ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Περίεργα πράγματα...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Την αρχή έκανε η «Καθημερινή» που σε ενυπόγραφο άρθρο της φωτογράφισε τον ΣΥΡΙΖΑ ως τη δύναμη εκείνη που δέχτηκε προεκλογικά υπηρεσίες από αμερικανική ομάδα συμβούλων. Στο άρθρο αναφέρεται ότι η εταιρεία αυτή («Teneo») διαθέτει γραφεία σε επτά σημεία του κόσμου, πρόεδρός της είναι ο στενότερος σύμβουλος του Μπιλ Κλίντον και ιθύνων νους του οργανισμού «Clinton Global Initiative», που έχει σκοπό την ανταλλαγή και την ώσμωση των ιδεών μεταξύ ηγετών. Ομάδα της ειδικευόμενη στις πολιτικές καμπάνιες -σύμφωνα με την «Καθημερινή»- βρέθηκε προεκλογικά στην Αθήνα όπου «προσέφεραν τις υπηρεσίες τους σε αντισυστημικό κόμμα, το οποίο θέλει να μετακινηθεί περισσότερο προς το κέντρο του πολιτικού φάσματος, αλλά να το κάνει με τρόπο, για να μην τρομάξει την πελατεία του». Στο θέμα έδωσε συνέχεια η εφημερίδα «Δημοκρατία». Σύμφωνα με την εφημερίδα, ο οργανισμός «Clinton Global Initiative», του οποίου ιθύνων νους είναι ο πρόεδρος της «Teneo», «ασχολείται με τις πολιτικές εξελίξεις διεθνώς και την ανάδειξη νέων, κατά τόπους φιλικών προς την υπερδύναμη ηγεσιών». Αυτά γράφτηκαν τις προηγούμενες μέρες και ο λαλίστατος κατά τα άλλα ΣΥΡΙΖΑ ούτε σχολίασε, ούτε διέψευσε. Τα ερωτηματικά παραμένουν, όπως όμως παραμένει γεγονός και οι -προεκλογικά- φιλικές διαθέσεις του ΣΥΡΙΖΑ και του προέδρου του προς τις ΗΠΑ και τον Μπ. Ομπάμα και την πολιτική που εφαρμόζει.

«Στρατηγικές εξόδου»

Τη «στρατηγική εξόδου» από τη χώρα εξετάζουν, σύμφωνα με επίσημες δηλώσεις τους, τα επιτελεία των γαλλικών τραπεζικών Ομίλων, Gredit Agricole και Societe Generale, σημερινών ιδιοκτητών, μοναδικών μεγαλομετόχων των τραπεζών Εμπορική και Γενική.

Η είσοδός τους στην ντόπια επιχειρηματική πιάτσα, αρχές της περασμένης δεκαετίας, ήταν αποτέλεσμα των πολυδιαφημισμένων ιδιωτικοποιήσεων της τότε περιόδου, είχε να κάνει με τους εντατικούς ρυθμούς διόγκωσης των καπιταλιστικών κερδών, την αύξηση του παραγόμενου ΑΕΠ, την έκρηξη και των τραπεζικών δανείων τόσο στα λαϊκά νοικοκυριά όσο και στους επιχειρηματίες που έβλεπαν μπροστά τους νέες κερδοφόρες «επενδύσεις» και άλλες μπίζνες.

Πάνω σε αυτό το πεδίο, γεννήθηκαν οι σημερινές συνθήκες, το πέρασμα στη φάση της καπιταλιστικής κρίσης, που ολοένα και οξύνεται, η αδυναμία των υπερσυσσωρευμένων κεφαλαίων που σήμερα λιμνάζουν, που αδυνατούν να βρουν κερδοφόρα διέξοδο στην παραγωγή. Η Gredit Agricole αποφάσισε να μεταφέρει τις θυγατρικές της στον ευρύτερο ζωτικό χώρο και αγορές της ΝΑ Ευρώπης σε Ρουμανία, Βουλγαρία και Αλβανία από το χαρτοφυλάκιο της Εμπορικής απευθείας στο μητρικό Ομιλο στη Γαλλία. Ψάχνονται και για την εκποίηση της ίδιας της Εμπορικής ή κομματιών επιχειρηματικής δραστηριότητας, που μπορεί και να ενδιαφέρουν άλλους «επενδυτές». «Κλαίγονται», τώρα, και για τα επισφαλή δάνεια, αυτά που οι ίδιοι χορήγησαν στην πελατεία τους, και που τώρα βγάζουν μαζικά στο «κόκκινο»...

Για το λαό υπάρχει ο άλλος δρόμος ανάπτυξης, με τη δική του εξουσία, χωρίς τα μονοπώλια, τις κρίσεις, τα διαχειριστικά και άλλα αδιέξοδα της πλουτοκρατίας.

Ζητούν πρόνοια - εμπόρευμα

«Είναι απαράδεκτο τα παιδιά των λαθρομεταναστών να έχουν προτεραιότητα στην είσοδό τους στους βρεφονηπιακούς σταθμούς και οι σκληρά εργαζόμενοι Ελληνες γονείς να αδυνατούν να καλύψουν τα έξοδα ενός ιδιωτικού σταθμού. Η θέση μας είναι ξεκάθαρη: Πρώτα οι Ελληνες παντού». Τα παραπάνω τόνισε στην προχτεσινή του παρέμβαση στη Βουλή ο βουλευτής της «Χρυσής Αυγής» Παναγιώτης Ηλιόπουλος. Ποιο είναι το πρόβλημα για τη «Χρυσή Αυγή»; Το ότι οι Ελληνες δεν έχουν λεφτά να πληρώσουν τους ιδιωτικούς παιδικούς σταθμούς; Δηλαδή, η «Χρυσή Αυγή» δεν έχει πρόβλημα με το ξεπούλημα της πρόνοιας, με το ότι έχουν καταντήσει εμπορεύματα υπηρεσίες πολύτιμες για τη λαϊκή οικογένεια, αλλά με το ότι ... δυσκολεύονται οι Ελληνες να τις αγοράσουν;...

Η παραπάνω επισήμανση είναι μία μόνο απόδειξη ότι η «Χρυσή Αυγή», πίσω από τις «αντι-συστημικές» της διακηρύξεις όχι μόνο έχει πολλά κοινά με τα κόμματα που στα λόγια καταγγέλλει, αλλά συναντιούνται στο ίδιο στρατόπεδο: αυτό της υπονόμευσης των λαϊκών αναγκών, με κάθε τρόπο.

Φοροληστεία για το λαό, φοροαπαλλαγή για το κεφάλαιο...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΤΕΡΑΣΤΙΕΣ ΚΑΙ ΠΡΩΤΟΦΑΝΕΙΣ αλλαγές στο φορολογικό σύστημα υπόσχεται η κυβέρνηση. Και θα πατάξει τη φοροδιαφυγή - λέει - και θα αυξήσει (σταδιακά, δηλαδή ποτέ) το αφορολόγητο.

Αφήστε που θα απλοποιήσει το όλο σύστημα για να μην μπερδεύεται ο κόσμος και να μην υπάρχουν γραφειοκρατικές διατάξεις.

Βεβαίως, πριν την αύξηση του αφορολόγητου θα καταργήσει και τις τελευταίες φοροαπαλλαγές που έχουν μείνει, θα «πειράξει» κάπως τις φορολογικές κλίμακες και θα ρίξει και ολίγον ...νέους φόρους στην κατοικία.

Εν ολίγοις, στο πολύ απλό ερώτημα του «ο μισθωτός και ο συνταξιούχος θα πληρώνει λιγότερα ή περισσότερα» είναι προφανές ποια είναι η απάντηση: Ακόμη μεγαλύτερους φόρους στον κοσμάκη.

Για τις μεγάλες επιχειρήσεις δεν το συζητάμε, μείωση φόρου και μάλιστα γενναία, χωρίς ανταλλάγματα και «ισοδύναμα». Ηταν προεκλογική δέσμευση του πρωθυπουργού, άλλωστε.

ΟΧΙ ΠΩΣ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΑΝ την έκθεση το ΙΟΒΕ, για να ξέρουμε ότι θα υπάρξει μεγαλύτερη των προβλεπόμενων ύφεση και ανεργία. Αυτό άλλωστε γίνεται κάθε χρόνο, κι όμως τα μέτρα που παίρνονται είναι ακόμη σκληρότερα.

Ενδιαφέρουσα, πάντως, είναι η γλώσσα που χρησιμοποιεί. Λέει πως η καταναλωτική δύναμη των νοικοκυριών «θα δεχθεί πιέσεις», λόγω των αλλαγών στην αγορά εργασίας.

Μόνο που το εισόδημα των εργαζομένων δεν είναι μετοχές, ομόλογα και παράγωγα. Δεν ... «δέχεται πιέσεις» αλλά μειώνεται, περικόπτεται ή εξαφανίζεται λόγω των πολιτικών που στηρίζει και το ΙΟΒΕ.

ΠΑΝΤΩΣ, ΑΦΟΥ ΟΜΟΛΟΓΟΥΝ ότι φέτος θα ... δεχτούμε πιέσεις, είναι προφανές ότι πρέπει να δεχτούν και αυτοί. Και δεν υπάρχει μεγαλύτερη και πιο ουσιαστική πίεση από τον οργανωμένο και συνειδητό αγώνα των εργαζομένων.

Αυτό είναι που πραγματικά φοβούνται και αυτό δημιουργεί πραγματικές και βαθιές αλλαγές στο πολιτικό και το κοινωνικό σκηνικό.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Περί «αναδιαπραγμάτευσης»

Ολοένα και πιο συγκεκριμένη γίνεται η πολυθρύλητη «αναδιαπραγμάτευση» του μνημονίου, την οποία προπαγανδίζουν όλα τα κόμματα, πλην ΚΚΕ. Η συζήτηση για τις προγραμματικές δηλώσεις της συγκυβέρνησης στη Βουλή, ήταν αποκαλυπτική. ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ έκλισαν σε όλες τις πτώσεις την «αναδιαπραγμάτευση» της δανειακής συμφωνίας, καθιστώντας σαφές ότι για να γίνει αυτή πρέπει πρώτα να προχωρήσει ο πυρήνας των αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων που συμφωνήθηκαν με την τρόικα και την ΕΕ, μέσα και έξω από το μνημόνιο. Η κυβέρνηση ομολογεί ολοένα και πιο καθαρά ότι στόχος της «αναδιαπραγμάτευσης» δεν είναι καν η ελάχιστη ανακούφιση του λαού από το μπαράζ των βάρβαρων μέτρων, αλλά η επιμήκυνση του χρόνου εφαρμογής τους, προκειμένου να τα καταπιεί με μεγαλύτερη ευκολία.

Αυτός που σπάει μετεκλογικά όλα τα κοντέρ είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Πριν τις εκλογές της 6ης Μάη, ανταγωνιζόταν τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ με το επιχείρημα ότι οι τρεις τους δεν ήθελαν ακύρωση του μνημονίου, αλλά «αναδιαπραγμάτευση». Πριν τις εκλογές στις 17 Ιούνη, άρχισε να τα «στρίβει». Σ' ένα ρεσιτάλ ενδοτισμού, άρχισε να αντικαθιστά στο λεξιλόγιό του την «ακύρωση - καταγγελία» του μνημονίου με την «αναδιαπραγμάτευση». Μετά και τις δεύτερες εκλογές, απαλλαγμένος πλέον από το άγχος της ψηφοθηρίας, κάνει «υπεύθυνη» κριτική στην κυβέρνηση ότι δεν υλοποιεί τις προεκλογικές της δεσμεύσεις για «αναδιαπραγμάτευση» του μνημονίου και την καλεί να διεκδικήσει αποφασιστικά την εφαρμογή και στην Ελλάδα των αποφάσεων για απευθείας ανακεφαλαίωση των τραπεζών από τους ευρωπαϊκούς μηχανισμούς στήριξης.

Το «καρέ» συμπληρώνουν οι Ανεξάρτητοι Ελληνες, αλλά και η «Χρυσή Αυγή». Οι μεν πρώτοι ζητάνε ακύρωση του μνημονίου με νομικές διαδικασίες και παραμονή στην ΕΕ και το ευρώ. Η θέση τους αναπόφευκτα καταλήγει σε διαπραγμάτευση για ένα άλλο μνημόνιο. Την Κυριακή, ήρθε η σειρά και των Χρυσαυγιτών να καταθέσουν φανερά τα διαπιστευτήριά τους στην ΕΕ και στην Ευρωζώνη. Προσφέρθηκαν στην κυβέρνηση «να πιέσουμε στην κατεύθυνση της διαπραγμάτευσης με την τρόικα», διαβεβαιώνοντας και αυτοί ότι «δεν είμαστε υπέρ της εξόδου από το ευρώ». Αρα, όλα τα κόμματα εκτός από το ΚΚΕ λένε αναδιαπραγμάτευση του μνημονίου, σε συνεννόηση με την ΕΕ, για να παραμείνει η χώρα στη λυκοσυμμαχία. Ξεκαθαρίζουν ακόμα πως αυτή η «αναδιαπραγμάτευση» θα φτάνει μέχρι το σημείο που δε θα θίγονται στρατηγικές επιλογές του κεφαλαίου, αφού κάτι τέτοιο προϋποθέτει σύγκρουση και όχι διαβούλευση με την ΕΕ.

Με άλλα λόγια, «αναδιαπραγμάτευση» σημαίνει είτε παράταση του χρόνου εφαρμογής των αντιλαϊκών μέτρων, είτε εξασφάλιση φθηνότερων δανείων για τις τράπεζες και τα μονοπώλια, είτε ένα νέο μνημόνιο, το οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ και προσφάτως το ΠΑΣΟΚ ονομάζουν «εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης». Ακόμα κι αν τελικά γίνει αυτή η «αναδιαπραγμάτευση», τα σημεία που αφορούν το λαό θα είναι ελάχιστα και οι όποιες διαφοροποιήσεις θα είναι ανίκανες να αντιστρέψουν τις συνέπειες από την καταιγίδα των αντιλαϊκών - αντεργατικών μέτρων. Χαΐρι ο λαός δεν πρόκειται να δει μέσα στην ΕΕ, με τα μονοπώλια στην εξουσία. Διέξοδο γι' αυτόν μπορεί να δώσει μόνο η πάλη για το εμπόδισμα των βάρβαρων μέτρων, προσανατολισμένη στην αποδέσμευση από την ΕΕ με λαϊκή εξουσία και μονομερή διαγραφή του χρέους.

Περικλής ΚΟΥΡΜΟΥΛΗΣ