Στο σημερινό 4σέλιδο «Εργαζόμενοι και Λαϊκή Συμμαχία» μπορείτε να διαβάσετε τα εξής:
-- ΠΕΜΕΝ: Η αποφασιστική ενίσχυσή της παρακαταθήκη για την πάλη των ναυτεργατών
-- Αγροτοκτηνοτρόφοι Λέσβου: Αντιμέτωποι με το κύμα ευλογιάς και την καταστροφική πολιτική της κυβέρνησης
-- Νοσοκομείο Σαντορίνης: «Πιλότος» για την παραπέρα εμπορευματοποίηση της Υγείας
-- Εργαζόμενοι στα ΜΜΕ: Οι εξελίξεις γύρω από τον ΕΔΟΕΑΠ προσφέρονται για συμπεράσματα που ξεπερνούν τα όρια του κλάδου
-- Ο στόλος και τα κέρδη των Ελλήνων εφοπλιστών καταγράφουν το ένα ρεκόρ μετά το άλλο, ενώ ο Αλ. Τσίπρας χαρακτηρίζει το «μοντέλο με το οποίο αναπτύσσεται η ελληνική ναυτιλία» ως «θετικό παράδειγμα για το νέο αναπτυξιακό υπόδειγμα». Πώς μεταφράζονται όλα αυτά σε ό,τι αφορά στην ζωή και τα δικαιώματα των ναυτεργατών;
-- Πραγματικά, η ναυτιλία αποτελεί για το κεφάλαιο πρότυπο για την ανάπτυξη της κερδοφορίας του. Γι' αυτό τα λέει ο Τσίπρας αυτά, γι' αυτό τοποθετούνται με τον ίδιο τρόπο η ΝΔ και τα άλλα κόμματα του κεφαλαίου, γι' αυτό ο ίδιος ο πρόεδρος της Ενωσης Ελλήνων Εφοπλιστών, Θ. Βενιάμης, δηλώνει ότι «η ελληνική ναυτιλία ως εθνικό κεφάλαιο είναι υπερκομματική».
Από τον πολυήμερο απεργιακό αγώνα των ναυτεργατών το Δεκέμβρη του 2016 |
Οι εφοπλιστές και την περίοδο της καπιταλιστικής κρίσης επένδυσαν δισεκατομμύρια ευρώ για αγορές και κατασκευές πλοίων, κατέχουν την πρωτοκαθεδρία στην παγκόσμια ναυτιλία με το περίπου 20% των πλοίων σε χωρητικότητα και το 50% στο στόλο της ΕΕ. Αμεσα συνδεδεμένοι με την παγίωση και ενίσχυση αυτής της πρωτοκαθεδρίας είναι οι στρατηγικοί στόχοι της ελληνικής αστικής τάξης να καταστήσει τη χώρα διαμετακομιστικό και ενεργειακό κόμβο. Στο πλαίσιο της ειδικής σχέσης του εφοπλιστικού κεφαλαίου με τις ΗΠΑ, ο Αλ. Τσίπρας στο πρόσφατο ταξίδι του εκεί διαφήμισε «την προοπτική να αποτελέσει η Αλεξανδρούπολη σημαντική πύλη εισαγωγής σχιστολιθικού αερίου από τις ΗΠΑ» με ελληνόκτητα καράβια, όπως και την ανάπτυξη των λιμανιών του Πειραιά και της Θεσσαλονίκης.
Κυβέρνηση και ΝΔ συναγωνίζονται ποιος θα προσφέρει περισσότερα προνόμια στο εφοπλιστικό κεφάλαιο, που απολαμβάνει πάνω από 56 νομοθετικές προνομιακές απαλλαγές, με αποκορύφωμα τον ν. 27/1974, που καθορίζει τη φορολογία που καταβάλλουν με βάση του κόρους των πλοίων τους και είναι λιγότερη από την εφορία που πληρώνει ένας Α' πλοίαρχος ή Α' μηχανικός!
Η τεράστια κερδοφορία των εφοπλιστών είναι αποτέλεσμα της εκμετάλλευσης των ναυτεργατών, των εργαζομένων, ενώ την ίδια περίοδο μειώθηκαν οι μισθοί κατά 40% και οι συντάξεις κατά 50%, οξύνθηκε η ανεργία, εντατικοποιείται η δουλειά με τις μειωμένες οργανικές συνθέσεις, δεν διστάζουν να βάζουν σε κίνδυνο την ανθρώπινη ζωή και το περιβάλλον, με πρόσφατο παράδειγμα το ναυάγιο του Δ/Ξ «ΑΓΙΑ ΖΩΝΗ ΙΙ». Οι ναυτεργάτες και οι οικογένειές τους στενάζουν από τη φοροληστεία, τραγικές είναι οι επιπτώσεις από τη διαρκή υποβάθμιση σε Υγεία, Παιδεία, συνολικά στη ζωή της εργατικής - λαϊκής οικογένειας.
Εφοπλιστές και κυβέρνηση θέλουν να δημιουργήσουν συνθήκες γαλέρας σε όλες τις κατηγορίες πλοίων, επιδιώκουν την κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων, της Κοινωνικής Ασφάλισης, με την εφαρμογή «όρων σύμφωνα με τα διεθνώς κρατούντα», δηλαδή αυτό που γίνεται με το 75% των ναυτεργατών στα υπό ελληνική σημαία πλοία στην ποντοπόρο ναυτιλία, που δεν έχουν Συλλογική Σύμβαση και ασφάλιση, να γίνεται με όλους τους ναυτεργάτες, για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και κερδοφορίας του εφοπλιστικού κεφαλαίου.
Ταυτόχρονα, η διαχρονική φιλοεφοπλιστική πολιτική των μέχρι σήμερα κυβερνήσεων διαμόρφωσε τα τεράστια ελλείμματα του ΝΑΤ, τη διάλυσή του, το ξεπούλημα της ακίνητης περιουσίας του, που είναι από το αίμα και τον ιδρώτα των ναυτεργατών.
-- Απέναντι σε αυτήν την επίθεση, οι ναυτεργάτες πραγματοποίησαν το προηγούμενο διάστημα σημαντικές απεργιακές και άλλες κινητοποιήσεις. Τι συνέβαλε στην ανάπτυξη αυτών των αγώνων, τι εμπόδια είχαν να υπερνικήσουν και τι παρακαταθήκη έχουν αφήσει για τη συνέχεια;
-- Οι απεργιακές και άλλες πολύμορφες κινητοποιήσεις που αναπτύχθηκαν ενάντια στους αντεργατικούς νόμους και τα μνημόνια, τις ανατροπές σε Εργασιακά, Ασφαλιστικό, Φορολογικό, για το σύνολο των οξυμένων προβλημάτων, αποτελούν πολύτιμη παρακαταθήκη. Τα τελευταία 3 χρόνια έχουν πραγματοποιηθεί 36 απεργίες, ενώ σημαντική συμβολή συνολικά για το εργατικό κίνημα ήταν ο 9ήμερος απεργιακός αγώνας το Δεκέμβρη του 2016.
Τα σωματεία ΠΕΜΕΝ - «ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ» - ΠΕΕΜΑΓΕΝ - ΠΕΣ/ΝΑΤ πρωτοστάτησαν και συνέβαλαν αποφασιστικά στην ανάπτυξη των ταξικών αγώνων, ακόμα και σε συνθήκες έντονης κρατικής και εργοδοτικής καταστολής, πολιτικής επιστράτευσης. Με τις παρεμβάσεις τους και τη συμμετοχή των ναυτεργατών ασκούν πίεση στην πλειοψηφία της ΠΝΟ, παίρνονται αποφάσεις για απεργιακές κινητοποιήσεις, για την οργάνωση της πάλης των ναυτεργατών με το διεκδικητικό πλαίσιο των ταξικών δυνάμεων, πάνω στο οποίο εκφράστηκε πλατιά εργατική - λαϊκή αλληλεγγύη.
Στην αντίπερα όχθη, οι δυνάμεις του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού, που χρησιμοποιώντας νόθες, διαβλητές διαδικασίες αποτελούν τις πλειοψηφίες των διοικήσεων στα 10 από τα 13 σωματεία που είναι στη δύναμη της ΠΝΟ, εκφράζουν τα συμφέροντα του εφοπλιστικού κεφαλαίου, υπερασπίζονται την στρατηγική του. Ανεξάρτητα από τους εκάστοτε ελιγμούς, ακολουθούν υπονομευτική τακτική, ακόμα και όταν ψηφίζουν για απεργία στην πράξη την τορπιλίζουν, εγκλωβίζουν στους κοινωνικούς διαλόγους, καλλιεργούν τον συντεχνιασμό, το «λιγότερο κακό», την αναμονή και την απραξία, εχθρεύονται την ανάπτυξη της ταξικής πάλης.
Χαρακτηριστική ήταν η στάση τους στις απεργιακές κινητοποιήσεις το Δεκέμβρη του 2016 και τον Μάη του 2017, τις οποίες ανέστειλαν με πρόσχημα τις δεσμεύσεις του υπουργού Ναυτιλίας και του υφυπουργού Εργασίας για τα Εργασιακά και το Ασφαλιστικό. Το αποτέλεσμα είναι καμία δέσμευση να μην έχει εφαρμοστεί, αντίθετα συνεχίζουν να μην εκδίδουν στους ναυτεργάτες κύριες συντάξεις, επικουρικές και εφάπαξ, μετά την εφαρμογή του ν. 4387/2016, παρά μόνο προσωρινές συντάξεις που κυμαίνονται από 384 έως 768 ευρώ.
Παρά τον αρνητικό συσχετισμό δυνάμεων στο ναυτεργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, μέσα από τους αγώνες οι ναυτεργάτες, με την έμπρακτη αλληλεγγύη των ταξικών δυνάμεων, αποκτούν εμπειρία, μαχητικότητα, καλύτερη οργάνωση, αποτελούν πολύτιμη παρακαταθήκη συνολικά στο εργατικό κίνημα, μπροστά στις μεγάλες αναμετρήσεις ενάντια στο κεφάλαιο και τους εκπροσώπους τους.
-- Ποια είναι τα βασικά ζητήματα που ιεραρχούν στη δράση τους η ΠΕΜΕΝ και τα άλλα ταξικά ναυτεργατικά σωματεία για το επόμενο διάστημα και τι πρωτοβουλίες παίρνετε σε αυτήν την κατεύθυνση;
-- Τα ναυτεργατικά σωματεία ΠΕΜΕΝ - «ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ» - ΠΕΕΜΑΓΕΝ - ΠΕΣ/ΝΑΤ έχουμε καθορίσει από κοινού τη δράση μας για το επόμενο διάστημα, παράλληλα με τη μάχη των αρχαιρεσιών, που είναι σε εξέλιξη στα σωματεία ΠΕΜΕΝ - «ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ». Στόχος μας είναι να ενταχθούν ακόμα περισσότεροι ναυτεργάτες στη συλλογική οργάνωση και δράση, να συμβάλουν στην αποφασιστική άνοδο των αγώνων και την αλλαγή των συσχετισμών.
Στο πλαίσιο αυτού του σχεδιασμού:
Δυναμώνουμε την πάλη για την ανανέωση και εφαρμογή των Συλλογικών Συμβάσεων, με το πλαίσιο πάλης των 535 Ομοσπονδιών, Εργατικών Κέντρων και σωματείων. Η πλειοψηφία της ΠΝΟ, στις 17/8, σε μία προαποφασισμένη συμφωνία, ανανέωσε τις ΣΣΕ σε ακτοπλοϊκά, μεσογειακά - τουριστικά, με μηδενικές αυξήσεις. Διαπραγματεύσεις χωρίς συμφωνία έχουν γίνει με τα πορθμεία και καμία συνάντηση με τους εφοπλιστές στις υπόλοιπες κατηγορίες πλοίων.
Αναπτύσσουμε πολύμορφη δράση στα ζητήματα της υγείας και ασφάλειας στους χώρους δουλειάς, ενάντια στην υπονόμευση της ανθρώπινης ζωής και του περιβάλλοντος για την κερδοφορία του εφοπλιστικού κεφαλαίου, όπως φάνηκε και με το πρόσφατο ναυάγιο του «ΑΓΙΑ ΖΩΝΗ ΙΙ».
Εντείνουμε την αντιιμπεριαλιστική δράση. Η εύφλεκτη κατάσταση στην περιοχή μας και σε όλο τον κόσμο, οι πολεμικές αναμετρήσεις και συγκρούσεις που εξελίσσονται σε Μέση Ανατολή, Ν/Α Ασία κ.α., η βαθύτερη εμπλοκή της χώρας, διαμορφώνουν καταστροφικές συνέπειες. Συμμετέχουμε στην πρωτοβουλία σωματείων - Ομοσπονδιών - Εργατικών κέντρων, που υπογράφουν κείμενο καταδίκης των πυρηνικών όπλων που σχεδιάζει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ να εγκαταστήσει στη βάση του Αραξου.
Παράλληλα, οι ταξικές δυνάμεις έχουμε αποφασίσει και το αναδεικνύουμε στις παρεμβάσεις μας στα πλοία, σε ναυτότοπους, στις σχολές, να προχωρήσουμε σε γενική απεργία αν η κυβέρνηση φέρει νομοσχέδιο για να χτυπήσει το δικαίωμα στην απεργία και τη συλλογική δράση.
Οργανώνουμε επίσης τις παρεμβάσεις μας για άλλα κρίσιμα ζητήματα, όπως ενάντια στις κατασχέσεις σπιτιών και καταθέσεων λαϊκών νοικοκυριών.
-- Σε αυτό το πλαίσιο, τι σημασία έχει για αυτήν την προσπάθεια η μαζική συμμετοχή των μηχανικών στις επικείμενες αρχαιρεσίες της ΠΕΜΕΝ;
-- Οι αρχαιρεσίες στην ΠΕΜΕΝ αποτελούν καθοριστικής σημασίας γεγονός για τους μηχανικούς: Η δύναμη της ΠΕΜΕΝ είναι οι ίδιοι οι μηχανικοί. Με τη συμμετοχή στις αρχαιρεσίες, θα δυναμώσει η οργάνωση και ο αγώνας για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων μας.
Η δράση της ΠΕΜΕΝ αποτελεί φάρο των ταξικών αγώνων στο ναυτεργατικό κίνημα, ο πρωτοπόρος ρόλος της αναγνωρίζεται από την συντριπτική πλειοψηφία των ναυτεργατών. Οι μηχανικοί αναδεικνύουν από το 1978 πρωτοπόρα στις αρχαιρεσίες της ΠΕΜΕΝ την ΕΔΑΣ (Ενωτική Αγωνιστική Δημοκρατική Συνεργασία), τον συνδυασμό όπου συσπειρώνονται οι ταξικές δυνάμεις. Αυτοί οι ισχυροί δεσμοί χτίστηκαν μέσα στο καμίνι της ταξικής πάλης, σε απεργίες και κινητοποιήσεις, στα μηχανοστάσια, στους καταπέλτες, στις ναυτικές σχολές.
Οι εφοπλιστές και οι εκπρόσωποί τους γνωρίζουν πολύ καλά ότι η δράση της ΠΕΜΕΝ και των ταξικών δυνάμεων αποτελούν εμπόδιο στα αντεργατικά τους σχέδια: Δεν θα μείνουν στις αρχαιρεσίες με σταυρωμένα χέρια, παρεμβαίνουν για την αποδυνάμωση, την αποχή, αναπτύσσοντας έντονα τα ιδεολογήματα «μακριά από τα σωματεία», «όλοι ίδιοι είναι», «όλοι πουλημένοι». Διαβρώνουν τη συνείδηση του εργαζόμενου με το δηλητήριο του ατομισμού, τον θέλουν ανοργάνωτο, τρομοκρατημένο, για να επιβάλουν συνθήκες γαλέρας.
Κανένας ναυτεργάτης και κανένας εργαζόμενος δεν μπορεί από μόνος του να αντιμετωπίσει την αντιλαϊκή πολιτική. Η ΠΕΜΕΝ αγωνίζεται μέσα από τις γραμμές του ταξικού εργατικού κινήματος, με τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ, για την υπεράσπιση των συμφερόντων των ναυτεργατών, για ριζικές αλλαγές, για την κατάργηση της εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης από τους καπιταλιστές, έτσι ώστε ο πλούτος να ανήκει σε αυτούς που τον παράγουν, τους εργαζόμενους, και να αξιοποιείται προς όφελος της εργατικής - λαϊκής οικογένειας.