Ιδιωτικοί υπάλληλοι εναντίον δημόσιων υπαλλήλων και δημόσιοι υπάλληλοι του τάδε τομέα εναντίον των δημόσιων υπαλλήλων του δείνα τομέα.

Ιδού το κόλπο. Βάζουν εργάτες να κηρύξουν στους εργάτες εμφύλιο πόλεμο. «Στεναχωρούνται» γιατί οι υπάλληλοι στον ιδιωτικό τομέα παίρνουν κατά μέσο όρο 20.000 ευρώ το χρόνο, ενώ στο δημόσιο τομέα παίρνουν 27.600 ευρώ

(εδώ κάνουν την αλχημεία να μη λένε ότι από αυτό το ποσό πρέπει να αφαιρεθεί το ποσό των κρατήσεων της Εφορίας, των ασφαλιστικών κρατήσεων, και των εργοδοτικών εισφορών, αλλά και οι μισθοί των διευθυντών, των παραδιευθυντών και των Φαρισαίων παρατρεχάμενων της εξουσίας, που οι παχυλοί μισθοί τους συναθροίζονται με το μισθό της «πλέμπας» για να βγει ο μέσος όρος που θέλει ο Αλογοσκούφης).

*

Αυτό που κάνουν είναι άθλιο. Λένε ψέματα! Δηλητηριάζουν τον κοινωνικό ιστό, για να παίξουν το «διαίρει και βασίλευε», εμφανίζοντας σαν «υψηλόμισθους» τους εργαζόμενους του Δημοσίου, που βράζουν στο ίδιο καζάνι με τους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα.

Το «ήπιο» πρόσωπο της «μεταρρύθμισης» της ΝΔ είναι βγαλμένο από τη μούχλα του ΠΑΣΟΚικού «εκσυγχρονισμού» που προηγήθηκε. Που και κείνο ακουμπούσε στον Μητσοτάκη, που πιο πριν ήθελε να «σώσει» τον τόπο από τους «προνομιούχους» οδηγούς της ΕΑΣ. Αλλά που και αυτός είχε πάρει τη σκυτάλη από τον Αντρέα Παπανδρέου, καθώς δική του ήταν η «κόπια» της λάσπης περί «εργαζομένων - ρετιρέ»!

Το ίδιο μοντέλο: Επί κυβέρνησης Σημίτη - Ρέππα έστρεφαν τους εργάτες εναντίον των αγροτών και τους γονείς εναντίον των καθηγητών. Επί κυβέρνησης Καραμανλή - Παναγιωτόπουλου βάζουν τον εργάτη της ΔΕΗ απέναντι στον εργάτη της ΔΕΠΑ και τον εργάτη της ΔΕΠΑ εναντίον του εργάτη στου Βαρδινογιάννη.

*

Το «ιδεολογικό» τους τροπάρι είναι χυδαίο και ύπουλο. Συκοφαντούν τους εργάτες στους εργάτες. Λένε ψέματα ότι υπάρχουν «ευνοημένοι» μεταξύ των εργατών. Η αλήθεια είναι καταγεγραμμένη σε όλους τους δείκτες της φτώχειας που μαστίζει το σύνολο της εργατιάς. Ολοι οι εργάτες, και του ιδιωτικού και του δημόσιου, είναι βαριά εκμεταλλευόμενοι, είναι καταχρεωμένοι, είναι ανήμποροι να τα βγάλουν πέρα, τρέχουν και δε φτάνουν.

Αλλά τα επιτελεία της «μεταρρύθμισης» βάλθηκαν να βρουν μεταξύ των εργατών τους ...«Κροίσους»! Ομως, αν τους έπιασε ο πόνος επειδή η τάδε κατηγορία εργαζομένων παίρνει «λίγα» και η δείνα κατηγορία παίρνει «περισσότερα», τότε ποιος είπε ότι όλοι πρέπει να παίρνουν «λίγα»; Γιατί τα «περισσότερα» να γίνουν «λίγα» και όχι τα «λίγα» να γίνουν «περισσότερα»; Γιατί η «εξομοίωση» πρέπει να γίνει προς τα κάτω και όχι προς τα πάνω;

*

«Τι είναι αυτά που λέμε;», θα αναρωτηθείτε τώρα. Και με το δίκιο σας. Ναι, το ομολογούμε. Με αυτή την κυβέρνηση και με αυτή την αξιωματική αντιπολίτευση, είναι αλήθεια ότι πότε - πότε πετάμε και καμιά μ... για να περνάει η ώρα. «Εμπνεόμαστε», βλέπετε, από εκείνα τα περί «σεμνότητας» και «ταπεινότητας» και από τα άλλα περί «συμμετοχικής δημοκρατίας».

«Καλοκαίρι σκληρής αντιπολίτευσης. Ο Γιώργος αποφασισμένος "να κάνει τη ζωή δύσκολη στην κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό"», ήταν ο τίτλος χτεσινού ρεπορτάζ των «Νέων».

*

Οχι, μη γελάτε. Αλήθεια σας λέμε. Δεν είναι ανέκδοτο. Αυτό ακριβώς έγραφε ο συντάκτης των «Νέων». Τώρα θα πείτε, αν θέλει να πουλάει στους αναγνώστες του ανέκδοτα, γιατί δεν τους λέει εκείνο με τον Τoτό. Ε, τι να κάνουμε τώρα, του ανθρώπου του αρέσει να «παπαγαλίζει» τα ανέκδοτα με τον Γιώργο...

Ερωτηθείς ο κ. Κουβέλης (χτες στο ραδιόφωνο της ΝΕΤ) να σχολιάσει την αντίδραση του προέδρου του ΣΥΝ στην πρόταση συνεργασίας που του απηύθυνε ο Γιώργος Παπανδρέου από βήματος Βουλής, απάντησε:

«Δε νομίζω ότι ήταν αρνητικός ο κ. Αλαβάνος (...)»

Τελικά τι ισχύει; Ηταν «αρνητικός» ο Α. Αλαβάνος ή «δεν ήταν αρνητικός» ο Α. Αλαβάνος στην πρόταση του ΠΑΣΟΚ; Τι να σας πούμε. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, λίγη σημασία έχει η δική μας άποψη. Και σίγουρα πολύ λιγότερη σημασία από την άποψη του κ. Κουβέλη...

Οπως μας πληροφόρησαν χτες τα φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ, ο υπουργός Ναυτιλίας κ. Κεφαλογιάννης «έχασε» κατά την κρίσιμη περίοδο της «φούσκας» του Χρηματιστηρίου γύρω στα 56 εκατομμύρια δραχμές.

Να μας συγχωρήσετε, όμως, που ως στήλη και ως άνθρωποι δεν μπορούμε να λυπηθούμε ιδιαιτέρως για την «γκίνια» του κ. υπουργού. Αντιθέτως, εκείνο που νιώθουμε είναι θαυμασμός.

Εξηγούμαστε: Οταν ένας άνθρωπος - ο ίδιος που καταγγέλλει τους λιμενεργάτες σαν «ρετιρέ» και «αριστοκράτες» - έχει τη δυνατότητα να «τζογάρει» 100 εκατομμύρια δραχμές στη Σοφοκλέους μέσα σε μια τριετία (1998 - 2000), κι από αυτά έχει τη δυνατότητα να χάνει τα 56 εκατομμύρια, αλλά μετά καταγγέλλει τους λιμενεργάτες σαν «αριστοκράτες», είναι άξιος θαυμασμού. Για το θράσος του.