Ενας χρόνος Πανδημία,

ένας χρόνος ανεργίας...

μία θλιβερή επέτειος!

Οσοι βρισκόμαστε και εργαζόμαστε στο χώρο του Πολιτισμού βιώνουμε πρωτόγνωρες συνθήκες επιβίωσης. Συνάδελφοι οι οποίοι βρίσκονται στα έσοδά τους 100% κάτω και οι καλύτερες των περιπτώσεων 70% κάτω, ενώ τα έξοδα παραμένουν ίδια. Το καμπανάκι χτυπούσε επίμονα, πολλές φορές, δεν το ακούγαμε! Τώρα, πλέον, το ακούμε όλοι. Πρέπει να είμαστε όλοι μαζί σε αυτό με κοινό στόχο και όραμα, για να προστατευτούμε και να προστατεύσουμε τους επόμενους, που βρίσκονται ή θα έρθουν σε αυτό τον χώρο.

Μόνο με αγώνα, μόνο με συσπείρωση γύρω από τα σωματεία μας μπορούμε να κερδίσουμε και να κατακτήσουμε. Το τελευταίο χρονικό διάστημα με τις κινητοποιήσεις μας το καταφέραμε, το πετύχαμε. Αυτό, όμως, δεν θα σταματήσει. Το να διεκδικείς δεν είναι πλέον δικαίωμα, αποτελεί για όλους μας καθήκον και υποχρέωση!

Συμμετέχω στην παραγωγή της συναυλίας του ΣΕΘΕΑ με μεγάλη χαρά και ενθουσιασμό. Μία δουλειά με πολύ μεράκι, στην οποία όλοι δίνουμε το καλύτερο κομμάτι του εαυτού μας.

Σε αυτήν την κρίση, και όσοι επλήγησαν και αυτοί που συνέχισαν να εργάζονται υπό δυσκολότερες συνθήκες πρέπει να διαλέξουμε σε ποια πλευρά ανήκουμε. Ανοιχτά και χωρίς υπεκφυγές.

Η συλλογική διεκδίκηση, η τίμια εργασία και η κατοχύρωση των βασικών ανθρώπινων και εργασιακών δικαιωμάτων μας είναι πιο επίκαιρες από ποτέ.

Ενας χρόνος πανδημίας.

Ενας χρόνος που έσβησαν τα φώτα των θεάτρων, των μουσικών σκηνών, οι πόρτες των μουσείων, των εκθεσιακών χώρων κλειστές...

Ενας χρόνος που τα παιδιά απουσιάζουν από τις αίθουσες χορού, τα ωδεία...

Εναν χρόνο οι καλλιτέχνες στον πάγο, στην ανεργία, στην ανασφάλεια, να παλεύουν για ένα επίδομα. Εμείς οι καλλιτέχνες, μέσα από την καλλιτεχνική μας δράση και τα σωματεία μας, τους λέμε: Δεν θα γονατίσουμε στις δυσκολίες. Δεν σταματάμε να διεκδικούμε για τη ζωή και την τέχνη μας. Συνεχίζουμε. Για μια τέχνη που αφυπνίζει, προβληματίζει και δίνει φως. #artattack

Ενα χρόνο μετά το πρώτο lockdown, ο κλάδος μας βρίσκεται σε πρωτόγνωρη κατάσταση. Η σκέψη όλων μας είναι στο δικαίωμα στη δουλειά μας, που μας έχει στερηθεί, είναι και στο λαό μας που έχει στερηθεί την πρόσβαση στον Πολιτισμό. Οι επιλογές και η θέση μας πρέπει να είναι ξεκάθαρες, η συμμετοχή μας στις δράσεις του Πανελλήνιου Μουσικού Συλλόγου μονόδρομος για κάθε καλλιτέχνη. Το μήνυμα είναι εξίσου καθαρό. Εδώ και τώρα μέτρα στήριξης της δημόσιας υγείας, ώστε να μπορούμε να επιστρέψουμε και εμείς και το κοινό στις σκηνές και στις αίθουσες. Να κάνουμε αυτό που όλοι έχουμε ανάγκη και που μας στερούν στο όνομα του κόστους, του κέρδους, της καταστολής.

Βρισκόμαστε έναν χρόνο τώρα σε καθεστώς κλειστών σχολών, με πολλούς σπουδαστές να έχουν εγκαταλείψει τις σχολές τους, να μην πραγματοποιούνται ουσιαστικά τα μαθήματα που απαιτούν την από κοντά επαφή και επικοινωνία.

Ο Σύλλογός μας μέτρησε ουσιαστικό βήμα στην οργάνωση των σπουδαστών σε αυτόν. Ο τελευταίος χρόνος βρίσκει τον Σύλλογό μας πιο δυνατό, καθώς έχουμε πραγματοποιήσει πολλές μαζικές κινητοποιήσεις με συμμετοχή εκατοντάδων σπουδαστών, συσπειρωθήκαμε και αγωνιστήκαμε πάνω στο αίτημα να ανοίξουν οι σχολές με μέτρα προστασίας!

Στο πλαίσιο του #artattack πραγματοποιήσαμε την Παρασκευή 5/3 με μεγάλη επιτυχία το πρώτο διά ζώσης μάθημα στο Ηρώδειο, όπου φάνηκε η μεγάλη ανάγκη των σπουδαστών να επιστρέψουν στις σχολές τους, να αγωνιστούν για το μέλλον τους! Συνεχίζουμε μέχρι να ικανοποιηθούν τα αιτήματά μας!

Κάνουμε μουσική για να τη μοιραζόμαστε με φίλους, κάνουμε μουσική γιατί δεν μπορούμε αλλιώς και για να γεμίσουμε τις ώρες μας. Δεν θα μπορούσαμε να το κάνουμε χωρίς τους επαγγελματίες συνεργάτες που εξασφαλίζουν πως οι νότες και η τέχνη μας ακούγονται και φαίνονται όπως πρέπει. Αυτούς που μαζί με τόσους άλλους έναν χρόνο τώρα ζουν στην εργασιακή αφάνεια, πέφτοντας στα κενά του κυβερνητικού σχεδιασμού. Οι εργαζόμενοι πίσω από τα φώτα, τις κάμερες και τις κονσόλες του Πολιτισμού ζητούν τα αυτονόητα και στις 14 Μάρτη, μετά από έναν μακρύ χρόνο, ξαναβρισκόμαστε μαζί τους στη σκηνή του «Gagarin» για να ακουστούν.