-- Θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για τη δυνατότητα που μου δίνετε να μιλήσω για την τελευταία δισκογραφική μου δουλειά. Ιδιαίτερα αυτήν την περίοδο όπου το σύστημα πραγματοποιεί μια επίθεση σε όλα τα μέτωπα, με απώτερο στόχο την απόλυτη κυριαρχία σε όλους τους τομείς της Τέχνης και του Πολιτισμού. Αν αναλύσουμε με σωστό τρόπο την κατάσταση μπορούμε να έχουμε απάντηση και στο ερώτημά σας. Η πανδημία είναι ένα πρόβλημα που μπορεί να απειλήσει το ανθρώπινο γένος στο σύνολό του. Επιπλέον η άρχουσα τάξη με οργανωμένο και συστηματικό τρόπο εκμεταλλεύεται την κατάσταση αυτή για να κατεδαφίσει τις κατακτήσεις που με μεγάλες θυσίες και αίμα έχει αποσπάσει το οργανωμένο προοδευτικό κίνημα. Παράλληλα προωθεί νέες μορφές εργασίας στον τομέα της παραγωγής και αυξάνει την προσπάθεια ποδηγέτησης του οργανωμένου λαϊκού κινήματος. Είναι επιτακτικό λοιπόν κάθε προοδευτικός άνθρωπος να ενώσει τις δυνάμεις του και να συνεισφέρει στην προσπάθεια αποτροπής των σχεδίων αυτών. Αυτό ισχύει και για τους ανθρώπους της Τέχνης. Το βασικό όπλο όμως κάθε καλλιτέχνη είναι η δημιουργία, η δημιουργία με προοδευτικό πρόσημο.

-- Ενα χρόνο με κλειστούς τους χώρους του Πολιτισμού οι εργαζόμενοι του χώρου στενάζουν και το κοινό έχει στερηθεί σε ένα βαθμό την ευεργετική επαφή με την Τέχνη. Τι πιστεύετε ότι πρέπει να γίνει;

-- Η ιστορική εμπειρία αποδεικνύει ότι τις αρνητικές συνέπειες της νέας αυτής δύσκολης φάσης της ανθρωπότητας θα γίνει προσπάθεια να τις πληρώσει και πάλι ο απλός εργαζόμενος. Αυτό θα ισχύει και για τους εργαζόμενους στο χώρο της Τέχνης. Αποτελεί υποχρέωση όλων μας η οργανωμένη αντεπίθεση, που πρέπει να έχει ξεκάθαρες προτεραιότητες και στόχους για να έχει επιτυχία.

-- Δηλώσατε ότι αγαπήσατε και ταυτιστήκατε με τους στίχους της Μαρίας Λαλιώτη και στο δίσκο συναντάμε μια ποικιλία ήχων και ρυθμών. Αλήθεια, πώς εμπνέει ο στίχος την επιλογή της σύνθεσης;

-- Κάθε στίχος, κάθε ποίημα έχει μια δική του εσωτερική δομή και μουσική έκφραση. Ο μουσικός, με βάση την εμπειρία του, την ψυχοσύνθεσή του και τον τρόπο που σκέφτεται και ενεργεί, αποτυπώνει με τον δικό του αποκλειστικό τρόπο την αποκωδικοποίηση σε μουσική του ποιήματος. Απαραίτητη προϋπόθεση για κάθε δημιουργό η απαλλαγή από τα κλισέ και τις εύκολες λύσεις. Αν λοιπόν ενδείκνυται μπορεί και πρέπει να συνυπάρχουν το βαλς και το τανγκό με τους λαϊκούς δρόμους και τα ηχοχρώματα της Νέας Ορλεάνης. Σε μια ενότητα τραγουδιών κάθε τραγούδι έχει μια δική του αυτόνομη μελωδική γραμμή, έναν δικό του ρυθμό και έχει και ως βασικό συνεκτικό υλικό με τα άλλα τραγούδια τον ποιητικό λόγο.

-- Εχετε κάνει σχέδια για το μέλλον, τόσο για την προβολή αυτής της δουλειάς όσο και για νέες δημιουργικές συνεργασίες;

-- Εννοείται ότι στα σχέδια για το αύριο σε περίοπτη θέση βρίσκεται και η προβολή των τραγουδιών του άλμπουμ «Τι να πάρω μαζί μου». Εχω επίσης ξεκινήσει την εγγραφή στο studio ενός προσωπικού δίσκου με τραγούδια που θα ερμηνεύσει η αγαπημένη μου Βούλα Σαββίδη. Παράλληλα έχει προγραμματιστεί η παραγωγή δύο άλλων δίσκων. Ο ένας σε ποίηση Ηλία Τσέχου και ο άλλος σε στίχους Μαρίας Τσιμικλή. Το απώτερο μέλλον και η ζωή θα δείξουν τι άλλο μπορεί και πρέπει να γίνει.

-- Ο άνθρωπος από την ώρα που έρχεται στη ζωή έως την ώρα που «φεύγει» βιώνει ένα ταξίδι. Οι συμβολισμοί και τα μηνύματα που περιέχει ένας στίχος θα μπορούσαν να είναι ανάλογα και με τον αριθμό των ανθρώπων που το έχουν ακούσει, παρ' όλα αυτά υπάρχουν δικά μου μηνύματα που θέλω να δώσω. Αναφέρομαι στην κοινωνική και προσωπική μοναξιά, στον έρωτα, στο δικαίωμα του ανθρώπου στη ζωή και στην εργασία, στον πρόσφυγα, στο ταξίδι στον μέσα μας κόσμο. Σε ό,τι γράφω υπάρχει δεύτερη και τρίτη ανάγνωση, π.χ. στο ομότιτλο τραγούδι του δίσκου, «Τι να πάρω μαζί μου», ο ήρωας κάνει μια στάση απολογισμού και αναρωτιέται τι να πάρει μαζί του για να συνεχίσει τη ζωή του... Ακούγοντάς το πάλι φωτογραφίζεται καθαρά ο Καραγκιόζης, ο λαϊκός ήρωας που πάνω στον μπερντέ έβγαιναν τα βάσανα και οι καημοί των απλών ανθρώπων του μόχθου.

-- Μας συστηθήκατε ως «εμποροϋπάλληλος και στιχουργός». Πώς το ένα επηρεάζει το άλλο στον κύκλο μιας δημιουργικής ζωής;

-- Εμποροϋπάλληλος έγινα από ανάγκη, παρέμεινα από επιλογή, και η ζωή από μόνη της με οδήγησε στη στιχουργική. Αν η εργασία πατάει στην πραγματικότητα και στην ανάγκη για επιβίωση με πρακτικούς και τεχνικούς τρόπους, η στιχουργική ή οποιαδήποτε άλλη δημιουργία είναι ένας διαφορετικός τρόπος για να προσεγγίσουμε την πραγματικότητα μέσα από τα συναισθήματα και τις αισθήσεις μας. Η Τέχνη θεωρώ πως είναι ένα άλλο είδος εργασίας, που βοηθά τον δημιουργό, αλλά και τον αποδέκτη, να γίνει καλύτερος συναισθηματικά, κοινωνικά αλλά και πολιτικά.

-- Σας πρωτογνωρίσαμε από αυτό το cd και κάποια ακόμα τραγούδια. Τι άλλο να περιμένουμε να δούμε, έχετε σχέδια στα σκαριά;

-- Βγαίνοντας από το «κλείδωμα» της κοινωνίας, μετά την αντιμετώπιση της πανδημίας, το πρώτο μέλημά μας θα είναι να παρουσιάσουμε τα τραγούδια του άλμπουμ μας «Τι να πάρω μαζί μου» στον κόσμο. Οι ζωντανές παρουσιάσεις είναι ο συνδετικός κρίκος του δημιουργού με τον ακροατή και είναι πάντα το ζητούμενο. Στη συνέχεια θα ηχογραφήσουμε έναν κύκλο τραγουδιών σε στίχους δικούς μου και μουσική του συνθέτη και ενορχηστρωτή Νίκου Πιτλόγλου, με επίσης πολύ γνωστούς ερμηνευτές. Ετοιμη είναι και μια συλλογή με σύγχρονα λαϊκά τραγούδια σε μουσική του συνθέτη Βασίλη Μιχάλη, με τον οποίο έχω συνεργαστεί στο παρελθόν, και φυσικά θα ξαναγράψουμε τραγούδια με τον Τάσο Γκρους.

-- Πρόσφατα η κυβέρνηση νομοθέτησε ρυθμίσεις που ανοίγουν δρόμους για φίμωση του προοδευτικού έργου και χαρακτηρίστηκαν «τρομονόμος στην Τέχνη». Πείτε μας το σχόλιό σας ως δημιουργός.

-- Τέτοιου είδους νομοθετήματα θεωρώ πως δεν αφορούν μόνο τους δημιουργούς, αλλά ολόκληρη την κοινωνία. Η Τέχνη εκφράζει και πολλές φορές θίγει τις σχέσεις ανάμεσα στο πολιτικό και κοινωνικό κράτος, τη θρησκεία αλλά και την επιστήμη, και έτσι πιστεύω πρέπει να λειτουργεί για να είναι υγιής και αληθινή. Η λογοκρισία ήταν όπλο στα χέρια της εξουσίας από αρχαιοτάτων χρόνων (καταδίκη Σωκράτη, εξοστρακισμοί κ.ά.). Οσο εξελίσσεται ο κόσμος, τόσο εξελίσσονται και οι τρόποι λογοκρισίας. Σήμερα η κυβέρνηση προσπαθεί να λογοκρίνει στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης τους καλλιτέχνες και το έργο τους με ασάφειες, πολύ καλά μελετημένες όμως. Η ελευθερία στην Τέχνη δεν χορηγείται, είναι προϋπόθεση. Η ελευθερία χωρίς την Τέχνη δεν θα έχει φωνή και η Τέχνη χωρίς ελευθερία θα είναι για πάντα φιμωμένη.