ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

«Παλιά» κεφάλαια...

Οταν η Κοντολίζα Ράις καλούσε τις προάλλες την ΕΕ να ανοίξει «ένα νέο κεφάλαιο» στις μεταξύ τους σχέσεις, εννοούσε κάτι και για το αμερικανικό πυρηνικό οπλοστάσιο στην Ευρώπη;

Αν και η απάντηση προβάλλει προφανής, χτες μία μη κυβερνητική οργάνωση μας θύμισε ένα από τα παλιά κεφάλαια της ιστορίας στις διατλαντικές σχέσεις: Τα πυρηνικά όπλα των ΗΠΑ στη «Γηραιά Ηπειρο»! Τα οποία, σύμφωνα με την τελευταία έκθεση του «Αμυντικού Συμβουλίου Εθνικών Πόρων» («National Resources Defence Council»), όχι μόνον εξακολουθούν να υπάρχουν, αλλά και ενισχύονται... Πού; «Σε τουλάχιστον οκτώ αμερικανικές βάσεις έξι χωρών της Ευρώπης (Γερμανία, Βρετανία, Ιταλία, Βέλγιο, Τουρκία, Ολλανδία)». Με το Βερολίνο να κρατά τα σκήπτρα της χώρας με τα πιο «βαριά» και τα περισσότερα πυρηνικά όπλα και τη γείτονα Τουρκία να έχει στις αποθήκες της «...τουλάχιστον 90 πυρηνικές βόμβες».

Και κάτι άλλο: «Τα σημερινά αποθέματα πυρηνικών όπλων των ΗΠΑ στην Ευρώπη είναι δύο με τρεις φορές μεγαλύτερα από αυτά που είχαν καταγραφεί ως τα μέσα της δεκαετίας του '90».

Αυτό το «κεφάλαιο θα το «κλείσει» κανείς;

Υ.Γ. «Συμπτωματικά» η έκθεση δόθηκε στη δημοσιότητα λίγες ώρες πριν τις συναντήσεις που ξεκινά ο Αμερικανός υπουργός Αμυνας, Ντόναλντ Ράμσφελντ, στη Νίκαια της Γαλλίας...

Ανακοινώσεις εντυπωσιοθηρίας

Για τους ελέγχους στις λαϊκές αγορές και το υπαίθριο εμπόριο κομπάζει το υπουργείο Ανάπτυξης. Δεκαπλάσιοι, λέει, οι έλεγχοι φέτος σε σύγκριση με την αντίστοιχη περσινή περίοδο. Και δώστου πρόστιμα χιλιάδων ευρώ κάθε μήνα. Για τις τιμές, όμως, που καλπάζουν, τσιμουδιά από το υπουργείο. Για τα οπωροκηπευτικά, που έφτασαν να πωλούνται κοντά 2 ευρώ τα αγγουράκια, 1,30 ευρώ τα πράσα κι άλλο τόσο το σπανάκι, 0,60 ευρώ το μαρούλι, λέξη δε βρίσκει να πει η πολιτική ηγεσία του υπουργείου. Ούτε, βεβαίως, για τις αλλεπάλληλες ανατιμήσεις στα είδη καθημερινής κατανάλωσης στα ράφια των σούπερ μάρκετ.

Στις ανακοινώσεις εντυπωσιασμού, πάντως, τα πάει περίφημα. Μόνο που για τη συγκράτηση των τιμών απαιτούνται άλλες πολιτικές και μέτρα. Πράγματα που είναι προφανές ότι η κυβέρνηση δεν έχει την παραμικρή πρόθεση να εφαρμόσει, αφού βρίσκονται στην αντίθετη κατεύθυνση της πολιτικής της.

«Αναβάθμιση» της υποτέλειας

Ιδέες και «ευέλικτες προτάσεις», ώστε η επίσημη Ελλάδα να ανακτήσει το χαμένο έδαφος στο πλαίσιο της νέας τάξης μελετούν διάφορα εγχώρια ινστιτούτα και «θινκ τανκ». Ξεκινώντας από τη διαπίστωση ότι η Ελλάδα έχει χάσει τον πρωταγωνιστικό ρόλο της στα Βαλκάνια, ενώ έχει μειωθεί το «ειδικό βάρος» της στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, αναζητούν «αναβάθμιση» του ρόλου της χώρας στο πλαίσιο της νέας τάξης, μέσα από την πιο ενεργό συμμετοχή και συνεισφορά στις ιμπεριαλιστικές αποστολές ανά τον κόσμο. Ορισμένες τέτοιες προτάσεις παραθέτει σε χτεσινό άρθρο του στο «Βήμα» ο Θ. Π. Ντόκος διευθυντής ερευνών του ΕΛΙΑΜΕΠ (Ελληνικό Ιδρυμα Ευρωπαϊκής και Εξωτερικής Πολιτικής). Ιδού τι προτείνει, μεταξύ άλλων, ο «ενσωματωμένος» ερευνητής: -«Αξιοποίηση του Πολυεθνικού Κέντρου Υποστήριξης Ειρηνευτικών Επιχειρήσεων στο Κιλκίς για την εκπαίδευση των ιρακινών αξιωματικών»... Εμμεση προτροπή να αναλάβει η Ελλάδα (και) τη διοίκηση του αεροδρομίου της Καμπούλ και τη (ΝΑΤΟική) «Ομάδα Περιφερειακής Ανασυγκρότησης»... Αμεση δημιουργία και λειτουργία «Επιχειρησιακού Κέντρου Ναυτικής Απαγόρευσης» στη Σούδα, η οποία «υπό προϋποθέσεις θα μπορούσε να συμβάλει στην αύξηση της ελληνικής επιρροής στην Ανατολική Μεσόγειο»... Με άλλα λόγια, το «διεθνές κύρος» της χώρας περνά μέσα από την πρόθυμη συμμετοχή και προσφορά προς τα νεοταξικά αφεντικά. Η σύγχρονη εφαρμογή του ρεαλισμού της υποτέλειας.

Απολογηθείτε...

Τώρα που και ο επανέλεγχος των διαβόητων «λιστών» αποδεικνύει ότι τα περί «παρανομούντων αγροτών», δεν ήταν παρά μια πελώρια κυβερνητική συκοφαντία, τι έχουν να πουν όσοι - δημοσιογράφοι και λοιποί - συμμετείχαν στην εκστρατεία σπίλωσης του αγροτικού κόσμου;

Τώρα που και «επισήμως» αποδεικνύεται ότι οι «κατηγορούμενοι» βαμβακοπαραγωγοί - εκτός, ίσως, ελαχίστων εξαιρέσεων, για την επιβεβαίωση του κανόνα - δεν είναι «κλέφτες κι απατεώνες», αλλά άνθρωποι του μόχθου που προσπαθούν κανονικά και νομίμως και δουλεύοντας περισσότερο, να αυξήσουν το πενιχρό εισόδημά τους, τι έχουν να πουν όσοι επιχείρησαν να τους ενοχοποιήσουν για το πρόβλημα του βαμβακιού, για να αθωώσουν την αντιαγροτική πολιτική της κυβέρνησης και της Ευρωπαϊκής Ενωσης;

Ψεύτες, λοιπόν, κι απατεώνες είναι όσοι στράφηκαν εναντίον των αγωνιζόμενων αγροτών και πρέπει αυτοί να απολογηθούν ενώπιον του ελληνικού λαού. Οχι, για να τους γνωρίσουμε - τους ξέρουμε - αλλά για να τους φτύσουμε....

Να σηκωθούμε ψηλότερα!

Δεκατέσσερα χρόνια μετά τη διάσπαση, έχοντας αντλήσει πλούσια πείρα από την περίοδο της ανασυγκρότησης, με ωριμότητα και με ξεκάθαρο το στόχο να κάνει το Κόμμα ένα γενναίο βήμα προς την ιδεολογικοπολιτική και οργανωτική του ισχυροποίηση, εκατοντάδες εκλεγμένοι αντιπρόσωποι από τις οργανώσεις όλης της χώρας και του εξωτερικού συμμετέχουν στο 17ο Συνέδριο του ΚΚΕ, που ξεκίνησε χτες στην έδρα της ΚΕ, στον Περισσό. Η πολύμηνη προσυνεδριακή διαδικασία ανέδειξε την αποφασιστικότητα των κομμουνιστών να «ανεβάσουν» το μπόι του Κόμματος, να καταπολεμήσουν αδυναμίες στην καθοδηγητική δουλιά και στη δράση των οργανώσεων, να συμβάλλουν με όλες τους τις δυνάμεις ώστε να ριζώσει πιο βαθιά το ΚΚΕ στο εργατικό και λαϊκό κίνημα, να δεθεί πολύ πιο αποτελεσματικά η καθημερινή δράση με το στρατηγικό στόχο, τη συγκρότηση του Μετώπου για τη Λαϊκή Εξουσία, το Σοσιαλισμό.

Στα δεκατέσσερα αυτά χρόνια το ΚΚΕ κατάφερε να σταθεί στα πόδια του. Και όχι μόνον. Ξεπέρασε τη φουρτούνα που ταλανίζει ακόμη μια σημαντική μερίδα του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος. Αποκατέστησε την ιδεολογικοπολιτική του ενότητα, διαμόρφωσε το πρόγραμμά του στη βάση των σύγχρονων δεδομένων και σημείωσε συγκεκριμένα και χεροπιαστά βήματα ανόδου. Οι βαθιές ρίζες του Κόμματος μέσα στην εργατική τάξη, η πρωτοπόρα δράση του σε όλους τους κοινωνικούς, πολιτικούς και πατριωτικούς αγώνες, η απαίτηση χιλιάδων αγωνιστών να παραμείνει το ΚΚΕ σταθερό στις αξίες και στα ιδανικά του, ήταν αυτά που χρέωσαν τους κομμουνιστές με το δύσκολο καθήκον, όχι μόνο να μην απαρνηθούν τον τίτλο τους, αλλά και να κάνουν το ΚΚΕ ξανά μπροστάρη στους αγώνες, αταλάντευτο αποκούμπι για κάθε εκμεταλλευόμενο.

Σήμερα, το καθήκον αυτό βαραίνει διπλά. Γιατί το ΚΚΕ απέδειξε πως δε φοβάται τα δύσκολα. Γιατί μέσα σε λιγότερο από δεκαπέντε χρόνια πέτυχε να ανακτήσει την πρωτοπορία στους καθημερινούς, μικρούς και μεγάλους αγώνες των εργαζομένων και του λαού, να ανακτήσει κομμάτι από το χαμένο έδαφος που έκλεψαν η μοιρολατρία και η απογοήτευση στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας. Πατώντας σ' αυτήν την πλούσια εμπειρία, με ώριμη πλέον την αναγκαιότητα η δράση του ΚΚΕ να αντιστοιχηθεί στην όξυνση της ιμπεριαλιστικής επίθεσης και τις ανάγκες των καιρών, αλλά και στις πραγματικές δυνατότητες του Κόμματος, το 17ο Συνέδριο αποτελεί ορόσημο στην πορεία περάσματος του ΚΚΕ από την ανασυγκρότηση στην ολόπλευρη ιδεολογικοπολιτική και οργανωτική του ισχυροποίηση.

Οι Αποφάσεις του Συνεδρίου θα αποτελέσουν την πυξίδα για τη δουλιά των μελών και των φίλων του ΚΚΕ την επόμενη κιόλας μέρα από τη λήξη των εργασιών. Από την αποτελεσματικότητα αυτής της δουλιάς, τη γεμάτη αυταπάρνηση ατομική και συλλογική συμβολή στην υλοποίηση των Αποφάσεων, θα κριθεί το κατά πόσο το επόμενο Συνέδριο θα βρει το ΚΚΕ πολύ πιο «ισχυρό, για το λαό, τη συμμαχία, το Σοσιαλισμό». Αυτό είναι το στοίχημα, που βάζουν σήμερα οι Ελληνες κομμουνιστές. Κι όλα δείχνουν, ότι μπορούν να το κερδίσουν.