Συνεχίζοντας την αντιλαϊκή πολιτική όλων των κυβερνήσεων του κεφαλαίου για την εμπορευματοποίησή της Υγείας, τα αποτελέσματα της οποίας ήδη «λούζεται» ο λαός με τις τεράστιες ελλείψεις στο δημόσιο σύστημα Υγείας, η κυβέρνηση της ΝΔ προχωρά παραπέρα τα σχέδιά της για τη διεύρυνση των Συμπράξεων Δημόσιου - Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ) στα δημόσια νοσοκομεία, ανοίγοντας ακόμη περισσότερο το πεδίο για κερδοφόρες μπίζνες από τους μονοπωλιακούς ομίλους.

Ενα από τα τρία νοσοκομεία στο οποίο πιλοτικά θα εφαρμοστούν οι συμπράξεις αυτές είναι το Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Λάρισας (ΠΓΝΛ), όπως ανακοίνωσε πριν από ένα μήνα περίπου ο υπουργός Υγείας.

Αξιοποιώντας υπαρκτά προβλήματα του νοσοκομείου, που βέβαια είναι απόρροια ακριβώς της διαχρονικής πολιτικής εμπορευματοποίησης και τα οποία έχουν καταγγείλει πολλές φορές τα σωματεία των υγειονομικών και των άλλων εργαζομένων, ο υπουργός παρουσίασε ως... «λύση» στη σημερινή άθλια κατάσταση, που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι στα δημόσια νοσοκομεία και οι ασθενείς, τη μετατροπή του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Λάρισας σε Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου, προκειμένου να διευκολύνει την προώθηση των ΣΔΙΤ. Δείχνει δηλαδή ως φάρμακο... το φαρμάκι, την πολιτική που οδήγησε και στη σημερινή κατάσταση.

Να σημειωθεί ότι το ΠΓΝΛ αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα νοσοκομεία της χώρας, με συνολικό προσωπικό γύρω στα 1.300 άτομα, με σημαντικό αριθμό ασθενών να προέρχονται, πέραν της Θεσσαλίας, από περιοχές όπως η Ηπειρος, η Κρήτη, η Πελοπόννησος και η Μακεδονία. Στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο πραγματοποιούνται περί τις 13.000 χειρουργικές επεμβάσεις ετησίως, ενώ ο αριθμός των νοσηλευόμενων ασθενών ανήλθε το 2019 στις 75.000.

Σύμφωνα με την κυβέρνηση, με το σχεδιασμό της για τις ΣΔΙΤ «θα μειωθούν οι σπατάλες στον χώρο της Υγείας και οι πολίτες θα απολαμβάνουν ποιοτικότερες υπηρεσίας Υγείας καθημερινά».

Τα περί «μείωσης της σπατάλης» δεν αποτελούν βέβαια πρωτοτυπία: Ολες οι κυβερνήσεις διαχρονικά, όμως, πετσόκοψαν τους κρατικούς προϋπολογισμούς για την Υγεία και την Πρόνοια στο όνομα της δημοσιονομικής σταθερότητας, θεωρώντας «κόστος» τις λαϊκές ανάγκες, υποβαθμίζοντας ακόμα παραπέρα την κατάσταση στα δημόσια νοσοκομεία, προκαλώντας μεγάλες μειώσεις σε προσωπικό, συγχωνεύσεις κλινικών, ελλιπή ως και ανύπαρκτη συντήρηση τεχνολογικού εξοπλισμού, μείωση μονάδων όπως οι ΜΕΘ, μεγάλες λίστες αναμονής. Αυτή η κατάσταση, πέρα από την «εξοικονόμηση» κονδυλίων για τη στήριξη συνολικά του κεφαλαίου, ωφέλησε τους επιχειρηματικούς ομίλους στην ιδιωτική Υγεία που εξασφάλισαν πελατεία. Τώρα διαμορφώνεται το έδαφος για την ακόμα μεγαλύτερη παράδοση των δημόσιων δομών Υγείας στους ιδιώτες. Η πόλη της Λάρισας είναι κυριολεκτικά περικυκλωμένη από μεγάλες ιδιωτικές δομές Υγείας, την ίδια στιγμή που τα δύο νοσοκομεία μαραζώνουν...

Χαρακτηριστικά, οι συνολικές δημόσιες δαπάνες για την Υγεία το 2020 είναι μειωμένες σε σχέση με το 2013 κατά 1,575 δισ. ευρώ (-28,5%). Αντίστοιχα, τα τελευταία χρόνια το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο υπέστη μείωση του προϋπολογισμού του κατά 70%.

Οι συνέπειες των ελλείψεων είναι ορατές σε κάθε πτυχή, όπως η εντατικοποίηση που αντιμετωπίζουν οι υγειονομικοί, με ό,τι αυτό συνεπάγεται και για τους ασθενείς. Πρόσφατα, το Σωματείο Εργαζομένων του ΠΓΝΛ κατήγγειλε πως «περίπου 50 συνάδελφοι πάσχουν από διάφορα δυσίατα - ανίατα νοσήματα (κυρίως αυτοάνοσα) λόγω του stress να βγάλουν τις βάρδιες και να βοηθήσουν τους συνανθρώπους τους. Το νοσηλευτικό και βοηθητικό προσωπικό πήρε μόνο 5 μέρες άδεια το καλοκαίρι και πολλοί εξ αυτών δεν είδαν τις οικογένειές τους τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά γιατί εργάζονταν όλες τις μέρες σχεδόν χωρίς ρεπό».

Στη λογική ότι «αφού το κράτος δεν μπορεί να στηρίξει αποτελεσματικά την Υγεία του λαού, πρέπει να αξιοποιηθεί ο ιδιωτικός τομέας μέσω των ΣΔΙΤ», το αστικό κράτος θα «εγγυάται» μόνο ένα «ελάχιστο βασικό πακέτο», που δεν θα αρκεί ούτε για τα στοιχειώδη, και από εκεί και πέρα θα κυριαρχεί πλήρως η λογική «όποιος έχει να πληρώσει...».

Με την προώθηση των ΣΔΙΤ στα νοσοκομεία και το χτύπημα στη δημόσια Κοινωνική Ασφάλιση επιχειρείται να απαλλαγούν το κεφάλαιο και το κράτος του από το «κόστος» της υγειονομικής περίθαλψης και της Κοινωνικής Ασφάλισης του λαού, διευρύνοντας ακόμη περισσότερο το πεδίο για κερδοφόρες μπίζνες από τους επιχειρηματικούς ομίλους. Εμβαθύνοντας τη λειτουργία των νοσοκομείων με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, που θα καλύπτουν το κόστος λειτουργίας, συμπεριλαμβανομένης και της μισθοδοσίας, από την «πώληση» υπηρεσιών Υγείας σε ασθενείς και ασφαλιστικά ταμεία, οι επιχειρηματικοί όμιλοι θα κερδίζουν ακόμα περισσότερα. Θα εκμεταλλεύονται υπαρκτές υποδομές και χώρους του Δημοσίου καθώς και ασθενείς ως έτοιμη πελατεία. Είναι χαρακτηριστικό ότι η υποχρηματοδότηση του δημόσιου τομέα έχει οδηγήσει το 80% των διαγνωστικών εξετάσεων να γίνεται από ιδιώτες κι αυτό θα ενισχυθεί την επόμενη μέρα. «Πακέτο» πάνε και οι αλλαγές που προωθούνται στο Ασφαλιστικό, ενισχύοντας όλο και περισσότερο την ιδιωτική ασφάλιση.

Κερδισμένη, μαζί με τους μεγαλοεπιχειρηματίες, θα βγει μια μερίδα διευθυντών και πανεπιστημιακών καθηγητάδων, που θα υποτάξουν την επιστημονική άσκηση της ιατρικής στην υπηρεσία του κέρδους, των περικοπών στην Υγεία του λαού, συνολικά των επιταγών της ΕΕ και του κεφαλαίου.

Μεγάλοι χαμένοι θα είναι οι εργαζόμενοι, τα άλλα λαϊκά στρώματα, αφού θα έχουμε νοσοκομεία, κλινικές και τμήματα διαφόρων «ταχυτήτων», ανάλογα με τα έσοδά τους, ασθενείς πολλών ταχυτήτων ανάλογα με τα ιδιωτικά ασφαλιστικά τους συμβόλαια και τα χρήματα που θα καταβάλλουν απευθείας στα ταμεία των νοσοκομείων.

Οι υπηρεσίες Υγείας στους ασθενείς θα καθορίζονται από το πόσα μπορούν να διαθέσουν κι όχι από τις ανάγκες. Στο πλαίσιο όπου η Υγεία θεωρείται «κόστος», μπαίνουν φίλτρα στα όρια παροχών. Σε αυτήν τη βάση χρησιμοποιούνται και τα πρωτόκολλα - κόφτες. Οι ασθενείς θα αναγκάζονται να βάζουν το χέρι βαθιά στην τσέπη, άλλοτε για τις ανοιχτά κερδοσκοπικές άλλοτε για τις «μη κερδοσκοπικές» (δημόσια νοσοκομεία - ΝΠΙΔ) επιχειρήσεις Υγείας, να ακριβοπληρώνουν - αν και εφόσον έχουν - για υπηρεσίες που δικαιούνται και που θα μπορούσαν να απολαμβάνουν δωρεάν και σε υψηλότατο επίπεδο, από ένα αποκλειστικά κρατικό σύστημα Υγείας.

Το σχέδιο αυτό θα σημάνει ταυτόχρονα την παραπέρα επέκταση των «ελαστικών» σχέσεων του προσωπικού και τη συνέχιση των προσλήψεων με το σταγονόμετρο, την κατάργηση της σταθερής εργασίας, τη μισθολογική εξαθλίωση, την παραβίαση της εργασιακής νομοθεσίας, την υπερ-εντατικοποίηση της εργασίας για τη συντριπτική πλειοψηφία των γιατρών και εργαζομένων στα νοσοκομεία, με ό,τι αυτό συνεπάγεται συνολικά για το λαό.

Τα παραπάνω επιβεβαιώνει και η εμπειρία από κράτη όπου εφαρμόστηκαν τις προηγούμενες δεκαετίες οι ΣΔΙΤ (π.χ. Σουηδία, Βρετανία), με τραγικές συνέπειες για το λαό και τους εργαζόμενους: Απολύσεις, εντατικοποίηση, άνευ προηγουμένου σωματική και πνευματική κόπωση των υγειονομικών, μεγάλες αναμονές για εξετάσεις...

Η συγκεκριμένη εξέλιξη δεν αποτελεί κεραυνό εν αιθρία. Το έδαφος έχει στρωθεί χρόνια τώρα από όλες τις κυβερνήσεις και τα κόμματα που προωθούν τις πολιτικές ενίσχυσης των επιχειρηματικών ομίλων.

Η προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να παρουσιαστεί αντίθετος με το σχέδιο της κυβέρνησης, να παρουσιάσει ως «νεοφιλελεύθερη εμμονή της ΝΔ» αυτήν την αντιλαϊκή πολιτική που βάθυνε και η δική του κυβέρνηση, εντείνοντας την υποχρηματοδότηση στη δημόσια Υγεία, «απογειώνοντας» παραπέρα την «ευελιξία», εισάγοντας νέους «κόφτες» για την καρατόμηση των υπηρεσιών Υγείας που παρέχονται «δωρεάν», είναι προκλητική.

Η κυβέρνηση της ΝΔ δεν ξεκινάει από το μηδέν. Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ επέσπευσε την εφαρμογή αντιδραστικών εργαλείων, όπως τα DRGs (κοστολόγηση ομοιογενών διαγνωστικών κατηγοριών), που ήδη δουλεύουν και επεξεργάζονται σε 18 νοσοκομεία. Ανοιξε διάπλατα τις πόρτες στο εφοπλιστικό κεφάλαιο να κάνει «δωρεές» με αντάλλαγμα φοροαπαλλαγές, άνοιξε το νοσοκομείο ΑΕ της Σαντορίνης, διατήρησε τα εργολαβικά συμφέροντα στο ΕΣΥ. Αυτά εννοεί ο πρώην υπουργός Υγείας του ΣΥΡΙΖΑ όταν ισχυρίζεται ότι... «είχαμε δρομολογήσει τις λύσεις στα προβλήματα»!

Ο,τι «τρέχει» σήμερα η ΝΔ, πρακτικά και θεωρητικά «ξεπλύθηκε» τα χρόνια της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Π.χ. το γεγονός ότι και επί ΣΥΡΙΖΑ ο ιδιωτικός επιχειρηματικός τομέας στην Υγεία, στην Πρόνοια, στην Ειδική Αγωγή ήταν σχεδόν η αποκλειστική επιλογή των ασθενών και των οικογενειών, με αιτία τα μαύρα χάλια του δημόσιου τομέα, δεν αποτελεί το καλύτερο «άλλοθι» για τα δήθεν «καλά» των ΣΔΙΤ; Αν κάποιος διαβάσει το μέχρι τώρα νομοθετικό έργο της κυβέρνησης της ΝΔ, εύκολα διαπιστώνει ότι κυρίως αφορά χρονική επικαιροποίηση ή επιμέρους αλλαγές των μέτρων της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Δεν είναι τυχαίο ότι η πραγματική επέλαση, που έγινε στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη του λαού και η οποία συνεχίζεται και επεκτείνεται με την κυβέρνηση της ΝΔ, συνοδεύτηκε από επιχειρηματολογία «καρμπόν» από αυτά τα κόμματα, όπως ο «εξορθολογισμός», το «νοικοκύρεμα», το «χτύπημα της σπατάλης» κ.λπ.

Οι συνέπειες της πολιτικής εμπορευματοποίησης και ιδιωτικοποίησης, της λογικής «κόστους - οφέλους», που θωρακίζει τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων και πετσοκόβει τις κρατικές δαπάνες, συνθλίβοντας τις λαϊκές ανάγκες, αναδείχτηκαν ανάγλυφα με την εξάπλωση του κορονοϊού και τα πάνω από 130.000 επιβεβαιωμένα κρούσματα και τους πάνω από 5.000 θανάτους σε όλο τον κόσμο. Σε χώρες της Ευρώπης αλλά και στην Ελλάδα είναι καθημερινές οι καταγγελίες σωματείων εργαζομένων στην Υγεία για τα μεγάλα κενά που προϋπήρχαν της επιδημίας και σήμερα δυσκολεύουν την εφαρμογή ακόμα και των στοιχειωδών μέτρων προστασίας της υγείας των εργαζομένων και του λαού, ενώ η ίδια ακριβώς πολιτική «κόστους - οφέλους» και όχι η προστασία του λαού είναι το κριτήριο των αποσπασματικών και ανεπαρκών μέτρων που λαμβάνονται ακόμα και σήμερα.

Μαζί με όλο το λαό, οι υγειονομικοί, οι γιατροί πρέπει να δυναμώσουν τον αγώνα τους για αποκλειστικά κρατικό σύστημα Υγείας - Πρόνοιας, καθολικό, σύγχρονο και απολύτως δωρεάν. Ενα σύστημα Υγείας - Πρόνοιας χωρίς καμία επιχειρηματική δράση, που οι υπηρεσίες του θα αποτελούν στην πράξη κατοχυρωμένο κοινωνικό αγαθό και όχι όπως σήμερα ακριβοπληρωμένο εμπόρευμα. Πλήρη κρατική χρηματοδότηση των δημόσιων μονάδων Υγείας, μαζικές προσλήψεις προσωπικού με σχέση εργασίας μόνιμη, πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης για την πλήρη στελέχωσή τους.