ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 15 Ιούλη 2012
Σελ. /32
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
38ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΝΕ - «ΟΔΗΓΗΤΗ»
Στις 13, 14 και 15 Σεπτέμβρη κορυφώνονται οι εκδηλώσεις στην Αθήνα

Μέχρι τότε, το Φεστιβάλ θα ταξιδέψει όλο το καλοκαίρι σε μικρές και μεγάλες πόλεις σε όλη τη χώρα

Στις 13, 14 και 15 Σεπτέμβρη θα κορυφωθούν στην Αθήνα οι εκδηλώσεις του 38ου Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή», που θα φιλοξενηθεί όπως και τις δυο προηγούμενες χρονιές στο Πάρκο «Τρίτση» στο Ιλιον.

Στη Θεσσαλονίκη, το τριήμερο του Φεστιβάλ θα γίνει στις 6, 7 και 8 Σεπτέμβρη στο πρώην Στρατόπεδο «Παύλου Μελά», ενώ το διήμερο 7 - 8 Σεπτέμβρη θα γίνουν οι εκδηλώσεις σε Πάτρα, Λάρισα, Γιάννενα κ.ά.

Μέχρι τότε, θα ταξιδέψει σε μικρές και μεγάλες πόλεις και θα κορυφωθεί με διήμερες ή μονοήμερες εκδηλώσεις σε πρωτεύουσες νομών, το Σεπτέμβρη.

«Δίνε το χέρι σε όποιον σηκώνεται... Εσύ να πάρεις πρέπει την εξουσία...» είναι το σύνθημα του φετινού Φεστιβάλ που γεννήθηκε από το «πάντρεμα» της ρήσης του Μ. Γκόρκι και του στίχου του Μπ. Μπρεχτ.

Η ΚΝΕ απευθύνεται σε κάθε νέο και νέα και τον καλεί:

«Ελα και εσύ, πάρε μέρος στις εκδηλώσεις του 38ου Φεστιβάλ ΚΝΕ - Οδηγητή. Ενωσε τη φωνή σου με τους χιλιάδες νέους και νέες που οι ανάγκες, τα όνειρά τους, οι ελπίδες τους δε χωράνε στο σύστημα της εκμετάλλευσης, της φτώχειας και της χρεοκοπίας του λαού.

Οι εκδηλώσεις του 38ου Φεστιβάλ ΚΝΕ - Οδηγητή, απ' άκρη σ' άκρη, σ' όλη τη χώρα, είναι για ακόμα μια χρονιά το αντάμωμα της νιότης, της ελπίδας και του αγώνα για μια καλύτερη ζωή».

Στις εκδηλώσεις του Φεστιβάλ της ΚΝΕ μετουσιώνονται, μέσα από τον πολιτικό του λόγο και από όλες τις μορφές τέχνης ακριβώς αυτές οι αξίες της εργατικής τάξης, αξίες που ξεπηδούν από το ρόλο της ως πρωτοπόρα δύναμη της κοινωνίας, ως δύναμη που ηγείται του αγώνα για μια καλύτερη ζωή.

Δίνοντας το περιεχόμενο του Φεστιβάλ που δένεται άμεσα με το σύνθημά του, η ΚΝΕ λέει μεταξύ άλλων στο κάλεσμά της:

Δίνε το χέρι σου σε όποιον σηκώνεται

«Οι εκμεταλλευτές σου, τα κόμματά τους, η λυκοσυμμαχία της ΕΕ σε θέλουν ανοργάνωτο, σκλάβο, απομονωμένο. Να αναζητάς λύσεις στους λαβύρινθους των ψευδαισθήσεων. Στις εναλλαγές κυβερνήσεων όπου στα πλαίσια του καπιταλισμού αποτελούν όργανα της εξουσίας του. Ετσι, τα χέρια τους θα είναι ελεύθερα, να εντείνουν την εκμετάλλευση, να κλέβουν τον πλούτο που παράγουν οι εργάτες, να φέρνουν νέα μνημόνια και άλλα αντιλαϊκά μέτρα.

Ψηλά το κεφάλι! Δεν είναι η μοίρα μας να ζούμε έτσι, ούτε να ελπίζουμε στα ψίχουλα. Δώσε το χέρι σου στον διπλανό σου, το συνάδελφο, το συμμαθητή και οργανώσου.

Η λύση ξεκινάει με οργανωμένη δράση, αλληλεγγύη και αγώνα παντού. Στο εργοστάσιο, στο γραφείο, στο σχολείο, στη σχολή, στη γειτονιά. Που σημαίνει πλατιά συζήτηση και μαζική συμμετοχή. Συλλογικότητα, επιλογή στόχων και αιτημάτων. Συμμετοχή στις γενικές συνελεύσεις.

Δυνάμωσε τα σωματεία, τα συνδικάτα, τους συλλόγους, τις επιτροπές αγώνα, τα συντονιστικά. Πάλεψε για ό,τι δικαιούσαι και έχεις ανάγκη. Ενάντια σε αφεντικά, μνημόνια και ΕΕ.

Πάρε την υπόθεση στα χέρια σου, μαζί με όσους ζουν τα βάσανα του εκμεταλλευτικού συστήματος. Εξω από κάθε χώρο δουλειάς και εκπαίδευσης τα κόμματα της πλουτοκρατίας, οι πουλημένοι συνδικαλιστές, τα φερέφωνά τους. Εξω τα συμφέροντα και οι δυνάμεις της πλουτοκρατίας. Συμπορεύσου παντού με το ΚΚΕ και την ΚΝΕ.

Μη δέχεσαι να βαδίσεις το δρόμο που σου επιβάλλουν οι εκμεταλλευτές. Με υποταγή στην ΕΕ, με συμφιλίωση με την εργοδοσία, δεν μπορεί να υπάρξει ούτε χαραμάδα φιλολαϊκής πολιτικής.

Καμιά αυταπάτη! Καμιά αναδιαπραγμάτευση εντός της ΕΕ, κανένα νέο σχέδιο, με όποια χρώματα και αν βάφεται, δεν μπορεί να δώσει ανάσα στο λαό. Γιατί υποτάσσεται στις ανάγκες των επιχειρηματικών ομίλων, δηλαδή υπέρ της κερδοφορίας τους, της νέας καπιταλιστικής ανάπτυξης που σημαίνει νέα δεινά, νέα μέτρα, με τσακισμένο το λαό και τα δικαιώματά του. Το θέμα δεν είναι εάν θα εφαρμοστούν τα αντιλαϊκά μέτρα σε δύο ή τρία χρόνια, αλλά να μην εφαρμοστούν, να ανατραπούν.

Μπορείς να επιλέξεις και να περπατήσεις το δρόμο που αξίζει σε σένα και την τάξη σου. Το δρόμο της ανατροπής του συστήματος της εκμετάλλευσης, της ανεργίας, της φτώχειας».

Και η ΚΝΕ καταλήγει απευθυνόμενη σε κάθε νέο και νέα:

«Γνώρισε τις θέσεις του ΚΚΕ από πρώτο χέρι. Οχι από αυτά που λένε όσοι τις πολεμάνε. Οι εκμεταλλευτές και όσοι θέλουν να υποτάξουν το λαό και τη νεολαία στο σύστημά τους, διαστρεβλώνουν και πολεμάνε με λύσσα το ΚΚΕ, γιατί μένει αταλάντευτο στον αγώνα για τη λευτεριά από τα καπιταλιστικά δεσμά.

Η εργατική - λαϊκή εξουσία μπορεί να καταργήσει τα μνημόνια, να διαγράψει το χρέος, με αποδέσμευση από την ΕΕ. Γι' αυτό χρειάζεται ανατροπή των μονοπωλίων και του πολιτικού τους συστήματος. Μόνο έτσι θα είναι κυρίαρχος, ανεξάρτητος ο λαός, έτσι θα ζήσει πραγματικά ευτυχισμένα», καταλήγει στο κάλεσμά της η ΚΝΕ.


Πατριδογνωμόνιο
Διαδίκτυο και δίχτυ...

Η εκπαίδευση είναι σύστημα πρωτίστως πολιτικό. Η παιδεία είναι κοινωνικό και πολιτισμικό διαχρονικό άθροισμα ανθρωπίνων σχέσεων και προσβάσεων σε πηγές, ερμηνείες, εμπειρίες και κυρίως επίπεδο συμπεριφοράς ομάδων και όχι αγέλης. Ως τελικό αποτέλεσμα είναι όσμωση της Ιστορίας με την εκάστοτε χρονική πραγματικότητα. Η υπόθεση ότι υψηλής παιδείας κοινωνίες παράγουν και υψηλού επιπέδου εκπαιδευτικό σύστημα είναι αυθαίρετη σε συνθήκες ελεύθερης αγοράς, από την ώρα που η αξία των αναπαραγόμενων προτύπων και κοινών γνώσεων ανάγεται σε εμπόρευμα , κεφαλαιοποιείται και εμπλουτίζει το καπιταλιστικό οπλοστάσιο στη χειραγώγηση των μαζών. Η παιδεία παράγει ελευθερία και καθορίζει και το τίμημα των επιλογών. Η σύγχρονη αντίληψη περί εκπαίδευσης τη θέλει σύστημα ελεγχόμενων γνώσεων, με ταξικά κριτήρια παρεχομένων, που αναπαράγει τη συναινετική δουλεία σε μια κλίμακα αξιών η οποία απαξιώνει το πρόσωπο, κατηγοριοποιεί το άτομο, υπαγορεύει ανάγκες και ιεραρχήσεις και καταλήγει στη μαζοποίηση καταναλωτικών κοινωνιών.

Από τα τέλη της δεκαετίας του ' 90, η εκπαίδευση και όχι, όπως διατείνονται οι διαφεντευτές της, αυτοί οι ίδιοι που μετονόμασαν τον προσωπάρχη σε ...διευθυντή ανθρωπίνων πόρων, η παιδεία, είναι στόχος του βίαια παγκοσμιοποιημένου μεγάλου κεφαλαίου. Θεωρούμενη ως ανάγκη σύμφυτη του ανθρώπινου γένους, η παιδεία έχει αναχθεί σε επενδυτικό πεδίο δράσης τέτοιο και τόσο μεγάλο που δεν υπολογίζει την απώλεια ανθρώπινων ζωών. Με την εκπληκτική εξέλιξη της επικοινωνιακής τεχνολογίας, η επίθεση εναντίον του παγκόσμιου πολιτισμού έγινε ευκολότερη και φθηνότερη από ποτέ για την κυρίαρχη τάξη, αλλά συνάμα και εξαιρετικά προσοδοφόρα ιμπεριαλιστική εκστρατεία σ' έναν πραγματικό και καθόλου τεχνητό καινοφανή χωρόχρονο. Το επιτακτικό ζήτημα τίθεται εδώ και δυο τουλάχιστον δεκαετίες σε κλειστούς χώρους, ακαδημαϊκούς ή οικονομικούς και πολιτικούς και δεν ανοίγεται στην κοινωνία για την παραγωγή της νέας εκείνης πολιτικής που απαιτεί το παρόν και το μέλλον. Μια ανάλυση της πολιτικής παιδείας των κοινωνιών, των μαζών κι εν τέλει των προσώπων κι όχι των ατόμων, είναι κατά την ταπεινή μου γνώμη σύντροφοι, καθήκον όσων πιστεύουν κι αγωνίζονται για τα νιάτα του μη εκμεταλλευτικού κόσμου.

Το πιο χαοτικό και υπερσυσσωρευμένο κεφάλαιο στον 21ο αιώνα είναι αυτό των πληροφοριών. Προσοχή, όταν εδώ, ας πούμε στο επίπεδο του διαδικτύου γενικώς, ομιλεί κανείς περί «πληροφορίας», περιλαμβάνει τα πάντα στο επίπεδο της γραπτής, ηχητικής και κυρίως οπτικοποιημένης γνώσης. Δεν εννοώ και δεν αναφέρομαι στην κοινότοπη αντίληψη ότι διαδίκτυο είναι τα λεγόμενα πεδία κοινωνικής δικτύωσης, τα μπλογκς κλπ. Μιλάω για το σύνολο των τηλεμεταφερόμενων ποσοτήτων επεξεργασμένων και ανεπεξέργαστων δεδομένων. Απ΄ την μέτρηση, π.χ. της κατανάλωσης ηλεκτρικού ρεύματος και τη λογιστικοποίησή του, απ΄ τα καταγεγραμμένα προϊόντα στο μπακάλικο, ως τα εγχειρίδια κατασκευής πυρηνικής βόμβας, το μεταφρασμένο σε διακόσιες γλώσσες κοράνι και την αναπαραγωγή και συστηματικοποίηση σε «θέση», της γνώμης και της άποψης μυριάδων «εκφραστών» έναντι και υπέρ οποιουδήποτε και οτιδήποτε. Αυτή λοιπόν η χαοτική διακίνηση πληροφορίας, διαχέει στην ένσαρκη, τη ρεαλιστική πραγματικότητα, μέσα σε κάθε συλλογική αλλά και ατομική «κοινότητα» επιλογών, σε κάθε σταθερή ή και συνεχώς διαφοροποιούμενη, ενίοτε και τυχαία συγκροτούμενη ομάδα, μιαν άλλη από τις ως τώρα γνωστές ως προϊόντα παιδείας και εκπαίδευσης, μέθοδο σκέψης. Καλλιεργεί μια ψευδαισθησιακή αλλά λειτουργική και προσωρινώς άκρως αποτελεσματική αίσθηση απόκτησης τμήματος αυτού του τεράστιου, μαθηματικώς ανυπολόγιστου πληροφοριακού και παιδευτικού εν τέλει κεφαλαίου. Τόσοι πολλοί νομίζουν ότι γνωρίζουν τόσα πολλά για τόσους πολλούς και τόσα πολλά απέραντα γνωσιολογικά πεδία, αναπαράγουν εκτός διαδικτύου τόσην πολλήν συμπυκνωμένη «γνώση» που θριαμβεύει η απώλεια ελέγχου στη λήψη αποφάσεων. Είναι δε χαρακτηριστικό πως τέλος σε αυτό το πανηγύρι ψευδαισθησιακής εύκολης ελευθερίας, όπως έχει αποδειχτεί μέχρι τώρα τουλάχιστον, θέτει μόνον η ωμή και συνήθως καθεστωτική βία στις ρεαλιστικές κι όχι τις διαδικτυακές κοινωνίες. Μια ματιά στην εξέλιξη των πυροδοτημένων και πολυδιαφημισμένων εξεγέρσεων και επαναστάσεων με οδηγό, μούσα, συντονιστή και καθοδηγητή το διαδίκτυο, ( ποιος ξεχνά τον ήρωα του φέισμπουκ στην Αίγυπτο,) εκπνέουν και εκβαρβαρίζονται από άνοιξη σε βαρυχειμωνιά, αλά πλατεία Ταχρίρ και άγνωστο Μπαχρέιν...

Το διαδίκτυο είναι υπέροχο πράγμα. Κατάκτηση του ανθρώπινου μυαλού και της παγκόσμιας συλλογικής επιστημονικής και εμπειρικής γνώσης. Είναι κορυφαίο παιδευτικό εργαλείο και οικονομικός πακτωλός ως άυλος τίτλος της παγκόσμιας παραγωγής πλούτου. Η ανάλυσή του όμως, πόρρω απέχει από τις επιστήμες. Εχει αφεθεί στην ανοησία «του τέλους της Ιστορίας» κι άλλων τέτοιων εντυπωσιοθηρικών μηντιακών κατασκευασμάτων. Ως μέσον όμως το διαδίκτυο, μέσο παραγωγής και διακίνησης ορατών τε και αοράτων προϊόντων και αξιών, δεν έχει διεθνώς αποτελέσει αντικείμενο μελέτης και ανάλυσης της μαρξιστικής σκέψης στο επίπεδο του σύνθετου και ταχύτατα συσσωρευόμενου «κεφαλαίου» που απαιτεί η φύση του και οι καιροί.

Η έννοια της πόλης, του πολίτη, των κριτηρίων διαμόρφωσης και λήψης αποφάσεων, η συγκρότηση ομάδων κοινών συμφερόντων, το επίπεδο ταξικής συνείδησης στην εποχή του διαδικτύου, είναι σαν να μελετάς μια ομάδα αγνώστων σκεπτομένων όντων χωρίς να λαμβάνεις υπ' όψιν σου ότι κάθε μέλος της μπορεί ανά πάσα στιγμή: Να μπει σε ένα απέραντο οπλοστάσιο που διαθέτει από καρφίτσες μέχρι πυρηνικές κεφαλές και να επιλέξει όπλο κρούσης και αντίκρουσης ακόμη κι αν δεν ξέρει τις επιπτώσεις εκπυρσοκρότησης σε ρεαλιστικό χωρόχρονο. Το θέρος προσφέρεται για απόπειρα ανοίγματος σε συνέχειες, ενός τέτοιου κεφαλαίου. Οπότε η συνέχεια στο επόμενο και άρατε πύλας...


Της
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ



Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ