ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σάββατο 1 Φλεβάρη 2020 - Κυριακή 2 Φλεβάρη 2020
Σελ. /40
ΕΡΓΑΤΙΚΑ
31ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΑΘΗΝΑΣ
Μάχη για τον προσανατολισμό του κινήματος που έχουν ανάγκη οι εργαζόμενοι

Ο «Ριζοσπάστης» συζητά με τους προέδρους κλαδικών σωματείων της Αττικής

Στις 8 και 9 Φλεβάρη θα διεξαχθεί το 31ο Συνέδριο του Εργατικού Κέντρου Αθήνας (ΕΚΑ).

Η ΔΑΣ, με προμετωπίδα το σύνθημα «Συνδικάτα εργατών, όχι των εργοδοτών - Ενωτικός, μαζικός αγώνας για εργασία με σύγχρονα δικαιώματα, ζωή με αξιοπρέπεια», καλεί τους αντιπροσώπους να την ενισχύσουν, ώστε να γίνει ένα μεγάλο βήμα στην υπόθεση της αλλαγής της κατάστασης συνολικά στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα. Παράλληλα, καλεί τους εργαζόμενους να παρακολουθήσουν τις εργασίες και τις διαδικασίες του Συνεδρίου.

Για την προσπάθεια αυτή, μέρος της ευρύτερης μάχης που δίνουν οι δυνάμεις που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, για τον ταξικό προσανατολισμό του συνδικαλιστικού κινήματος, για την άνοδο της οργάνωσης και των αγώνων των εργαζομένων, ο «Ριζοσπάστης» μίλησε με τον Γιώργο Στεφανάκη, πρόεδρο του Συνδικάτου Εργαζομένων Επισιτισμού - Τουρισμού - Ξενοδοχείων Αττικής, τον Αλέκο Περράκη, πρόεδρο του Συνδικάτου Εργαζομένων Τηλεπικοινωνιών - Πληροφορικής Αττικής και τον Γιάννη Αναγνώστου, πρόεδρο του Συνδικάτου Οικοδόμων Αθήνας.

***

-- Στο κείμενο της ΔΑΣ για το συνέδριο ζητάτε από «τους εργαζόμενους της Αθήνας να παρακολουθήσουν τις διαδικασίες του συνεδρίου». Γιατί κάνετε αυτό το κάλεσμα;


Γιώργος Στεφανάκης: Εχει πολύ μεγάλη σημασία οι εργαζόμενοι να παρακολουθήσουν όχι μόνο τις εργασίες του συνεδρίου, αλλά όλη την αντιπαράθεση μεταξύ των παρατάξεων, για το ποια γραμμή πρέπει να ακολουθήσει το εργατικό κίνημα, ώστε να απαντήσει αποτελεσματικά στην εντεινόμενη αντεργατική επίθεση. Η επίθεση αυτή εκφράζεται αυτήν την περίοδο μεταξύ άλλων με τα αντιλαϊκά νομοσχέδια που φέρνει η κυβέρνηση της ΝΔ, συνεχίζοντας το έργο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, όπως με το νομοσχέδιο για το ολοκληρωτικό χτύπημα στο Ασφαλιστικό και την ιδιωτικοποίησή του, ενώ την ίδια ώρα η χώρα μας μετατρέπεται σε ένα μεγάλο ΝΑΤΟικό στρατόπεδο και άρα σε στόχο στο πλαίσιο των ανταγωνισμών και των αντιπαραθέσεων μεγάλων ιμπεριαλιστικών κρατών. Εμείς λέμε ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος από τη μαζικοποίηση, την ισχυροποίηση του εργατικού κινήματος, της μόνης δύναμης που μπορεί να φέρει στο προσκήνιο τις ανάγκες των εργαζομένων και τα σύγχρονα αιτήματά τους.

Αλέκος Περράκης: Ακριβώς αυτήν την περίοδο, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, πρέπει οι εκλεγμένοι αντιπρόσωποι να πραγματοποιήσουν ένα πραγματικό συνέδριο, να συζητηθούν όλες οι ανησυχίες των εργαζομένων, τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν στους χώρους δουλειάς. Να γίνει μια ουσιαστική συζήτηση και όχι ένα συνέδριο απλά εκλογικό. Μια συζήτηση για το τι κίνημα χρειαζόμαστε, για ποιους λόγους θα πρέπει να στηριχθεί η μία ή άλλη θέση, και με βάση αυτό να καταλήξουν οι αντιπρόσωποι ποιες δυνάμεις θα ενισχύσουν.

Θέλουν να κρύψουν ότι έβαζαν και βάζουν πλάτη σε όλη την αντεργατική πολιτική

-- Θα μπορούσε κανείς να πει ότι το να ζητάτε από τους αντιπροσώπους να πάρουν μέρος στις διαδικασίες είναι πλεονασμός... Δεν θα πρέπει να θεωρείται κάτι δεδομένο;

Αλ. Περράκης: Δεν είναι αυτονόητη η συμμετοχή των αντιπροσώπων, γιατί η τακτική που ακολουθούν οι δυνάμεις του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, όπου έχουν την πλειοψηφία, είναι να πραγματοποιούν συνέδρια μόνο για την εκλογή διοικήσεων και την ανάδειξη αντιπροσώπων για τα ανώτερα συνδικαλιστικά όργανα, χωρίς ουσιαστική συλλογική συζήτηση και διαπάλη.

Την τακτική αυτή ακολουθούν μέχρι σήμερα οι δυνάμεις που έχουν την πλειοψηφία στο ΕΚΑ. Χαρακτηριστικές είναι οι εικόνες από τα προηγούμενα συνέδριά του, όπου μόνο το 1/3 του χώρου διεξαγωγής τους ήταν γεμάτο από συνέδρους, δηλαδή από όσους είχαν εκλεγεί με τα ψηφοδέλτια της ΔΑΣ. Τα υπόλοιπα 2/3 ήταν άδεια, γιατί η κατεύθυνση που δίνανε οι άλλες δυνάμεις ήταν να μην κατέβουν οι σύνεδροι παρά μόνο αν χρειαστεί να γίνουν εκλογές...

Το ίδιο συμβαίνει και σε αυτό το συνέδριο. Αρχικά είχαμε όλοι μαζί συμφωνήσει σε επίπεδο Εκτελεστικής Επιτροπής σε μια διαδικασία που θα βοηθούσε τη συμμετοχή των αντιπροσώπων στο συνέδριο. Δηλαδή να δοθούν οι κάρτες των αντιπροσώπων από πριν, να γίνει κανονικά δύο μέρες το συνέδριο ώστε να γίνει συζήτηση. Ομως, οι ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ και η ΕΑΚ (ΣΥΡΙΖΑ / ομάδα Βασιλόπουλου) άλλαξαν την απόφαση και έβαλαν σε μια μέρα να γίνουν νομιμοποίηση αντιπροσώπων και εκλογή εφορευτικής επιτροπής. Ετσι θέλουν να «φάνε» μια ολόκληρη μέρα σε διαδικασίες οι οποίες δεν έχουν καμία σχέση με ουσιαστική συζήτηση και να μη γίνει καμιά αντιπαράθεση.

-- Γιατί οι άλλες δυνάμεις δεν θέλουν να γίνεται αντιπαράθεση; Γιατί την αποφεύγουν;

Γιάννης Αναγνώστου: Την αποφεύγουν γιατί ο εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός στερείται επιχειρημάτων που θα μπορούσαν να δικαιολογήσουν πειστικά τις επιλογές του, γεγονός το οποίο θέλουν να το αποκρύψουν ακόμα και από τους αντιπροσώπους που εκλέγονται με τα ψηφοδέλτιά τους. Θέλουν να κρύψουν ότι έβαλαν και βάζουν πλάτη, και στη φάση της καπιταλιστικής κρίσης και σήμερα σε συνθήκες ανάκαμψης, για να εφαρμοστεί όλη η αντεργατική πολιτική.

Σήμερα απέναντι στον νέο γύρο της αντιασφαλιστικής επίθεσης, ο εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός απαντά, μέσω της ηγεσίας της ΓΣΕΕ, με την υπογραφή μιας απαράδεκτης Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας που προωθεί τη δημιουργία επαγγελματικών ταμείων, δηλαδή την ιδιωτικοποίηση της Ασφάλισης. Με άλλα λόγια, στηρίζουν τον βασικό στόχο της αντιασφαλιστικής επίθεσης. Η διορισμένη διοίκηση της ΓΣΕΕ πήγε και υπέγραψε την ΕΓΣΣΕ στα κρυφά, χωρίς να συνεδριάσει κανένα όργανο. Υπογράφοντας νομιμοποίησε ξανά την απαγόρευση των ελεύθερων συλλογικών διαπραγματεύσεων, δηλαδή νομιμοποίησε τον νόμο Βρούτση - Αχτσιόγλου, το πάγωμα του κατώτατου μισθού και τη διαμόρφωσή του με κριτήριο τις ανάγκες των επιχειρήσεων και όχι των εργαζομένων.

Αντίστοιχα, οι ίδιες δυνάμεις σε όλα τα συνδικαλιστικά επίπεδα υπογράφουν συμφωνίες με την εργοδοσία που διαμορφώνουν μισθούς στους χώρους δουλειάς στο ύψος του κατώτατου μισθού, με μειώσεις μισθών, νομιμοποίηση των επαγγελματικών ταμείων κ.ά.

-- Το κάλεσμα της ΔΑΣ για αλλαγή πλεύσης του συνδικαλιστικού κινήματος, εκτός από τους εργαζόμενους στους χώρους δουλειάς, απευθύνεται και σε αντιπροσώπους που έχουν εκλεγεί μέσα από ψηφοδέλτια των δυνάμεων του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού; Υπάρχουν «αυτιά που ακούν»;

Γ. Στεφανάκης: Η πλειοψηφία των αντιπροσώπων, ανεξάρτητα με ποια παράταξη αναδείχθηκαν, είναι εργαζόμενοι που βιώνουν την ίδια εκμετάλλευση όπως και όλοι οι εργαζόμενοι. Με αυτήν την έννοια, η συζήτηση με τους αντιπροσώπους έχει ουσία. Η πείρα έχει δείξει ότι όπου και όταν διεξάγεται αυτή η συζήτηση, ακριβώς επειδή οι αντιπρόσωποι είναι εργαζόμενοι, όχι μόνο μας ακούν, αλλά πολλές φορές δημιουργούνται προϋποθέσεις ρηγμάτων στις παρατάξεις του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού. Για αυτόν το λόγο αποφεύγουν να κάνουν συνέδρια με συζήτηση. Για να μπορεί το υπάρχον στελεχικό δυναμικό τους, με νόθες διαδικασίες και με τη βοήθεια των κυβερνήσεων και των εργοδοτών, να παραμείνει στην ηγεσία του συνδικαλιστικού κινήματος και να συνεχίζει να βάζει πλάτη στην αντεργατική πολιτική.

Απέναντι στη νοθεία, στον εκφυλισμό και την παρέμβαση της εργοδοσίας

-- Γιατί στη μάχη που δίνουν οι ταξικές δυνάμεις μπαίνει ως προμετωπίδα το σύνθημα «Συνδικάτα εργατών και όχι των εργοδοτών»;

Αλ. Περράκης: Για να τονίσουμε ότι τα συνδικάτα πρέπει να πετάξουν από τις γραμμές τους τους εργοδότες, να καταδικάσουν τη νοθεία και τον εκφυλισμό. Και στο συνέδριο του ΕΚΑ υπάρχουν οργανώσεις που βαφτίζονται «σωματεία εργαζομένων», αλλά αποδεδειγμένα τα στήνουν οι εργοδότες, συμμετέχουν οι ίδιοι στα ψηφοδέλτια, είναι μηχανισμοί παραγωγής αντιπροσώπων. Τέτοια είναι τα «κλαδικά σωματεία» των σούπερ μάρκετ και των ασφαλιστικών εταιρειών, ένα σωματείο Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ελλάδας...

Επιπλέον, στην προσπάθειά τους να αλλοιώσουν τους συσχετισμούς υπάρχουν σωματεία στα οποία «ψηφίζουν» εξ αποστάσεως, με επιστολική ψήφο! Μέχρι σήμερα με δική μας παρέμβαση οι ψήφοι αυτές αφαιρούνται από τα μητρώα στις εκλογές για την ανάδειξη αντιπροσώπων.

Ακόμα υπάρχει το εξής φαινόμενο: Περίπου το 1/10 των αντιπροσώπων για το Εργατικό Κέντρο Αθήνας εκλέγονται από χώρους δουλειάς και τόπους διαμονής που είναι εκτός Αττικής.

Η ΔΑΣ καταγγέλλει εδώ και χρόνια αυτή την τακτική. Το προηγούμενο συνέδριο πήρε απόφαση αυτό που θα έπρεπε να είναι αυτονόητο: Με το σκεπτικό ότι το Εργατικό Κέντρο είναι συνδικαλιστική οργάνωση συγκεκριμένης γεωγραφικής περιοχής και δεν έχει πανελλαδικό χαρακτήρα, όπως είναι οι Ομοσπονδίες, αποφάσισε πως δεν μπορούν να λάβουν μέρος στα συνέδριά του αντιπρόσωποι που έχουν εκλεγεί με ψήφους από εργαζόμενους που ούτε δουλεύουν ούτε κατοικούν στην Αθήνα.

Ομως, στη συνεδρίαση του ΔΣ του ΕΚΑ την περασμένη Τετάρτη, η ΠΑΣΚΕ, οι δύο ΔΑΚΕ και η ΕΑΚ (ΣΥΡΙΖΑ) πήραν, κατά πλειοψηφία, απόφαση να δεχτούν τέτοιους αντιπροσώπους, που αντιστοιχούν περίπου στο 10% του σώματος...

Να σημειωθεί ότι δεν έχουμε ακόμα ολοκληρωμένα στοιχεία, γιατί πολλές συνδικαλιστικές οργανώσεις αποφεύγουν να φέρουν μητρώα μελών και καταστάσεις ψηφισάντων!

Για την αλλαγή συσχετισμών, για ένα Εργατικό Κέντρο στήριγμα των εργαζομένων

-- Γιατί η ενίσχυση της ΔΑΣ στο ΕΚΑ είναι τόσο σημαντική «στην υπόθεση της αλλαγής της κατάστασης συνολικά στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα», όπως σημειώνεται στο κάλεσμά της;

Γ. Αναγνώστου: Το Εργατικό Κέντρο Αθήνας είναι η δεύτερη μεγαλύτερη συνδικαλιστική οργάνωση στη χώρα, μετά τη ΓΣΕΕ. Καλύπτει το μεγαλύτερο αριθμό εργαζομένων, ανεξάρτητα από το αν είναι οργανωμένοι ή όχι σε σωματεία. Αυτό από μόνο του δείχνει την επιρροή που έχει η δράση του συνολικά στο συνδικαλιστικό κίνημα της χώρας.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το εξής: Τα τελευταία χρόνια, καθώς έχει δυναμώσει η παρέμβαση του ΠΑΜΕ και των ταξικών συνδικάτων της Αθήνας με πρωτοβουλίες για κρίσιμα μέτωπα, οι άλλες δυνάμεις, ενώ στην αρχή καταψήφιζαν δίκαιες κινητοποιήσεις συνδικάτων όπως η απεργία ενάντια στον απεργοκτόνο νόμο του ΣΥΡΙΖΑ, στην πορεία υποχρεώθηκαν να πάρουν αποφάσεις που διευκόλυναν την πραγματοποίηση αγωνιστικών κινητοποιήσεων. Αποφάσεις βέβαια που στην πράξη τις υπονόμευσαν, δεν δούλεψαν για την επιτυχία τους.

Αρα, δεν πρόκειται για μια μάχη για τις καρέκλες, αλλά για την αλλαγή των συσχετισμών στο συνδικαλιστικό κίνημα, για τον προσανατολισμό που έχει ανάγκη το κίνημα, σε γραμμή ταξικής σύγκρουσης.

Από αυτήν τη σκοπιά, η ΔΑΣ αξιοποιεί κάθε έδρα που έχει στη διοίκηση του ΕΚΑ για να δυναμώσει η οργάνωση των εργατών στους χώρους δουλειάς, να είναι δηλαδή οι ίδιοι πρωταγωνιστές στους αγώνες. Θέλουμε τα συνδικάτα, το Εργατικό Κέντρο, τα σωματεία να είναι αποκούμπι για όλα τα ζητήματα που αφορούν σήμερα τη λαϊκή οικογένεια. Θέλουμε να δυναμώσουν οι αγώνες, για να μην είναι οι εργαζόμενοι μόνοι απέναντι στο αφεντικό, απομακρυσμένοι από τα σωματεία τους.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ