Στον ρόλο που διαδραματίζει η Ελλάδα στους σχεδιασμούς «ενεργειακής κυριαρχίας» των ΗΠΑ και πώς εντάσσονται αυτοί στην αντιπαράθεση της Αμερικής με αντιπάλους της, όπως η Κίνα, η Ρωσία και το Ιράν, αναφέρθηκε σε πρόσφατη συνέντευξή του ο Αμερικανός υπουργός Εσωτερικών και επικεφαλής του Συμβουλίου Ενεργειακής Κυριαρχίας των ΗΠΑ, Νταγκ Μπέργκαμ.

Η συνέντευξη δόθηκε σε μια περίοδο που βρίσκονται σε εξέλιξη έντονες διεργασίες στην ευρύτερη περιοχή γύρω από τους ενεργειακούς σχεδιασμούς, μπροστά και στην επικείμενη συνεδρίαση της «Σύμπραξης για τη Διατλαντική Συνεργασία στην Ενέργεια» (P-TECC), την οποία θα φιλοξενήσει η ελληνική κυβέρνηση στις 6 και 7 Νοέμβρη στην Αθήνα. Σε αυτή θα συμμετάσχουν ο υπουργός Ενέργειας των ΗΠΑ, Κρις Ράιτ, άλλοι 24 υπουργοί Ενέργειας ευρωπαϊκών χωρών και πάνω από 400 στελέχη ενεργειακών εταιρειών, ενώ ενόψει της συνεδρίασης ο Κυρ. Μητσοτάκης συναντήθηκε την Παρασκευή με τον αναπληρωτή υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ, αρμόδιο για «θέματα διαχείρισης και πόρων», M. Rigas στο περιθώριο της παρουσίας του στην τελετή ενθρόνισης του νέου αρχιεπισκόπου Σινά.

Σύμφωνα με δημοσιεύματα, η παρουσία του Αμερικανού υπουργού Ενέργειας αναμένεται να συνοδευτεί από συζητήσεις με την ελληνική κυβέρνηση για θέματα όπως η εμβάθυνση της συνεργασίας στους τερματικούς σταθμούς LNG, η επανεκτίμηση των θαλάσσιων ερευνών νότια της Κρήτης, η συμμετοχή αμερικανικών funds σε ενεργειακές υποδομές της Ελλάδας και ενδεχόμενες διμερείς συμφωνίες στον τομέα της αποθήκευσης Ενέργειας.

Οπως τονίστηκε στο συνέδριο του «Foundation for Defense of Democracies», στο περιθώριο του οποίου ο Νταγκ Μπέργκαμ έδωσε τη συνέντευξη, το αμερικανικό «Εθνικό Συμβούλιο Ενεργειακής Κυριαρχίας έχει την αποστολή να διασφαλίσει Ενέργεια στο εσωτερικό ενώ αξιοποιεί τους πόρους των ΗΠΑ για να προβάλει ισχύ στο εξωτερικό. Αυτή η αποστολή είναι κρίσιμη, όχι μόνο για να τροφοδοτηθεί και να κεφαλαιοποιηθεί η επανάσταση της Τεχνητής Νοημοσύνης - ο αγώνας εξοπλισμών της Τεχνητής Νοημοσύνης - αλλά και για την ενίσχυση της ικανότητας της Αμερικής να αποτρέψει και, αν χρειαστεί, να νικήσει τη Κίνα, και να αντιμετωπίσει απειλές από τη Ρωσία, το Ιράν και τη Βόρεια Κορέα».

Ο Μπέργκαμ εξήγησε ότι οι κυβερνήσεις των ΗΠΑ πέρασαν από τη στόχευση της «ενεργειακής ασφάλειας και ανεξαρτησίας» σε αυτήν της «ενεργειακής κυριαρχίας», τονίζοντας πως σκοπός είναι να εξασφαλιστεί ότι οι σύμμαχοι και εταίροι των ΗΠΑ θα πρέπει να «απεξαρτηθούν» από προμηθευτές Ενέργειας όπως η Ρωσία και το Ιράν.

«Το επόμενο βήμα», είπε, «είναι να χτίσουμε υποδομές στην Ανατολική Ευρώπη ώστε να έχουν εναλλακτικές πηγές από τις ΗΠΑ». Και εξήγησε χαρακτηριστικά: «Μπορούμε να πιέζουμε μια περίκλειστη χώρα στην Ανατολική Ευρώπη και να της λέμε: "Σταματήστε να αγοράζετε ρωσικό LNG". Αλλά αν έχουν μόνο έναν αγωγό που μπαίνει στη χώρα, απαντάνε: "Τι να κάνω; Εχω έναν αγωγό". Εχουμε όμως την ευκαιρία να χτίσουμε υποδομές που θα αφαιρέσουν μόνιμα αυτήν την εξάρτηση από τη Ρωσία. Είναι εξαιρετικό γι' αυτές τις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, για τις οικονομίες τους, και είναι εξαιρετικό για τις ΗΠΑ».

Σε αυτό το πλαίσιο, ο Μπέργκαμ αναφέρθηκε και στον ρόλο της Ελλάδας: «Η Ελλάδα είναι ένα σταυροδρόμι όπου εισέρχεται σημαντική ποσότητα αμερικανικού LNG για να εξυπηρετήσει την Ανατολική Ευρώπη. Η Ελλάδα υπήρξε εξαιρετικός εταίρος. Ο πρωθυπουργός τους το καταλαβαίνει, είναι απολύτως σύμφωνος».

Ο Μπέργκαμ αναφέρθηκε στην πρόσφατη επίσκεψή του στην Ελλάδα, και ειδικότερα στον τερματικό σταθμό LNG της Ρεβυθούσας, τονίζοντας ότι ο Αξονας Βορρά - Νότου (ή αλλιώς Νότιος Διάδρομος φυσικού αερίου), το σχήμα «3+1» (Ελλάδας - Ισραήλ - Κύπρου υπό την «υψηλή εποπτεία» των ΗΠΑ) αλλά και οι περισσότεροι ενεργειακοί πόροι που έχουν εντοπιστεί στην Ανατολική Μεσόγειο αποτελούν καίριες πρωτοβουλίες «για να τερματιστεί η εξάρτηση που είχε η Ανατολική Ευρώπη από τη Ρωσία».

Ο συνομιλητής του Μπέργκαμ τόνισε πως μαζί με τον διάδρομο Βορρά - Νότου και το «3+1» «υπάρχει και η ευρύτερη ιδέα του IMΕC, που συνδέει την Ινδία, τη Μέση Ανατολή, [μέσω μιας] πιθανής ομαλοποίησης των σχέσεων Σαουδικής Αραβίας - Ισραήλ. Αυτό το ενεργειακό δίκτυο με αμερικανική Ενέργεια και υποδομές φαίνεται σαν ένα παγκόσμιο, ολοκληρωμένο σχέδιο όπου οι ΗΠΑ καθοδηγούν μια ενεργειακή ατζέντα για την εθνική ασφάλειά τους».

Ο Αμερικανός υπουργός επιχείρησε ξανά να παρουσιάσει την ενεργειακή ατζέντα ως ρήτρα ασφάλειας για την περιοχή, σημειώνοντας: «Και αυτό, περισσότερο κι από το ΝΑΤΟ, θα σταματήσει τον κίνδυνο σύγκρουσης σε αυτό το σύνορο που βλέπουμε εδώ και έναν αιώνα. Πάμε να τελειώνουμε - ας χτίσουμε τις υποδομές ώστε αυτές οι χώρες να ευημερήσουν, να έχουν εθνική ασφάλεια, να γίνουν ισχυροί σύμμαχοι, πλήρεις εταίροι».

Ωστόσο, χαρακτηριστική για το πώς συνδέεται ο σχεδιασμός ενεργειακής κυριαρχίας των ΗΠΑ με τα πολεμικά τους σχέδια, στο πλαίσιο των ανταγωνισμών τους με αντίπαλα ιμπεριαλιστικά κέντρα, ήταν η απάντηση σχετικά με τους βομβαρδισμούς των ΗΠΑ στο Ιράν τον περασμένο Ιούνη. Ο Μπέργκαμ ανέφερε ότι «πρόβες» για πλήγματα κατά του Ιράν σχεδιάζονται εδώ και δεκαετίες: «Οι πιλότοι μού είπαν ότι σχεδιάζουμε αυτήν την αποστολή τρεις φορές τον χρόνο, στα χαρτιά, εδώ και 22 χρόνια. Σκεφτείτε το - 22 χρόνια πίσω, πριν την επανάσταση του σχιστολιθικού στις ΗΠΑ. Τότε δεν είχαμε ενεργειακή κυριαρχία. Και αν ήσουν Πρόεδρος και ρωτούσες: "Μπορούμε να βομβαρδίσουμε το Ιράν; Και τι θα γίνει με την τιμή του πετρελαίου;" - τότε η απάντηση ήταν: "Θα έχουμε πρόβλημα. Εξαρτόμαστε από εισαγωγές. Και το Στενό του Ορμούζ είναι κρίσιμο για την παγκόσμια οικονομία". Το Ιράν θα μπορούσε να το κλείσει άμεσα.

Σήμερα, αν ο Πρόεδρος ρωτούσε: "Τι θα γίνει με την τιμή του πετρελαίου;" - η απάντηση είναι: "Τίποτα".Δεν παίρνουμε πλέον πετρέλαιο από το Ορμούζ. Αλλοι ανησυχούν, όχι εμείς. Ποιος κάλεσε το Ιράν; (σ.σ. να σταματήσει). Η Κίνα. Η Κίνα εισάγει 11-12 εκατ. βαρέλια τη μέρα, τα μισά από το Ορμούζ. Αυτή είναι η ελευθερία και η ισχύς που έχεις όταν έχεις ενεργειακή κυριαρχία».

Αλλη μια επιβεβαίωση ότι η προώθηση των αμερικανικών και συνολικότερα των ευρωατλαντικών ενεργειακών σχεδιασμών στην περιοχή, με την Ελλάδα να αναλαμβάνει τον ρόλο της «πύλης εισόδου» και του «γεωπολιτικού μεντεσέ», δεν αποτελεί εγγύηση ασφάλειας, αλλά αναβάθμιση της εμπλοκής στους ανταγωνισμούς που οξύνονται, με ανυπολόγιστες συνέπειες για τον λαό.