Σύντροφοι και συντρόφισσες,

Πρώτα απ' όλα θα ήθελα να μεταφέρω τις ευχαριστίες της ΚΕ του ΑΚΕΛ για την πρόσκληση να συμμετάσχουμε στη Διεθνή Διάσκεψη που οργανώνεται κάτω από τον τίτλο "Τα κομμουνιστικά κόμματα στις τρέχουσες συνθήκες".

Είναι ιδιαίτερη χαρά που λαμβάνουμε μέρος στην παρούσα Διάσκεψη. Πρώτο, γιατί θεωρούμε πέραν από απαραίτητη τη δυνατότητα που τέτοια βήματα προσφέρουν για διάλογο και ανταλλαγή απόψεων. Δεύτερο, γιατί αποτελούν ευκαιρία για επιβεβαίωση και επαναβεβαίωση της πίστης μας σε αρχές και αξίες, σε αλήθειες που η εξέλιξη των πραγμάτων καταπιέζει στα βάθη του μυαλού και της συνείδησης εκατομμυρίων ανθρώπων. Μ' αυτή την ευκαιρία, να μου επιτρέψετε να συγχαρώ από καρδιάς το ΚΚΕ για την πρωτοβουλία. Με το ΚΚΕ μας συνδέουν αδελφικοί δεσμοί που εδράζονται στην κοινή αντίληψη της ταξικότητας του κόσμου, στην πίστη στην αλήθεια της σοσιαλιστικής ιδεολογίας αλλά και σε κοινούς ιστορικούς και εθνικούς δεσμούς.

Η εκτίμηση του ΑΚΕΛ και της ηγεσίας του, των μελών και των οπαδών του προς το ΚΚΕ είναι πολύ μεγάλη. Το ΚΚΕ αποτελεί φωτεινό παράδειγμα ταξικής προσέγγισης των ζητημάτων, επαναστατικότητας και αγωνιστικής συνέπειας. Εδωσε με το παράδειγμα των αγώνων του και τις εκατόμβες των θυσιών του στο πέρασμα των δεκαετιών χίλιους δυο λόγους στον Ελληνα εργαζόμενο και στον κάθε κομμουνιστή όπου Γης να νιώθει περήφανος.

Σύντροφοι του ΚΚΕ, έχετε κάθε λόγο να νιώθετε περήφανοι. Και μόνο το έπος της Εθνικής Αντίστασης, της οποίας το ΚΚΕ υπήρξε ο νους και η ψυχή, θα ήταν αρκετό για να σας καταξιώσει ιστορικά. Πέρα όμως απ' αυτή την εποποιία υπάρχουν πολλοί άλλοι λόγοι που δικαιολογούν τον τίτλο του τιμημένου κόμματος. Για 80 συναπτά χρόνια λιπαίνετε το δέντρο της λευτεριάς, της εθνικής αξιοπρέπειας, της κοινωνικής, οικονομικής και πνευματικής απελευθέρωσης. Συγχαρητήρια και χρόνια πολλά.

Σύντροφοι και συντρόφισσες,

Η Διάσκεψή μας συμπίπτει με τα 150χρονα του Κομμουνιστικού Μανιφέστου. Το φάντασμα που ο Μαρξ ιχνογράφησε στην εποχή του και που στη συνέχεια πήρε σάρκα και οστά, βρίσκεται στα τελευταία χρόνια έγκλειστο σε στενές ατραπούς και υπόγεια. Κυνηγημένο από παλιούς και νέους εχθρούς. Σήμερα, αν πλανιέται κάτι πάνω από τον κόσμο, είναι ο βρικόλακας της κεφαλαιοκρατικής αντίδρασης, το ίδιο πρωτόγονος όπως πριν 500 - 600 χρόνια και ακόμα πιο επιθετικός. Μπορεί να αλλάζει μορφές και δομές όπως οι ιοί των μεταδοτικών ασθενειών. Στην ουσία, όμως, παραμένει το ίδιο σαρκοβόρος και απάνθρωπος. Το ίδιο καταπιεστικός για την κοινωνία και τον πλανήτη, για το σύνολο των εργαζομένων και τον κάθε ξεχωριστό άνθρωπο. Εκατόν πενήντα τόσα χρόνια μετά το μανιφέστο της ανθρώπινης και κοινωνικής απελευθέρωσης, το Κομμουνιστικό Μανιφέστο, παραμένουν το ίδιο ζωντανές οι κύριες αλήθειες που κωδικοποίησε. Απλές αλλά διαχρονικά ακατάλυτες. Οι τάξεις παραμένουν, ο ταξικός αγώνας συνεχίζεται και εντείνεται, η ανάγκη οργάνωσης των εργαζομένων και των λαών είναι ζωντανή ανάγκη όσο ποτέ άλλοτε, ο σοσιαλισμός παραμένει σήμερα όπως και τότε η μόνη διέξοδος σ' έναν κόσμο που παραπαίει, υποφέρει και δυστυχεί. Σ' έναν κόσμο που η επίθεση των αντιδραστικών δυνάμεων στοχεύει να γυρίσει τον κόσμο στην εποχή της βαρβαρότητας.

Σύντροφοι και συντρόφισσες,

Πεποίθησή μας είναι ότι όλοι οι λόγοι που έφεραν στο προσκήνιο την ανάγκη για μια κοινωνική αλλαγή από την κοινωνία του καπιταλισμού, σε μια άλλη κοινωνία, την κοινωνία του σοσιαλισμού, συνεχίζουν να υπάρχουν και σήμερα, ανεξάρτητα αν ο καπιταλισμός για διάφορους λόγους, προσαρμόστηκε σε μια σειρά ζητήματα τα οποία αντιμετώπιζε πριν από τριάντα ή σαράντα χρόνια. Εμείς πιστεύουμε, παρατηρώντας την ίδια την πορεία της ζωής, μελετώντας την ίδια την ανάπτυξη της ανθρώπινης κοινωνίας, ότι τα κοινωνικά και άλλα αδιέξοδα τα οποία αντιμετωπίζουν σήμερα οι κοινωνίες των ανθρώπων στα πλαίσια του καπιταλισμού, είναι τέτοια που δεν μπορούν να ξεπεραστούν από αυτό το κοινωνικό σύστημα και για να μη μείνουμε στο χώρο της θεωρίας, θα ήθελα να πω μερικά παραδείγματα.

Κατ' αρχήν, όσοι πολεμούν την ιδέα της κοινωνικής αλλαγής στηρίζονται στη θέση ότι οι βασικές τοποθετήσεις του μαρξισμού - λενινισμού, της ιδεολογίας την οποία εμείς κατανοούμε ως μια θεωρία που στηρίχτηκε σε ό,τι θετικό δημιουργήθηκε πριν από τους Μαρξ και Λένιν, και που εμπλουτίστηκε και αναπτύχθηκε από τους ίδιους, αλλά και από τους μεταγενέστερους, έχουν ξεπεραστεί.

Και αυτό το συμπέρασμα το βγάζουν κρίνοντας την εξέλιξη σε πολύ περιορισμένο αριθμό κρατών της Ευρώπης, της Βόρειας Αμερικής και της Ιαπωνίας. Αλλά σήμερα όλοι συμφωνούν ότι ο κόσμος πρέπει να κρίνεται ενιαία. Και οπωσδήποτε ο κόσμος του καπιταλισμού είναι ένας ενιαίος κόσμος που επεκτείνεται και στη Βόρεια αλλά και στη Νότια Αμερική και στην Ευρώπη και στην Αφρική και στην Ασία και στην Αυστραλία.

Μέσα σε αυτά τα πλαίσια θεώρησης του καπιταλιστικού κόσμου, συνεχίζουν να υπάρχουν και οι βασικές αξεπέραστες αντιθέσεις που είχαν επισημανθεί από τους μαρξιστές προηγούμενα, αλλά και νέες. Από τις παλιές, για παράδειγμα, που συνεχίζουν να ισχύουν και σήμερα, είναι οι ταξικές αντιθέσεις. Συνεχίζουν, δηλαδή, οι κοινωνίες αυτές να είναι χωρισμένες σε τάξεις, συνεχίζει να υπάρχει η ηγεμονία της αστικής τάξης, των εκπροσώπων του κεφαλαίου, ανεξάρτητα αν για διάφορους λόγους και πρώτα και κύρια χάρη στους αγώνες των ίδιων των εργαζομένων οι τελευταίοι κατόρθωσαν να έχουν αρκετές πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές κατακτήσεις. Η σχέση μεταξύ αυτών των τάξεων συνεχίζει να είναι άνιση, άδικη και σε βάρος των εργαζομένων και δε θα πάψει να είναι τέτοια ενόσω δεν υπάρχει κοινωνικοποίηση της οικονομικής βάσης αλλά και του πολιτικού εποικοδομήματος.

Επειτα, ας δούμε πού στηρίζεται η ίδια η ανάπτυξη αυτών των κοινωνιών; Ηδη ανέφερα, ότι ο καπιταλισμός έχει κατορθώσει να προσαρμοστεί στις νέες εξελίξεις και αν θα μιλήσουμε με φιλοσοφικούς όρους, η προσαρμοστικότητά του οφείλεται στο γεγονός ότι κατάφερε να βελτιώσει στον ένα ή στον άλλο βαθμό τις παραγωγικές σχέσεις, έτσι ώστε να βρίσκονται στη λιγότερο δυνατή αντίθεση με τις παραγωγικές δυνάμεις και σαν αποτέλεσμα προχώρησε. Εντούτοις, από τη μια, αυτές οι σχέσεις συνεχίζουν να είναι άδικες και από την άλλη, αυτή η ανάπτυξη είναι καλό να δούμε πού στηρίζεται. Πρώτα από όλα, μέσα στις ίδιες τις αναπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες στηρίζεται πάνω στη δυστυχία του ενός τρίτου περίπου του πληθυσμού αυτών των χωρών. Δεύτερον, στηρίχτηκε στην καταπληκτική συσσώρευση ανθρωπίνων και κύρια κεφαλαιουχικών πόρων για εκατονταετίες σε βάρος της ανθρωπότητας και στη μόνιμη απάνθρωπη περίπου εκμετάλλευση των ξένων εργαζομένων στις αναπτυγμένες χώρες.

Τρίτον, στο γνωστό πια επίπεδο Βορρά - Νότου, που συνιστά από μια άποψη μια νέα αντίθεση μεταξύ εκμεταλλευτών και εκμεταλλευομένων. Αλλά αν θα κρίνουμε όπως πρέπει να κρίνουμε τον κόσμο, πάνω σε ένα ενιαίο παγκόσμιο επίπεδο, τότε οι μεγάλες αντιθέσεις συνεχίζουν να ισχύουν αναθεωρημένες, θα 'λεγα, σ' ένα νέο γεωγραφικό, ας μου επιτραπεί η λέξη, επίπεδο. Υπάρχει ληστρική εκμετάλλευση των φτωχών χωρών από τις πλούσιες.

Είναι η μεγάλη αντίθεση του συνόλου της κοινωνίας πλέον με την ίδια τη φύση. Δηλαδή, το γεγονός ότι στην προσπάθεια για αποκόμιση όλο και μεγαλύτερων κερδών, έχουν χρησιμοποιηθεί μέθοδοι και τρόποι εκμετάλλευσης του ανθρώπινου περιβάλλοντος με τέτοιο τρόπο που αυτός ο πλανήτης οδηγείται στην αυτοκαταστροφή.

Σύντροφοι και συντρόφισσες,

Σήμερα ζούμε μια πρωτοφανή και απίστευτη διαδικασία ολοκλήρωσης σε όλα τα επίπεδα. Η παγκοσμιοποίηση της ανάπτυξης και της οικονομίας, η παγκοσμιοποίηση όλων των οικονομικών και κοινωνικών διαδικασιών, καρπός της πρωτόγνωρης επιστημονικής και τεχνολογικής ανάπτυξης που συντελείται παγκόσμια, σαρώνει υφιστάμενες δομές και ξεπερνά ανεπιστρεπτί σχέσεις και δεσμούς κάθε μορφής. Την ίδια στιγμή, ο κόσμος μας, ο ενιαίος πια κόσμος του πλανήτη Γη είναι τόσο πολύπλοκος όσο ποτέ. Μέσα σ' αυτή την πραγματικότητα οφείλουμε να παραδεχτούμε ότι ο ταξικός εχθρός έχει αισθητό προβάδισμα. Είναι πολύ πιο οργανωμένος και συντονισμένος. Απλώνει τις αρπαγές του προς κάθε κατεύθυνση με απίστευτους ρυθμούς. Βελτιώνει και αναβαθμίζει και επεκτείνει την οργάνωσή του. Σήμερα ο κόσμος συμπιέζεται και καταπιέζεται από τις συμπληγάδες των ΗΠΑ, της ΕΕ, της Ιαπωνίας, του ΝΑΤΟ, της ΔΕΕ, του ΔΝΤ και άλλων Οργανισμών που οργανώνουν και συντονίζουν την καπιταλιστική κυριαρχία. Αυτοί οι Οργανισμοί βέβαια φέρουν μέσα τους το σπέρμα της ανατροπής τους, καθώς επίσης και της αντιπαράθεσης τού ενός προς τον άλλο. Εκείνο όμως που τώρα κυριαρχεί είναι η συντονισμένη προσπάθειά τους στο κύριο. Στην αύξηση εκμετάλλευσης των εργαζομένων.

Σύντροφοι και συντρόφισσες,

Προέρχομαι από μια μικρή χώρα στην άκρη της Ανατολικής Μεσογείου. Μια χώρα τόσες φορές βασανισμένη όσο και τα 8 χιλιάδες χρόνια ιστορίας που κουβαλά. Μια χώρα και ένα λαό που κανέναν δεν ενόχλησε αλλά που κτυπήθηκε από όλους τους ιμπεριαλιστές στην ιστορία του κόσμου. Η χώρα μου βρίσκεται στο επίκεντρο μιας περιοχής όπου διασταυρώνονται οι βασικές πηγές ενέργειας και οι υδάτινοι και εναέριοι δίαυλοι προς αυτές τις πηγές. Πετρέλαιο, γκάζι, και νερό διαπερνούν όχι μόνο το γεωγραφικό χώρο της Ανατολικής Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής, αλλά και τα κορμιά και τις καρδιές των λαών της περιοχής. Ελληνες, Τούρκοι, Κούρδοι, Παλαιστίνιοι, Λιβανέζοι, Ισραηλίτες και άλλοι αποτελούν δεκαετίες τώρα τις καιόμενες βάτους της αψευδούς μαρτυρίας της χιλιοπικραμένης και αιματηρής πορείας αυτών των λαών. Προς όλους αυτούς εμείς εκφράζουμε την αλληλεγγύη και συμπαράστασή μας, μαζί με την ευγνωμοσύνη μας για τη δική τους στήριξη και βοήθεια στον αγώνα του κυπριακού λαού.

Σύντροφοι και συντρόφισσες,

Οι ιμπεριαλιστές θέλουν να οικοδομήσουν στην περιοχή μας μια άμυνα ζώνης απέναντι σε όποιον αντιστέκεται στα σχέδιά τους. Μια άμυνα κύρια ενάντια στη Ρωσία. Εστω την καπιταλιστική Ρωσία. Και βέβαια ενάντια κάθε λαού της περιοχής που αγωνίζεται και αντιστέκεται. Βέβαια, οι σχεδιασμοί τους επεκτείνονται και σε επιθετικά επίπεδα, πράγματα γνωστά σε όλους μας. Είναι μέσα στα πλαίσια αυτά που προώθησαν τη συμφωνία συνεργασίας Τουρκίας - Ισραήλ και που πιέζουν για ΝΑΤΟική επίλυση των ελλαδοτουρκικών και του Κυπριακού.

Το Κυπριακό, σύντροφοι, βρίσκεται στην πιο κρίσιμη καμπή της ιστορίας του μετά την τουρκική εισβολή του 1974. Σήμερα παρά ποτέ πριν, η Αμερικανοί πιέζουν Ελλάδα και Κύπρο για τις τελικές υποχωρήσεις, για την αποδοχή ουσιαστικά μιας διχοτομικής λύσης δύο κρατών κάτω από ένα ψευδεπίγραφο μανδύα συνομοσπονδιακής μορφής. Δυστυχώς για μας, η προσπάθειά τους διευκολύνεται από την παρουσία στην εξουσία της Δεξιάς και ακροδεξιάς κυβέρνησης Κληρίδη. Είναι γι' αυτό που ζητούμε τη μεγαλύτερη δυνατή συμπαράσταση για να καμφθεί η παράλογη επεκτατική και επιτρέψτε μου να πω, φασιστική πολιτική της Αγκυρας στο Κυπριακό και να ανατραπούν οι όποιοι διχοτομικοί σχεδιασμοί.

Θα ήταν οπωσδήποτε ελλιπής η αναφορά μου αυτή αν από τούτο το βήμα δεν εξέφραζα την αλληλεγγύη του ΑΚΕΛ προς κάθε αγωνιζόμενο λαό. Προς όλους τους λαούς που δεινοπαθούν κάτω από την πανοπλία της σύγχρονης Ρώμης και ιδιαίτερα προς το λαό που αποτελεί σύμβολο αντίστασης και αξιοπρέπειας απέναντι στους Ρωμαίους αυτοκράτορες της Ουάσιγκτον, τον ηρωικό λαό της σοσιαλιστικής Κούβας.

Σύντροφοι και συντρόφισσες,

Προσπάθησα να δώσω μια εικόνα του κόσμου όπως την αντιλαμβανόμαστε εμείς του ΑΚΕΛ. Το βασικό όμως κατά τη γνώμη μας, δεν είναι πλέον οι αναλύσεις και οι συζητήσεις, όσο και αν επιβάλλονται και χρειάζονται, το βασικό, το κύριο, είναι η δράση. Είναι καιρός το κίνημά μας να σταματήσει να οδύρεται για ό,τι χάθηκε και να μεμψιμοιρεί για ό,τι δεν έγινε όπως έπρεπε να γίνει. Είναι καιρός να δράσει. Να ενεργήσει όπως η φύση και ο χαρακτήρας του επιβάλλει. Επαναστατικά!

Ενότητα δράσης είναι ό,τι χρειαζόμαστε σήμερα. Να οικοδομήσουμε στην πράξη την ενότητά μας και την ενότητα των κομμουνιστών με τις άλλες αριστερές και προοδευτικές δυνάμεις στη βάση των κοινών στόχων ενάντια στην ιμπεριαλιστική και καπιταλιστική επέλαση, για την εθνική απελευθέρωση των λαών και την οικονομική και κοινωνική απελευθέρωση, για τον κοινό πραγματικά τιτάνιο αγώνα προς το σοσιαλισμό.

Να ενισχύσουμε σύντροφοι τη συνεργασία, το συντονισμό, την αλληλοενημέρωσή μας για κοινή πολιτική δράση.

Σύντροφοι και συντρόφισσες,

Η μαρξιστική ρήση ότι "Οι φιλόσοφοι μέχρι σήμερα επεξηγούσαν τον κόσμο με διάφορους τρόπους, το ζήτημα είναι να τον αλλάξουν" ισχύει και σήμερα. Οι ευθύνες βαραίνουν όλους μας.

Οι δυνατότητες διαμορφώθηκαν. Η θέληση υπάρχει. Ας ριχτούμε στην κοινή πάλη.