Νέο σκληρό πακέτο αντιασφαλιστικών μέτρων σε βάρος όλων των εργαζομένων, γυναίκες και άντρες, νέους και παλιούς ασφαλισμένους, συνέχεια των αντιασφαλιστικών νόμων της τελευταίας 15ετίας των κυβερνήσεων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Αυτή είναι η ασφαλιστική μεταρρύθμιση της ΝΔ όπως φάνηκε από την προχτεσινή συζήτηση στη Βουλή, παρά την προσπάθεια του Κ. Καραμανλή και των υπουργών του να ρίξουν στάχτη στα μάτια των εργαζομένων, κάνοντας επίκληση στην «αλληλεγγύη», στη «δικαιοσύνη» και τη «βιωσιμότητα» του συστήματος.

Οι τόνοι της κινδυνολογίας για το οικονομικό μέλλον των Ταμείων, τα στατιστικά και εν πολλοίς κατασκευασμένα στοιχεία που επιστρατεύτηκαν, μαζί με τις αναφορές για τα δικαιώματα της νέας γενιάς δεν μπορούν να κρύψουν το γεγονός, ότι τα νέα μέτρα που φέρνει η κυβέρνηση, στοχεύουν αποκλειστικά στην ανατροπή και αφαίρεση δικαιωμάτων και οδηγούν σε αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, σε μείωση των συντάξεων και μακροπρόθεσμα στην παραπέρα ιδιωτικοποίηση του συστήματος.

Αν και η κυβέρνηση απέφυγε να απαριθμήσει τα συγκεκριμένα μέτρα, οι νύξεις που έκανε ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί του, οι συγκεκριμένες αναφορές στις δήθεν στρεβλώσεις του συστήματος, τα παραδείγματα που επέλεξαν, οδηγούν σε ένα και μόνο συμπέρασμα: Το σχέδιο νόμου που θα κατατεθεί μέσα στο επόμενο δεκαήμερο θα προβλέπει σαρωτικές ενοποιήσεις Ταμείων και στην κύρια και στην επικουρική ασφάλιση, καθώς και στους κλάδους Υγείας. Η ίδια η υπουργός Απασχόλησης δήλωσε χαρακτηριστικά πως «από το σχέδιο ενοποιήσεων δεν εξαιρείται κανείς»!

Οι ενοποιήσεις αυτές, παρά την προσπάθεια να εμφανιστούν ότι θα είναι μόνο διοικητικές, σταδιακά θα οδηγήσουν σε «ομογενοποίηση» αλλά προς τα κάτω των όρων και προϋποθέσεων συνταξιοδότησης. Δεύτερη επιδίωξη είναι η παρακράτηση από το κράτος κεφαλαίων των Ταμείων που θα ανέρχονται στο 10% του λεγόμενου κοινωνικού πόρου. Η περίπτωση του Ταμείου Επιστημόνων έχει αποκλειστικά αυτό το στόχο. Αργά ή γρήγορα, θα μπει και το νυστέρι σε συντάξεις και παροχές με πρόσχημα την ανισοτιμία ασφαλισμένων που υπάγονται στο ίδιο Ταμείο.

Αλλωστε, η πρόσφατη εμπειρία είναι εξόχως αποδεικτική. Η «ενοποίηση» στον ΟΑΕΕ των Ταμείων ΤΕΒΕ, ΤΣΑ και ΤΑΕ, χωρίς να αποδίδονται οι υποχρεώσεις του κράτους, έχει οδηγήσει τον Οργανισμό στο σημείο να ξεπουλά περιουσιακά στοιχεία για να πληρώσει τις συντάξεις. Γι' αυτό, σύμφωνα με πληροφορίες εξετάζεται η μείωση των συντάξεων μέχρι και 30%, παίρνοντας δηλαδή ως βάση το καθεστώς του ΤΑΕ που δίνει τις μικρότερες συντάξεις. Να, λοιπόν, πού οδηγούν οι «ενοποιήσεις» με τη συνταγή ΝΔ και ΠΑΣΟΚ.

Οσο για το νέο Ταμείο, όπου δήθεν θα δημιουργηθεί «Ασφαλιστικό Κεφάλαιο Αλληλεγγύης των γενεών», αυτό παρουσιάζεται μόνο και μόνο για να επιβληθεί το χαράτσι του 10% στα Ταμεία που εισπράττουν εισφορές υπό τη μορφή κοινωνικού πόρου. Εχει την ίδια αξία με το 1% του ΑΕΠ για το ΙΚΑ, που είχε σαν αποτέλεσμα την υποχρηματοδότηση του Ταμείου, το οποίο μάλιστα μέχρι τώρα δεν κατάφερε να δημιουργήσει ούτε ένα ευρώ αποθεματικό για το μέλλον. Και δεν αποκλείεται αυτή η «ιδέα» να οδηγήσει σε νέα αύξηση του ΦΠΑ, αφού σύμφωνα με τον πρωθυπουργό το 4% των εσόδων του ΦΠΑ θα πηγαίνει στο εν λόγω Ταμείο. Ετσι και αλλιώς, πάντως, πάλι μέσω της έμμεσης φορολογίας της συντριπτικής πλειοψηφίας των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων, η κυβέρνηση σχεδιάζει να «λύσει» το θέμα της βιωσιμότητας.

Η αναφορά της υπουργού Απασχόλησης Φάνης Πάλλη - Πετραλιά σε εργαζόμενους που στα 50 τους χρόνια συνταξιοδοτούνται με ποσοστό 130% του μισθού τους και σε συνάρτηση με τις αιχμές για τη μητρότητα αποκαλύπτει ότι το σχέδιο για τις εργαζόμενες μητέρες και τις «πρόωρες» συντάξεις είναι σε ισχύ.

Αυτό περιλαμβάνει:

• Την αύξηση του ορίου ηλικίας από τα 58 στα 60 χρόνια για όσους έχουν συμπληρώσει 35ετία και λαμβάνουν πλήρη σύνταξη.
• Την αύξηση κατά πέντε χρόνια της ηλικίας συνταξιοδότησης για όσους έκαναν χρήση του δικαιώματος για μειωμένη σύνταξη, αφού η ποινή του 8% ανά κάθε έτος πρόωρης αποχώρησης οδηγεί σε μείωση της σύνταξης κατά 40% και ουσιαστικά κάνει απαγορευτική τη χρήση αυτής της δυνατότητας. Η διάταξη αυτή θα θίξει ιδιαίτερα χιλιάδες εργαζόμενους μετά τα 55 χρόνια που έμεναν άνεργοι και κατέφευγαν σε αυτή τη δυνατότητα, έστω και αν έπαιρναν μειωμένη σύνταξη κατά 22,5%.
• Την αύξηση κατά τουλάχιστον πέντε χρόνια αλλά και περισσότερων για τις μητέρες που με ανήλικο μπορούσαν να συνταξιοδοτηθούν στο 50ό έτος.
• Την αύξηση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης και για τις τρίτεκνες που με 20 χρόνια εργασίας μπορούσαν να αποχωρήσουν χωρίς να τίθεται όριο ηλικίας. Η απώλεια αυτής της δυνατότητας δεν αντισταθμίζεται με το λεγόμενο «πλασματικό χρόνο» και είναι πρόκληση να γίνεται στο όνομα της μητρότητας.
• Τη μείωση της επικουρικής σύνταξης για εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους που τα Ταμεία τους δίνουν επικουρική σύνταξη μεγαλύτερη του 20%.

Η επίθεση του Κ. Καραμανλή στους ανάπηρους και στα λίγα ψίχουλα που λαμβάνουν ως σύνταξη είναι ανοίκεια, ενώ οι ισχυρισμοί του πέρα για πέρα ψευδείς. Ισχυρίστηκε ο πρωθυπουργός ότι υπάρχουν περιοχές, όπου οι αναπηρικές συντάξεις φτάνουν το 25%! Τα επίσημα στοιχεία του ΙΚΑ τον διαψεύδουν πέρα για πέρα. Σύμφωνα με το ΙΚΑ, οι αναπηρικές συντάξεις του Ιδρύματος φτάνουν μόλις το 13%. Σε σύνολο ενός εκατομμυρίου και πλέον συνταξιούχων το 2008, οι αναπηρικές συντάξεις είναι 133.000. Μάλιστα, το κόστος αυτών των συντάξεων είναι λιγότερο από το 10% της συνολικής δαπάνης των συντάξεων που δίνει το Ιδρυμα.

Η μέση αναπηρική σύνταξη στις 31/12/2007 ήταν 482,79 ευρώ. Να ποιους έβαλε στο στόχαστρο της μεταρρύθμισης η κυβέρνηση. Να ποιους θεωρεί υπεύθυνους για την «άρρωστη» κατάσταση του συστήματος. Τον αριθμό αυτών των αναπηρικών συντάξεων θέλει ακόμα περισσότερο να μειώσει η κυβέρνηση, αλλάζοντας το καθεστώς των αναπηρικών.

«Επιστημονικά επιτεύγματα - είπε ο πρωθυπουργός - αυξάνουν τις υποχρεώσεις των ασφαλιστικών Ταμείων στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη». Μόνο που δεν είναι η ιατρική επιστήμη που ευθύνεται για την αύξηση των δαπανών, αλλά το γεγονός ότι η ΝΔ, όπως και το ΠΑΣΟΚ στο παρελθόν, έχουν αφήσει ανεξέλεγκτες τις φαρμακοβιομηχανίες. Η κατάργηση της λίστας των φαρμάκων και η ώθηση πελατείας στα ιδιωτικά νοσοκομεία και εργαστήρια είναι αυτά που αυξάνουν τις δαπάνες των Ταμείων και φουσκώνουν τα κέρδη των μονοπωλίων της Υγείας.

Αλλωστε και εδώ, κυβέρνηση ΝΔ και ΠΑΣΟΚ φρόντισαν να φορτώσουν όλα τα βάρη στις πλάτες των ασφαλισμένων. Ετσι, στο μεγαλύτερο ασφαλιστικό οργανισμό της χώρας, το ΙΚΑ που ιατρικά καλύπτει 6 εκατομμύρια ανθρώπους, από το 2003 μέχρι φέτος το χρέος του κράτους ανέρχεται στα 4,3 δισεκατομμύρια ευρώ. Και τα χρήματα αυτά δεν αποδίδονται παρά τη ρητή υποχρέωση του κράτους για ενίσχυση του κλάδου Υγείας με ποσοστό 3,8% επί της μισθοδοσίας των ασφαλισμένων.

Και όμως, αντί η κυβέρνηση να τηρήσει τις αυτονόητες υποχρεώσεις της πέραν των «ενοποιήσεων» στους κλάδους Υγείας και τη χρηματοδότηση από τα υγιή Ταμεία αυτών που έχουν οικονομικές δυσχέρειες, σχεδιάζει να αφήσει χωρίς ιατροφαρμακευτική περίθαλψη χιλιάδες εργαζόμενους.

Σύμφωνα με πληροφορίες, στο σχέδιο νόμου θα περιληφθεί διάταξη που θα αυξάνει τον αριθμό των ελάχιστων ενσήμων που πρέπει να έχει κάποιος σήμερα για να έχει βιβλιάριο ασθένειας από τα 50 στα 100 τουλάχιστον ένσημα. Αυτό σημαίνει ότι τουλάχιστον 400.000 εργαζόμενοι, οι οποίοι σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του ΙΚΑ, εργάζονται λιγότερες από 100 ημέρες το χρόνο θα βρεθούν να μην έχουν κάλυψη ιατροφαρμακευτική. Αν σε αυτόν τον αριθμό προσθέσουμε και τα προστατευόμενα μέλη αυτών των ασφαλισμένων, τότε βρισκόμαστε μπροστά σε μια επιχείρηση με τρομακτικές κοινωνικές συνέπειες.

Τέλος, το εύρος των ανατροπών ήδη προδιαγράφεται ότι δεν έχει όρια. Η ίδια η δήλωση του Κ. Καραμανλή ότι δε θα θιγούν «ώριμα συνταξιοδοτικά δικαιώματα» είναι απόλυτα παραπλανητική και οδηγεί αβίαστα στο συμπέρασμα ότι τυπικά μόνο εξαιρούνται αυτοί που είναι λίγο πριν τη σύνταξη. Στην πράξη, από τις «ενοποιήσεις» θα θιγούν άπαντες. Και αυτοί που σε λίγα χρόνια θα συνταξιοδοτηθούν αλλά και οι σημερινοί συνταξιούχοι. Το παράδειγμα των συνταξιούχων του ΟΑΕΕ, η περίπτωση των συνταξιούχων των Ταμείων των τραπεζών που εντάσσονται στο ΕΤΑΤ και των οποίων «πάγωσαν» οι συντάξεις, επιβεβαιώνουν ότι η λαίλαπα της αντιασφαλιστικής επίθεσης δε θα αφήσει κανέναν στο απυρόβλητο.

Αν, όμως, το εύρος των ανατροπών δεν έχει όρια, έχει συγκεκριμένη πολιτική σφραγίδα. «Μπορεί η Ελλάδα να αποτελεί εξαίρεση από τον κανόνα που θέλει τα Ασφαλιστικά Συστήματα να αλλάζουν και να εκσυγχρονίζονται;» αναρωτήθηκε στη Βουλή ο πρωθυπουργός. Και σε αυτήν τη ρητορική ερώτησή του κρύβεται η βαθύτερη ουσία της μεταρρύθμισης που ευαγγελίζεται. Γιατί είναι γεγονός ότι οι περικοπές στα ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων, δεν είναι εφεύρεση μόνο της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Δεν είναι ελληνική πατέντα. Είναι γενική γραμμή σε όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Είναι η στρατηγική που θέλει μέσα στις σύγχρονες συνθήκες να εξασφαλίσει την όσο γίνεται μεγαλύτερη κερδοφορία των ευρωπαϊκών μονοπωλίων και την ανταγωνιστικότητά τους.

Να γιατί η «μεταρρύθμιση» ούτε τη «βιωσιμότητα» θέλει να αντιμετωπίσει, ούτε ενδιαφέρεται για τις νέες γενιές. Και πώς θα μπορούσε, άλλωστε, μια πολιτική που γεννά ολόκληρες στρατιές με ανασφάλιστη εργασία, με μισθούς των 600 ευρώ, με μερική απασχόληση και προσωρινά απασχολήσιμους να νοιάζεται για τη νέα γενιά. Αυτό είναι ένα χρήσιμο συμπέρασμα για όλους τους εργαζόμενους στην ΕΕ και τους Ελληνες. Γιατί, χωρίς τη γενικότερη αμφισβήτηση της πολιτικής που υπακούει στους νόμους της καπιταλιστικής ανάπτυξης και της στρατηγικής της ΕΕ, ο αγώνας των εργαζομένων θα παραμείνει χωρίς ουσιαστικά αποτελέσματα.