«Ευχαριστούμε πολύ τα ΚΚ που ανταποκρίθηκαν στην πρόσκληση του ΚΚΕ για τη σημερινή αναγκαία συνάντηση και καλούμε τους συντρόφους να μελετήσουν, να αξιοποιήσουν την πείρα που κατατέθηκε, θετική και αρνητική, για να γίνει ένα βήμα μπροστά: Να δυναμώσει η προσπάθεια, για να αντιστοιχηθεί η στρατηγική και η τακτική στις ανάγκες της ταξικής πάλης, να συγκρουστούμε με τις δυσκολίες και να δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις στην οργάνωση της πάλης της εργατική τάξης κατά του καπιταλιστικού εκμεταλλευτικού συστήματος, για την ανατροπή της βαρβαρότητας που ζούνε οι λαοί.

Εχουμε ιστορικές ευθύνες και δεν υπάρχει περιθώριο συμβιβασμού με την κρίση που αντιμετωπίζει το κομμουνιστικό κίνημα.

Μπορούμε να αντιμετωπίσουμε την κρίση του κομμουνιστικού κινήματος, αν στηριχτούμε στα δικά μας εργαλεία, στη Μαρξιστική - Λενινιστική θεωρία, αν επεξεργαστούμε επαναστατική στρατηγική και ανοίξουμε ισχυρό ιδεολογικό μέτωπο στον οπορτουνισμό και τη σοσιαλδημοκρατία, που επιδρούν στο κομμουνιστικό κίνημα και εμποδίζουν τη δράση του για τη συγκέντρωση εργατικών - λαϊκών δυνάμεων, την ανάπτυξη της ταξικής πάλης, την πάλη για το Σοσιαλισμό.

Είναι φανερό ότι δεν θα κάνουμε κλείσιμο, δεν μπορούμε να κάνουμε κλείσιμο σε μια Συνάντηση που υπάρχουν διαφορετικές αναλύσεις για σοβαρά ζητήματα. Αυτό που θα κάνουμε είναι να θέσουμε ορισμένες σκέψεις για παραπέρα συζήτηση το επόμενο διάστημα.

Είναι ανάγκη να δούμε την κατάσταση όπως είναι και να εξετάσουμε με επιμονή τις διαφωνίες μας, με βάση τη δική μας θεωρία, τη Μαρξιστική - Λενινιστική Θεωρία, που παραμένει σύγχρονη, επίκαιρη, γιατί μελετάει βαθιά τους νόμους της κοινωνίας και δίνει απαντήσεις από τη σκοπιά των συμφερόντων της εργατικής τάξης. Η πείρα δεκαετιών οδηγεί σε ένα αναμφισβήτητο συμπέρασμα που είναι αντικειμενικό και δεν εξαρτάται από το τι θα πει το ένα ή το άλλο πολιτικό κόμμα.

Ο καπιταλισμός, στο τελευταίο ιμπεριαλιστικό στάδιο γίνεται συνεχώς και πιο επικίνδυνος, εντείνει την εκμετάλλευση, γεννάει κρίσεις και άδικους, ιμπεριαλιστικούς πολέμους. Αυτό ζούμε και σήμερα. Εχουν δοκιμαστεί όλοι οι τρόποι διαχείρισης. Φιλελεύθεροι, νεοφιλελεύθεροι, σοσιαλδημοκρατικοί. Εχουν δοκιμαστεί κεντροαριστερά και κεντροδεξιά μίγματα οικονομικής πολιτικής, αλλά η εκμετάλλευση εντείνεται, η ανεργία δυναμώνει, δεν ικανοποιούνται οι σύγχρονες λαϊκές ανάγκες.

Ξεσπούν κρίσεις και πόλεμοι. Η επιμονή στη θέση ότι για τα προβλήματα των λαών και την κρίση ευθύνεται μόνο η φιλελεύθερη και νεο-φιλελεύθερη πολιτική διαστρεβλώνει την πραγματικότητα, αθωώνει τη σοσιαλδημοκρατία και το καπιταλιστικό σύστημα. Η κρίση συγκλονίζει τον καπιταλισμό. Αν ήταν πρόβλημα διαχείρισης, λαθεμένων πολιτικών, ανικανότητας, θα είχαν βρει οι καπιταλιστές και οι εκπρόσωποί τους πολλές λύσεις.

Το πρόβλημα είναι βαθύτερο. Η κρίση είναι αποτέλεσμα της όξυνσης της βασικής αντίθεσης του καπιταλισμού, της αντίθεσης ανάμεσα στον κοινωνικό χαρακτήρα της παραγωγής και της εργασίας και στην καπιταλιστική ιδιοποίηση των αποτελεσμάτων αυτής της διαδικασίας. Γιατί τα μέσα παραγωγής είναι στα χέρια των καπιταλιστών, γιατί το σύστημα αναπτύσσεται με κριτήριο το κέρδος και επικρατεί η αναρχία στην παραγωγή.

Στην παραγωγή δημιουργείται η υπεραξία, η συσσώρευση και υπερσυσσώρευση κεφαλαίου. Εδώ, στο κεντρικό αυτό σύστημα εμφανίζεται ο καρκίνος και κάνει μετάσταση στη σφαίρα της κυκλοφορίας και σε άλλα μέρη του σώματος.

Λένε ορισμένοι σύντροφοι: "Θέλουμε να εξαλειφθεί η ανεργία, θέλουμε δουλειά για όλους, πραγματική δωρεάν μόρφωση, υγεία, αξιοπρεπείς μισθούς και συντάξεις". Εκφράζουν επιθυμία. Πώς, όμως, θα γίνουν αυτά; Επιτρέψτε μας να πούμε ότι ακόμα κι αν αυξηθούν οι ρυθμοί της καπιταλιστικής ανάπτυξης, ο πλούτος που παράγουν οι εργαζόμενοι θα μετατραπεί και πάλι σε κέρδη για τους καπιταλιστές, όπως γίνεται πάντα. Η ελληνική οικονομία, η οικονομία δεκάδων καπιταλιστικών κρατών αναπτύχθηκε με υψηλούς ρυθμούς τα προηγούμενα χρόνια. Η οικονομία της Τουρκίας, της Ινδίας, της Κίνας, της Βραζιλίας αναπτύσσεται ταχύτατα. Αλλά η εκμετάλλευση, η ανεργία, η φτώχεια παραμένουν. Αυτοί που κερδίζουν είναι οι μονοπωλιακοί όμιλοι.

Πώς θα βγούμε από αυτόν το φαύλο κύκλο; Πώς θα ξεπεραστεί αυτή η κατάσταση; Υπάρχει ένας και μοναδικός δρόμος, όσο κι αν αυτός είναι δύσκολος. Η ανατροπή του καπιταλισμού, η κατάκτηση της εξουσίας από την εργατική τάξη, η κοινωνικοποίηση των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής, ο κεντρικός σχεδιασμός, η διαμόρφωση δηλαδή σοσιαλιστικών παραγωγικών σχέσεων, που θα δώσουν ώθηση στις παραγωγικές δυνάμεις και θα θέσουν τέλος στην εκμετάλλευση.

Μόνο σ' αυτήν τη βάση μπορεί να εξασφαλιστεί το δικαίωμα στη δουλειά για όλους, να ικανοποιηθούν οι σύγχρονες ανάγκες για το λαό. Αυτό το απέδειξε η σοσιαλιστική οικοδόμηση στη Σοβιετική Ενωση και στις άλλες σοσιαλιστικές χώρες και η ιστορική αυτή προσφορά δεν παραγράφεται επειδή ανατράπηκε ο σοσιαλισμός από την αντεπανάσταση. Γνωρίζουμε ότι δεν έχουμε επαναστατική κατάσταση. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι δεν προετοιμαζόμαστε με όλες μας τις δυνάμεις.

Παρέμβαση σε όλα τα μέτωπα και σταθερή ιδεολογική, πολιτική και μαζική δράση, για να γίνει η πάλη για την εξουσία, η πάλη για το σοσιαλισμό δύναμη στα χέρια της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων, της νεολαίας. Αυτό είναι καθήκον αυτής της στιγμής. Αυτό το δρόμο ακολουθεί το ΚΚΕ και ο αγώνας του, παρά τις δυσκολίες, αγκαλιάζει και κινητοποιεί χιλιάδες εργαζόμενους, κτίζει οργανώσεις στα εργοστάσια, στους χώρους δουλειάς, απλώνεται η δράση της Κομμουνιστικής Νεολαίας, ισχυροποιείται το ΠΑΜΕ, το ταξικό κίνημα. Εχουν μπει τα θεμέλια για την κοινωνική συμμαχία, ανάμεσα στην εργατική τάξη, τη μικρομεσαία αγροτιά, τους αυτοαπασχολούμενους της πόλης, τα αγωνιστικά κινήματα της νεολαίας και των γυναικών.

Αν αντιμετωπίσουμε το σοσιαλισμό ως "μεσοπρόθεσμο" ή "μακροπρόθεσμο" στόχο, αφήνουμε τώρα πεδίο δράσης στις δυνάμεις του κεφαλαίου για να χειραγωγούν εργατικές - λαϊκές δυνάμεις με τη δική τους στρατηγική, τη στρατηγική διαιώνισης του εκμεταλλευτικού συστήματος.

Η προετοιμασία του υποκειμενικού παράγοντα, η συνειδητοποίηση της αναγκαιότητας επίλυσης της αντίθεσης κεφαλαίου - εργασίας είναι για τους κομμουνιστές άμεσο καθήκον. Αυτός ο στόχος θα δώσει δύναμη στον αγώνα για τους μισθούς, τις συντάξεις, την Υγεία, την Πρόνοια, την Παιδεία, τις δημοκρατικές ελευθερίες, τη σύγκρουση με το ΝΑΤΟ και την ΕΕ, τα κυριαρχικά δικαιώματα, ζητήματα που δεν μπορούν να αποσπαστούν από την πάλη για το σοσιαλισμό.

Αυτός ο στόχος καθορίζει το περιεχόμενο των αιτημάτων, των στόχων πάλης, την πολιτική των συμμαχιών, για να συγκεντρωθούν και να προετοιμαστούν εργατικές, λαϊκές δυνάμεις στην πάλη για την εξουσία, για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο που είναι ο λόγος ύπαρξης των Κομμουνιστικών Κομμάτων.

Υπάρχουν διαφορετικές προσεγγίσεις σε ορισμένα σοβαρά ζητήματα:

Πρώτο, τα ελλείμματα και το χρέος είναι αποτέλεσμα της πολιτικής των αστικών κυβερνήσεων που δίνουν φοροαπαλλαγές στο μεγάλο κεφάλαιο, του δίνουν κίνητρα, το χρηματοδοτούν ή ξοδεύουν μεγάλα ποσά για τους ΝΑΤΟικούς εξοπλισμούς και τη συμμετοχή στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς. Οι λαοί δεν έχουν καμιά ευθύνη, δεν πρέπει να αποδεχτούν να πληρώσουν, δεν πρέπει να εγκλωβιστούν στο δίλημμα αναδιαπραγμάτευση ή όχι του χρέους, αποδεχόμενοι να το πληρώσουν με λίγες ή περισσότερες δόσεις. Αντίθετα, με την πείρα του χρέους και των ελλειμμάτων που διογκώνονται στις συνθήκες της κρίσης είναι ανάγκη να ανοίξει το κρίσιμο ζήτημα της πάλης για ριζικές αλλαγές.

Δεύτερο, μπορεί ν' αλλάξει ο χαρακτήρας των τραπεζών, ο χαρακτήρας της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας; Είναι σαν να μιλάμε για αλλαγή της εκμεταλλευτικής φύσης του κεφαλαίου, του ίδιου του καπιταλισμού. Είναι ουτοπία και δεν έχει σχέση με τα συμφέροντα των λαών.

Τρίτο, μπορούμε να μιλήσουμε σήμερα για αποικιοκρατία; Αντικειμενικά δεν υπάρχει καμιά βάση. Βεβαίως, υπάρχει ανισομετρία στην ανάπτυξη, βεβαίως υπάρχουν ανισότιμες σχέσεις ανάμεσα στα κράτη, αλλά τα αστικά κράτη έχουν πολλά χρόνια ζωής, οι αστικές τάξεις ασκούν την εξουσία τους. Ο ιμπεριαλισμός είναι σύστημα στο οποίο το κάθε καπιταλιστικό κράτος καταλαμβάνει τη θέση του ανάλογα με την οικονομική, πολιτική και στρατιωτική δύναμη, σε μια ασίγαστη αναμέτρηση για την προώθηση των μονοπωλιακών συμφερόντων που εκφράζεται με τις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις.

Τέταρτο, έχουμε τα δικά μας εργαλεία για την ανάλυση των εξελίξεων, έχουμε τη Μαρξιστική - Λενινιστική θεωρία και δεν μπορούμε να δανειζόμαστε σοσιαλδημοκρατικά εργαλεία, όπως τις θεωρίες περί διαίρεσης σε "Βορρά - Νότο", ή το "Χρυσό δισεκατομμύριο", που συσκοτίζουν την πραγματική, ταξική αντίθεση ανάμεσα στο κεφάλαιο και την εργασία. Αλλωστε, ακόμα και οι παραχωρήσεις που έκανε το κεφάλαιο σε αναπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες δεν ακυρώνουν το γεγονός του υψηλού βαθμού εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης.

Πέμπτο, γίνεται μεγάλη συζήτηση για την "αριστερά". Επιτρέψτε μας να πούμε ότι η έννοια αυτή αποσπασμένη από την πράξη, τη στάση του κάθε κόμματος απέναντι στον ιμπεριαλισμό και τα μονοπώλια, δεν λέει τίποτα. Γιατί, δεν μπορεί να υπηρετήσει τα λαϊκά συμφέροντα μια πολιτική δύναμη που υποστηρίζει την ιμπεριαλιστική Ευρωπαϊκή Ενωση, που στηρίζει τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους (π.χ. σήμερα στη Λιβύη, όπως πριν στη Γιουγκοσλαβία).

Δεν μπορεί να υπηρετήσει τα λαϊκά συμφέροντα μια πολιτική δύναμη που κρύβει την αντίθεση κεφαλαίου - εργασίας, που υποστηρίζει την καπιταλιστική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, παραπλανά τους εργαζόμενους για τις αιτίες της κρίσης και καλλιεργεί την αντίληψη ότι ο καπιταλισμός είναι μονόδρομος. Οι παρατηρήσεις αυτές αφορούν το Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς (ΚΕΑ), σοσιαλδημοκρατικά, οπορτουνιστικά κόμματα, ενάντια στα οποία είναι ανάγκη να ισχυροποιηθεί η ιδεολογικοπολιτική πάλη.

Εχουμε πολλή δουλειά να κάνουμε.

• Να δυναμώσουμε την πάλη ενάντια στον άδικο, ιμπεριαλιστικό πόλεμο στη Λιβύη.
• Να δυναμώσουμε την προσπάθεια για την παρέμβαση των κομμουνιστών στα συνδικάτα και την οργάνωση της εργατικής πάλης, να οργανώσουμε πλατύ άνοιγμα για την 1η Μάη. Να στηρίξουμε την ΠΣΟ που πραγματοποίησε με επιτυχία το 16ο Συνέδριο στην Αθήνα.
• Να ισχυροποιήσουμε το μέτωπο κατά της ΕΕ και του "Συμφώνου για το Ευρώ".
• Το ΚΚΕ θα συνεχίσει να διαθέτει τις δυνάμεις για την ενίσχυση του Κομμουνιστικού Κινήματος σε επαναστατική βάση, θα συνεχίσει να στηρίζει αποφασιστικά την υπόθεση της Διεθνούς Κομμουνιστικής Επιθεώρησης και θα προετοιμάσει καλά τη Διεθνή Συνάντηση των ΚΚ που θα γίνει στην Αθήνα, στο τέλος του χρόνου».