Μιλούν στο «Ρ» οι συνεργαζόμενοι στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας του ΚΚΕ, Χάρης Παπαμάργαρης και Ιορδάνης Παυλόσογλου
Είδα το λαό μας σημαιοστολισμένο να πανηγυρίζει μέσα σ' ένα πέλαγος ευδαιμονίας. Τον είδα ευτυχισμένο μέχρις απελπισίας, να ξελαρυγγιάζεται και να χαίρεται σα μικρό παιδάκι. Να ακούει τους ηγέτες του σα μαγεμένος και να μην ξέρει ποιον απ' τους δυο να διαλέξει. Κι ο ένας καλός κι ο άλλος καλύτερος. Κρύος ιδρώτας με περιέλουσε! Ωστε είμαι κι εγώ ένας ευδαίμων και τόσον καιρό δεν ήθελα να το καταλάβω! Είμαι κι εγώ ένας ευτυχισμένος άνθρωπος και τόσον καιρό αρνιόμουνα να το παραδεχτώ! Ωστε ζούμε στον παράδεισο και τόσο καιρό εθελοτυφλούσα! Αισθάνθηκα να βγάζω φτερά. Τι αγαλλίαση! Ενσωματώθηκα, επιτέλους, στον παράδεισο και τόσον καιρό εθελοτυφλούσα! Αισθάνθηκα να βγάζω φτερά. Τι αγαλλίαση! Ενσωματώθηκα επιτέλους με τη μεγάλη πλειοψηφία. Τι ευτυχία! Χωρίς να το σκεφτώ, άπλωσα τα φτερά μου και τινάχτηκα προς τα πάνω...
Διδάκτωρ Βιομηχανικής Μεταλλουργίας - πρώην καθηγητής του Πανεπιστημίου του Μπέρμιχαμ στην Αγγλία
Διαπιστώθηκε αύξηση της εκλογικής δύναμης του ΚΚΕ παρά το δυσμενές κλίμα που δημιούργησαν τα ψευτοδιλήμματα, να μην έρθει η δεξιά ή να απαλλαγούμε απ' το ΠΑΣΟΚ ψηφίζοντας ΝΔ (βλέπε μονοεδρικές) ή η παραίνεση, ας βοηθηθεί ο ΣΥΝ να μπει στη Βουλή, τα οποία και απέδωσαν.
Η εμπειρία της προεκλογικής μάχης έδειξε ότι υπάρχουν δυνατότητες για καλύτερη επαφή με τα λαϊκά στρώματα και δυνατότητα περαιτέρω αύξησης της επιρροής μας.
Την επόμενη μέρα γίνεται φανερό ότι η κυβέρνηση της ΝΔ σε συναίνεση με το ΠΑΣΟΚ θα συνεχίσει την ίδια νεοφιλελεύθερη πολιτική. Γι' αυτό απαιτείται η συνέχιση των προσπαθειών για συγκρότηση της Κοινωνικοπολιτικής Λαϊκής Συμμαχίας σε όλες τις οικονομικές, κοινωνικές, πολιτιστικές, αθλητικές κλπ. ομάδες, όπως έγινε στον εργατικό τομέα με τη δημιουργία του ΠΑΜΕ, επιδιώκοντας την πλατιά συσπείρωση των εργαζομένων, των ανέργων, των αγροτών, των επαγγελματοβιοτεχνών, αλλά και πολιτικών δυνάμεων που θα έχουν μια σαφή οριοθέτηση και θα κινούνται σε μια αντιιμπεριαλιστική και αντικαπιταλιστική κατεύθυνση.
Πρόεδρος της Ελληνικής Επιτροπής Διεθνούς Δημοκρατικής Αλληλεγγύης
Υπάρχουν όμως κι άλλοι παράγοντες που πρέπει να μπουν στη ζυγαριά για να κρίνουμε το αποτέλεσμα. Ο κυριότερος αφορά τη νέα κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στην Ευρώπη και τον κόσμο μετά το '89. Η πτώση του τείχους του Βερολίνου και ό,τι ακολούθησε δε σημαίνει βέβαια το τέλος της Ιστορίας. Σίγουρα όμως σημαίνει ότι η Ιστορία «ξαναγράφεται» από την άρχουσα τάξη και το κεφάλαιο, ντόπιο και ξένο. Ξαναγράφεται με πολύ πιο ευνοϊκούς συσχετισμούς για το κεφάλαιο, πολύ χειρότερους για τους λαούς. Μέσα στα πλαίσια αυτά, αποτελεί γιγάντιο άθλο το ότι το ΚΚΕ ξεκινώντας το 1991 ουσιαστικά από το μηδέν (και πιο κάτω) κατόρθωσε σε λιγότερο από 15 χρόνια να αναπτύξει μια ισχυρή κοινοβουλευτική παρουσία και, κύρια, να αποτελέσει μια φερέγγυα δύναμη με συνέχεια, συνέπεια και μαζικότητα στο εργατικό κίνημα, στους αγώνες ενάντια στη νέα τάξη πραγμάτων, στο αντιπολεμικό κίνημα.
Το βασικότερο όμως σε σχέση με το αποτέλεσμα των εκλογών αφορά το μέλλον. Η Ελλάδα και το αστικό σύστημα διακυβέρνησης έχει μπει σε νέα φάση. Μας περιμένουν νέες επιθέσεις ενάντια στις κατακτήσεις μας και στο λαϊκό κίνημα. Ο αγώνας ενάντια στη νέα τάξη που οικοδομούν οι Αμερικανοί και οι Ευρωπαίοι σύμμαχοί τους θα ενταθεί. Το ΚΚΕ έχει αυξημένες ευθύνες γιατί ακριβώς έχει βγει ενισχυμένο από αυτές τις εκλογές, χωρίς τους κλυδωνισμούς που αντιμετώπισαν άλλες δυνάμεις του ευρύτερου αριστερού χώρου. Κρατώντας την ιδεολογική του ταυτότητα και τις βασικές πολιτικές του θέσεις, το ΚΚΕ πρέπει να αναπτύξει εκείνη την τακτική, εκείνες τις προσεγγίσεις που θα το αναδείξουν ακόμη πιο δυνατό μέσα από τους αγώνες που έχουμε μπροστά μας. Πιστεύω ότι θα το κάνει, γιατί το ΚΚΕ ήταν και είναι δύναμη ευθύνης μέσα στην ελληνική κοινωνία. Θα το κάνει γιατί πρέπει να ανταποκριθεί ακόμη καλύτερα στις ανάγκες των καιρών. Γιατί το χρειάζεται η Ελλάδα και το προοδευτικό κίνημα.