Για το επιστημονικό έργο του Π. Κόκκαλη μίλησαν η Κατίνα Τέντα - Λατίφη, συγγραφέας της βιογραφίας του Π. Κόκκαλη, η Ολγα Ντεμίχοβα, καθηγήτρια Ιατρικής του Πανεπιστημίου της Μόσχας, κόρη του χειρουργού Β. Ντεμίχοφ και συνεργάτη του Π. Κόκκαλη, ο Λ. Τσουρέλης, χειρουργός Θώρακος - Καρδιάς στο Εσσεν της Γερμανίας και ο Π. Αλιβιζάτος, καρδιοχειρουργός μεταμοσχεύσεων, ιδρυτής των προγραμμάτων μεταμοσχεύσεων του «Baylor University Medical Centre» και του «Ωνάσειου» Καρδιοχειρουργικού Κέντρου. Χαιρέτισε ο πρόεδρος του Εθνικού Οργανισμού Μεταμοσχεύσεων Α. Χατζής και ο πρόεδρος του «Συνεχίζω» Π. Κακολύρης.

Την παρουσίαση της εκδήλωσης, στην οποία παραβρέθηκαν ο γιος Σωκράτης και ο εγγονός Πέτρος του Π. Κόκκαλη, έκανε η ηθοποιός Πέμη Ζούνη. Εκ μέρους του ΚΚΕ παραβρέθηκε ο Ηλίας Σιώρας, γιατρός του «Ευαγγελισμού», πρόεδρος του Σωματείου των εργαζομένων στο νοσοκομείο και στέλεχος του Κόμματος.

Ο κομμουνιστής γιατρός Π. Κόκκαλης έθεσε διαχρονικά την επιστήμη του στην υπηρεσία του λαού και των αγώνων του, συνδέοντας το όνομά του με κορυφαίες στιγμές τις ταξικής πάλης στην Ελλάδα, όπως ήταν ο αγώνας του ΔΣΕ.

Στα 1940, όντας ήδη καθηγητής της Χειρουργικής, μετά από αίτησή του εντάχθηκε στο ιατρικό σώμα του Ελληνικού Στρατού και τοποθετήθηκε στα Χειρουργεία του Τμήματος Στρατιάς Ηπείρου. Από τη θέση αυτή πήρε μέρος στον Ελληνο-ιταλικό πόλεμο και συνδέθηκε για πρώτη φορά με τη μεγάλη ιστορία του λαού μας. Στα 1942, η εμφανής του πλέον αντίθεση στην κατάσταση που επικρατούσε στη χώρα και στο καθεστώς που οι κατακτητές - σε συνεργασία με μεγάλο τμήμα της άρχουσας τάξης - είχαν επιβάλει, προκάλεσε την απομάκρυνσή του από όλες τις επιφανείς θέσεις που είχε καταλάβει. Ηταν τότε που στράφηκε στο κίνημα της Εθνικής Αντίστασης.

Από τις αρχές του 1944, έγινε μέλος του ΚΚΕ. Πολύ γρήγορα, ανέλαβε βαριές ευθύνες και λίγο αργότερα βρέθηκε στο βουνό, στην Ελεύθερη Ελλάδα, μέλος της ΠΕΕΑ έως την Απελευθέρωση. Το 1946, στέλεχος του ΚΚΕ πια, έγινε μέλος της Επιτροπής Πόλης της Αθήνας. Εξαιτίας προβλημάτων που ήδη είχαν εκδηλωθεί στην υγεία του, έφυγε για το εξωτερικό το 1947, στη Γαλλία. Από εκεί, μόλις αποκαταστάθηκαν τα προβλήματα, γύρισε πίσω στη μαχόμενη Ελλάδα, στα ελεύθερα βουνά, στο ΔΣΕ, στο χειρουργείο ταυτόχρονα αλλά και στην προσωρινή δημοκρατική κυβέρνηση από την ίδρυσή της κιόλας το Δεκέμβρη του 1947.

Το 1954, όντας στην πολιτική προσφυγιά, του έγινε πρόταση από τον υπουργό Επιστημών της Γερμανικής Λαοκρατικής Δημοκρατίας να εργαστεί μόνιμα στο Βερολίνο. Ο Π. Κόκκαλης ενημέρωσε την ηγεσία του ΚΚΕ, η οποία και ενέκρινε την εγκατάστασή του στη γερμανική πρωτεύουσα.

Από το Μάη του 1955, εργάστηκε ως διευθυντής του Ινστιτούτου Πειραματικής Χειρουργικής της Καρδιάς και των Αγγείων στην Ακαδημία Επιστημών του Βερολίνου, η οποία τον εξέλεξε παμψηφεί μέλος της, το 1959. Το 1957 έγινε καθηγητής στην έδρα της Χειρουργικής του Πανεπιστημίου «Χούμπολντ». Ταυτόχρονα, από το 1957 έως το 1962, διατέλεσε πρόεδρος της Κεντρικής Επιτροπής Πολιτικών Προσφύγων Ελλάδας (ΚΕΠΠΕ).

Η αναγνώριση του επιστημονικού και κοινωνικού έργου του Π. Κόκκαλη κυριάρχησε στις τοποθετήσεις όσων κλήθηκαν να μιλήσουν για τη ζωή και την προσφορά του στην ιατρική και ιδιαίτερα στον τομέα των μεταμοσχεύσεων. Ο Α. Χατζής ανέφερε πως «ο Πέτρος Κόκκαλης, στη διαδρομή του την ιατρική, την κοινωνική, την ανθρωπιστική στάθηκε πολύ ψηλά». Ο Π. Κακολύρης επισήμανε πως ο Πέτρος Κόκκαλης υπήρξε ένας πρωτοπόρος των μεταμοσχεύσεων, που με την έρευνα άνοιξε το δρόμο στη σημερινή επιστημονική πραγματικότητα.

Η Κατίνα Τέντα - Λατίφη έκανε εκτενή αναφορά στη ζωή και τη δράση - τόσο στην επιστημονική όσο και στην πολιτική - του Π. Κόκκαλη τονίζοντας χαρακτηριστικά: «Αρχίζοντας την έρευνα για τη βιογραφία του βρισκόμουν συνεχώς μπροστά σε εκπλήξεις. Ξετυλίγονταν μέρα με τη μέρα ένας Κόκκαλης γίγαντας της επιστήμης, απέραντος άνθρωπος, που άρχιζε από τις χειρουργικές αίθουσες, το Αλβανικό Μέτωπο, την ΠΕΕΑ και έφτανε ως την ΕΠΑΝ για την ανοικοδόμηση της πατρίδας, ως την Επιτροπή Βοήθειας στο Παιδί και ως την Παγκόσμια Επιτροπή Ειρήνης μαζί με τον Ζολιό Κιουρί, τον Πικάσο και τον Ράσελ».

Η Ολγα Ντεμίχοβα μίλησε για την συνεργασία του Π. Κόκκαλη με τον πρωτοπόρο Σοβιετικό χειρουργό Βλαντιμίρ Ντεμίχοφ στα ζητήματα των μεταμοσχεύσεων. Ανέφερε χαρακτηριστικά πως το 1957 μετά από πρόσκληση του Π. Κόκκαλη που εκείνη την εποχή βρισκόταν στο Βερολίνο, η ομάδα του, μαζί με τον Ντεμίχοφ, πραγματοποίησαν πλήθος πειραματικών μεταμοσχεύσεων καρδιάς - πνεύμονα σε ζώα. Τα πειραματικά αυτά χειρουργεία σε νοσοκομεία της Γερμανίας και της Ελβετίας, είχαν εξαιρετικά για την εποχή αποτελέσματα και δημοσιεύτηκαν ευρέως στην ιατρική ερευνητική βιβλιογραφία.

Τέλος, ο Λ. Τσουρέλης, μέσω βιντεοσκοπημένου μηνύματος, παρουσίασε τις πρωτοποριακές πρωτοβουλίες του Π. Κόκκαλη και της ομάδας του στον τομέα των μεταμοσχεύσεων για να ακολουθήσει ο καρδιοχειρουργός Π. Αλιβιζάτος, ο οποίος αναφέρθηκε στη διαχρονική εξέλιξη των θωρακικών μεταμοσχεύσεων που πατούν επάνω στα πρωτοπόρα επιτεύγματα του Ντεμίχοφ και του Κόκκαλη.