ταλαγάνης το 1964 σπούδασε, με υποτροφία, στο Αρχιτεκτονικό Ινστιτούτο της Μόσχας, ένα από τα καλύτερα, τότε, στον κόσμο. Θυμούμενος τις σπουδές του στην ΕΣΣΔ σε πρόσφατη συνέντευξή του στον «Ριζοσπάστη», είχε αναφέρει πως αξιώθηκε να συναντηθεί με τα μεγάλα πράγματα της εποχής και να έχει δασκάλους κορυφαίες φυσιογνωμίες, που διαμόρφωσαν και καθόρισαν τη μορφή και το περιεχόμενο της αρχιτεκτονικής αναζήτησης, σκέψης και φιλοσοφίας του 20ού αιώνα. «Δεν μπορώ να μην είμαι ευγνώμων για τη δημιουργική τους προσφορά στο άνοιγμα της πνευματικής μου περιπέτειας και των αναζητήσεών μου», είχε σημειώσει χαρακτηριστικά.

Από τότε κιόλας, ξεκινάνε οι διακρίσεις για τον ταλαντούχο Δ. Ταλαγάνη. Ως φοιτητής έλαβε μέρος στον διαγωνισμό για το Νέο Μουσείο Λένιν, αποσπώντας το Α' βραβείο και το χρυσό μετάλλιο στην Εκθεση των Επιτευγμάτων της Σοβιετικής Τεχνολογίας και Επιστήμης. Η μελέτη του αυτή εκτέθηκε για ένα χρόνο στην Εκθεση των Επιτευγμάτων και ο ίδιος ανακηρύχθηκε μόνιμος εκθέτης της. Διάκριση απέσπασε, επίσης, για τη μελέτη του που εκτέθηκε στην παγκόσμια έκθεση OSAKA EXPO 1970 για μία πόλη 40.000 κατοίκων στην Ιαπωνία, ενώ είναι γνωστός και για τη μελέτη που εκπόνησε το 1971 για την αξιοποίηση του Φαληρικού Ορμου.

Μετά την ΕΣΣΔ εγκαθίσταται στην Ιταλία, όπου μελετά αρχιτεκτονική και ζωγραφική της Αναγέννησης και στη συνέχεια εγκαταστάθηκε στο Παρίσι, όπου έζησε έως το 1974. Το 1973 παρουσιάζει την πρώτη ατομική του έκθεση ζωγραφικής εμπνευσμένη από την ποίηση του Γιώργου Σεφέρη, ενώ το 1974 είναι η χρονιά που πραγματοποίησε ακόμα μία έκθεση στο Παρίσι. Συνεργάστηκε και με τον συγγραφέα και σκηνοθέτη Jacques Lacarriere στη «Ρωμιοσύνη» του Γιάννη Ρίτσου αναλαμβάνοντας το σχεδιασμό σκηνικών και κοστουμιών.

Το 1974 ήρθε στην Ελλάδα. Πέρα από την αρχιτεκτονική που παρέμεινε η κύρια ενασχόλησή του, ασχολήθηκε ακόμη με την κατασκευή σκηνικών και κοστουμιών, συμμετείχε και σε ατομικές και ομαδικές εικαστικές εκθέσεις, ενώ δημιούργησε πολλά σημαντικά μετάλλια και αναμνηστικά, ανάμεσά τους το Μετάλλιο του Ευρωπαϊκού Πολιτιστικού Κέντρου Δελφών, τα αναμνηστικά της Επιτροπής Διεκδίκησης των Ολυμπιακών Αγώνων 2004 και το δίσκο της εκεχειρίας, καθώς και το Αλσος της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής.

Ξεχωριστή είναι η συμμετοχή του στα πρώτα Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή», και κυρίως οι ιδέες και μελέτες του, μαζί με άλλους εικαστικούς, γύρω από το κατασκευαστικό κομμάτι του Φεστιβάλ και ποια μορφή έπρεπε να πάρει, ώστε να μπορέσει να αναδειχθεί καλύτερα και το ίδιο το περιεχόμενό του. Σε ένα από αυτά, μάλιστα, είχε δημιουργήσει μια εικαστική εγκατάσταση που διαμόρφωνε αισθητικά ολόκληρο τον κεντρικό χώρο του Φεστιβάλ.

Το 2017 είχε προσφέρει στο ΚΚΕ ένα εκμαγείο, μια μάσκα θανάτου του Λένιν - μία από τις 14 που φτιάχτηκαν συνολικά - η οποία του είχε δοθεί ως επιβράβευση από τον δάσκαλό του και σπουδαίο αρχιτέκτονα Κονσταντίν Μέλινκοφ για το Α' βραβείο που έλαβε στον διαγωνισμό για το Νέο Μουσείο του Λένιν. Το εκμαγείο όπως και ένα λάβαρο του ΚΚΣΕ, κατασκευασμένο μετά το 1956, από βελούδινο ύφασμα με κεντημένη γραφή, το οποίο επίσης δώρισε στο Κόμμα εκτέθηκαν στην έκθεση που είχε στηθεί με αφορμή τη διεθνιστική εκδήλωση της ΚΕ του ΚΚΕ για τα 100 χρόνια από την Οκτωβριανή Επανάσταση.

Για την απόφασή του αυτή είχε σημειώσει χαρακτηριστικά: «Θεωρώ πως το εκμαγείο αυτό εφεξής πρέπει να έχει θέση στο Μουσείο των Ιδεών, των αγώνων και της ιστορικής μνήμης του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ελλάδας. Για το λόγο αυτό αποφάσισα να το προσφέρω με ιδιαίτερη χαρά και συγκίνηση, ως ελάχιστο αφιέρωμα στη μνήμη των προγόνων και των ανθρώπων που αγωνίστηκαν και θυσιάστηκαν στο βωμό των μεγάλων ιδεών της διαρκούς επανάστασης και ανανέωσης του κόσμου και του Ανθρώπου».

Σε διήμερο δράσεων με σύνθημα «Τέχνη ζωντανή - ανοιχτά ΑΕΙ» #texni_zontani_anoixta_AEI προχωράνε στις 18 και 19 Απρίλη φοιτητικοί σύλλογοι Καλλιτεχνικών Τμημάτων ΑΕΙ σε διάφορες πόλεις με σκοπό να προβάλουν τα δίκαια αιτήματά τους για άνοιγμα των σχολών με μέτρα προστασίας.

Η πρωτοβουλία ξεκίνησε από Συλλόγους και Τμηματικές Επιτροπές Μουσικών Τμημάτων των ΑΕΙ, που προχώρησαν σε σύσκεψη στις αρχές του μήνα και απευθύνθηκαν στη συνέχεια σε Συλλόγους και άλλων καλλιτεχνικών Τμημάτων, βρίσκοντας μεγάλη ανταπόκριση.

Ετσι, στο διήμερο καλλιτεχνικών δράσεων συμμετέχουν οι Τμηματικές Επιτροπές Φοιτητών Μουσικών και Θεατρικών Σπουδών του ΕΚΠΑ, οι Φοιτητικοί Σύλλογοι Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών (ΑΣΚΤ), Σχολής Εφαρμοσμένων Τεχνών και Πολιτισμού ΠΑΔΑ, Τμήματος Μουσικής Επιστήμης και Τέχνης Πανεπιστημίου Μακεδονίας, Τμήματος Μουσικών Σπουδών Ιονίου Πανεπιστημίου, Τμήματος Μουσικών Σπουδών Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, φοιτητές του Τμήματος Ψηφιακών Τεχνών και Κινηματογράφου του ΕΚΠΑ (έδρα Ψαχνά) και το Κέντρο Αγώνα Φοιτητριών - Φοιτητών της Σχολής Καλών Τεχνών του Ναυπλίου.

Στο κοινό τους κάλεσμα μιλούν για την υποβάθμιση των σπουδών τους ένα χρόνο τώρα με τα πανεπιστήμια κλειστά, επισημαίνοντας τις ευθύνες της κυβέρνησης γι' αυτήν την κατάσταση, που «δεν έχει πάρει κανένα μέτρο προκειμένου να μπορέσουμε να επιστρέψουμε με ασφάλεια στα αμφιθέατρά μας, στη διά ζώσης διδασκαλία των μαθημάτων που είναι απαραίτητη για το δικό μας αντικείμενο. Αντί να δώσει λεφτά για τις ανάγκες μας, δίνει 30 εκατομμύρια για δυνάμεις καταστολής, για κάμερες και κάρτες εισόδου».

Αναφέρονται στους αγώνες των Συλλόγων όλο αυτό το διάστημα για να γίνουν ξανά φοιτητές και καλούν αυτοί να δυναμώσουν, ενώ παράλληλα συντονίζουν τη δράση τους και σχεδιάζουν τις εκδηλώσεις τους για το διήμερο που διοργανώνουν δηλώνοντας: «Εχουμε για όπλο την Τέχνη μας, η οποία διαλέγει πλευρά και συμμετέχει στον αγώνα για τις σπουδές και τη ζωή που έχουμε σήμερα ανάγκη».

Στην Αθήνα, το πρώτο αγωνιστικό ραντεβού στο πλαίσιο των δράσεων του διημέρου είναι την Κυριακή 18 Απρίλη, στις 13.00 στην πλατεία Ζακλίν ντε Ρομιγί στο Θησείο. Με πανό, συνθήματα, ανακοινώσεις, δημιουργία μιας ορχήστρας δρόμου, αλλά και «θεατρική παντομίμα», οι φοιτητές θα προβάλουν τα αιτήματά τους για ανοιχτές σχολές με μέτρα προστασίας!