Αγκαλιάστηκε πλατιά από το λαό και τη νεολαία της περιοχής η εκδήλωση που διοργάνωσαν οι ΚΟ Ηπείρου - Κέρκυρας - Λευκάδας - Δυτικής Μακεδονίας του ΚΚΕ και πραγματοποιήθηκε την Κυριακή, στο Μουσείο του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, στη Θεοτόκο Κόνιτσας, που εγκαινίασε τον Αύγουστο του 2017 η ΚΕ του ΚΚΕ. Στην εκδήλωση μίλησε ο Ζήσης Λυμπερίδης, μέλος της Γραμματείας της ΚΕ του ΚΚΕ.

Στο πλαίσιο της εκδήλωσης, το πρωί της Κυριακής, πραγματοποιήθηκε ιστορικός περίπατος, στην περιοχή που βρισκόταν η έδρα του Γενικού Αρχηγείου του ΔΣΕ το 1948.

Στο χώρο του Μουσείου - Μνημείου άρχισε να καταφθάνει από νωρίς πλήθος κόσμου προκειμένου να περιηγηθεί στο Μουσείο, που πλέον φιλοξενεί και μια νέα αίθουσα, όπου έχουν αναρτηθεί ειδικά ταμπλό με υλικά που αφορούν το σύνολο της δράσης του ΔΣΕ, αναλυτικοί χάρτες για τις μάχες και μεγάλες αεροφωτογραφίες με εντοπισμένα τα σημεία ενδιαφέροντος.

Στο πλαίσιο των εργασιών που έγιναν το τελευταίο διάστημα, στον περίβολο του Μνημείου, τοποθετήθηκαν οι μαρμάρινες πλάκες με τα ονόματα των νεκρών μαχητών του ΔΣΕ από τα χωριά του Γράμμου και του Σμόλικα. Υλοποιήθηκε έτσι η υπόσχεση που δόθηκε ότι θα γραφτούν και θα τοποθετηθούν οριστικά στη θέση τους, ως απόδειξη ότι παραμένουν «ζωντανοί» στη μνήμη.

Στον πρώτο χρόνο λειτουργίας του Μουσείου, εκατοντάδες άνθρωποι το επισκέφθηκαν, επιβεβαιώνοντας την ορθότητα της απόφασης του Κόμματος για τη δημιουργία του. Παράλληλα όμως αναδείχθηκαν και τα περιθώρια που υπάρχουν για την παραπέρα αξιοποίησή του, ιδιαίτερα από τις ΚΟ και την ΚΝΕ, μέσα από οργανωμένες επισκέψεις στο χώρο αυτό αλλά και στην ευρύτερη περιοχή. Στο πλαίσιο αυτό έγιναν και εργασίες ώστε να μπορεί ο χώρος να φιλοξενεί και κατασκηνωτές.

Στη διάρκεια της εκδήλωσης, μπροστά στο Μουσείο, η Φωτεινή Τσάνου - Ζαφείρη απήγγειλε το ποίημα «Σπουδή για δύο», το οποίο έγραψε η ίδια, εμπνευσμένη από ένα πραγματικό περιστατικό που της διηγήθηκε η γιαγιά της, η οποία επιτάχθηκε με το μουλάρι της να μεταφέρει τραυματισμένο αντάρτη του ΔΣΕ στο νοσοκομείο. Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με γλέντι, με το συγκρότημα «Πεντάγραμμο». Στο χώρο της εκδήλωσης λειτούργησε βιβλιοπωλείο της «Σύγχρονης Εποχής».

Στην ομιλία του ο Ζήσης Λυμπερίδης μεταξύ άλλων ανέφερε: «Ενα χρόνο μετά τα εγκαίνια του Μουσείου και του Μνημείου του ΔΣΕ, βρισκόμαστε εδώ για να τιμήσουμε τους αγώνες, την προσφορά, τις θυσίες των χωριών του Γράμμου και του Σμόλικα, των κατοίκων αυτών των ηρωικών χωριών, την ιδιαίτερη συμβολή και προσφορά τους στον τιτάνιο αγώνα του ΔΣΕ.

Για να τιμήσουμε ιδιαίτερα τους τιμημένους νεκρούς από αυτά τα χωριά, όλους όσοι έπεσαν στις μάχες ως μαχητές και μαχήτριες του ΔΣΕ. Για να τιμήσουμε τα παλικάρια και τις λεβέντισσες που έδωσαν τη ζωή τους στις μάχες από όλα τα μέρη της Ελλάδας, όλες τις ηρωικές μορφές, άνδρες και γυναίκες, καθώς και άξια ηγετικά στελέχη του ΔΣΕ.

Ξεχωρίζουμε ανάμεσά τους την ηρωική μορφή του Γιώργη Γιαννούλη από το Επταχώρι, που είχε άδικο τέλος. Ο Γιώργος Γιαννούλης έχει αποκατασταθεί στην πράξη και στην κομματική συνείδηση εδώ και πολλά χρόνια. Το Κόμμα μας με την απόφαση της Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης που πραγματοποιήθηκε στις 23 Ιούνη 2018, αποκατέστησε και επίσημα τον Γ. Γιαννούλη ως άξιο μέλος του ΚΚΕ.

(...) Εχουμε την πεποίθηση ότι πραγματική και ουσιαστική τιμή στην Ιστορία του ΔΣΕ και γενικότερα στην ηρωική εκατοντάχρονη πορεία του Κομμουνιστικού Κόμματος αποτελούν τόσο η διδαχή από αυτήν όσο και η εξαγωγή συμπερασμάτων που ισχυροποιούν την ταξική πάλη σήμερα, τον αγώνα για το σοσιαλισμό - κομμουνισμό. Ακριβώς γι' αυτό η κριτική μελέτη της Ιστορίας του ΚΚΕ βρίσκεται στον αντίποδα της λαθολογίας, αλλά και του οπορτουνιστικού εξωραϊσμού, που αρνείται να βγάλει συμπεράσματα από το ιστορικό παρελθόν.

Η μελέτη της ιστορίας του ΚΚΕ και του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος έχει αποτελέσει για το Κόμμα μας πολύτιμο εφόδιο, για τη διαμόρφωση της στρατηγικής του. Γνώμονα αποτελεί η επιστημονική ανάλυση της καπιταλιστικής πραγματικότητας, που είναι η εγγύηση για να μην οδηγεί η χρονική απόσταση από τα ιστορικά γεγονότα στην εκ του ασφαλούς κριτική, σε απόσταση από το σύνολο των παραγόντων που τα διαμόρφωσαν».

Αναφερόμενος στην προσπάθεια παραχάραξης της Ιστορίας σημείωσε ανάμεσα σε άλλα: «Η προσπάθεια των αστικών επιτελείων να διαστρεβλώσουν και να συκοφαντήσουν τον ηρωικό αγώνα του ΔΣΕ δεν αποσκοπεί μόνο στην Ιστορία, στο χτες, στην ιστορική μνήμη. Στοχεύει στην κοινωνική συνείδηση, στην πολιτική στάση.

Παίρνουν μέτρα, γνωρίζοντας ότι σε συνθήκες οικονομικής κρίσης του καπιταλισμού, εκτός από τους κινδύνους ενσωμάτωσης και φόβου, στους λαούς υπάρχουν και δυνατότητες ριζοσπαστισμού, υπάρχουν δυνατότητες ώστε νέες δυνάμεις με καινούργια πείρα να βγουν στο δρόμο, να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους, να διεκδικήσουν μια άλλη προοπτική.

Είμαστε σίγουροι ότι δεν πρόκειται να περάσει η προσπάθεια παραχάραξης της Ιστορίας, η προσπάθεια να αλλοιωθεί, να χτυπηθεί, να "διακορευτεί" η ιστορική μνήμη του λαού μας. Κι αυτό γιατί σε κάθε γωνιά της πατρίδας μας βρίσκονται σύμβολα ενός πολύχρονου αγώνα για την κοινωνική πρόοδο και την προκοπή του λαού μας. Βρίσκονται τόποι θυσίας, προσφοράς, μαρτυρίου. Τόποι ταυτισμένοι με το ΚΚΕ, ταυτισμένοι με την προσωπική προσφορά αμέτρητων, χιλιάδων αγωνιστών κομμουνιστών, με τον ανιδιοτελή αγώνα για να γίνει ο λαός αφέντης του πλούτου που παράγει, για να ελευθερωθεί η εργατική τάξη μαζί με τη μικρομεσαία αγροτιά και τα στρώματα της πόλης από την εξουσία της ολιγαρχίας των μονοπωλίων.

Εδώ, και σ' αυτό τον τόπο, κομμουνιστές, απλοί εργάτες, αγρότες, άνθρωποι του λαού έφτασαν στην υπέρτατη θυσία. Κράτησαν συνειδητά ψηλά τη σημαία της τιμής για τους εργαζόμενους και το ΚΚΕ.

Τελικά, αυτό που δίνει δύναμη σε ένα λαό, αυτό από το οποίο αντλεί τη δύναμή του το ΚΚΕ είναι η πάλη για το δίκιο. Είναι η ιδεολογία του σοσιαλισμού και του κομμουνισμού που οπλίζουν, θωρακίζουν, ατσαλώνουν τους κομμουνιστές. Μόνο το ΚΚΕ παλεύει να καταργηθεί η εκμετάλλευση. Γι' αυτό το ΚΚΕ είναι ανίκητη δύναμη. Παρά τις δυσκολίες, τις διώξεις, τα εμπόδια που συναντά στην Ιστορία του έχει ρίζες, ακατάλυτους δεσμούς με τους εργαζόμενους».

Ολοκληρώνοντας την ομιλία του σημείωσε: «72 χρόνια μετά την ίδρυση του ΔΣΕ και 69 χρόνια μετά τη λήξη της ένοπλης ταξικής πάλης, οι εργαζόμενοι, οι αυτοαπασχολούμενοι, οι νέοι και οι γυναίκες των λαϊκών στρωμάτων βρίσκονται μπροστά στα ίδια μεγάλα προβλήματα όπως και τότε - φτώχεια, ανεργία, αφαίμαξη κι αυτού του όποιου μικρού εισοδήματος μπορεί να εξασφαλίσει η λαϊκή οικογένεια. Με την απειλή της γενίκευσης του ιμπεριαλιστικού πολέμου στην περιοχή μας. Βρίσκονται μπροστά σε νέα μεγάλα διλήμματα. Θα συνεχίσουν να δέχονται μοιρολατρικά την όλο και πιο βάρβαρη πολιτική που τους μαραζώνει τη ζωή, με τη δικαιολογία ότι τίποτα δεν αλλάζει και την επιλογή του μικρότερου κάθε φορά κακού ή θα πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους δείχνοντας εμπιστοσύνη στην αστείρευτη δύναμη που έχει ο λαός όταν αποφασίσει να τους ανατρέψει και να ορίσει τα πράγματα σύμφωνα με τις δικές του ανάγκες;».

Απευθυνόμενος στους σημερινούς αγωνιστές, σε μια περίοδο που απαιτεί επίσης θυσίες και ανιδιοτέλεια, ιδεολογική και προσωπική αντοχή σε συνθήκες υποχώρησης του κινήματος, σημείωσε την ανάγκη να ισχυροποιηθούν ακόμα περισσότερο όλα τα επαναστατικά χαρακτηριστικά του ΚΚΕ ως Κόμματος Νέου Τύπου, να αυξηθεί η ικανότητά του να δρα ως επαναστατική πρωτοπορία «παντός καιρού».

Και είπε: «Δυναμώνουμε το ΚΚΕ, που αποτελεί τη βασική προϋπόθεση για να αναδειχτούν όλες οι αρετές της εργατικής τάξης ως φορέα της κοινωνικής απελευθέρωσης, του σοσιαλισμού - κομμουνισμού.

Σήμερα χρειάζεται ένα πολύ πιο ισχυρό ΚΚΕ, ικανό στην πάλη για την ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος, την εδραίωση της αντικαπιταλιστικής - αντιμονοπωλιακής Κοινωνικής Συμμαχίας, ικανό να ηγηθεί στην πάλη κατά του ιμπεριαλιστικού πολέμου, για την εργατική εξουσία, το σοσιαλισμό - κομμουνισμό.

Συνεχίζουμε λοιπόν κόντρα στο πείσμα των καιρών. Τώρα με μεγαλύτερη επιμονή και δράση, διδασκόμενοι από το παράδειγμα των θρυλικών μαχητών και μαχητριών του ΔΣΕ για να δικαιωθούν τα όνειρά μας μια ώρα αρχύτερα!».

Το πρωί της Κυριακής πραγματοποιήθηκε ιστορικός περίπατος στην περιοχή που βρισκόταν η έδρα του Γενικού Αρχηγείου του ΔΣΕ το 1948, στην Πέτρα Μούκα. Ο ιστορικός περίπατος ξεκίνησε λίγο μετά τις 11 π.μ. και ολοκληρώθηκε στις 4 μ.μ.

Μέλη και φίλοι του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, αγωνιστές του ΔΣΕ, μαζί με τη «νέα σπορά» που τώρα «ανθίζει», 8χρονα και 10χρονα παιδιά, απλοί άνθρωποι που θέλουν να γνωρίσουν από πρώτο χέρι τη δράση του ΔΣΕ, να περπατήσουν στις βουνοπλαγιές που ποτίστηκαν από το αίμα των ηρωικών μαχητών του, συναντήθηκαν έξω από την Αεοτομηλίτσα. Από εκεί με αυτοκίνητα έφτασαν μέχρι τον Καμπίτσιο, από όπου ξεκίνησε η πεζοπορία.

Μια πανέμορφη διαδρομή, με ευκολοβάδιστα μονοπάτια μέσα σε πυκνό δάσος οξιάς. Από τον Καμπίτσιο έως τα καζάνια κάτω από τη μεγάλη Αρρένα. Στη διαδρομή, στις διάφορες στάσεις, ο Δημήτρης Γόντικας, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, έδειχνε τα αποτυπώματα - τεκμήρια της οργάνωσης και της λειτουργίας του Αρχηγείου του ΔΣΕ. Την έδρα του Γενικού Αρχηγείου, αμπριά, πολυβολία κ.ά. Μίλησε για την οργάνωση της επιμελητείας, της υγειονομικής περίθαλψης, τις μονάδες που έδρασαν στην περιοχή, τη στήριξη. Είπε ότι κάθε χωριό, κάθε σπιθαμή χώματος, έχει τα σημάδια αυτών των ηρωικών αγωνιστών που δεν λύγισαν, δεν υποτάχθηκαν.

Από εκεί η πεζοπορία συνεχίστηκε προς την κορυφή της Πέτρα Μούκα. Σε ένα από τα υψώματά της, από όπου φαίνεται πανοραμικά όλο το θέρετρο των επιχειρήσεων, ο Θανάσης Λεκάτης, δημοσιογράφος του «Ριζοσπάστη», αναφέρθηκε στη μεγάλη μάχη του Γράμμου το 1948, που ολοκληρώθηκε με τον μεγάλο ελιγμό προς το Βίτσι, κάτω από τη μύτη του αστικού στρατού. Στάθηκε επίσης στην ιστορία των αγώνων του λαού της περιοχής. Οπως είπε, ο λαός πήρε τα όπλα, έφτιαξε το στρατό του και λευτέρωσε τον τόπο του από τον ξένο κατακτητή, κέρδισε την ανεξαρτησία του και οργάνωσε τη ζωή του. Σε αυτήν την περιοχή, μία από τις ελεύθερες περιοχές της χώρας, συγκρότησε τη δική του Λαϊκή Εξουσία. Και όταν χρειάστηκε, με πολύτιμη παρακαταθήκη την εμπειρία του, ξαναπήρε τα όπλα για τη δεύτερη αναμέτρηση, αυτήν τη φορά με την ντόπια αστική τάξη. Ο λαός ήταν άλλωστε που τροφοδότησε τον ΔΣΕ με έμψυχο δυναμικό, βοήθησε στην κατασκευή των οχυρωμάτων, στη συγκέντρωση πληροφοριών, αλλά και στη στήριξη με κάθε είδους βοήθεια, τροφή, ρουχισμό κλπ.

Ο ιστορικός περίπατος ολοκληρώθηκε με τους πεζοπόρους ιχνηλάτες της Ιστορίας να κατεβαίνουν στην Γκούρα και από εκεί στην Αετομηλίτσα.

• Το Σάββατο, αντιπροσωπεία της ΚΕ του ΚΚΕ με επικεφαλής τον Ζήση Λυμπερίδη ανέβηκε στο ύψωμα Κάμενικ, όπου δόθηκε η τελευταία μάχη του ΔΣΕ, στις 29 Αυγούστου του 1949, και άφησε λίγα λουλούδια.