Το κεφάλαιο, οι κυβερνήσεις και τα κόμματά του, αξιοποιώντας κάθε μηχανισμό προπαγάνδας και χειραγώγησης, έχουν επιδοθεί αυτές τις μέρες σε μια χωρίς προηγούμενο επιχείρηση να καταστήσουν τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα συνένοχους για την κρίση που εμφανίζεται στο παγκόσμιο οικονομικό σύστημα και μέχρι στιγμής - στην πλειοψηφία των χωρών - εκδηλώνεται σαν κρίση του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου.

Ο στόχος είναι προφανής: Επιδιώκεται να συγκαλυφθούν οι πραγματικές αιτίες της κρίσης που είναι σύμφυτη με τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής, τα αδιέξοδα και τις καταστροφές που επιφέρει. Υπεύθυνοι γι' αυτήν την κρίση είναι μόνο οι κεφαλαιοκράτες και ο αδυσώπητος νόμος του καπιταλιστικού κέρδους, τον οποίο με συνέπεια υπηρετούν οι πολιτικές δυνάμεις του κεφαλαίου, νομοθετώντας μέτρα που από τη μια αυξάνουν την κερδοφορία των επιχειρήσεων και από την άλλη μειώνουν δραστικά το λαϊκό εισόδημα.

Οι εργαζόμενοι ζουν με αυξανόμενη ένταση την επιθετικότητα του μονοπωλιακού κεφαλαίου. Αυτό επιβεβαιώνουν η Σύμβαση του ενός ευρώ που υπέγραψαν οι βιομήχανοι με την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, οι αντιασφαλιστικοί νόμοι ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, η ραγδαία ιδιωτικοποίηση της Υγείας και της Παιδείας, η συθέμελη ανατροπή κάθε μόνιμης και σταθερής, με πλήρη δικαιώματα, εργασιακής σχέσης. Αυτό επιβεβαιώνουν τα εξουθενωτικά φορολογικά και άλλα μέτρα σε βάρος των μικρών και αυτοαπασχολούμενων ΕΒΕ, η αποψίλωση των μικρών καλλιεργητών γης.

Ο νόμος του καπιταλιστικού κέρδους είναι που επιβάλλει όλες τις παραπάνω μεταρρυθμίσεις. Αυτόν το νόμο υπηρετούν, με ελάχιστες διαχειριστικές αποχρώσεις μεταξύ τους, η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, ο ΛΑ.Ο.Σ. Ο πυρήνας αυτής της βαθιά ταξικής στρατηγικής δεν αμφισβητείται ούτε από τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, που είναι ένθερμος υποστηριχτής του ευρωμονόδρομου.

Ποιες είναι οι συνέπειες αυτής της πολιτικής; Το μέσο μεροκάματο για τους μισούς σχεδόν εργαζόμενους να έχει διαμορφωθεί στα 13 περίπου ευρώ, την ίδια ώρα που τα κέρδη των 300 εισηγμένων στο χρηματιστήριο επιχειρήσεων για το 2007 ξεπέρασαν τα 11 δισ. ευρώ. Δηλαδή, από τη μια το κεφάλαιο υπερσυσσωρεύει πλούτο, παραγόμενο αποκλειστικά και μόνο από τους εργάτες. Από την άλλη, οι εργάτες βλέπουν τον ιδρώτα τους να πουλιέται σε ολοένα και μικρότερη τιμή, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να αγοράζουν τα προϊόντα που οι ίδιοι παράγουν, τα εμπορεύματα που το κεφάλαιο ρίχνει στην αγορά, προκειμένου να κλείσει ο κύκλος της παραγωγής. Οσο οξύνεται αυτό το χάσμα ανάμεσα στα παραγόμενα από τους εργάτες εμπορεύματα και στο εισόδημά τους, τόσο η κρίση πλησιάζει, εκδηλώνεται, βαθαίνει.

Το κεφάλαιο ξέρει καλά πως για να ξεπεράσει την κρίση άλλος τρόπος δεν υπάρχει από το να γίνει ακόμα πιο επιθετικό απέναντι στους εργαζόμενους. Γι' αυτό καταστρέφει παραγωγικές δυνάμεις, απολύει, επιταχύνει τις εξαγορές και τη συγκεντροποίηση κεφαλαίων, με συνέπειες επώδυνες για τους εργαζόμενους, που καλούνται να απαρνηθούν τα εναπομείναντα δικαιώματά τους, προκειμένου να μπουν ξανά οι επιχειρήσεις στη ράγα της υπερκερδοφορίας. Αυτή είναι και η σημαντικότερη στόχευση της εξελισσόμενης από τις πολιτικές δυνάμεις του κεφαλαίου προπαγάνδας, με αφορμή την τρέχουσα κρίση. Να προετοιμαστούν οι εργαζόμενοι για να πληρώσουν αδιαμαρτύρητα το μάρμαρο της κρίσης, στο όνομα ότι το ξεπέρασμά της θα ωφελήσει εξίσου τους ίδιους και το κεφάλαιο!

Δεν υπάρχει μεγαλύτερο ψέμα, δεν υπάρχει μεγαλύτερη πρόκληση από αυτήν. Για την κρίση καμιά ευθύνη δεν έχουν οι εργαζόμενοι και ο λαός, καμιά ευθύνη δεν έχουν οι παραγωγοί του πλούτου. Το αντίθετο, μάλιστα. Στην περίοδο της κρίσης κινδυνεύουν να πληρώσουν με ακόμα μεγαλύτερη ένταση την επιθετικότητα ενός πληγωμένου θηρίου που διαχρονικά τους εκμεταλλεύεται στυγνά, επειδή ακριβώς δεν μπορεί να κάνει διαφορετικά. Εργάτες και κεφάλαιο δεν είναι στην ίδια όχθη την περίοδο της κρίσης, όπως δεν είναι στην ίδια όχθη την περίοδο που οι εργοδότες συσσωρεύουν κεφάλαια εκμεταλλευόμενοι την εργατική δύναμη.

Μάλιστα, την περίοδο της κρίσης, οι εργαζόμενοι έχουν τη μοναδική ευκαιρία όχι μόνο να ξεκαθαρίσουν σε όλους τους τόνους ότι τα συμφέροντά τους συγκρούονται με αυτά του κεφαλαίου, αλλά και να αντεπιτεθούν, αξιοποιώντας την πολιτική αστάθεια που αναπόφευκτα συνοδεύει την κρίση της καπιταλιστικής παραγωγής. Κι αυτό δεν μπορεί να γίνει παρά με έναν μόνο τρόπο:

Από τη μια, με την προβολή και διεκδίκηση αιτημάτων που θα ακυρώνουν κάθε προσπάθεια του κεφαλαίου να ενοχοποιήσει τους εργαζόμενους για την κρίση και να τους βάλει να πληρώσουν τα σπασμένα στο όνομα του ξεπεράσματός της. Κι από την άλλη, με την ένταση των διεργασιών στη συγκρότηση της πλατιάς κοινωνικής και πολιτικής συμμαχίας που προτείνει το ΚΚΕ και η οποία θα βάλει στην ημερήσια διάταξη το ζήτημα της ανατροπής του καπιταλιστικού συστήματος που νομοτελειακά παράγει την κρίση, νομοτελειακά ξεζουμίζει τους εργαζόμενους.

Να γιατί οι θέσεις του ΚΚΕ απέναντι στην κρίση είναι ριζικά διαφορετικές από εκείνες που εκφράζουν ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΛΑ.Ο.Σ. και ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί, την ώρα που η πολιτική αστάθεια οξύνεται εξαιτίας της κρίσης στην οικονομική βάση, το ΚΚΕ δεν ψάχνει να βρει τρόπους διαχείρισης και σωτηρίας του συστήματος, όπως με διάφορες παραλλαγές κάνουν τα κόμματα που στηρίζουν τη στρατηγική των μονοπωλίων. Αντίθετα, μόνιμη έγνοια του είναι να μπολιάσει, τούτες τις ώρες, το κίνημα με στόχους πάλης που θα θωρακίζουν τα λαϊκά στρώματα από τις συνέπειες της κρίσης και θα βάζουν επί τάπητος το αίτημα την κρίση να την πληρώσει το κεφάλαιο και μόνο.

Παράλληλα, το ΚΚΕ εντείνει τη διαφωτιστική και μαζική δουλειά, με στόχο τη συσπείρωση ολοένα και περισσότερων εργατικών και λαϊκών δυνάμεων σε αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση, που θα οξύνουν τη σύγκρουση με το κεφάλαιο και την πολιτική του την ώρα της αδυναμίας του, για να προκαλέσουν βαθιά ρήγματα. Τέτοια που ακόμα και αν δεν οδηγήσουν τώρα στην ανατροπή του, θα βοηθήσουν ώστε να ισχυροποιηθεί το πραγματικό «αντίπαλο δέος» στα μονοπώλια, το οποίο, κάτω από προϋποθέσεις, θα ανατρέψει την πολιτική τους. Θα επιβάλει μια άλλη μορφή οργάνωσης της οικονομίας, αυτή της λαϊκής οικονομίας με λαϊκή εξουσία, το σοσιαλισμό.

Να γιατί στο αίτημα για στήριξη των τραπεζών που καταθέτουν και προωθούν ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΛΑ.Ο.Σ. ή για «εξυγίανση» του τραπεζικού συστήματος, όπως ζητάει ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΚΕ αντιτάσσει την ανάγκη να διεκδικηθούν μισθοί και μεροκάματα αντίστοιχα των πραγματικών λαϊκών αναγκών, κατάργηση του ΦΠΑ, επιδότηση του ενοικίου για άνεργους και νέους, διακοπή κάθε κατάσχεσης και πλειστηριασμού για χρέη στεγαστικών δανείων, πάγωμα όλων των δανείων κ.ά.

Να γιατί, όταν όλοι οι άλλοι οραματίζονται το ξεπέρασμα της κρίσης και καλλιεργούν αυταπάτες για μια καλύτερα δήθεν ρυθμιζόμενη οικονομία της αγοράς, το ΚΚΕ παλεύει να αντιστοιχηθεί η εργατική συνείδηση στις ώριμες αντικειμενικές συνθήκες για την ανατροπή του συστήματος της εκμετάλλευσης. Να γιατί, όταν οι απολογητές του καπιταλισμού ψάχνουν «κακούς» και «αχόρταγους» καπιταλιστές για να δικαιολογήσουν την κρίση, το ΚΚΕ δείχνει με τα δυο του χέρια τον πραγματικό ένοχο και την πολιτική που υπηρετεί τα συμφέροντά του.

Το ΚΚΕ καλεί τους εργαζόμενους να δυναμώσουν την πάλη τους και να διεκδικήσουν:

• Τη μείωση των επιτοκίων χορηγήσεων (για στεγαστικά και καταναλωτικά δάνεια) σε βάρος των κερδών των ομίλων του χρηματοπιστωτικού συστήματος.
• Το πάγωμα όλων των δανείων που έχουν λάβει οι σημερινοί άνεργοι και όσοι χάνουν τη δουλειά τους.
• Την κατάργηση του ανατοκισμού σε όλα τα δάνεια.
• Τη διακοπή κάθε πλειστηριασμού και κατάσχεσης περιουσιακών στοιχείων των εργαζομένων για χρέη στεγαστικών δανείων που αφορούν την κύρια κατοικία.
• Ατοκα στεγαστικά δάνεια για νέα ζευγάρια για απόκτηση κύριας κατοικίας.
• Ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς, στη βάση των σύγχρονων μεγάλων αναγκών της λαϊκής οικογένειας. Βασικό μισθό 1.400 ευρώ, 1.120 ευρώ κατώτερη σύνταξη, επίδομα ανεργίας 1.120 ευρώ (80% του βασικού μισθού) για όλο το διάστημα της ανεργίας, υπαλληλική αποζημίωση για όλους.
• Αποκλειστικά δημόσια καθολική Ασφάλιση, που βάζει φραγμό σε κάθε μορφή ληστείας των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων και όχι μόνο αποφυγή των επενδύσεων σε «δομημένα ομόλογα».
• Αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν Υγεία - Πρόνοια - Παιδεία.
• Αύξηση του ατομικού (χωρίς παιδί) αφορολόγητου ορίου στα 15.000 ευρώ.
• Κατάργηση του ΦΠΑ στα είδη λαϊκής κατανάλωσης, στα καύσιμα θέρμανσης και κίνησης για τα αγροτικά νοικοκυριά και τη λαϊκή κατανάλωση.
• Πρόγραμμα κρατικής μέριμνας στην υλοποίηση προγραμμάτων λαϊκής στέγης, για τη δημιουργία ασφαλών, σύγχρονων και φθηνών κατοικιών.

Αντεπίθεση, λοιπόν! Με το ΚΚΕ και τη στρατηγική του. Αυτός είναι ο μόνος δρόμος που σήμερα απαντά στις πραγματικές ανάγκες και τα συμφέροντα των εργαζομένων και του λαού. Αντεπίθεση σε κάθε μέτωπο. Στους καθημερινούς εργατικούς αγώνες, στις πολιτικές και εκλογικές μάχες. Για να αποδυναμωθούν τα κόμματα και οι δυνάμεις του κεφαλαίου. Αντεπίθεση και στο μέτωπο της ιδεολογικής αντιπαράθεσης, με τη σιγουριά και την υπεροχή που δίνουν στο ΚΚΕ οι δοκιμασμένες επεξεργασίες του, η θεωρία του μαρξισμού - λενινισμού, η ίδια η πείρα των εργαζομένων.