Συζητιόνται αύριο στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο τα ψηφίσματα που αναγορεύουν τον κομμουνισμό σε έγκλημα, τον εξισώνουν με το φασισμό, επιχειρώντας την παραχάραξη της Ιστορίας και το χαρακτηρισμό των σοσιαλιστικών χωρών ως ολοκληρωτικών καθεστώτων. Ενέργεια που εντάσσεται στην αντικομουνιστική εκστρατεία της ΕΕ, που εντείνεται ενόψει των ευρωεκλογών, αλλά και εν μέσω της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης.

Ευρωπαϊκή Επιτροπή, Ευρωπαϊκό Συμβούλιο και Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, συντηρητικοί, σοσιαλδημοκράτες και λεγόμενοι πράσινοι από κοινού συνεχίζουν την εκστρατεία που ξεκίνησε με το Αντικομμουνιστικό Μνημόνιο του Συμβουλίου της Ευρώπης, το 2006 και συνεχίστηκε με τη «Διακήρυξη της Πράγας» το 2008, με τη διοργάνωση ημερίδας από την σημερινή Τσέχικη Προεδρία και τη συζήτηση στην Ολομέλεια του Σώματος της περασμένης βδομάδας, με θέμα «Ευρωπαϊκή Συνείδηση και Ολοκληρωτισμός».

Βάσει της διαδικασίας κατάθεσης ψηφισμάτων, κατατέθηκαν, σύμφωνα με τις τελευταίες πληροφορίες, δύο κείμενα εκ μέρους των πολιτικών ομάδων. Ενα κοινό από το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, Φιλελεύθερους, Για την Ευρώπη των λαών (UEN) και τους Πράσινους και ένα από τους Σοσιαλιστές. Τα ψηφίσματα εκ μέρους των ομάδων υπογράφουν κυρίως ευρωβουλευτές από τις πρώην σοσιαλιστικές χώρες, ενώ πρώτο θα τεθεί σε ψηφοφορία το ψήφισμα των σοσιαλιστών.

Η Ευρωπαϊκή Ενωτική Αριστερά/Αριστερά των Πρασίνων των Βορείων Χωρών (GUE -NGL) η ομάδα όπου συμμετέχει και το ΚΚΕ δε θα καταθέσει κανένα ψήφισμα.

Κοινό χαρακτηριστικό των ψηφισμάτων είναι ο ξεκάθαρος και χυδαίος αντικομμουνισμός, η επιχείρηση συκοφάντησης της κομμουνιστικής ιδεολογίας, ως «ολοκληρωτικής, αντίστοιχης της φασιστικής», η απαξίωση και παραγραφή των θυσιών των κομμουνιστών ενάντια στα φασιστικά και ναζιστικά καθεστώτα και το ξαναγράψιμο της Ιστορίας, σύμφωνα με τις επιδιώξεις των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων.

Στόχος, όπως αποδεικνύεται, δεν είναι μόνο το παρελθόν αλλά κυρίως το μέλλον, έτσι ώστε να στιγματιστεί η κομμουνιστική ιδεολογία και δράση, και να χτυπηθεί συνολικά το εργατικό - λαϊκό κίνημα, να χειραγωγηθούν και να αφοπλιστούν οι συνειδήσεις των νέων γενιών. Και σε αυτό η λεγόμενη δεξιά και η σοσιαλδημοκρατία συμπράττουν. Η σοσιαλδημοκρατία εξάλλου παίζει αυτό το ρόλο από τα γεννοφάσκια της και είναι χαρακτηριστικό και το κλίμα που διαμορφώνεται και στη χώρα μας από το ΠΑΣΟΚ.

Οπως αναφέρεται χαρακτηριστικά στο κοινό ψήφισμα, το «Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο καταδικάζει ισχυρά και απερίφραστα τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και τις μαζικές παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που διαπράχτηκαν από τα ολοκληρωτικά κομμουνιστικά καθεστώτα», ενώ αναφερόμενο στη δήθεν «πρέπουσα διατήρηση της ιστορικής μνήμης», το ψήφισμα ζητά «συνολική επανεκτίμηση της ευρωπαϊκής ιστορίας και πανευρωπαϊκή αναγνώριση όλων των ιστορικών πτυχών της σύγχρονης Ευρώπης», δηλαδή ξαναγράψιμο της Ιστορίας, στα πρότυπα της εμπέδωσης του αντικομμουνισμού, με στόχο την ενίσχυση της «ιδέας της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης»...

Γίνονται προτροπές για οικονομική και πολιτική στήριξη τόσο των παρόντων μέσων χρηματοδότησης αντικομμουνιστικών πρωτοβουλιών καθώς και ΜΚΟ «οι οποίες συμμετέχουν ενεργά στην έρευνα και τη συλλογή εγγράφων που σχετίζονται με τα εγκλήματα που διαπράχθηκαν κατά τη διάρκεια της σταλινικής περιόδου», παράλληλα για τη «θέσπιση μιας Ευρωπαϊκής Πλατφόρμας Μνήμης και Συνείδησης, που θα προσφέρει στήριξη για τη δικτύωση και τη συνεργασία μεταξύ των εθνικών ερευνητικών ιδρυμάτων που ειδικεύονται στο θέμα της Ιστορίας του ολοκληρωτισμού, καθώς και για τη δημιουργία ενός πανευρωπαϊκού κέντρου μνημείου συλλογής αποδεικτικών στοιχείων για τα θύματα των ολοκληρωτικών καθεστώτων». Ιδιαίτερη μνεία γίνεται στις νέες γενιές και τα βιβλία Ιστορίας στα σχολεία.

Παράλληλα, επαναφέρεται η απαίτηση να ανακηρυχθεί όχι τυχαία η «23η Αυγούστου ως Πανευρωπαϊκή Ημέρα Μνήμης για τα θύματα των ολοκληρωτικών και αυταρχικών καθεστώτων, για να τους αποδοθούν τιμές με αξιοπρέπεια και αμεροληψία». Στις 23/8/39 υπογράφτηκε το «Σύμφωνο Ρίμπεντροπ - Μολότοφ», «σύμφωνο μη επίθεσης», που αξιοποίησε η Σοβιετική Ενωση για να προετοιμαστεί για την αναπόφευκτη επίθεση της ναζιστικής Γερμανίας. Η ΕΣΣΔ εξάντλησε πριν κάθε προσπάθεια για συμφωνία με Αγγλία - Γαλλία, προκειμένου από κοινού να αντιμετωπίσουν τη ναζιστική Γερμανία, αλλά αυτές οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις απέρριψαν κατηγορηματικά κάθε τέτοια πρόταση, «σπρώχνοντας» τη Γερμανία σε πόλεμο ενάντια στην ΕΣΣΔ. Αλλά οι εξελίξεις δεν ήρθαν όπως επεδίωκαν. Οι ενδοϊμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί, παρά τον κοινό τους αντισοβιετικό - αντισοσιαλιστικό σκοπό, υπερίσχυσαν και η Γερμανία επιτέθηκε στους άλλους ιμπεριαλιστές.

Σαφής πρόθεση η αξιοποίηση του Συμφώνου για να κρύψουν ότι πριν η ΕΣΣΔ είχε επιδιώξει συνεννόηση με τη Βρετανία και τη Γαλλία, αλλά αυτές την είχαν απορρίψει, αλλά και το ότι οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις με αστικά δημοκρατικά πολιτεύματα ή με φασιστικά ενεργούσαν έχοντας στόχο την ανατροπή της σοβιετικής εξουσίας.

Αντίστοιχες είναι και οι θέσεις της ομάδας των Σοσιαλιστών του Ευρωκοινοβουλίου, που για λόγους τακτικής δεν υπογράφει το κοινό ψήφισμα και ισχυρίζεται ότι δήθεν αναζητά την «ιστορική αλήθεια», αλλά καταλήγει στον ίδιο αντικομμουνιστικό δρόμο. Υποκριτικά αναφέρει ότι «οι επίσημες πολιτικές ερμηνείες ιστορικών γεγονότων δε θα πρέπει να επιβάλλονται με αποφάσεις της πλειοψηφίας στα κοινοβούλια» προσθέτει ότι «οι περισσότεροι ιστορικοί συμφωνούν πως ο ναζισμός και ο σταλινισμός είχαν ουσιαστικές διαφορές, παρά ορισμένες ομοιότητες, αν και από την οπτική γωνία των θυμάτων, δεν έχει σημασία ποιο καθεστώς του αφαίρεσε την ελευθερία, τους βασάνισε, ή τους δολοφόνησε για οποιονδήποτε λόγο». Επίσης, αναφέρει ότι οι χώρες της Ανατολικής Ευρώπης έζησαν διπλή δικτατορία και καταλήγει: Ζητώντας «την καθιέρωση Ευρωπαϊκής Ημέρας Μνήμης για τα θύματα όλων των ολοκληρωτικών καθεστώτων, ιδιαίτερα του ναζισμού και του σταλινισμού, που να γιορτάζεται με αξιοπρέπεια και αμεροληψία και ζητάμε από την επιτροπή εμπειρογνωμόνων για τον Οίκο Ευρωπαϊκής Ιστορίας να υποβάλουν προτάσεις για κατάλληλη ημερομηνία που θα μπορούσε να εξυπηρετεί για να υπενθυμίζει στους πολίτες της Ευρώπης τους κινδύνους του ολοκληρωτισμού».

Φυσικά, οι ευθύνες της έντασης και κλιμάκωσης της χυδαίας αντικομμουνιστικής εκστρατείας βαρύνουν άμεσα και ξεκάθαρα το σύνολο των πολιτικών ομάδων στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Η επίθεση στους κομμουνιστές είναι, όπως ήταν και πάντα από τους κεφαλαιοκράτες, ο προπομπός για την επίθεση στο λαϊκό κίνημα, γι' αυτό και κάθε καλοπροαίρετος αγωνιστής πρέπει να ξεσηκωθεί για να μην περάσει.