Η ΟΕΚΙΔΕ δουλεύει αμείωτα για το συντονισμό των ταξικά προσανατολισμένων αγώνων των κλωστοϋφαντουργών(φωτ. από παλιότερη κινητοποίηση)

Η πείρα των εργατών όμως καταγράφει ακριβώς το αντίθετο. Οτι δηλαδή μόνο αν οργανωθούν και παλέψουν κόντρα στην πολιτική που υπηρετεί τον κάθε Λαναρά και την ανταγωνιστικότητά του θα μπορέσουν να εξασφαλίσουν δουλειά και ζωή με δικαιώματα. Μόνο αν καταδικάσουν και γυρίσουν την πλάτη στις δυνάμεις του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, οι αγώνες τους θα αποκτήσουν δυναμική και προοπτική. Αυτό αναδείχτηκε και στη σύσκεψη που έγινε την περασμένη Παρασκευή στη Νάουσα, με πρωτοβουλία της ταξικής διοίκησης του Εργατικού Κέντρου του νομού, όπου αποφασίστηκε πανναουσαϊκό συλλαλητήριο, μεθαύριο Τρίτη 13 Οκτώβρη, στις 7.30 μ.μ.

Προχτές, οι εργάτες καθόρισαν τα αγωνιστικά τους βήματα, με πρώτο το μεθαυριανό πανναουσαϊκό συλλαλητήριο

Είναι η δεύτερη φορά μέσα στα 5 τελευταία χρόνια που ο Ομιλος χρηματοδοτείται για να προχωρήσει πρόγραμμα «εξυγίανσης» (δηλαδή προστασίας της κερδοφορίας και της θέσης του έναντι των ανταγωνιστών του) που προβλέπει εκατοντάδες απολύσεις και κλείσιμο εργοστασίων.

• Το 2004 ενισχύθηκε με 23 εκατ. ευρώ και ακολούθησε το κλείσιμο της «Τρικολάν», των «Κλωστηρίων Β'», της «Ολυμπιακής» στη Νάουσα. Από τα λουκέτα στα τρία εργοστάσια έμειναν άνεργοι περίπου 250 εργαζόμενοι. Ταυτόχρονα απέλυσε περίπου 150 εργαζόμενους από τα εργοστάσιά του στην Κομοτηνή (ΦΑΝΚΟ) και στον Εβρο (πρώην «ΟΤΤΟ Εβρος»).

Πολλές φορές ακόμη η ΕΝΛΩ (πρώην ΚΛΩΝΑΤΕΞ) ωφελήθηκε από την πολιτική στήριξης των βιομηχάνων που ακολουθούσαν οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, στο όνομα δήθεν της διατήρησης των θέσεων εργασίας και της συνέχισης της λειτουργίας των εργοστασίων της.

• Αξιοποίησε πολλά προνόμια και φυσικά την επιδοτούμενη εργασία. Το 1996 χρηματοδοτήθηκε με 4,7 δισεκατομμύρια δραχμές για να ανοίξει εργοστάσια εκτός Ελλάδας. Επακόλουθο πάντα της ενίσχυσης με κρατικό χρήμα, του δανεισμού με κρατική παρέμβαση, των προνομίων, είναι οι μαζικές απολύσεις, τα λουκέτα εργοστασίων. Ο Λαναράς και οι πιστώτριες τράπεζες (Εθνική, Εμπορική, Alpha Bank, Eurobank), που τα τελευταία χρόνια έχουν μπει στον όμιλο, τσεπώνουν χρήμα για να διασφαλίζουν τα κέρδη τους και οι εργάτες χάνουν τη δουλειά τους.

Οι εργαζόμενοι της ΕΝΚΛΩ μήνες τώρα βρίσκονται αντιμέτωποι με εκβιασμούς και απειλές, που ανάλογα με τη φάση των σχεδίων της εργοδοσίας άλλοτε εξαπολύονται από τους διευθυντές των εργοστασίων και άλλοτε από τους εργοδοτικούς συνδικαλιστές. Το δίλημμα που πάντα τίθεται είναι: Λεφτά για τον όμιλο και μαζικές απολύσεις ή ολοκληρωτικό λουκέτο;

Ο στόχος καθαρός. Να τσακίσουν την αξιοπρέπεια των εργαζομένων, να τους πείσουν πως ο μόνος δρόμος που υπάρχει είναι αυτός του συμβιβασμού, της υποταγής. Το τελευταίο διάστημα οι εκβιασμοί της εργοδοσίας πέρασαν σε άλλο επίπεδο. Ζητά από τους εργάτες όχι μόνο να αποδεχθούν τις απολύσεις, αλλά να αναλάβουν να πείσουν και όσους διαφωνούν.

Αυτός ο εκβιασμός κρύβεται πίσω από την απειλή πως «αν δε γίνουν αποδεκτές οι απολύσεις σε όλο τον όμιλο δε θα προχωρήσει το επιχειρησιακό σχέδιο για τη "βιωσιμότητα της εταιρείας" και θα μπει λουκέτο σε όλα τα εργοστάσια».

Το τελευταίο τελεσίγραφο της εργοδοσίας, που δόθηκε σχεδόν ταυτόχρονα σε όλους τους εργαζόμενους στα εργοστάσια του Ομίλου, είναι ξεκάθαρο: Μέχρι αύριο Δευτέρα 12 Οκτώβρη θα πρέπει να γίνουν αποδεκτές 98 απολύσεις στα εργοστάσια Νάουσας και Πέλλας, 50 στο εργοστάσιο της Θεσσαλονίκης (πρώην ΔΟΥΔΟΣ), 90 στο εργοστάσιο της ΦΑΝΚΟ στην Κομοτηνή και επίσης άμεσα να ολοκληρωθεί το κλείσιμο των εργοστασίων στα Οινόφυτα και στον Εβρο που σήμερα απασχολούν περίπου 140 εργαζόμενους.

Εντελώς αποθρασυμένη η εργοδοσία ανακοινώνει πως και όσοι απολυθούν, αλλά και όσοι συνεχίσουν να παραμένουν στα εργοστάσια, τα δεδουλευμένα που τους οφείλει για τους τελευταίους 7 μήνες θα τα πάρουν τμηματικά, άγνωστο πότε.

Για όσους απολυθούν, η «λύση» που προβάλλει η εργοδοτική πλειοψηφία της ΓΣΕΕ ως τη μόνη ρεαλιστική, και φυσικά προσπαθεί να την επιβάλει στους εργάτες, είναι η αποδοχή των προγραμμάτων απασχόλησης ορισμένης διάρκειας σε ΟΤΑ. Αυτή η λύση έχει δοκιμαστεί και έχει αποδειχθεί ότι αποτελεί αδιέξοδο για τους εργαζόμενους. Τη βίωσαν οι απολυμένοι της ΤΡΙΚΟΛΑΝ στη Νάουσα που απασχολήθηκαν για 18 μήνες σε υπηρεσίες του δήμου και της νομαρχίας με μερική απασχόληση και μισό μισθό τον οποίο στην πλειοψηφία τους δεν εισέπραξαν ποτέ. Τη βίωσαν και οι απολυμένοι της «ΟΤΤΟ Εβρος», που ενώ τους υποσχέθηκαν απασχόληση για 36 μήνες σε υπηρεσίες των ΟΤΑ με μισθό 700 ευρώ, δούλεψαν μόλις για 18 μήνες με μερική απασχόληση και περίπου 400 ευρώ μισθό. Σήμερα όλοι αυτοί και χιλιάδες ακόμη εργαζόμενοι άλλων κλάδων είναι και πάλι άνεργοι, χωρίς εισόδημα και χωρίς ελπίδα να βρουν δουλειά, για να μπορούν να ζήσουν οι ίδιοι και οι οικογένειές τους.

Αυτός ο δρόμος δεν αποτελεί επιλογή για τους εργαζόμενους. Οι απολύσεις και ο σκουπιδοτενεκές των προγραμμάτων δεν είναι λύση για τους εργαζόμενους και τις οικογένειές τους, τα παιδιά τους που αύριο θα συνωστίζονται μαζί τους στις στρατιές των ανέργων, των οικονομικά εξαθλιωμένων. Δεν αξίζει, δεν είναι λύση για τους εκατοντάδες εργάτες που δεκαετίες ολόκληρες μόχθησαν για να θησαυρίζει ο Λαναράς και να αναπτύσσει τις μπίζνες του αναζητώντας περισσότερα κέρδη, γυρεύοντας όλο και φτηνότερα εργατικά χέρια.

Χωρίς άλλη καθυστέρηση, οι εργάτες πρέπει να γυρίσουν την πλάτη στον εργοδοτικό συνδικαλισμό που ανέλαβε να σώσει τα κέρδη του Λαναρά και των τραπεζών, θυσιάζοντας εκατοντάδες θέσεις εργασίας, το δικαίωμα των εργατών για σταθερή δουλειά, εισόδημα και σύνταξη.

Να συσπειρωθούν στο ΠΑΜΕ, την ΟΕΚΙΔΕ, που έγκαιρα προειδοποίησαν ποια θα είναι τα αποτελέσματα της παρέμβασης του εργοδοτικού συνδικαλισμού. Να οργανώσουν τον αγώνα τους, απαιτώντας να πληρώσουν ο Λαναράς και οι τράπεζες, να μη χαθεί καμία θέση εργασίας, να μη γίνει καμία απόλυση, να μην αλλάξουν οι εργασιακές σχέσεις. Ταυτόχρονα, πρέπει να συνειδητοποιήσουν την ανάγκη του αγώνα για ανάπτυξη που δε θα υπηρετεί το κεφάλαιο, αλλά θα στηρίζεται στην αξιοποίηση όλων των πλουτοπαραγωγικών δυνατοτήτων της χώρας, θα σχεδιάζεται και θα αναπτύσσεται με γνώμονα τα λαϊκά συμφέροντα.

Σ' αυτήν την πορεία, ο Λαναράς είχε πάντα αρωγό τον εργοδοτικό - κυβερνητικό συνδικαλισμό. Οι εργάτες της Νάουσας δε θα ξεχάσουν τους συνδικαλιστές της ΠΑΣΚΕ στη ΓΣΕΕ που είχαν αναλάβει το 2004 και το 2005 να τους πείσουν να αποδεχθούν το κλείσιμο των εργοστασίων και τις εκατοντάδες απολύσεις, για να διασωθεί ο όμιλος και να συνεχίσει η λειτουργία των υπόλοιπων εργοστασίων. Τότε οι εργάτες αρνήθηκαν να συναινέσουν στα σχέδια της εργοδοσίας και να διεκδικούν χρηματοδοτήσεις για τον όμιλο και έδωσαν ταξικό προσανατολισμό στον αγώνα τους, με την καθοδήγηση του Εργατικού Κέντρου Νάουσας και της κλαδικής τους Ομοσπονδίας (ΟΕΚΙΔΕ), βγαίνοντας από τη μάχη οπλισμένοι σε πείρα και διδάγματα.

Το ίδιο σκηνικό επαναλαμβάνεται τον τελευταίο ενάμιση χρόνο, με πρωταγωνιστή πάλι τον εργοδοτικό - κυβερνητικό συνδικαλισμό. ΠΑΣΚΕ, ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, ΔΑΚΕ, στη ΓΣΕΕ, στα Εργατικά Κέντρα και στα επιχειρησιακά σωματεία, προσπάθησαν να μετατρέψουν τους εργάτες σε ζήτουλες. Να παλεύουν και να διεκδικούν χρηματοδότηση της ΕΝΚΛΩ για να προχωρήσει το επιχειρησιακό της σχέδιο. Ενα σχέδιο που οι συνδικαλιστές γνώριζαν ότι προέβλεπε λουκέτα σε εργοστάσια και εκατοντάδες απολύσεις.

Θυμίζουμε ότι τον Ιούλη του 2008 σε σύσκεψη που έγινε στο Εργατικό Κέντρο Θεσσαλονίκης, οι εργατοπατέρες παρουσίασαν ως μοναδική λύση για τη συνέχιση της λειτουργίας των εργοστασίων το «φούσκωμα» του ομίλου με νέα δάνεια και την αναγόρευση των ιδιωτικών τραπεζών σε στρατηγικό παράγοντα και εγγυητή της ανάπτυξης της επιχείρησης. Σ' αυτή τη σύσκεψη συμφώνησαν και το πλαίσιο του αγώνα: Την άμεση χρηματοδότηση του ομίλου μέσω των διαχειριστριών τραπεζών (Εθνική, Εμπορική, Αlpha και Eurobank), με την εγγύηση και με ουσιαστικό έλεγχο της χρηματοδότησης από το ελληνικό Δημόσιο.

Μάλιστα ο Π. Τσαραμπουλίδης, μέλος της Διοίκησης της ΓΣΕΕ (ΠΑΣΚΕ), καθησύχαζε τους εργαζόμενους λέγοντας ότι το «μάνατζμεντ», δηλαδή οι τράπεζες, εγγυάται ότι δε θα κλείσουν άλλα εργοστάσια και δε θα απολυθούν άλλοι εργαζόμενοι. Λίγους μήνες αργότερα, το Μάρτη του 2009, σε σύσκεψη των σωματείων του ομίλου που έγινε στην Κομοτηνή, ο ίδιος, παρουσία συνδικαλιστών του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, ανακοίνωνε στους εργαζόμενους ότι για να επιβιώσει ο όμιλος και να μην κλείσουν όλα τα εργοστάσια, πρέπει να κλείσουν ορισμένες μονάδες (ΟΤΤΟ ΕΒΡΟΣ, ΒΑΦΕΙΟ ΟΙΝΟΦΥΤΑ), άλλες να συρρικνωθούν (ΔΟΥΔΟΣ, ΚΛΩΣΤΗΡΙΑ Γ' ΝΑΟΥΣΑΣ, ΠΕΛΛΑΣ) και να γίνουν τουλάχιστον 250 απολύσεις.

Ενώ ήταν γνωστά όλα αυτά, οι βουλευτές του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ εγκαλούσαν την κυβέρνηση επειδή καθυστερούσε τη χρηματοδότηση του Λαναρά. Συμμετείχαν στις κινητοποιήσεις που οργάνωνε η ΓΣΕΕ με χορηγό την εργοδοσία για να εξασφαλιστεί η χρηματοδότηση του ομίλου. Ολοι μαζί, εν χορώ, παζάρευαν για τους εκατοντάδες εργάτες που θα απολυθούν, γυρεύοντας ψευτοπρογράμματα μερικής απασχόλησης και με ημερομηνία λήξης.

Οι άθλιες συνθήκες στις οποίες δουλεύουν χιλιάδες μετανάστες στον κλάδο (και όχι μόνο) είναι προϋπόθεση για να αβγατίζει τα κέρδη της η εργοδοσία

Η στασιμότητα και η πίεση που αντιμετωπίζει η κλωστοϋφαντουργία στη χώρα μας αλλά και πανευρωπαϊκά, εξαιτίας - όπως εξηγούν τα επιτελεία του κεφαλαίου - της χαμηλής ανταγωνιστικότητας των προϊόντων, των ανεξέλεγκτων εισαγωγών προϊόντων από την Κίνα, την Τουρκία, κλπ., είναι αποτέλεσμα της καπιταλιστικής ευρωπαϊκής ενοποίησης, που σήμερα χτυπάει την κερδοφορία τους. Στο πλαίσιο της ΕΕ και του ευρωπαϊκού καπιταλιστικού καταμερισμού, στο πλαίσιο της ανάπτυξης που μοναδικό κριτήριο έχει τα κέρδη, το βάρος δόθηκε σε άλλους κλάδους, περισσότερο αποδοτικούς για το κεφάλαιο.

Το ΚΚΕ και οι δυνάμεις του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος, το ΠΑΜΕ, η ΟΕΚΙΔΕ, το Εργατικό Κέντρο Νάουσας, έγκαιρα προειδοποίησαν πως αυτή η πολιτική δεν μπορεί να έχει θετικά αποτελέσματα για τους εργάτες. Είναι ανίκανη να δώσει λύση στο οξύτατο πρόβλημα της ανεργίας, πολύ περισσότερο να εξασφαλίσει την ανάπτυξη που θα ικανοποιεί τις ανάγκες του λαού. Επέμεναν και συνεχίζουν να παλεύουν για να λειτουργήσουν τα εργοστάσια, να μη χαθούν θέσεις εργασίας, να μην καταρρακωθούν οι παραγωγικές δυνατότητες της χώρας. Κατέθεσαν προτάσεις για την ουσιαστική προστασία όλων των ανέργων που φυσικά καμία σχέση δεν έχουν με τα ψευτοπρογράμματα διαχείρισης της φτώχειας.

Το ΚΚΕ ξεκαθάρισε ότι η διασφάλιση του δικαιώματος στη δουλειά δένεται άρρηκτα με την πάλη σε αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση. Κάλεσε και καλεί τους εργαζόμενους να δυναμώσουν τον αγώνα, να ενισχύσουν το Μέτωπο που θα διεκδικήσει έναν άλλο δρόμο ανάπτυξης, μέσα από την κοινωνικοποίηση των βασικών μέσων παραγωγής, τον κεντρικό σχεδιασμό, τον εργατικό, κοινωνικό έλεγχο, την αυτοδύναμη ανάπτυξη της Ελλάδας. Να συσπειρωθούν στο μέτωπο που θα διεκδικήσει η εξουσία και η οργάνωση της οικονομίας να περάσει στα χέρια του λαού.

Γιατί μόνο η λαϊκή εξουσία μπορεί να σχεδιάσει την ανάπτυξη με γνώμονα την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών. Μέσα από προγραμματισμένη αξιοποίηση του ανθρώπινου δυναμικού και προγραμματισμένη ανάπτυξη όλων των αναπτυξιακών δυνατοτήτων της χώρας, προγραμματισμένη κατανομή του ανθρώπινου δυναμικού, κατά κλάδο, κατά τομέα, κατά περιφέρεια, κατά νομό, κατά πόλη. Στο πλαίσιο αυτό μπορεί να σχεδιαστεί και η ανάπτυξη του κλάδου της κλωστοϋφαντουργίας στη βάση βαμβάκι - νήμα - ένδυση, με την αξιοποίηση των γεωργικών και κτηνοτροφικών δυνατοτήτων της χώρας. Προϋπόθεση αποτελεί η ανάπτυξη της γεωργίας και της κτηνοτροφίας έξω από τα ασφυκτικά πλαίσια της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής (ΚΑΠ) που διώχνει μαζικά ζωντανές δυνάμεις από την ύπαιθρο και οδηγεί σε εξάρτηση της χώρας από εισαγωγές προϊόντων.

Αυτή η ανάπτυξη δε θα συρρικνώνει αλλά θα δημιουργεί νέες θέσεις εργασίας, δε θα υπονομεύει αλλά θα προσαρμόζεται απόλυτα στην ικανοποίηση των διευρυνόμενων αναγκών του εργαζόμενου λαού, από τη μια μεριά για πλήρη σταθερή εργασία, με πλήρη μισθολογικά, ασφαλιστικά κτλ. δικαιώματα και από την άλλη για ένδυση ποιοτική, αντίστοιχη των εκάστοτε αναγκών του πληθυσμού, ανάλογα με τις γεωγραφικές, κλιματολογικές κτλ. συνθήκες.