ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 10 Γενάρη 2010
Σελ. /32
ΔΙΕΘΝΗ
ΟΥΚΡΑΝΙΑ
Προεδρικές εκλογές εν μέσω κρίσης

Οι αυξήσεις στις τιμές των οργανισμών κοινής ωφέλειας, των προϊόντων αλλά και στα εισιτήρια των μέσων συγκοινωνίας οδήγησαν σε μαζικές διαμαρτυρίες στο Κίεβο το περασμένο Μάρτη
Οι αυξήσεις στις τιμές των οργανισμών κοινής ωφέλειας, των προϊόντων αλλά και στα εισιτήρια των μέσων συγκοινωνίας οδήγησαν σε μαζικές διαμαρτυρίες στο Κίεβο το περασμένο Μάρτη
Εν μέσω των συνεπειών της καπιταλιστικής κρίσης διεξάγονται στις 17 Γενάρη 2010 οι προεδρικές εκλογές στην Ουκρανία, στις οποίες διεκδικούν το προεδρικό αξίωμα 18 υποψήφιοι, ανάμεσα στους οποίους ο σημερινός Πρόεδρος Βίκτορ Γιουστσένκο, η παλαιότερη «πορτοκαλί» σύμμαχός του πρωθυπουργός Γιούλια Τιμοσένκο, ο πρώην πρωθυπουργός Β. Γιανουκόβιτς, υποψήφιος του «Κόμματος των περιοχών» κ.ά. Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ουκρανίας έχει προχωρήσει στη σύναψη συμμαχίας με 3 άλλα μικρότερα κόμματα που προωθεί τον Α΄Γραμματέα της ΚΕ του ΚΚ Ουκρανίας, Πιότρ Σιμονένκο ως υποψήφιό του.

Πολλά είχαν γραφτεί για πιθανή αναβολή της ημερομηνίας διεξαγωγής των προεδρικών εκλογών λόγω ...φόβου εξάπλωσης της νέας γρίπης των χοίρων που έχει στοιχίσει τη ζωή σε δεκάδες ανθρώπους στη χώρα. Ομως, τα σενάρια περί αναβολής της ημερομηνίας των εκλογών πιο πολύ εξυπηρετούσαν συγκεκριμένα πολιτικά κόμματα και υποψηφίους, ώστε να παραταθεί η προεκλογική εκστρατεία και να εξασφαλιστούν πιθανότατα νέοι ψηφοφόροι. Σύμφωνα με πρόσφατες δημοσκοπήσεις, πρώτος στις προτιμήσεις των Ουκρανών βρίσκεται ο Βίκτορ Γιανούκοβιτς με 25% - 33,3%, στη συνέχεια έρχεται η Γ. Τιμοσένκο με 15,5% - 18,4%, ο Αρσένι Γιάτσενιουκ από το «Μέτωπο για την αλλαγή» που λαμβάνει 6,7% - 14,5%, ο σημερινός Πρόεδρος Γιουστσένκο συγκεντρώνει μόλις το 2% - 3,8%, ενώ ο Πιότρ Σιμονένκο το 3,4% - 4,5%.

Στο επίκεντρο η Μαύρη Θάλασσα

Ο νέος Πρόεδρος της Ουκρανίας θα παίξει σημαντικό ρόλο, καθώς η χώρα αποτελεί σημαντικό «κλειδί» στις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις, εξαιτίας και της γεωγραφικής της τοποθεσίας και με όσα απορρέουν απ' αυτήν, όπως για παράδειγμα το ρωσικό αέριο που τη διαπερνά για να φτάσει στην Ευρώπη, το ζήτημα της διεύρυνσης του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, αλλά και των σχέσεών της με τη Ρωσία.

Μάλιστα, ένα από τα ζητήματα που απασχολούν την προεκλογική εκστρατεία είναι αυτό του ρωσικού Στόλου της Μαύρης Θάλασσας, που σύμφωνα με τη μεγάλη ναυτική 20ετή συμφωνία (28/5/1997) μεταξύ Ουκρανίας - Ρωσίας, ο πολεμικός στόλος της Ρωσίας μπορεί να παραμείνει στην Κριμαία μέχρι το 2017. Υπέρμαχος της μη ανανέωσης της συγκεκριμένης συμφωνίας είναι ο Γιουστσένκο, που υποστηρίζει πως μετά τη λήξη της θα εκμεταλλευτεί τον όρμο της Σεβαστούπολης για «μη πολεμικούς σκοπούς». Τέτοιοι ισχυρισμοί όμως δε γίνονται πιστευτοί, καθώς είναι ο ίδιος που επιμένει και προωθεί την ένταξη της χώρας στο ΝΑΤΟ - παρά την αντίθεση της πλειοψηφίας του λαού -, ενέργεια που θα οδηγήσει στην αντικατάσταση των ναυτικών ρωσικών βάσεων στην Κριμαία με ανάλογες των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ. Από τη μεριά του, ο Γιανούκοβιτς στηρίζει την παραμονή των ρωσικών βάσεων στην Κριμαία στη βάση της «διεθνούς πρακτικής», ενώ η Τιμοσένκο, αποφεύγοντας να αναφερθεί στο ζήτημα, τάσσεται κατά της έντασης στις σχέσεις με τη Ρωσία. Οσο για το Κρεμλίνο, επεξεργάζεται σχέδια για τη δημιουργία μιας νέας βάσης του πολεμικού στόλου στη Μαύρη Θάλασσα σε ρωσικό έδαφος.

Και δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι το ζήτημα της Μαύρης Θάλασσας παίζει σημαντικό ρόλο στην προεκλογική εκστρατεία στην Ουκρανία. Κι αυτό γιατί μπλέκεται στους διαφορετικούς ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και ανταγωνισμούς που προωθούν την παραπέρα στρατιωτικοποίηση και της Μαύρης Θάλασσας. Δεν είναι τυχαίο, εξάλλου, το γεγονός ότι τη Μαύρη Θάλασσα τη διασχίζει ο ρωσικός αγωγός «Blue Stream», αλλά και ο υποθαλάσσιος αγωγός «Nord Stream».

Εντεινόμενος αντικομμουνισμός

Η προεκλογική εκστρατεία αποτελεί μια ακόμα ...ευκαιρία να εκφράσουν οι διάφοροι υποψήφιοι το πόσο «αντικομμουνιστές» είναι. Η Ουκρανία δεν ...υπολείπεται σε τίποτα από την εντεινόμενη αντικομμουνιστική εκστρατεία που βρίσκεται σε εξέλιξη κυρίως στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες. Ο σφοδρός αντικομμουνισμός, το κυνήγι μαγισσών, η προσπάθεια παραχάραξης της Ιστορίας, η ποινικοποίηση της δράσης κομμουνιστικών κομμάτων, αλλά και προοδευτικών ανθρώπων είναι μόλις λίγα που μπορεί να αναφέρει κανείς.

Σ' αυτήν την εκστρατεία «πρωτεργάτης» είναι ο Ουκρανός Πρόεδρος, ο οποίος μάλιστα τον περασμένο Οκτώβρη δήλωσε πως οι ουκρανικές αρχές προτίθενται να εξισώσουν νομοθετικά το ναζισμό με τον «σταλινισμό», επιμένοντας στις συκοφαντίες περί «εγκλημάτων του σταλινισμού».

Πρόκληση αποτελεί και η πρόσφατη απόφαση του υπουργικού συμβουλίου της χώρας που ενέκρινε το ποσό των 600.000 δολαρίων για την κατασκευή μνημείου των θυμάτων ... του «λιμού» την 10ετία του '30, το οποίο μάλιστα θα τοποθετηθεί στην Ουάσιγκτον το 2010. Και αυτό το ποσό διατίθεται σε μια στιγμή που οι επιπτώσεις της καπιταλιστικής κρίσης δείχνουν πτώση κατά 25,6% της παραγωγής «βασικών κλάδων» το πρώτο εξάμηνο του 2009, πτώση κατά 30% της βιομηχανικής παραγωγής, κατά 16% του εμπορικού ισοζυγίου, κατά 54% της οικοδομής και μείωση κατά 12% των μισθών και των συντάξεων...

Ο συγκεκριμένος λιμός στην Ουκρανία οφείλεται κυρίως στις μεγάλες δολιοφθορές που προκάλεσαν οι πλούσιοι χωρικοί, οι κουλάκοι, οι οποίοι, αντιδρώντας στη νεαρή σοβιετική εξουσία και την κολεκτιβοποίηση της γης, αφού προκάλεσαν εμφύλιο πόλεμο, στη συνέχεια κατέστρεφαν μηχανές, σκότωναν ζώα, πυρπολούσαν τις περιουσίες των κολχόζ και γενικά έκαναν με κάθε τρόπο σαμποτάζ στη σπορά και συγκομιδή της σοδειάς, στη μεγάλη ξηρασία σε συνδυασμό με την επιδημία τύφου που έπληξαν την περιοχή εκείνη την περίοδο, όπως και στην έλλειψη μέσων και πείρας της νέας σοβιετικής εξουσίας.

Τελικά, όποιος και αν εκλεγεί από τους υποψηφίους που λανσάρει η αστική τάξη και εξυπηρετούν τη στρατηγική του κεφαλαίου είτε με ένταξη στις ευρωατλαντικές ιμπεριαλιστικές δομές είτε σε άμεση σύνδεση με τη σημερινή καπιταλιστική Ρωσία, ένα είναι βέβαιο: ο κάποτε ονομαζόμενος «σιτοβολώνας» της Σοβιετικής Ενωσης θα βυθίζεται ακόμα περισσότερο στην κρίση και στις συνέπειες που απορρέουν για το λαό από την καπιταλιστική παλινόρθωση.


Κλωντίν ΧΕΣΠΕΡ


Την κρίση να πληρώσουν οι αστοί

Η αναδιοργάνωση, ανανέωση, αναμόρφωση, αναδιάρθρωση, μεταρρύθμιση ή όπως αλλιώς θέλει κανείς να ονομάσει την τωρινή κατάσταση του ελληνικού καπιταλισμού, η ουσία της παραμένει μία και μοναδική. Είναι η διασφάλιση της απρόσκοπτης πορείας του στις προβληματικές ράγες της ιμπεριαλιστικής του εξέλιξης, έστω και δεύτερης σειράς. Το ζήτημα στην ουσία του δεν αλλάζει για την αστική τάξη. Απλά χρειάζεται να καταβάλλει ένα επιπλέον τοκογλυφικό τίμημα συμμετοχής στους ισχυρούς πάτρωνες του διεθνούς ιμπεριαλισμού, που συμβαίνει να είναι το χρηματοπιστωτικό παρασιτικό στρώμα της «Διεθνούς των Τοκογλύφων». Το επιπλέον τίμημα απομυζάται από την επιπλέον εκμετάλλευση της πλειοψηφίας των Ελλήνων και κυρίως την εργατοϋπαλληλική τάξη της μισθωτής εργασίας.

Η επιπλέον εκμετάλλευση άγγιξε τα όριά της το χρόνο που έφυγε και δείχνει να προβληματίζει στο νέο χρόνο. Ο προβληματισμός αυτός οφείλεται: α) Στην εξάντληση κάθε πόρου και δυνατότητας αφαίμαξης του εργατολαϊκού εισοδήματος που φέρνει στην επιφάνεια το αρχαιοελληνικό γνωμικό «ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος». Αυτό καθιστά προβληματική τη συνέχιση άσκησης οικονομικού ιμπεριαλισμού που επιδόθηκε ο ελληνικός καπιταλισμός τα τελευταία είκοσι χρόνια. β) Στην αποπληρωμή του κρατικού χρέους προς τη «Διεθνή των Τοκογλύφων». Αυτό σημαίνει ότι ο ήδη υπέρογκος κρατικός δανεισμός θα λειτουργεί πολλαπλασιαστικά στον όγκο και τους όρους της αυξημένης αποπληρωμής του. Ολο και περισσότερο το αστικό κράτος θα χώνεται στον τοκογλυφικό βούρκο. Ολο και περισσότερο η αστική τάξη θα επιζητά διά των κυβερνήσεών της να μετακυλίει το βάρος στα εργατο-λαϊκά στρώματα της πόλης και του χωριού. Πρόκειται για το δρόμο της κόλασης που η κεφαλαιοκρατία οδηγεί την Ελλάδα και το λαό της. Σ' αυτές τις συνθήκες κάθε εθνική ιδιαιτερότητα καθίσταται εμπόδιο στα κεφαλαιοκρατικά συμφέροντα.

Μεθοδευμένα σιγά σιγά ο λαός βυθίζεται σε μια χαβούζα αλλοφύλων που μοιάζουν να φύτρωσαν στην κοπριά αρνούμενοι την ίδια τους την προέλευση, το ίδιο το παρελθόν τους. Ολα σκεπάζονται από το βάρος μιας συστηματικής προπαγάνδας που εμφανίζει τη μαζική συσσώρευση εξαθλιωμένων εξανδραποδισμένων μαζών ως αθώα πολυεθνικότητα και πολυπολιτισμό. Πρόκειται για ένα ιμπεριαλιστικό σχέδιο του διεθνούς καπιταλισμού είκοσι ήδη ετών που μεταβάλλει χώρες, έθνη και λαούς σε απρόσωπη κατακερματισμένη πολυεθνική μάζα αθλίων που η σωτηρία του ενός θα σημαίνει το θάνατο του άλλου. Ηδη τα πρώτα αποτελέσματα εμφανίστηκαν στην Ελλάδα. Το ένα είναι η δημιουργία πολιτικού μορφώματος της μαδημένης εθνικοφροσύνης που στηρίχτηκε στο σύνδρομο μιας δικαιολογημένης ανησυχίας του λαού από τη μεθοδευμένη ανεξήγητη είσοδο εξαθλιωμένων πληθυσμών. Το άλλο είναι η ταύτιση μιας μερίδας εισερχομένων εγκληματικών στοιχείων του Κοινού Ποινικού Δικαίου με τους ταλαίπωρους εξανδραποδισμένους από τους πολέμους πληθυσμούς, με αποτέλεσμα την προσβολή του μεταναστευτικού αξιώματος ως ηθικής, πολιτικής και κοινωνικής αξίας. Η μείξη των δυο αυτών αποτελεσμάτων δημιουργεί εκρηκτικό μείγμα αποπροσανατολισμού των Ελλήνων από τα πραγματικά αίτια του διεθνούς φαινομένου. Το εργατολαϊκό κίνημα υποχρεώνεται να δείξει ιδιαίτερα υπεύθυνη προσοχή πέρα από «Σαμαρείτικους» συναισθηματισμούς και αλαζονικές φασίζουσες συμπεριφορές. Πρέπει να ξεκινά από το δεδομένο ιστορικό αξίωμα της ανερχόμενης «νέας εθνικά ιθύνουσας τάξης» προς αντικατάσταση της χρεοκοπημένης κοινωνικά αστικής τάξης. Αυτό σημαίνει ότι εγκολπώνεται το σύνολο των εθνικών προβλημάτων όχι μόνο από τη σκοπιά του αντιπολιτευόμενου. Τα εγκολπώνεται κι από τη σκοπιά του κυβερνήτη που εγγυάται εθνική λαϊκή συνοχή και κοινωνική δικαιοσύνη.


Αντώνης ΔΑΜΙΓΟΣ



Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ