Παπαγεωργίου Βασίλης

Κάνουν πως δεν ξέρουν στο υπουργείο Εργασίας τι καίει τους συνταξιούχους όταν το Πανελλήνιο συγκλονίζεται κάθε τόσο απ' τις κινητοποιήσεις τους με κύριο σύνθημα όχι στις συντάξεις πείνας.

Ξέρουν λοιπόν και παραξέρουν τι καίει τους συνταξιούχους. Και ετοιμάζονται να συνεχίσουν την ίδια πολιτική. Ακόμα και αυτή την εξαγγελία για το χαράτσι υπέρ του Λογαριασμού Αλληλεγγύης Φορέων Κοινωνικής Ασφάλισης (ΛΑΦΚΑ) την αφήνουν μισή καθώς καταργούν μόνο την εισφορά 1 - 5% και δεν επιστρέφουν τα αναδρομικά.

Μάλιστα, ο Π. Παναγιωτόπουλος δε χρειάστηκε κανένα βοήθημα για να συντάξει την οδηγία προς τα ασφαλιστικά ταμεία (7.5.2003) ότι πρέπει να προετοιμαστούν να εφαρμόσουν αμέσως τη διάταξη για την κατάργηση της εισφοράς μόνο απ' την 1.7.2004.

Γι' αυτό λοιπόν και οι συνταξιούχοι πρέπει να ετοιμαστούν για νέους αγώνες. Και σαν πρώτη ενέργεια πρέπει να καταθέσουν αιτήσεις στα ασφαλιστικά ταμεία που θα ζητούν κατάργηση της εισφοράς 1-5% και επιστροφή των αναδρομικών απ' την επομένη της συνταξιοδότησής τους.

Δε λέμε, γενικά είναι θετικό γεγονός η επαφή του πρωθυπουργού με διάφορες κοινωνικές κατηγορίες, όπως η προχτεσινή επίσκεψή του σε δημοτικό σχολείο της Ελευσίνας. Αν μη τι άλλο, του δίνει την ευκαιρία, να δει και να ακούσει τα πολλά και οξυμένα προβλήματα από πρώτο χέρι. Οταν αυτό γίνεται, όμως, για λόγους προεκλογικής σκοπιμότητας - βλέπε ευρωεκλογές. Οταν ο πρωθυπουργός δεν έχει να πει το παραμικρό, συγκεκριμένο και δεσμευτικό, για τα προαναφερόμενα προβλήματα. Οταν, την ίδια στιγμή, «τρέχει» η κυβερνητική αντιλαϊκή πολιτική, η οποία θα οξύνει ακόμη περισσότερο τα προβλήματα των λαϊκών στρωμάτων. Οταν, με δυο λόγια, χρησιμοποιούνται οι όποιες κοινωνικές κατηγορίες και πολύ περισσότερο τα παιδιά και τα προβλήματά τους, τα όνειρα και οι ελπίδες τους, ως ντεκόρ για τις προεκλογικές εμφανίσεις του πρωθυπουργού, τότε, όχι μόνο θετικό δεν είναι, αλλά τουλάχιστον απαράδεκτο.

Κάθε που πλησιάζει το καλοκαίρι εντείνονται οι εκκλήσεις για εθελοντική αιμοδοσία για την κάλυψη των σχετικών αναγκών. Ποτέ η χώρα μας, όμως, δεν έγινε αυτάρκης σε αίμα καθώς δεν οργάνωσε ποτέ σοβαρά και με προοπτικές την εθελοντική αιμοδοσία.

Ωστόσο, οι ίδιες οι κυβερνήσεις των τελευταίων χρόνων με την υπόκλισή τους στη λαγνεία της αγοράς και με την πρεμούρα της εμπορευματοποίησης των πάντων, οδηγούν σε καταστάσεις που προσβάλλουν την ιδέα της εθελοντικής αιμοδοσίας, την οποία -υποτίθεται- ότι είναι υποχρεωμένοι να την υπερασπίσουν και να την προωθήσουν.

Ετσι λοιπόν, πριν τρία χρόνια τα κέντρα της αιμοδοσίας έλαβαν μια εντολή με βάση την οποία πρέπει για τη μεταφορά του αίματος να πληρώνουν ναύλα στην «Ολυμπιακή Αεροπορία» για να εξυγιανθεί η εταιρία! Ετσι οι υπεύθυνοι του Ερυθρού Σταυρού πληρώνουν δύο φορές το χρόνο κοντά στα 80 ευρώ στην «Ολυμπιακή» για τη μεταφορά 500-600 μονάδων αίματος κάθε φορά στην Αθήνα.

Κι ύστερα μπορεί να βγουν υπουργεία Υγείας και «Ολυμπιακή» και να καλούν τον κόσμο για εθελοντική αιμοδοσία για την κάλυψη των αυξημένων αναγκών ενόψει των Ολυμπιακών Αγώνων.

Δεν είναι μόνο τα ναύλα της «Ολυμπιακής». Είναι και τα τέλη προς τα ΕΛΤΑ που πληρώνουν τα νοσοκομεία για τις επιστολές με τις οποίες υπενθυμίζουν στους εθελοντές αιμοδότες ότι πρέπει να προσέλθουν να προσφέρουν αίμα.

Ετσι λοιπόν, το Πανικάριο Νοσοκομείο απ' τις αρχές του 2003 πληρώνει σαράντα λεπτά για κάθε γράμμα προς τους εθελοντές. Μάλιστα, τον περασμένο Δεκέμβρη πλήρωσε 300 ευρώ για τα γράμματα.

Και να φανταστεί κανείς ότι αυτά συμβαίνουν σε ένα ακριτικό νησί, όπου σημειώθηκε η πτώση ελικοπτέρου του ΕΚΑΒ στις 10.2.2003 με τέσσερα θύματα. Τότε ως λόγος μεταφοράς στην Αθήνα απ' το γιατρό αναφέρθηκε η έλλειψη αίματος.

Και ακόμα κανένας δεν έβαλε μυαλό, ενώ εξακολουθεί να εφαρμόζεται ο παχυδερμισμός της αγοράς κατά γράμμα.

Σαν τον δολοφόνο που γυρίζει συνεχώς στο τόπο του εγκλήματος, ο υπουργός Αμυνας των ΗΠΑ, Ντόναλντ Ράμσφελντ, επισκέφτηκε το κολαστήριο του Αμπού Γκράιμπ στη Βαγδάτη, όπου Αμερικανοί και Βρετανοί στρατιωτικοί βασάνιζαν απάνθρωπα Ιρακινούς κρατουμένους. Εκεί, μιλώντας στους στρατιώτες, τους υποσχέθηκε, εμμέσως πλην σαφώς, ότι οι βασανιστές δεν πρόκειται να υποστούν σοβαρές κυρώσεις. Διότι, τι άλλο από πρόθεση ατιμωρησίας δείχνει ο ειρωνικός του λόγος σχετικά με τις αποκαλύψεις των βασανιστηρίων από τα ΜΜΕ; Και τι άλλο παρά εμμονή στο έγκλημα αποτελεί η δήλωσή του ότι «η αποστολή μας θα πετύχει στο τέλος»;

Αλλά, κάποιος θα πρέπει να υπενθυμίσει σ' αυτόν τον διεθνή εγκληματία τις ανάλογες προκλήσεις και τους παρόμοιους κομπασμούς των χιτλερικών και πού τους οδήγησαν. Γιατί φαίνεται ότι ο γεροξεμωραμένος Ντόναλντ, εκτός από εφημερίδες, δε διαβάζει και Ιστορία...

Ενα «ρεπορτάζ», με αρκετούς αφηγητές, που αυτοαποκαλύπτουν το βίο τους, κυρίως άνδρες αλλά και δύο πρωταγωνιστικά γυναικεία πρόσωπα. Την ανεξάρτητη, δυναμική, περήφανη Αντα και τη νόθα κόρη της Ιωάννα, τα μόνα πρόσωπα, τα οποία προσπάθησαν να ξεκόψουν από το βορβορώδες σινάφι των εν Ελλάδι και Κομισιόν «τρωκτικών». Νέος, αλλά άξιος δημοσιογράφος ο Θανάσης Μπαλοδήμας και με αυτό το δεύτερο μυθιστόρημά του, αποδείχνει ότι διαθέτει μυθοπλαστική φαντασία και μια νεανικά ορμητική και οργισμένη, κριτική «ματιά», τόσο αναγκαία για να ξανανθίσει μια κοινωνικού περιεχομένου λογοτεχνία.

Χτες και σήμερα το Κογκρέσο όσο και τα δύο κομμουνιστικά κόμματα, καθώς και άλλα πολιτικά σχήματα, συζητούσαν τη στάση που θα τηρήσουν. Για το μεν κόμμα «των Νεχρού και των Γκάντι», που επανέρχεται στο επίκεντρο του συστήματος, το κυρίαρχο ήταν η επιλογή του προσώπου που θα καταλάβει τον πρωθυπουργικό θώκο: οι προβλέψεις θέλουν την εικονιζόμενη ιταλικής καταγωγής Σόνια Γκάντι αδιαφιλονίκητο φαβορί γι' αυτόν.

Από την άλλη πλευρά, όσον αφορά το ΚΚ Ινδίας και το ΚΚ Ινδίας (Μ) η συζήτηση είναι βαθύτερη. Η αποτίμηση του αποτελέσματος από την πλευρά τους είναι ασφαλώς θετική - επιβραβεύτηκαν για την αντίστασή τους στις πολιτικές του θρησκευτικού μίσους, της επιβολής φτώχειας στην πλειοψηφία του πληθυσμού, των νεοφιλελεύθερων μεταρρυθμίσεων, της πυρηνικοποίησης, της τρομο-λαγνείας κ.ο.κ.

Το θέμα όμως τώρα είναι αν και με ποιους όρους να συμμετάσχουν στην κυβέρνηση μαζί με το Κογκρέσο που, αν αφεθούν κατά μέρος τα φασιστικά χαρακτηριστικά του απερχόμενου πολιτικού σχηματισμού του Αταλ Μπιχάρι Βάτζπαϊ, δε μοιάζει έτοιμο για ρήξη με τις πολιτικές του στους τομείς της οικονομίας και του διεθνούς προσανατολισμού της Ινδίας...