Τη "σκυτάλη" του αγώνα για την καθολική καταδίκη και απόσυρση του αντεργατικού - αντιδραστικού νομοσχεδίου της κυβέρνησης, που βάζει "βόμβα" στα θεμέλια του εργατικού οικοδομήματος, παίρνουν αυτή τη βδομάδα οι εργαζόμενοι της Αθήνας, προχωρώντας την Πέμπτη, 16 Ιούλη, σε Παναθηναϊκό συλλαλητήριο στις 7.30 το απόγευμα στην πλατεία Κάνιγγος,που διοργανώνεται από το Εργατικό Κέντρο Αθήνας.

Η αντίδραση των εργαζομένων απλώνεται σε όλη τη χώρα και μια σειρά σωματεία και δευτεροβάθμιες συνδικαλιστικές οργανώσεις, παίρνουν αποφάσεις καταδίκης του νομοσχεδίου και ταυτόχρονα οργάνωσης της αντίστασης των εργαζομένων, ώστε να στηθεί αγωνιστικό τείχος απέναντι στις επιδιώξεις κυβέρνησης και κεφαλαίου για κατάργηση του 8ωρου, της πλήρους απασχόλησης, καθοριστικό χτύπημα των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, αλλά και του ίδιου του συνδικαλιστικού κινήματος. Με στόχο το νομοσχέδιο να μην περάσει, παίρνουν την υπόθεση της πανελλαδικής πανεργατικής απεργίας στις 23 Ιούλη στα χέρια τους, απομονώνοντας περισσότερο τις ηγεσίες ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ στη ΓΣΕΕ, που, αποδεχόμενες την ουσία των αντεργατικών επιδιώξεων που υπηρετεί το τερατούργημα, κάνουν λόγο για... βελτιώσεις σε σημεία του νομοσχεδίου.

Σημαντικός σταθμός στον αγώνα αυτό, αποτελεί το Παναθηναϊκό συλλαλητήριο και κυρίως το ξεκάθαρο περιεχόμενο και πλαίσιο αιτημάτων που τέθηκε με την απόφαση του μεγαλύτερου Εργατικού Κέντρου της χώρας, του ΕΚΑ, και που είναι η συνολική καταδίκη του νομοσχεδίου, το οποίο δεν επιδέχεται κανένα φτιασίδωμα.

Για τις αποφάσεις του ΕΚΑ και τη σημασία που έχει η επιτυχία του συλλαλητηρίου, μιλάνε σήμερα στο "Ρ", τα μέλη της διοίκησής του Τέλης Γόντικας,Χάρης Σμυρνιώτης και Λεωνίδας Καρύγιανης,από τις παρατάξειςΔΑΣ,Αυτ. παρέμβαση και Παναθηναϊκή Αγωνιστική Συνδικαλιστική Κίνηση,αντίστοιχα, οι οποίες και διαμόρφωσαν τη συγκεκριμένη απόφαση του ΕΚΑ.

Επί ποδός βρίσκονται τα σωματεία της Αθήνας για την καλύτερη προετοιμασία και του συλλαλητηρίου και της απεργίας. Με απόφαση της Συντονιστικής Επιτροπής Σωματείων Αθήνας ξεδιπλώνεται μια επίμονη προσπάθεια εργοστάσιο το εργοστάσιο, επιχείρηση την επιχείρηση, γειτονιά τη γειτονιά, ώστε να ενημερωθεί πλήρως ο κάθε εργαζόμενος και να κατανοήσει σε όλες τους τις διαστάσεις τις αντεργατικές ρυθμίσεις του νομοσχεδίου.Παράλληλα, δίνεται μεγάλο βάρος στο στήσιμο Επιτροπών Στήριξης Εργατικών Δικαιωμάτων σε τόπους δουλιάς και συνοικίες, που θα αποτελέσουν τους πυρήνες για τη δημιουργία μετώπου αντεπίθεσης ενάντια στην αντιλαϊκή κυβερνητική πολιτική.

Για το θέμα αυτό, μιλά στο "Ρ" η Χριστίνα Τσεντούρου,πρόεδρος του Συνδικάτου Κλάδων Ενδυσης Αττικής και μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής Σωματείων Αθήνας.

Ντίνα ΝΤΑΒΟΥ

Είναι γεγονός ότι οι διαρθρωτικές αλλαγές που συντελούνται στα πλαίσια του καπιταλιστικού συστήματος, έχουν αντιδραστική κατεύθυνση σε όλα τα επίπεδα (της πολιτικής, της οικονομίας, της κοινωνίας). Οι διαρθρωτικές αλλαγές, δεν έχουν ως στόχο τους τον "εξανθρωπισμό" του ανθρώπου, την εξυπηρέτηση των συμφερόντων της πλειοψηφίας, δηλαδή των εργαζομένων και των αναγκών τους, τη "στράτευση" των επιτευγμάτων της επιστημονικοτεχνικής επανάστασης για τη "διευκόλυνση" της ζωής του ανθρώπου, την προστασία του περιβάλλοντος κ.ά., αλλά, εν ονόματι της "ανταγωνιστικότητας", της "παγκοσμιοποίησης" και των 4 ελευθεριών (απελευθέρωση αγοράς, κεφαλαίων, υπηρεσιών και εργασίας), οι καπιταλιστές θέλουν να επιβάλλουν την πιο άγρια εκμετάλλευση και την ενίσχυση της εξουσίας τους. Για να πετύχουν αλματώδη αύξηση των υπερκερδών τους, τη μείωση τους κόστους του εμπορεύματος - που λέγεται εργατική δύναμη, το επιδιώκουν με την αφαίρεση κατακτήσεων και δικαιωμάτων, όπως η αλλαγή των εργασιακών σχέσεων σε βάρος των εργαζομένων, του ωραρίου, του ασφαλιστικού, με την ιδιωτικοποίηση των τομέων όπως παιδεία, υγεία, πρόνοια κ.ά. Δηλαδή, συνολικές και σαρωτικές νεοφιλελεύθερες αλλαγές, που έχουν αναλάβει να υλοποιήσουν φιλελεύθεροι και σοσιαλδημοκράτες με τις παραφυάδες τους.

Το ερώτημα που προκύπτει απ' τα παραπάνω, είναι ποιοι ωφελούνται απ' αυτές τις αλλαγές, ποια η θέση των άμεσων παραγωγών του πλούτου μιας χώρας, της εργατικής τάξης και των εργαζομένων, γιατί η θέση των πολιτικών εκφραστών της άρχουσας τάξης (κυβέρνησης και κομμάτων) που υλοποιούν, αποδέχονται, συνηγορούν σ' αυτή την αντιλαϊκή αντεργατική πολιτική;

Το παράδειγμα των τεσσάρων μεγάλων επιχειρήσεων (απασχολούν πάνω από 500 εργαζόμενους η κάθε μία και συνολικά 3.200 εργαζόμενους) που αποτελούν ομίλους ή θυγατρικές πολυεθνικών και δραστηριοποιούνται στην περιοχή της Ανατολικής Στερεάς και συγκεκριμένα στους Νομούς Βοιωτίας, Φθιώτιδας και Φωκίδας - πρόκειται για τις επιχειρήσεις "Αλουμίνιον της Ελλάδος" (θυγατρική της γαλλικής πολυεθνικής ΠΕΣΙΝΕ), "ΧΑΛΚΟΡ ΑΕ" (του ομίλου Στασινόπουλου), "CHIPITA" και"Αργυρομεταλλευμάτων και Βαρυτίνης" (του ομίλου Κυριακόπουλου) - είναι αποκαλυπτικό.

Για το 1997 ο τζίρος από πωλήσεις των τριών απ' αυτές (ΠΕΣΙΝΕ, ΧΑΛΚΟΡ, CHIPITA) ανήλθε στο αστρονομικό ποσό των 187 δισ. δρχ. (100.300 εκατ., 61.513 εκατ. και 25.300 εκατ. δραχμές αντίστοιχα), ενώ τα καθαρά κέρδη προ φόρων και για τις τρεις ανήλθαν στα 16,5 δισ. δρχ. περίπου (9.322 εκατ. δρχ., 4.488 εκατ. και 2.633 εκατ.).

Αλλά και η τέταρτη, η "Αργυρομεταλλευμάτων και Βαρυτίνης", δεν πήγε άσχημα. Σύμφωνα με την παρουσίαση της εταιρίας, που έκανε ο διευθύνων σύμβουλος την 1.4.98, στην Ενωση Θεσμικών Επενδυτών, εκτίμησε "ότι το 1998 προβλέπεται σημαντικά καλύτερο από το 1997, που ήταν μια πολύ καλή χρονιά και ότι τα ενοποιημένα κέρδη της εταιρίας ανά μετοχή, μετά τους φόρους, αναμένεται να διπλασιαστούν.

Το 1998 και για τις τέσσερις επιχειρήσεις προβλέπεται ακόμα πιο κερδοφόρο.

• Η "Αλουμίνιον της Ελλάδος", σύμφωνα με τον πρόεδρο της εταιρίας B. Lengrand, λαμβάνοντας υπόψη την προβλεπτή εξέλιξη της προσφοράς και ζήτησης στην παγκόσμια αγορά αλουμινίου, έθεσε σε επαναλειτουργία το σύνολο των λεκανών που παρέμεναν προσωρινά ανενεργείς από το 1994. Περί τα τέλη Ιούλη το εργοστάσιο στα Ασπρα Σπίτια Βοιωτίας, θα έχει επανακτήσει την πλήρη δυναμικότητά του.
• Η "ΧΑΛΚΟΡ" που παράγει προϊόντα έλασης και διέλασης χαλκού, ορειχάλκου και λοιπών κραμάτων χαλκού, ανέφερε ότι οι επενδύσεις της τριετίας '95-'97 ανήλθαν σε 6,2 δισ. δρχ. ενώ τα υπό εκτέλεση επενδυτικά προγράμματα για την προσεχή τριετία ανέρχονται στα 5,5 δισ. περίπου, συμπεριλαμβανομένου και νέου εργοστασίου στα Οινόφυτα Βοιωτίας, παραγωγής ράβδων ορειχάλκου.
• Η "CHIPITA" στην περιοχή της Λαμίας, με τα "bake rolls" έφτασε και στην... Ταϊβάν. Διαθέτει επίσης εργοστάσια σε Πορτογαλία, Αίγυπτο και Βουλγαρία, δίνει έμφαση στην αγορά της Ρωσίας (έχει ιδρύσει θυγατρική), ενώ θυγατρική της λειτουργεί και στην Ισπανία. Υλοποιεί πρόγραμμα επένδυσης ύψους 3,5 δισ. δρχ.
• Η "Αργυρομεταλλευμάτων και Βαρυτίνης", τέλος, οφείλει την αύξηση των κερδών της στην ενισχυμένη ανταγωνιστική θέση της διεθνώς, καθώς και στις ξένες εξαγορές και συμμετοχές, σε εταιρίες του κλάδου (όπως της LCM, Laviosa Prowasa), την εξαγορά από τη γεωργιανή κυβέρνηση του 97,7% της Askaua Ltd, Otavi Minen AG και την υποτίμηση της δραχμής (το 83% του κύκλου εργασιών της εταιρίας είναι σε ξένα νομίσματα).

• Η "Αλουμίνιον της Ελλάδος", με την ανοχή της ελληνικής κυβέρνησης, του υφυπουργού Εργασίας και της πλειοψηφίας του σωματείου (ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ), υλοποιεί το πρόγραμμα "ΠΡΟΚΛΗΣΗ" που προβλέπει τη συρρίκνωση του προσωπικού κατά 300 εργαζόμενους, ώστε στο τέλος του '98 να φτάσει τα 1.280 άτομα.

Παράλληλα με τη συρρίκνωση προσωπικού, προχώρησε σε διάφορες αναδιαρθρώσεις με εφαρμογή της πολυειδικότητας, την εντατικοποίηση της εργασίας και την είσοδο των εργολάβων, ενώ προβάλλει αξιώσεις - πάλι με κυβερνητική ανοχή - να απαλλαγεί από τη συμβατική της υποχρέωση με το ελληνικό δημόσιο, για παροχή κατοικίας στους εργαζόμενους, συντήρηση και διατήρηση του οικισμού των Ασπρων Σπιτιών, προσπαθώντας να τα φορτώσει στους εργαζόμενους και την ΤοπικήΑυτοδιοίκηση.

• Στη "Χαλκόρ", του γνωστού μεγαλοβιομηχάνου Στασινόπουλου, απασχολούνται 600 περίπου εργαζόμενοι σε καθεστώς πλήρους ασυδοσίας του εργοδότη και σε συνθήκες άθλιες για την υγιεινή και ασφάλεια, που έχει σαν αποτέλεσμα τα συχνά ατυχήματα (αρκετά σοβαρά). Δεν ήταν τυχαία η ψιθυριστή έκφραση πολλών εργαζομένων, "ελάτε μέσα να δείτε τι γίνεται", όταν κλιμάκιο του ΚΚΕ είχε περάσει από το εργοστάσιο στα Οινόφυτα και μοίρασε ανακοίνωση στην πύλη, κατά τη μεσημεριανή αλλαγή βάρδιας.

Βέβαια, σ' ένα τέτοιο καθεστώς τρομοκράτησης που βιώνουν οι εργαζόμενοι, είναι αδιανόητο έστω και να σκεφτούν την ίδρυση σωματείου (προς δόξα του "σοσιαλιστικού" Νόμου 1264) αφού διώκονται αμέσως. Παλιότερη προσπάθεια ίδρυσης, είχε σαν αποτέλεσμα την εκδίωξη όλων των "πρωτοστατούντων", σαν να μην έτρεχε τίποτα...

• Στην "CHIPITA" των "τσιπς" και των "Μπέικ Ρολς" οι εργασιακές σχέσεις"ρολάρουν" στο ρυθμό των παρτ τάιμ, της μερικής απασχόλησης, της διά τηλεφώνου κλήσης για απασχόληση 2, 3 και 4 ωρών τη... βδομάδα, για πάνω από 400 εργαζόμενους, από το σύνολο των 800, που υποτίθεται ότι απασχολεί. Εδώ δε γίνεται λόγος για συμβάσεις εργασίας στους μισούς τουλάχιστον εργαζόμενους. Δηλαδή συνθήκες εργασίας... Ταϊβάν, ενώ τα δισ. ρέουν στις τσέπες του"μίστερ Τσιπς".
• Η "Αργυρομεταλλευμάτων και Βαρυτίνης" (πρώην "ΑΕΜ Βωξίται Παρνασσού") αποτελεί... καθεστώς δεκαετιών εκμετάλλευσης του ορυκτού πλούτου, επιφέροντας στο μοναδικό τοπίο του Παρνασσού ανεπανόρθωτη καταστροφή, χωρίς καμιά παρέμβαση από τις κυβερνήσεις, τους διορισμένους και αιρετούς νομάρχες και άλλους παρατρεχάμενους. Οι Μελέτες Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων, στα χέρια των μεγαλοβιομηχάνων Κυριακόπουλου - Ηλιόπουλου, μετατρέπονται σε Μελέτες Περιβαλλοντικών... Εκπτώσεων και περιβαλλοντικής ασυδοσίας.

Το 1996 - 97 οι δύο οικογένειες εξαπέλυσαν πογκρόμ απολύσεων και έδειξαν το δρόμο της ανεργίας σε πάνω από 150 εργαζόμενους στην "ΑΕΜ Βωξίται".

Είναι προφανές ότι οι καπιταλιστές, το μεγάλο ντόπιο και ξένο κεφάλαιο είναι αυτοί που ωφελούνται από τις σαρωτικές αναδιαρθρώσεις σε βάρος της εργατικής τάξης και που υλοποιούνται από τις κυβερνήσεις τους με οποιονδήποτε τρόπο, ακόμη και με τη βία.

Η εργατική τάξη και τα άλλα καταπιεζόμενα στρώματα πρέπει και μπορούν να αντιπαλέψουν με την ενότητα στόχων και δράσης, τη συσπείρωση και την ταξική αλληλεγγύη, με την απομόνωση των συμβιβασμένων συνδικαλιστικών ηγεσιών. Οροι και προϋποθέσεις που αποτελούν το Α και το Ω στην ανάπτυξη των αγώνων και μπορούν να συμβάλλουν στη δημιουργία προϋποθέσεων συγκρότησης του Λαϊκού Μετώπου Πάλης, που θα έρθει σε ρήξη με αυτές τις πολιτικές, τους εκφραστές της και τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης.

Γιώργος ΠΑΝΤΕΛΗΣ

Στην πρόσφατη σύσκεψη της Συντονιστικής Επιτροπής Σωματείων Αθήνας - που ήταν από τις πιο μαζικές - καταδικάστηκε στο σύνολό του το αντιδραστικό νομοσχέδιο. Μ' αυτό έχουν στόχο να διαμορφώσουν ένα νέο μοντέλο για την εργασία και τη ζωή όλων των εργαζομένων. Υλοποιούνται με αυτό όλες οι απαιτήσεις του κεφαλαίου σε βάρος της εργατικής τάξης. Το αποτέλεσμα της εφαρμογής του, θα είναι η απότομη χειροτέρευση των όρων πώλησης της εργατικής δύναμης.

Εγινε κριτική στις πλειοψηφίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ που είναι "συντάκτες" ουσιαστικά του νομοσχεδίου, μέσω της δραστήριας συμμετοχής τους στον "κοινωνικό διάλογο". Η κριτική αφορούσε την ευθυγράμμισή τους και την ταύτισή τους με την καρδιά των επιλογών των περίφημων "εθνικών στόχων", της ΟΝΕ και του ΕΥΡΩ, που είναι στόχοι εχθρικοί για την εργατική τάξη και δεν μπορούν να εκφράζουν τους εργαζόμενους. Τα σωματεία οργανώνουν γενικές συνελεύσεις και περιοδείες καθημερινά στους χώρους δουλιάς, όπου οι εργαζόμενοι έχουν κατανοήσει την καρδιά των επιδιώξεων που υπηρετεί το νομοσχέδιο.

Αποφασίσαμε να συμμετέχουμε στη συγκέντρωση του ΕΚΑ. Απεργούμε στις 23 Ιούλη με συνθήματα συνολικής απόρριψης και απόσυρσης του νομοσχεδίου, κανένας εφησυχασμός, προετοιμασία για την απόκρουση και ανατροπή αυτής της πολιτικής. Για τις μέρες ψήφισής του, θα ξεδιπλώσουμε πρωτοβουλίες και δράση στις γειτονιές, στους χώρους δουλιάς, στο κέντρο. Στα εργοστάσια, τα καταστήματα, στις Δημόσιες Επιχειρήσεις και Οργανισμούς, στα εργοστάσια και στις γειτονιές δημιουργούμε Επιτροπές Στήριξης Εργατικών Δικαιωμάτων. Δημιουργοί τους θα είναι εργάτες και υπάλληλοι, μέσα από τα εργοστάσια, εκπαιδευτικοί, μικρομεσαίοι, αγωνιστές της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, κάθε άνθρωπος που θέλει να συμβάλει στη δημιουργία πυρήνων αντίστασης και απόκρουσης κάθε επίθεσης στις εργατικές κατακτήσεις και δικαιώματα. Ζωντανά και άμεσα θα ενημερώνουν, θα δημιουργούν αγωνιστική ασπίδα όπου γίνεται προσπάθεια να χτυπηθούν οι εργασιακές κατακτήσεις. Παίρνουμε την υπόθεση στα χέρια μας άμεσα.

Η Συντονιστική Επιτροπή Σωματείων Αθήνας, με μόνιμη λειτουργία και δράση, θα συμβάλει ώστε να δημιουργηθεί ένα ρωμαλέο, μαζικό, πολιτικοποιημένο ταξικό εργατικό κίνημα, που, σε κοινό μέτωπο με τους μικρούς και μεσαίους επαγγελματίες και άλλα καταπιεζόμενα λαϊκά στρώματα, θα συμβάλουν αποτελεσματικά στην αμφισβήτηση αυτής της πολιτικής, στην ίδια την ανατροπή της.

Το νομοσχέδιο της κυβέρνησης για τα εργασιακά έχει σαν στόχο να μειώσει το κόστος εργασίας προς όφελος των εργοδοτών. Και γι' αυτό το λόγο τα οποιαδήποτε "θετικά" του - που λένε ορισμένοι - δεν μπορούν να αλλάξουν τη φυσιογνωμία ενός νομοσχεδίου που θέλει να χτυπήσει τα εργατικά δικαιώματα.Η κυβέρνηση είναι εναρμονισμένη στο τρίπτυχο: "κράτος χωρίς υποχρεώσεις, εργαζόμενοι χωρίς δικαιώματα και εργοδότες με τεράστια κέρδη και πλήρως ασύδοτοι". Φέρνει, λοιπόν, αυτό το νομοσχέδιο με στόχο να διαλύσει κάθε κατάκτηση που για χρόνια τώρα οι εργαζόμενοι, μέσα απ' τους αγώνες τους, έχουν κερδίσει και να δώσει τη δυνατότητα για τεράστια κέρδη στο κεφάλαιο.Μόνο μέσα απ' τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας, θα υπάρξει δυνατότητα για αύξηση κερδών που θα προσεγγίζει το 8%-10%! Καταλαβαίνουμε για ποιο λόγο η κυβέρνηση επιμένει να περάσει το νομοσχέδιο και για ποιο λόγο οι εργαζόμενοι θα πρέπει να αντισταθούν. Η αντίδραση των εργαζομένων πρέπει να είναι συντονισμένη και όχι αποσπασματική. Επίμονη εξήγηση στους εργαζόμενους για το τι σημαίνει το νομοσχέδιο και ταυτόχρονα - παρά τις δυσκολίες του καλοκαιριού - ανάπτυξη κινητοποιήσεων που θα εμποδίσουν να περάσει το νομοσχέδιο, όπως το παναθηναϊκό συλλαλητήριο της Πέμπτης.

Το παναθηναϊκό συλλαλητήριο την Πέμπτη έχει καθαρά πολιτικό περιεχόμενο. Εχει το χαρακτήρα της απόρριψης όλης της λογικής της κυβέρνησης για την απορύθμιση των εργασιακών σχέσεων και τη νομιμοποίηση των παρανομιών και καταπατήσεων της εργατικής νομοθεσίας που σήμερα υφίστανται στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα.

Το πλαίσιο της κινητοποίησης δίνει τη δυνατότητα στα πρωτοβάθμια σωματεία να έχουν καθαρό περιεχόμενο αγώνα, να μπορούν πραγματικά να αναπτύξουν πολύμορφες κινητοποιήσεις. Οι εργαζόμενοι, όταν υπάρχει σαφής στόχος, έχουν εμπιστοσύνη προς τις συνδικαλιστικές ηγεσίες.

Χρειάζεται σήμερα τα σωματεία να δώσουν το βάρος τους για την επιτυχία του Παναθηναϊκού συλλαλητηρίου και στη συνέχεια της πανελλαδικής απεργίας, προβάλλοντας έναν καθαρό στόχο που είναι η απόρριψη του συνόλου του νομοσχεδίου ακόμα και σαν βάση συζήτησης. Τα νομοσχέδια και τα μέτρα που έρχονται είτε αφορούν την απορύθμιση των εργασιακών σχέσεων, είτε την πρόνοια, είτε το ασφαλιστικό, είτε τις ιδιωτικοποιήσεις, δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν παρά μόνο αν τα συνδικάτα ακολουθήσουν ξεκάθαρη πολιτική ρήξης με την κυβερνητική πολιτική.

Η κυβέρνηση με το νομοσχέδιο για τις εργασιακές σχέσεις προχωρά σε αφαίρεση θεμελιακών εργατικών κατακτήσεων. Οι συνέπειες αν τυχόν υλοποιηθεί, είναι ήδη χειροπιαστές σε μια σειρά χώρους, π.χ. εμπόριο, που στην πράξη οι εργοδότες έχουν επιβάλει ωρομίσθιο και μερική απασχόληση. Συνέπειες και στη δουλιά, καθώς οι χώροι εργασίας θα μετατραπούν σε σύγχρονα κάτεργα, αλλά και στην ίδια την προσωπική ζωή των εργαζομένων.

Στο "μάτι" έχει μπει το 8ωρο. Το σύνθημα 8 ώρες δουλιά, 8 ώρες ξεκούραση και 8 ώρες για ψυχαγωγία, προσωπική ζωή, συνδικαλιστική δράση, για την κατάκτηση του οποίου έχουν χυθεί ποταμοί αίματος και έχουν δώσει τη ζωή τους χιλιάδες εργάτες, βάλλεται ευθέως. Η κυβέρνηση, εφαρμόζοντας τις εντολές των μονοπωλίων και με τη συνδρομή και βοήθεια μιας κλίκας συνδικαλιστών, που είναι γαντζωμένοι στις κορυφές των ανώτερων συνδικαλιστικών οργάνων, επιδιώκει να καταργήσει το 8ωρο, να ισοπεδώσει τις εργασιακές σχέσεις, τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας και ακόμα να διαλύσει την ίδια τη δομή του συνδικαλιστικού κινήματος. Κάτω από την αποφασιστική στάση της ΔΑΣ στη συνεδρίαση του ΕΚΑ, που έθεσε μπροστά στις ευθύνες τους, κάθε παράταξη και κάθε συνδικαλιστή ξεχωριστά, πάρθηκε απόφαση καταδίκης του νομοσχεδίου και συνολικής απόσυρσής του. Κάθε μέρα όλο και περισσότερο γίνεται κατανοητό απ' τους εργαζόμενους τι τους περιμένει, αν ψηφιστεί το νομοσχέδιο. Ολο και περισσότερες συνδικαλιστικές οργανώσεις παίρνουν αποφάσεις συμμετοχής στο παναθηναϊκό συλλαλητήριο και στην πανελλαδική απεργία, απαιτώντας την απόρριψή του. Συνεχώς απλώνεται η αντίδραση των εργαζομένων και γίνεται όλων απόφαση: "Αυτό το νομοσχέδιο δε θα περάσει"".