Ο Γιάννης Καλατζόπουλος διασκεύασε τους «Ορνιθες», ίσως το πιο δημοφιλές αλλά και πιο ποιητικό έργο του Αριστοφάνη, δίνοντας τον τίτλο «Η χώρα των πουλιών». Παράλληλα, ανέλαβε και τη σκηνοθεσία της παράστασης, στην οποία συμμετέχουν 29 ηθοποιοί. Μεταξύ τους ο Νίκος Δημητράτος στο ρόλο του συγγραφέα, ο Σωτήρης Τζεβελέκος στο ρόλο του Ευελπίδη, ο Κώστας Δαρλάσης στο ρόλο του Πεισθέταιρου και ο Γιάννης Καλατζόπουλος στο ρόλο του Εποπα.

Τα σκηνικά και τα κοστούμια επιμελήθηκε η Αννα Μαχαιριανάκη, τη μουσική έγραψε ο Δημήτρης Λέκκας, τη χορογραφία έκανε ο Ντανιέλ Λομέλ, τη μουσική διδασκαλία η Ολυμπία Κυριακάκη και τους φωτισμούς επιμελήθηκε ο Νίκος Καβουκίδης.

Στα πολύ παλιά χρόνια, οι δυο μεγαλύτερες πόλεις της Ελλάδας, η Αθήνα και η Σπάρτη, βρίσκονταν σε πόλεμο. Οπως όλοι οι πόλεμοι, έτσι κι αυτός είχε φέρει στους ανθρώπους φτώχεια, βάσανα, δυστυχία. Δύο φίλοι από την Αθήνα, ο Πεισθέταιρος και ο Ευελπίδης, δεν αντέχουν άλλο. Φεύγουν και πάνε να βρούνε ένα πουλί, τον κυρ Εποπα, τον τσαλαπετεινό, για να τον ρωτήσουν μήπως έχει δει, από εκεί ψηλά που πετάει, καμιά πόλη, όπου οι άνθρωποι να ζουν ευτυχισμένοι...

Ετσι ξεκινά να διηγείται τους «Ορνιθες» του Αριστοφάνη ο «μαέστρος» των διασκευών κλασικών έργων σε έργα για παιδιά, Γιάννης Καλατζόπουλος, που φέτος ανέλαβε την καλλιτεχνική ευθύνη στο «Παιδικό Στέκι» του Εθνικού Θεάτρου. «Η Χώρα των πουλιών» είναι ο τόπος όπου κατοικούν τα ιδανικά και οι ελπίδες. Εκεί όπου το όνειρο και η ουτοπία γίνονται πραγματικότητα.

Το καλό θέατρο για παιδιά μπορεί να διακρίνεται για την πολυχρωμία του, για την ποικιλία θεματικών και ιδεολογικοαισθητικών προτιμήσεων και αναζητήσεων των υπευθύνων του, αλλά χαρακτηρίζεται επίσης και από την ακλόνητη πεποίθηση ότι τα παιδιά δικαιούνται το καλύτερο κομμάτι της «τούρτας», που μπορεί να φτιάξει το θέατρό μας.

Η «Χώρα των πουλιών», που είναι η λυρικότερη και πολιτικότερη κωμωδία του Αριστοφάνη και ένα από τα πιο ποιητικά έργα του παγκόσμιου δραματολογίου, είναι ένα πολύ καθαρό σχόλιο πάνω στο πρόβλημα της ουτοπίας, πάνω στο θέμα ενός οράματος που αιώνες έχει η ανθρωπότητα, για έναν κόσμο απαλλαγμένο από τα δεινά και τα βάσανα των ανθρώπινων κοινωνιών.

Αυτό, στη μακραίωνη πορεία της, πολλές φορές το επιχείρησε η ανθρωπότητα, άλλοτε με καλύτερα και άλλοτε με χειρότερα αποτελέσματα. Αν και αυτό το όνειρο μοιάζει δύσκολο, αφού οι παγκόσμιες εξελίξεις το επιβεβαιώνουν, η ζωή επιβεβαιώνει ότι κάθε φορά που ένα όνειρο γκρεμίζεται ή διαψεύδεται, οι άνθρωποι σφίγγουν τα δόντια και λένε: Την επόμενη φορά θα τα καταφέρουμε!

Οπως σημειώνει ο Γιάννης Καλατζόπουλος, «στο έργο γίνεται ένας συμβιβασμός, τον οποίο ο Αριστοφάνης υπαινίσσεται, στην εποχή που οι Αθηναίοι έκαναν ένα συμβιβασμό μεσούντος του Πελοποννησιακού πολέμου. Το έργο γράφτηκε μετά από τη Σικελική εκστρατεία και στην παράστασή μας γίνεται με τον τρόπο που έγινε κι εδώ, όταν δηλαδή - εν ονόματι μιας συμφιλίωσης και μιας ειρήνης που όλοι περίμεναν ένα καλύτερο μέλλον - παρέδωσαν τα όπλα τους κάποιοι. Ετσι κι εδώ τα πουλιά καταθέτουν τα ράμφη τους και προδίδονται, δυστυχώς. Ο Πεισθέταιρος είναι ένας επαναστάτης για την εποχή του και εκφράζει ένα διαφορετικό κόσμο, ο οποίος όμως περιβάλλεται και πολιορκείται πανταχόθεν, και από τους ανθρώπους που θέλουν να ανατρέψουν αυτή την ιδανική πολιτεία, αλλά και από τους θεούς των οποίων έχουν βλάψει τα συμφέροντα. Σήμερα ποια είναι η αντιστοιχία; Ποια είναι, ένα κομμάτι, μια όαση διαφορετικού κόσμου αν όχι η Κούβα; Και μάλιστα μέσα στο μάτι του κυκλώνα, μέσα στο ρουθούνι του λιονταριού; Κι όμως, συνεχίζει να αγωνίζεται με όλους τους κινδύνους που συνεπάγεται. Δηλαδή, πόσο εύκολο είναι σήμερα για ανθρώπους έστω και εμποτισμένους με τα ιδανικά της κουβανικής επανάστασης, μετά από τόσα χρόνια, να αντιστέκονται και να μένουν όρθιοι; Ηθικά όρθιοι, μέσα σ' έναν κόσμο γύρω γύρω εχθρικό! Τι είναι άλλωστε όλο αυτό που βλέπουμε, όλες αυτές οι εκστρατείες κατά του Κάστρο, κατά της Κούβας, όλοι αυτοί οι δήθεν διαφωνούντες που φεύγουν; Δεν είναι μια ηθική εξαγορά; Ο Κάστρο, λοιπόν, προσπαθούμε να πούμε στους θεατές μας, είναι η αντιστοιχία, σήμερα».

Παίζουν επίσης οι ηθοποιοί: Μάγια Πολιτάκη, Μαρία Πάτσου, Σπύρος Φασιανός, Ελένα Αρβανίτη, Λίλα Μουτσοπούλου, Κυριακή Ρωμανού, Σπύρος Κωτσόπουλος, Δημήτρης Χαβρές, Ανδρέας Βαρούχας, κ.ά.