Την Τρίτη 3 του Σεπτέμβρη πραγματοποιείται το παλλαϊκό συλλαλητήριο ενάντια στην ακρίβεια και η Ομοσπονδία Γυναικών Ελλάδας «ξεσπαθώνει» καλώντας όλες τις γυναίκες να πάρουν μέρος στην κινητοποίηση, για να εκφράσουν την αγανάκτησή τους και να διεκδικήσουν «πάγωμα» των τιμών στα είδη λαϊκής κατανάλωσης, αύξηση μισθών κλπ. Στο κύμα των ανατιμήσεων, που προβλέπεται ότι θα «φουσκώσει» ακόμα περισσότερο, χρειάζεται να βάλουν φραγμό με τους συλλογικούς αγώνες τους οι καταναλωτές-καταναλώτριες. Γι' αυτό το ζήτημα μιλάμε με τη Γεωργία Τσαμούρη, μέλος του προεδρείου της Ομοσπονδίας Γυναικών Ελλάδας.

-- Δίνεται μεγάλη έμφαση στο θέμα του μποϊκοτάζ, με το επιχείρημα ότι παλιότερα είχαν πετύχει με αυτό τον τρόπο στο εξωτερικό να μειώσουν τις τιμές...

-- Το μποϊκοτάζ που έκαναν τότε - και δε γνωρίζω πόσο πέτυχε - ποιος το έκανε, η κυβέρνηση ή ο λαός; Αυτό είναι το ζήτημα. Τώρα, σ' εμάς, και η κυβέρνηση και τα ΜΜΕ και όλοι μαζί καλούν προς αυτή την κατεύθυνση... Μια ανώδυνη εκτόνωση της αγανάκτησης...

-- Ασφαλώς δεν πιστεύουν όλοι ότι αυτό μπορεί να είναι λύση, αλλά κάποιοι αναρωτιούνται μήπως, προσωρινά τουλάχιστον, ένα πετυχημένο μποϊκοτάζ των ενώσεων καταναλωτών φέρει κάποιο αποτέλεσμα...

-- Εμείς πιστεύουμε αντίθετα, ότι αυτό δε θα φέρει κανένα αποτέλεσμα! Από τη στιγμή που το παιχνίδι είναι στημένο, η πολιτική συγκεκριμένη, κινείται προς την κατεύθυνση του κέρδους για το μεγάλο κεφάλαιο, πώς είναι δυνατό; Οταν βλέπουμε, δηλαδή, αυτές τις ανατιμήσεις που έγιναν, όταν κοιμηθήκαμε το βράδυ με τη δραχμή και ξυπνήσαμε το πρωί με το ευρώ και πήγαμε στο φούρναρη, πήγαμε στον μπακάλη, πήγαμε να πάρουμε το γάλα και είδαμε ξαφνικά από 10 μέχρι 30% ανατίμηση, το παιχνίδι είναι «σικέ».

-- Πιστεύετε ότι οι γυναίκες κυρίως υφίστανται το βάρος και τις συνέπειες της ευθύνης να κάνουν κουμάντο στον προϋπολογισμό, στα έξοδα της οικογένειας;

-- Αυτό είναι το μόνο σίγουρο, ότι οι γυναίκες είναι εκείνες που θα μετρήσουν, θα ξαναμετρήσουν, με τα λεφτά που έχουν θα πρέπει να φροντίσουν για το γραμμάτιο, ν' αφήσουν για το δάνειο το καταναλωτικό, ν' αφήσουν για το νοίκι, φως, νερό, τηλέφωνο, να προβλέψουν για τα παιδιά, για το χαρτζιλίκι τους και για τις ανάγκες τους και μετά να δούνε ότι μένουν ελάχιστα για να μπορέσουν να ζήσουν. Βέβαια, είναι και οι άντρες που ψωνίζουν, αλλά το κύριο βάρος το σηκώνουν οι γυναίκες.

-- Σ' αυτή τη φάση όμως αρκετές γυναίκες τις κάνουν να νιώθουν ενοχές που δεν μπορούν να τα βγάζουν πέρα με τον οικογενειακό προϋπολογισμό...

-- Η κυβέρνηση άλλη μια φορά προσπαθεί να μας ξεγελάσει, να υποτιμήσει τη νοημοσύνη μας, να μας κάνει συνυπεύθυνους σ' ένα έγκλημα που η ίδια σχεδίασε και εκτέλεσε μαζί με τους εταίρους της. Ερχεται, με τις πρόσφατες δηλώσεις της για την ακρίβεια και τις συνεχείς ανατιμήσεις, να μας προκαλέσει, καλώντας μας να αλλάξουμε καταναλωτική συμπεριφορά, κάνοντας έρευνα αγοράς για φθηνά προϊόντα και μποϊκοτάζ στα ακριβά. Τώρα ξαφνικά ευαισθητοποιήθηκαν και κάνουν βαρύγδουπες δηλώσεις για την ακρίβεια, τον πληθωρισμό και την αισχροκέρδεια! Ποιον κοροϊδεύουν;

Γιατί δεν παίρνουν μέτρα, λοιπόν, αυτοί που υπέγραψαν όλες τις συνθήκες, όλες τις διατάξεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης; Αυτοί είναι οι υπεύθυνοι. Αυτοί υποθήκευσαν τη ζωή μας, χωρίς καν να μας ρωτήσουν, αυτοί μίκρυναν τα όνειρά μας με τους έμμεσους και τους άμεσους φόρους, αυτοί είναι που προπαγάνδιζαν τον παράδεισο της ΟΝΕ! Ηρθε λοιπόν η ώρα να τους ρωτήσουμε: «Πού είναι ο "παράδεισος", κύριοι»;

Ως πότε οι γυναίκες θ' αγκομαχούν από την αγωνία της επιβίωσης, της μόρφωσης των παιδιών τους, την αγωνία που δεν μπορούν να κάνουν ούτε μια δωρεάν εξέταση στα εξωτερικά ιατρεία των δημόσιων - δήθεν - νοσοκομείων, την αγωνία της πρωτιάς τους στην ανεργία; Ως πότε θα ανέχονται τα τηλεσκουπίδια, την αποχαύνωση των ΜΜΕ, που προσπαθούν, με τις δικές τους ευλογίες, να υποτάξουν το νου και την αντίστασή μας; Ως πότε θα ζητάν από μας τις γυναίκες να τραβάμε τον τροχό της αντοχής; Εμείς οι γυναίκες, που βιώνουμε με μεγαλύτερη οξύτητα τη βαρβαρότητα της «νέας τάξης πραγμάτων», τη ναρκω-λαγνεία, την υποκουλτούρα, την ανεργία και τη φτώχεια, δε θα πέσουμε στην παγίδα της συνυπευθυνότητας. Δε θα απολογηθούμε σ' αυτή την πολιτική, που καθηλώνει τους μισθούς, τα μεροκάματα και τις συντάξεις, που συρρικνώνει τις δημόσιες και δωρεάν παροχές, στοχεύοντας στην αύξηση της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Εμείς, που γεννάμε τη ζωή, έχουμε στο κέντρο της τον άνθρωπο! Αυτοί έχουν το κέρδος - αυτοί λοιπόν είναι οι ένοχοι...

Δε θα απολογηθούμε σ' αυτούς... Φτάνει πια η κωμωδία του παραλόγου, το είδαμε το έργο τους πολλές φορές, το μάθαμε απ' έξω και αρνούμαστε να παίξουμε άλλο τους κομπάρσους σε μια στημένη παράσταση, με πρωταγωνιστές την Ευρωπαϊκή Ενωση, την ΟΝΕ και την κυβέρνηση, που εξυπηρετεί και όσους τη στηρίζουν. Δε θα μπούμε στο στημένο παιχνίδι του μποϊκοτάζ, γιατί δεν υπονομεύουμε εμείς το μόνο όπλο αντιμετώπισης αυτής της πολιτικής, την οργανωμένη, συλλογική πάλη, μέσα από το σωματείο μας, μέσα από τους γυναικείους συλλόγους, μέσα από την Ομοσπονδία μας. Ο δρόμος της Ομοσπονδίας Γυναικών Ελλάδας ήταν και είναι πάντα ο δρόμος του αγώνα. Αυτό λοιπόν το δρόμο, που με συνέπεια τον ακολουθούμε τριάντα σχεδόν χρόνια, θα βαδίσουμε και τώρα: Καλούμε όλες τις γυναίκες να αγωνιστούμε για ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς και στις συντάξεις, διαμόρφωση φτηνής τιμολογιακής πολιτικής, μείωση της άμεσης και έμμεσης φορολογίας, φτηνή λαϊκή στέγη για όλους, διασφάλιση και διεύρυνση του δημόσιου δωρεάν χαρακτήρα σε Κοινωνική Ασφάλιση, Πρόνοια, Παιδεία, Αθλητισμό, Πολιτισμό και κατάργηση του ιδιωτικού τομέα. Να υπερψηφίσουν τους συνδυασμούς στις δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές που αγωνίζονται προς αυτή την κατεύθυνση. Καλούμε τις γυναίκες να αποδείξουν, για μια ακόμα φορά, πως δεν παραμυθιάζονται από τα παραμύθια τους. Οποιος ακολουθεί τα παραμύθια χάνει τη ζωή - κι μεις θέλουμε να τη ζήσουμε αυτή τη ζωή με αξιοπρέπεια και θα τη ζήσουμε! Και σαν πρώτο βήμα καλούμε τις γυναίκες να πάρουν μέρος στο συλλαλητήριο της 3ης του Σεπτέμβρη!