Ανακοίνωση σχετικά με το σχέδιο νόμου για τις καταργήσεις - συγχωνεύσεις ΝΠΔΔ - ΝΠΙΔ και τη λεγόμενη αξιολόγηση στο Δημόσιο, εξέδωσε το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ. Σ' αυτή σημειώνει: «Το σχέδιο νόμου και η αξιολόγηση που προωθεί η κυβέρνηση τόσο στις δομές, στις υπηρεσίες του Δημοσίου, όσο και στους δημοσίους υπαλλήλους δεν έχει στόχο την παροχή ποιοτικών κοινωνικών υπηρεσιών ή την εξάλειψη των αιτιών που οδηγούν στην υποβάθμιση αυτών των υπηρεσιών, ούτε την ικανοποίηση των διευρυμένων λαϊκών αναγκών.

Δεν έχει στόχο να γίνουν καλύτεροι οι εργαζόμενοι ούτε να αναβαθμιστούν οι δημόσιες κοινωνικές υπηρεσίες, τα νοσοκομεία και τα σχολεία ή να υπάρχει αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν Υγεία - Παιδεία για όλους, όπως είναι η λαϊκή απαίτηση. Ο αντιδραστικός κρατικός έλεγχος, που η κυβέρνηση έχει βαφτίσει "αξιολόγηση", ο στόχος των 15.000 απολύσεων για το 2014, που συνδέεται με αυτήν και οι καταργήσεις - συγχωνεύσεις οργανισμών υπηρετούν την αντιδραστική αναδιοργάνωση του αστικού κράτους, ώστε αυτό να γίνει πιο αποτελεσματικό στην υπηρεσία της καπιταλιστικής ανάπτυξης, πιο ταξικό, πιο αυταρχικό απέναντι στο εργατικό κίνημα και τους λαϊκούς αγώνες.

Κυβέρνηση, αστικό κράτος και ΕΕ, με το βούρδουλα της αξιολόγησης, επιδιώκουν να επιβάλουν στους χώρους εργασίας το νόμο του φόβου και της σιωπής στους δημοσίους υπαλλήλους. Η αξιολόγηση δομών, υπηρεσιών και εργαζομένων στο Δημόσιο αφορά όλους τους εργαζόμενους, όλα τα λαϊκά στρώματα».

Η συζήτηση του νομοσχεδίου, που κατέθεσε το υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης, άρχισε χτες στη Διαρκή Επιτροπή Δημόσιας Διοίκησης της Βουλής. Συνοπτικά, προβλέπει την κατάργηση 23 φορέων του Δημοσίου. Οσον αφορά τους εργαζόμενους, για όσους είναι σε ΝΠΙΔ προβλέπεται η απόλυση όσων είχαν συμβάσεις ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου, ενώ για τους εργαζομένους στα ΝΠΔΔ προβλέπεται η ένταξή τους στο πρόγραμμα της «κινητικότητας», αφού προηγουμένως ενταχθούν στη διαθεσιμότητα.

Το νομοσχέδιο προβλέπει ακόμα αλλαγές στην αξιολόγηση, καθώς θεσπίζεται ποσόστωση, σύμφωνα με την οποία ο διευθυντής μιας υπηρεσίας υποχρεωτικά θα αξιολογήσει με 9-10 μόνο το 25% του προσωπικού, με 7-8 το 60%, ενώ το 15% που θα αξιολογηθεί με 6 και κάτω θα δει την πόρτα της εξόδου. Προβλέπεται ακόμα η επανεξέταση συνολικά των συμβάσεων ορισμένου χρόνου που έγιναν αορίστου. Συνολικά με τις ρυθμίσεις του νομοσχεδίου, η κυβέρνηση φιλοδοξεί να «πιάσει» και το στόχο για 15.000 απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων ως το τέλος του χρόνου.

Με το ίδιο νομοθέτημα, προωθείται η κατάργηση από 1ης Ιούλη 2014 της υποχρέωσης δημοσίευσης στο ΦΕΚ των τροποποιήσεων καταστατικού και των ετήσιων ισολογισμών ΑΕ και ΕΠΕ, καθώς και αλλαγές σε γραφειοκρατικά ζητήματα.

Η ειδική αγορήτρια του ΚΚΕ Δ. Μανωλάκου επισήμανε ότι η κυβέρνηση με το νομοσχέδιο στέλνει στον Καιάδα της ανεργίας και της φτώχειας μαζικά τους εργαζόμενους, ενώ το κλείσιμο και οι συγχωνεύσεις φορέων γίνονται για να ιδιωτικοποιηθούν «αντικείμενά» τους, που είναι «φιλέτα» και διαχειρίζονται εκατομμύρια ευρώ από το ΕΣΠΑ, για να εξασφαλιστούν κέρδη στους επιχειρηματικούς ομίλους που θα καρπωθούν τα προγράμματα.

Αξίζει να σημειωθεί ότι μόνο ο φορέας «Ενοποίηση Αρχαιολογικών Χώρων Αθήνας ΑΕ», που κλείνει, διαχειρίζεται κοντά 5 εκατ. ευρώ από προγράμματα ΕΣΠΑ. Οι εργολάβοι που θα καλύψουν το «κενό», μαζί με τα έργα θα πάρουν και το χρήμα, ενώ θα επαναπροσλάβουν και τους εργαζόμενους με 400 ευρώ.

Οσον αφορά την αξιολόγηση, η Δ. Μανωλάκου τόνισε ότι «συνδέεται, όπως συνολικά το νομοσχέδιο, με τις 15 χιλιάδες απολύσεις στο Δημόσιο, υπηρετούν το πιο αντιδραστικό κράτος που φτιάχνετε και πιο αποτελεσματικό» για την εξουσία και την κερδοφορία του κεφαλαίου, με εργαζόμενους φοβισμένους, χωρίς δικαιώματα.

Επισήμανε ότι το ΚΚΕ το καταψηφίζει επί της αρχής. Απαίτησε να μην απολυθεί κανένας εργαζόμενος και να καταβληθούν τα δεδουλευμένα ακόμα και 8 μηνών που οφείλονται από ορισμένους οργανισμούς, τονίζοντας ότι στο νομοσχέδιο δεν υπάρχει καμία εγγύηση για την πληρωμή και την καταβολή των αποζημιώσεων των εργαζομένων.

Την «επαναθεμελίωση και ενίσχυση του κοινωνικού κράτους, που καταρράκωσαν οι ασκούμενες πολιτικές των ευρωπαϊκών πολιτικών και οικονομικών ελίτ» πρόβαλε ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ, αποδίδοντας στο κυρίαρχο μείγμα διαχείρισης τις αντεργατικές ανατροπές που κλιμακώθηκαν σε συνθήκες κρίσης. Βέβαια, «κοινωνικό κράτος» στην ΕΕ και στη χώρα μας, που να υπηρετεί τους εργαζόμενους και τους λαούς της, δεν υπήρξε ποτέ. Η σημερινή ΕΕ, ανεξάρτητα από πολιτικές διαχείρισης, είναι η συνέχεια και η φυσική εξέλιξη της ΕΚΑΧ, της μετέπειτα ΕΟΚ, στη συνέχεια της ΟΝΕ. Η σημερινή ΕΕ είναι η ΕΕ της καπιταλιστικής κρίσης. Και δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετική, αφού από τη γέννησή της κουμάντο σε αυτή κάνουν τα μονοπώλια.

Χρηματοδοτήσεις προς τα μονοπώλια ζητάει η ΣΕΣ, ό,τι δηλαδή ζητάνε και οι καπιταλιστές. Ορίζει μάλιστα το ποσό στα 250 δισ. ευρώ, με το φερετζέ της δημιουργίας «ποιοτικών θέσεων εργασίας»! Στην πράξη, βέβαια, αναγνωρίζει πως «οι επενδύσεις αυτές θα προωθήσουν τη δημιουργία μιας ισχυρής βιομηχανικής βάσης» στην ΕΕ. Αυτό ακριβώς εκφράζει και η διαπίστωση του προέδρου της ΓΣΕΕ ότι σε αντίθεση με την ΕΕ, «στις ΗΠΑ, οι ασκούντες οικονομική πολιτική πειραματίζονται με τον απαιτούμενο πραγματισμό με εργαλεία και πολιτικές, που αν και δεν ταυτίζονται με αυτές των συνδικάτων, στοχεύουν να περιορίσουν τις δραματικές συνέπειες της χρηματοπιστωτικής και της οικονομικής κρίσης». Φαίνεται ότι στην εδώ πλευρά του Ατλαντικού πληθαίνουν οι θιασώτες του «μοντέλου Ομπάμα». Μόνο που όπως αποδείχνει και η πείρα από τη διαχείριση της κρίσης στις ΗΠΑ, είναι και αυτό ένα «μοντέλο» διεξόδου για τα μονοπώλια και όχι τους εργαζόμενους.

Η κριτική στο κυρίαρχο μείγμα διαχείρισης της ΕΕ, η αναζήτηση δανείων και «μοντέλων» από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού, δεν επιβεβαιώνουν μόνο την προσπάθεια των εκπροσώπων της ΕΕ να παγιδεύσουν τους εργαζόμενους στην αστική διαμάχη για το ποια πολιτική διαχείρισης του καπιταλισμού θα τονώσει και θα σταθεροποιήσει την αναιμική ανάκαμψη, τη στιγμή μάλιστα που μεγαλώνουν οι ανταγωνισμοί ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά κέντρα και στο εσωτερικό τους. Ταυτόχρονα δείχνουν τη γραμμή που υπηρετούν, γραμμή υπεράσπισης του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης, από τον οποίο μόνο τα χειρότερα έχει να περιμένει ο λαός.