Με το έγγραφο αυτό, δίνεται κατεύθυνση για την «ενιαιοποίηση» και το συντονισμό των κρατών - μελών της ΕΕ, όσον αφορά στον τρόπο που χειρίζονται τους πληροφοριοδότες των κατασταλτικών μηχανισμών και γίνεται ιδιαίτερη αναφορά στο σκέλος της κατασκευής χαφιέδων και προβοκατόρων!

Αποκαλυπτικά είναι τα όσα αναφέρονται στο κεφάλαιο, όπου γίνεται ο ορισμός του πληροφοριοδότη και «νομιμοποιείται» τόσο η συμμετοχή σε ένα έγκλημα όσο και η κατασκευή και η δράση προβοκατόρων.

Στο κεφάλαιο 2 δίνεται ο ορισμός του πληροφοριοδότη:

«Χωρίς να θίγονται η Εθνική Νομοθεσία, ή οι κατευθυντήριες γραμμές της και προκειμένου να δημιουργηθεί ή να διευκολυνθεί η ανταλλαγή πληροφοριών σχετικά με τους πληροφοριοδότες μεταξύ των αρμόδιων αρχών της ΕΕ θα χρησιμοποιηθεί το ακόλουθο πρότυπο: "Πληροφοριοδότης είναι ένα άτομο το οποίο αποτελεί αντικείμενο εμπιστευτικού χειρισμού και το οποίο παρέχει πληροφορίες και / ή παρέχει συνδρομή στις αρμόδιες Αρχές"».

Ακολούθως, τονίζεται με κυνικό τρόπο ότι ένας πληροφοριοδότης μπορεί να συμμετάσχει σε ένα έγκλημα με την ...άδεια των αρμόδιων κρατικών αρχών:

«Οι Πληροφοριοδότες είναι σχεδόν πάντοτε εγκληματίες. Εάν δεν ήταν δε θα είχαν πρόσβαση σε άλλους εγκληματίες, πράγμα το οποίο τους καθιστά χρήσιμους για τις αρχές εφαρμογής του νόμου. Επειδή, είναι εγκληματίες ή στενοί συνεργοί των εγκληματιών, είναι πιθανό να είναι αναξιόπιστοι, χρειάζονται αυστηρό έλεγχο και σαφείς οδηγίες για το πώς θα πρέπει να ενεργούν, για να προστατεύσουν τους εαυτούς τους και το τι επιτρέπεται ή δεν επιτρέπεται να κάνουν. Μερικοί πληροφοριοδότες είναι ειλικρινείς με τους χειριστές τους και μπορεί να θέσουν σε εξαιρετικό κίνδυνο τους εαυτούς τους, προκειμένου να παράσχουν τις πληροφορίες, οι οποίες ζητούνται και οι οποίες τελικά ωφελούν την κοινωνία.

Σε κάποιο βαθμό η σχέση με τους χειριστές είναι μια διεταιρική σχέση, η οποία πρέπει να τεθεί και να διατηρηθεί πάνω σε επαγγελματική βάση.

Αυτό σημαίνει ότι οι πληροφοριοδότες θα πρέπει να μην έχουν αμφιβολία ότι θα έχουν ευθύνες από τη στιγμή που έχουν συμφωνήσει να εργαστούν για τους χειριστές, ειδικότερα πρέπει να καταστεί σαφές σ' έναν πληροφοριοδότη ότι:

* Πρέπει να αναλάβει την ευθύνη για την προσωπική του ασφάλεια και να μην αναλαμβάνει κινδύνους χωρίς να διαβουλεύεται με τους χειριστές.

* Εάν διαπράττει έγκλημα ενώ είναι πληροφοριοδότης θα υπόκειται σε σύλληψη, εκτός εάν έχει δοθεί σ' αυτόν καθεστώς συμμετέχοντος πληροφοριοδότη και παραμένει εντός των προσδιορισμένων ορίων.

* Πρέπει να τηρεί τις συναντήσεις.

* Πρέπει να συμμορφώνεται με τις συμφωνημένες μεθόδους επικοινωνίας.

* Εάν δεν είναι σίγουρος για τις οδηγίες πρέπει να το λέει και να ζητά διευκρινίσεις.

* Δε θα πρέπει να φέρνει οποιονδήποτε άλλον σε συναντήσεις με τους χειριστές, χωρίς την προηγούμενη συγκατάθεση του χειριστή.

* Θα πρέπει να ενημερώνει τους χειριστές εάν έχει γίνει αντιληπτός.

* Δεν είναι δουλιά του πληροφοριοδότη να αποφασίσει ποιες πληροφορίες θα παράσχει. Αυτός πρέπει να προωθήσει όλες τις πληροφορίες που συνέλεξε και, εάν πρέπει, να συμβουλευτεί τους χειριστές του για το τι πρέπει να κάνει.

* Δεν πρέπει ποτέ να ενεργεί σαν "προβοκάτορας", δελεάζοντας ή παγιδεύοντας άλλους».

Αποκαλυπτική είναι και η αναφορά που γίνεται στους «πληροφοριοδότες υψηλού κινδύνου» και στους «συμμετέχοντες πληροφοριοδότες», όπου στην ουσία πρόκειται για τη διαδικασία κατασκευής προβοκατόρων:

«Η διαδικασία χειρισμού της εκτίμησης της επικινδυνότητας, θα πρέπει να αποκαλύπτει ορισμένους πληροφοριοδότες, οι οποίοι να φέρουν σημαντικά υψηλότερα επίπεδα κινδύνου που να συνδέονται με τη χρησιμοποίησή τους.

Ενας τέτοιος πληροφοριοδότης μπορεί, για παράδειγμα, να έχει χαρακτηριστεί άπαξ σαν "επικίνδυνος", αλλά υπό το φως των μεταβαλλόμενων περιστάσεων και των επιχειρησιακών απαιτήσεων να πρέπει να χρησιμοποιεί. Σ' αυτές τις περιπτώσεις, ο υπεύθυνος του Αρχείου ή η εξουσιοδοτούσα Αρχή, όπου αυτό είναι απαραίτητο, θα πρέπει να διασφαλίσει ότι είναι διαθέσιμο ένα σχέδιο διαχείρισης του κινδύνου, ότι απαιτούνται κατάλληλες αναθεωρήσεις και ότι ο πληροφοριοδότης χειρίζεται από προχωρημένου επιπέδου εκπαιδευμένους χειριστές».

Και ακολουθεί ο ορισμός αυτού που αποκαλείται «Συμμετέχων πληροφοριοδότης», δηλαδή προβοκάτορας, χωρίς να δίνονται παραπέρα διευκρινίσεις: «Ενας συμμετέχων πληροφοριοδότης είναι ένας πληροφοριοδότης, ο οποίος με την έγκριση μιας καθορισμένης εξουσιοδοτούσας Αρχής, σύμφωνα με την εθνική νομοθεσία ή τις κατευθυντήριες γραμμές επιτρέπεται να συμμετάσχει σε ένα έγκλημα, το οποίο άλλοι ήδη προτίθενται να διαπράξουν».

Δυσμενείς επιπτώσεις σε ζητήματα που αφορούν στην εξωτερική πολιτική της χώρας αναμένει η ελληνική κυβέρνηση καθώς κλιμακώνονται οι προετοιμασίες της Ουάσιγκτον για μιας ευρείας κλίμακας πολεμική επιχείρηση κατά του Ιράκ. Το Κυπριακό και κατ' επέκταση οι ελληνοτουρκικές σχέσεις, όπως υπογραμμίζουν διπλωματικοί κύκλοι, αναμένεται να αντιμετωπίσουν νέες σοβαρές δοκιμασίες.

Η ελληνική κυβέρνηση καθώς και οι κυβερνήσεις των περισσοτέρων χωρών-μελών της ΕΕ παρακολουθούν αμήχανα τις αμερικανικές μεθοδεύσεις δίχως να έχουν τη διάθεση ή τη δυνατότητα να παρέμβουν για να αποτρέψουν τον νέο αμερικανικό τυχοδιωκτισμό, έστω κι αν έχουν πολλά να χάσουν από έναν νέο πόλεμο στην ευαίσθητη περιοχή. Η κυβέρνηση όπως και η πλειοψηφία των χωρών της ΕΕ, δήλωσε χτες ο εκπρόσωπος του ΥΠΕΞ, θεωρούν ότι δεν έχουν εξαντληθεί τα διπλωματικά μέσα για μια πολιτική διευθέτηση του προβλήματος. Σε κάθε περίπτωση, συνέχισε ο εκπρόσωπος του ΥΠΕΞ, η όποια απόφαση ληφθεί θα πρέπει να έχει ισχυρή νομιμοποιητική βάση μέσα από μια απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ.

Τα προβλήματα που ανακύπτουν για την ελληνική κυβέρνηση, από τη διάθεση που εκφράζεται από την Ουάσιγκτον για επέμβαση στο Ιράκ, απασχολούν την ελληνική κυβέρνηση, η οποία από τον ερχόμενο Δεκέμβρη, ως προεδρία της Ενωσης, θα πρέπει να αναζητήσει δύσκολες ισορροπίες, ανάμεσα σε δυνάμεις στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη που προωθούν τον πόλεμο και σε άλλες που έχουν ισχυρότατα οικονομικά συμφέροντα να τον αποτρέψουν. Για τον τρόπο που θα κινηθεί η Αθήνα σε αυτό το θέμα και ενόψει της επίσκεψης του Γ. Παπανδρέου από σήμερα στην Ουάσιγκτον πραγματοποιήθηκε χτες σύσκεψη στο Μέγαρο Μαξίμου υπό την προεδρία του πρωθυπουργού και τη συμμετοχή της ηγεσίας του ΥΠΕΞ.

Σύμφωνα με κύκλους του υπουργείου Εξωτερικών, η ανησυχία της κυβέρνησης ξεκινά από τη διαπίστωση της αυξημένης σημασίας που αποδίδει η Ουάσιγκτον στις σχέσεις της με την Αγκυρα, καθώς η Τουρκία είναι άκρως απαραίτητη στους επιχειρησιακούς σχεδιασμούς του πολέμου κατά του Ιράκ. Υπό αυτή την έννοια, υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι του υπουργείου Εξωτερικών βάσιμα εκτιμούν ότι η Ουάσιγκτον θα «ανεχτεί», αν δεν υιοθετήσει, τις τουρκικές αντιπαραγωγικές θέσεις στο Κυπριακό, το οποίο βρίσκεται σε εξαιρετικά κρίσιμη φάση.