Με μαζικές συγκεντρώσεις, διαδηλώσεις και πολύμορφες δραστηριότητες, ξεκίνησαν ήδη να απαντούν οι Ρουμάνοι στα νέα σκληρά αντιλαϊκά μέτρα λιτότητας που ανακοίνωσε πρόσφατα η κυβέρνηση του πρωθυπουργού Εμίλ Μποκ. Η κυβέρνηση, εξυπηρετώντας συγκεκριμένα συμφέροντα, ακολουθεί πιστά τις επιταγές και τις εντολές του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και της Ευρωπαϊκής Ενωσης, από τους οποίους έλαβε δάνειο 20 δισεκατομμυρίων ευρώ στο όνομα της αντιμετώπισης της καπιταλιστικής κρίσης. Η Ρουμανία είναι μία από τις φτωχότερες χώρες της ΕΕ με προσδόκιμο ζωής τα 72 χρόνια. Η ανεργία αυξάνεται ραγδαία στη χώρα όπου το Φλεβάρη, σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, έφτανε στο 8,3%, το Γενάρη στο 8,1% και το Φλεβάρη του 2009 στο 4,9%, ενώ οι σημερινοί άνεργοι κάτω των 29 ετών φτάνουν το 25,5%.

Τα συγκεκριμένα μέτρα προβλέπουν μείωση κατά 25% των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων, μείωση κατά 15% στις συντάξεις και στα επιδόματα ανεργίας και επιβάλλεται μείωση κατά 20% στα έξοδα των υπουργείων. Παρόμοια μείωση κατά 15% υπήρξε και πέρσι. Επιπλέον, επιβάλλονται περικοπές κατά 15% στις κοινωνικές παροχές, παροχές που δίνονταν μέχρι τώρα στα επιδόματα αναπηρίας, χηρείας, στους βετεράνους πολέμου, στις μονογονεϊκές οικογένειες, αλλά και στα επιδόματα γεννήσεων.

«Παγώνουν» από την 1η Ιούνη οι πρόωρες συντάξεις, ενώ αιτήματα για αναπηρικές συντάξεις θα πρέπει να εγκρίνονται μόνον από ειδικές ομάδες του υπουργείου Εργασίας. Επιπλέον, η κυβέρνηση προχωρά σε 70.000 απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων μέσα στο 2010, ενώ ήδη από το Δεκέμβρη του 2008 έως το Φλεβάρη του 2010 έχουν απολυθεί 36.000 εργαζόμενοι στο Δημόσιο. Μάλιστα, σε πρόσφατη επίσκεψη του επικεφαλής της αποστολής του ΔΝΤ στη χώρα, Τζέφρι Φρανκς, υπογραμμίστηκε η ...ανάγκη να μειωθούν οι περίπου 1,36 εκατομμύρια εργαζόμενοι στο δημόσιο τομέα κατά 250.000 μεσοπρόθεσμα! Τέλος, η κυβέρνηση ανακοίνωσε πως δε θα δοθεί φέτος ο 13ος μισθός στο δημόσιο τομέα.

Εντονη είναι η δυσαρέσκεια του λαού απ' αυτήν την αντιλαϊκή επιδρομή. Ηδη, τη βδομάδα που πέρασε υπήρξαν συγκεκριμένες διαμαρτυρίες συνταξιούχων και αγροτών τόσο στην πρωτεύουσα όσο και σε άλλες πόλεις της χώρας. Οι συνταξιούχοι βρίσκονται σε εγρήγορση, απαιτώντας δωρεάν ιατρική περίθαλψη, δυνατότητα να λαμβάνουν θεραπεία και τη διατήρηση των σημερινών ορίων συνταξιοδότησης. Η Εθνική Ομοσπονδία Συνταξιούχων αποφάσισε να μηνύσει την κυβέρνηση, επειδή δεν τηρεί συγκεκριμένο νόμο (250/2007), σύμφωνα με τον οποίο η αξία της σύνταξης είναι ίση με 45 τοις εκατό της ακαθάριστης μέσης αμοιβής.

Την ερχόμενη Τετάρτη, 19 Μάη, σχεδιάζεται μαζική διαδήλωση δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων, ενώ κάτω από τη λαϊκή πίεση συνδικαλιστικές ενώσεις αναγκάστηκαν να προχωρήσουν σε γενική απεργία σε όλη τη χώρα στις 25 Μάη.

Οι εκπαιδευτικοί έχουν ήδη ξεκινήσει πολύμορφες κινητοποιήσεις, αντιδρώντας στις μειώσεις των επιδομάτων τους, στη μη πληρωμή τής κατά τα άλλα υποσχόμενης αύξησης των μισθών τους (το 2008 το Κοινοβούλιο είχε υιοθετήσει νομοσχέδιο για αύξηση κατά 50%), στις φετινές σχεδιαζόμενες 15.000 απολύσεις, στις ανεπαρκείς δαπάνες για την Παιδεία, καθώς και για την αύξηση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης που απαιτεί η κυβέρνηση. Εκτός από τις τελευταίες περικοπές στους μισθούς τους, ήδη, οι εκπαιδευτικοί αντιμετωπίζουν μείωση κατά 30% από τον περασμένο Φλεβάρη. Οι εκπαιδευτικοί πραγματοποίησαν ήδη απεργία στις 15 Μάρτη, ενώ στις 25 του ίδιου μήνα κινητοποιήθηκαν σε ολόκληρη τη χώρα προχωρώντας σε συγκεντρώσεις έξω από δημαρχεία, σχολικά κτίρια και στο υπουργείο Παιδείας. Προειδοποιούν, μάλιστα, για γενική απεργία από τις 31 Μάη και μποϊκοτάζ της εξεταστικής περιόδου.

Τον περασμένο Μάη δόθηκε το «πράσινο φως» από την κυβέρνηση για μια σειρά απολύσεις που πρότεινε το υπουργείο Μεταφορών για τους εργαζόμενους στην κρατική εταιρεία σιδηροδρόμων (CFR), όπου πάνω από 4.000 από αυτούς έμειναν, από τη μία μέρα στην άλλη, χωρίς δουλειά. Σχεδιάζονται άλλες 6.700, με στόχο την ιδιωτικοποίηση των σιδηροδρομικών μεταφορών που είναι μία από τις ελάχιστες εταιρείες που παραμένουν σε κρατικά χέρια, μετά τις ανατροπές του '90.

Την 1η Απρίλη πραγματοποιήθηκε επίσης απεργία από τους 4.500 εργαζόμενους στα μέσα μαζικής συγκοινωνίας, που διαμαρτύρονται για τη μείωση των μισθών και απαιτούν σύνταξη στα 58 και το 25% των μισθών τους για δώρο Πάσχα, Χριστουγέννων και Πρωτοχρονιάς.

Σε γενικές γραμμές, μέχρι στιγμής, οι αντιδράσεις των συνδικαλιστικών οργανώσεων μπορούν να χαρακτηριστούν «χλιαρές», καθώς, στην καλύτερη περίπτωση, έχουν αυταπάτες για τις προθέσεις της κυβέρνησης, συμμετέχοντας στο στημένο διάλογο, και ...αναζητώντας «ηπιότερες» λύσεις για μια πιο «απαλή» επιδρομή στα κεκτημένα δικαιώματα των εργαζομένων και του λαού.

Η περίπτωση των μέτρων λιτότητας που επιβάλλεται στη Ρουμανία, αν και σε πολλά μοιάζει με όσα επιβάλλονται στην Ελλάδα αλλά και σε άλλες χώρες, έχει μιαν αξιοσημείωτη ιδιαιτερότητα. Πρόκειται για μια χώρα που είχε επιλέξει τη σοσιαλιστική ανάπτυξη για δεκαετίες, με συγκεκριμένες κατακτήσεις σε σειρά τομείς της κοινωνίας με αποτέλεσμα τη σημαντική βελτίωση της καθημερινής ζωής των ανθρώπων. Σήμερα, με τα συγκεκριμένα μέτρα, έρχονται να καταργηθούν όχι μόνο τα όσα σοσιαλιστικά κεκτημένα είχαν απομείνει, αλλά να δοθούν αμείλικτα «χτυπήματα» και στις βασικές εργατικές κατακτήσεις, όπως αξιοπρεπείς μισθοί και συντάξεις, συλλογικές συμβάσεις εργασίας, πρόσβαση στην Πρόνοια, στην Παιδεία κ.ά. οδηγώντας το λαό σε μεγαλύτερη εξαθλίωση και ανέχεια.