«Εμείς θέλουμε ανακεφαλαιοποιημένο και υγιές τραπεζικό σύστημα υπό κοινωνικό και δημόσιο έλεγχο. Τραπεζικό σύστημα χρηματοδοτικό εργαλείο της ανασυγκρότησης της χώρας. Αλλά, η κυβέρνηση είναι υπόλογη. Γιατί καθυστέρησε την ανακεφαλαιοποίηση. Και γιατί υποσκάπτει την αξιοπιστία της. Γιατί αποσυνδέει την ανακεφαλαιοποίηση από τη βιώσιμη ρύθμιση των κόκκινων δανείων. Τα οποία, με την ύφεση που συνεχίζεται, αυξάνονται και πληθύνονται». Αυτά είπε σχετικά με τις τράπεζες ο Αλ. Τσίπρας στην ομιλία του στον ΣΕΒ, ως συστατικό στοιχείο της στρατηγικής του για την ανάπτυξη. Και βεβαίως δεν μπορεί να αντιμετωπίσει διαφορετικά το πρόβλημα των τραπεζών ένα κόμμα που ορκίζεται στην καπιταλιστική ανάπτυξη και δίνει εξετάσεις στους αστούς ότι η δική του πολιτική οδηγεί σε έξοδο από την κρίση υπέρ των μεγαλοεπιχειρηματιών. Πράγματι, αυτό κάνει η πολιτική του. Αλλωστε, στην ίδια ομιλία του είπε και τα εξής: «Εμείς, ως η επόμενη κυβέρνηση του τόπου, έχουμε στόχο να διευκολύνουμε την ιδιωτική πρωτοβουλία των παραγωγικών επενδύσεων. Την ιδιωτική πρωτοβουλία όμως που αναλαμβάνει επιχειρηματικό ρίσκο... Σας διαβεβαιώνουμε, λοιπόν, ότι θα σταθούμε αρωγοί στην υγιή επιχειρηματικότητα... Θα προχωρήσουμε σε δημόσιες επενδύσεις ταχείας απόδοσης. Οχι για να εκτοπίσουμε τις ιδιωτικές. Αλλά για να τις ενθαρρύνουμε!»... Δηλαδή, γρήγορο και σίγουρο κρατικό χρήμα στους καπιταλιστές.

Γιατί, όμως, τέτοια επιμονή με τις τράπεζες; Ακριβώς γιατί χωρίς ισχυρές τράπεζες δεν μπορούν να γίνουν καπιταλιστικές επενδύσεις. Οι τράπεζες είναι καπιταλιστικές επιχειρήσεις. Συγκεντρώνουν αδιάθετο χρήμα που είναι κεφάλαιο και δανείζουν για επενδύσεις τους επιχειρηματικούς ομίλους. Και τα λαϊκά νοικοκυριά βεβαίως, αλλά τα μεγάλα δάνεια δίνονται για επενδύσεις και απ' αυτό βγάζουν και τα μεγάλα κέρδη. Ενώ ταυτόχρονα τους δίνει τη δυνατότητα συμμετοχής σε μεγάλους μονοπωλιακούς ομίλους τους οποίους δανείζουν. Γι' αυτό τις έφτιαξαν οι καπιταλιστές. Επομένως για τα «κόκκινα δάνεια» των επιχειρήσεων κάνουν λόγο οι του ΣΥΡΙΖΑ, αυτός είναι ο μεγάλος βραχνάς των τραπεζών, αφού η οικονομική κρίση τα έχει κάνει επισφαλή με μεγάλους κινδύνους να χαθούν. Βεβαίως, χτες, σε πρωινή τηλεοπτική εκπομπή ο Δ. Στρατούλης διέψευδε ότι πρόκειται για δάνεια επιχειρήσεων και ότι ο Αλ. Τσίπρας μίλησε για τα δάνεια των λαϊκών νοικοκυριών. Επειδή όμως η ανακεφαλαιοποίηση και τα «κόκκινα δάνεια» ως ζητήματα που πρέπει να αντιμετωπιστούν ενιαία, δεν τα βάζει για πρώτη φορά ο ΣΥΡΙΖΑ, ας αφήσουμε τον ίδιο τον Αλ.Τσίπρα να μιλήσει γι' αυτό (συνέντευξη στην εφημερίδα «6 μέρες», 17/11/2012): «Προφανώς θέλουμε δανεισμό... Βεβαίως χρειάζονται κεφάλαια οι τράπεζες... Να ανακεφαλαιοποιηθούν οι τράπεζες, αφού όμως εκκαθαρίσουν τα επισφαλή δάνεια σε νοικοκυριά και επιχειρήσεις και δημιουργηθούν ασφαλείς συνθήκες να είναι υγιείς».

Και δεν το είπε μόνο ο Αλ. Τσίπρας. Ο Γ. Σταθάκης σε άρθρο του στην «Αυγή της Κυριακής», στις 18/11/2012, έγραφε: «Το τραπεζικό ζήτημα είναι αυτόνομο αν και συνδέεται με το αναπτυξιακό... Εάν η ανακεφαλαιοποίηση δε συνδυαστεί με την εκκαθάριση του προβληματικού χαρτοφυλακίου, δηλαδή των υπερχρεωμένων νοικοκυριών και επιχειρήσεων, άμεσα ή σταδιακά, τότε η ανακεφαλαιοποίηση θα ζητήσει επιπρόσθετα χρήματα στο μέλλον και η δανειοδότηση της οικονομίας δεν θα έχει κανένα όφελος. Η απομείωση της τεχνητής αξίας των τραπεζών θα ζημιώσει τους τραπεζίτες, αλλά θα ανακουφίσει τα νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις και θα φέρει πιο κοντά το σημείο επανεκκίνησης της οικονομίας». Επομένως, μιλούν για εκκαθάριση των τραπεζών από τα «κόκκινα δάνεια των επιχειρήσεων». Προσθέτουν βεβαίως και τα «λαϊκά νοικοκυριά» για να το παίξουν φιλολαϊκοί, αλλά το βασικό είναι τα δάνεια των επιχειρήσεων που είναι τεράστια σε σχέση με αυτά των λαϊκών νοικοκυριών. Ετσι, λένε, «οι τράπεζες θα είναι υγιείς» για να τροφοδοτούν την «πραγματική οικονομία», δηλαδή βιομήχανους, μεγαλέμπορους κ.λπ., ενώ οι επιχειρήσεις θα έχουν ξεφορτωθεί ένα βραχνά, το χρέος προς τις τράπεζες.

Ετσι, ο ΣΥΡΙΖΑ είπε στον ΣΕΒ ότι η δική του πολιτική θα τους απαλλάξει από τα δάνεια που χρωστούν και δεν μπορούν να πληρώσουν στις τράπεζες, ενώ θα ανακεφαλαιοποιήσει τις τράπεζες για να γίνουν ισχυρές. Δηλαδή, θα τους δώσει κρατικό χρήμα. Και βεβαίως μιλούν για «δημόσιο έλεγχο», αυτό το προβλέπει και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, αλλά στην πορεία θα τις απαλλάξουν και απ' αυτόν. Ο Γ. Δραγασάκης σε συνέντευξή του (στο «Βήμα», Κυριακή 13/5/2012) είχε πει: «Τα 50 δισ. ευρώ που προβλέπεται να καταβληθούν για την ανακεφαλαιοποίηση και διάσωση του τραπεζικού συστήματος (σ.σ. τόσα ήταν τότε, σήμερα έχουν φτάσει πάνω από 150 δισ. ευρώ) με το έναν ή τον άλλον τρόπο, θα επιβαρύνουν το δημόσιο χρέος και εξ αντικειμένου τίθεται θέμα για δημόσιο έλεγχο των τραπεζών. Πρέπει να συζητήσουμε τον τρόπο που θα γίνει ο δημόσιος έλεγχος, ώστε να αποφευχθούν φαινόμενα του παρελθόντος. Εμείς προκρίνουμε κάτι κοντά στο σουηδικό μοντέλο, όταν η χώρα κρατικοποίησε τις τράπεζες, τις τροφοδότησε με κεφάλαια, τις εξυγίανε, τις κατέστησε κερδοφόρες και τις πούλησε σε ιδιώτες».

Ολα τα παραπάνω δείχνουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι βαθιά ενσωματωμένος στο σύστημα έχοντας στο επίκεντρο της στρατηγικής του τόσο την έξοδο από την κρίση υπέρ του κεφαλαίου, όσο και το κλείσιμο των όποιων ρωγμών έχει το αστικό πολιτικό σύστημα από τις τεράστιες δυσκολίες διαχείρισης της κρίσης, καθώς και τη σταθεροποίησή του. Στον ΣΕΒ είπε: «Η κοινωνική συναίνεση και η σταθερότητα είναι πράγματι το οξυγόνο της οικονομίας»! Δηλαδή, ολοκληρωτική υποταγή του λαού στα μονοπώλια για να αναπτυχθεί η καπιταλιστική οικονομία. Αυτό τη στιγμή που η εργατική τάξη, οι σύμμαχοί της, το κίνημά τους, πρέπει να οξύνουν ακόμη παραπέρα τις δυσκολίες του αστικού πολιτικού συστήματος ως μέσο για να βάζουν εμπόδια στην προώθηση της αντιλαϊκής πολιτικής.