ICON

Η ουσία των μέτρων, η προσπάθεια, δηλαδή, να εξευρεθούν συμπληρωματικά φορολογικά έσοδα ήταν προδιαγεγραμμένη, από τη δωδεκάμηνη πορεία που ακολούθησε η κυβέρνηση Καραμανλή. Μια πορεία στήριξης του κεφαλαίου και ικανοποίησης των κεντρικών αξιώσεων της οικονομικής ολιγαρχίας. Στο μέτρο που οι σημαντικότερες αποφάσεις που πάρθηκαν στον τομέα της οικονομίας ήταν η οικονομική στήριξη των μεγαλοεπιχειρηματιών με νόμους όπως ο «αναπτυξιακός» και ο νόμος για τις φοροαπαλλαγές, νόμοι δηλαδή που έχουν συγκεκριμένο δημοσιονομικό κόστος, ήταν επόμενο να αναζητηθούν τρόποι κάλυψης αυτού του κόστους. Ετσι, τα κονδύλια που τσεπώνουν οι εκπρόσωποι της οικονομικής ολιγαρχίας με βάση τα δύο νομοθετήματα, θα επιστραφούν στα κρατικά ταμεία με τη φοροεπιδρομή που αποφασίστηκε σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων.

Σε μέρες που πολλή συζήτηση γίνεται για την ανάγκη «νέων προσπαθειών» και «καινούριων θυσιών», σε μια περίοδο που η εισοδηματική πολιτική για τους εργαζόμενους είναι δεν είναι 3%, δεν πρέπει να διαφεύγουν της προσοχής οι μέχρι σήμερα επιλογές των κυβερνώντων. Με αυτή την έννοια οφείλουμε να επανερχόμαστε και στο φορολογικό και στον «αναπτυξιακό» νόμο.

Με φορολογικό νόμο που ψηφίστηκε το Δεκέμβρη η κυβέρνηση για τις μεγάλες και πολύ μεγάλες επιχειρήσεις, για όσες δηλαδή έχουν τη νομική μορφή της ΑΕ και ΕΠΕ, αποφάσισε:

• Μείωση του συντελεστή φορολογίας των κερδών κατά δέκα ολόκληρες ποσοστιαίες μονάδες. Από 35% που ίσχυε, στο 25% το 2007.
• Μείωση της προκαταβολής φόρου εισοδήματος κατά 50% για τις νέες επιχειρήσεις και για 3 χρόνια.
• Κατάργηση της υποχρέωσης των εταιριών, των οποίων τα κεφάλαια είναι επενδυμένα περισσότερο από 60% σε αστικά ακίνητα, να έχουν ονομαστικές μετοχές.
• Απαλλαγή από το φόρο εισοδήματος για εισοδήματα από αμοιβαία κεφάλαια χωρών - μελών της ΕΕ, καθώς και τα κέρδη των αμοιβαίων κεφαλαίων χωρών όπως Νορβηγία, Ισλανδία, Λιχτενστάιν.
• Μείωση κατά 10 μονάδες, από το 35% στο 25% της φορολόγησης του εισοδήματος των επιχειρηματικών στελεχών.
• Αύξηση από 1.000 σε 1.500 ευρώ των ποσών που εκπίπτουν από το φορολογητέο εισόδημα, για δαπάνες ασφαλίστρων που καταβάλλουν οι επιχειρήσεις για ομαδική ασφάλιση ζωής του προσωπικού τους.
• Χορήγηση έκπτωσης από τις δαπάνες στο 0,5% των τιμολογίων πώλησης για απόσβεση από επισφαλείς απαιτήσεις, ανεξάρτητα αν έχουν ή όχι τέτοιες επισφάλειες.
• Για επιχειρήσεις σταθερής και κινητής τηλεφωνίας, ύδρευσης - αποχέτευσης και επιχειρήσεις εκμετάλλευσης συνδρομητικών τηλεοπτικών σταθμών, το παραπάνω ποσοστό θα είναι 1% επί των ακαθάριστων εσόδων τους.
• Αύξηση από 600 σε 1.200 ευρώ της αξίας πάγιων περιουσιακών στοιχείων που μπορούν να αποσβεστούν εξ ολοκλήρου μέσα σε μια χρήση.
• Εκπτωση - μείωση στα καθαρά τους κέρδη επιπλέον ποσοστού 50% για δαπάνες που θα εμφανίζονται ως δαπάνες για επιστημονική και τεχνολογική έρευνα.

Ξεχωριστή θέση στις επιλογές της πρώτης χρονιάς κατέχει οπωσδήποτε ο νόμος που μπορεί να τον βάφτισαν «αναπτυξιακό», το μόνο όπως που κάνει είναι να ρυθμίσει, να διευρύνει και να θέσει τους όρους για τη χορήγηση κινήτρων στους κεφαλαιούχους, με βάση τα σημερινά δεδομένα. Τα κίνητρα που θεσπίστηκαν είναι παραπάνω από προκλητικά, αφού στην πραγματικότητα, στο όνομα της ανταγωνιστικότητας και της ενίσχυσης των επιχειρηματιών, εισάγεται η ιδέα του επενδυτή με 0 κεφάλαιο!

Με βάση το νόμο, η χώρα χωρίζεται σε τέσσερις ζώνες και ανάλογα με τη ζώνη και το συνδυασμό των επιχορηγούμενων επενδύσεων οι ενισχύσεις προς τους επιχειρηματίες μπορεί να φτάσουν και το 100%! Με βάση το νόμο υπάρχουν και τέσσερις κατηγορίες παροχών:

• Επιχορήγηση με τη μορφή χρηματικών ποσών που θα δίνονται για τις επενδύσεις.
• Επιδότηση της χρηματοδοτικής μίσθωσης, δηλαδή η πληρωμή από το Δημόσιο των σχετικών συμβάσεων που έχουν υπογραφεί με τράπεζες.
• Φορολογική απαλλαγή ύψους μέχρι κάποιου ποσοστού ή του συνόλου της αξίας της ενισχυόμενης δαπάνης του επενδυτικού σχεδίου.
• Επιδότηση του κόστους της δημιουργούμενης απασχόλησης.

Βέβαια, η πολιτική της κυβέρνησης δε σταματάει σ' αυτά τα νομοθετήματα, ή στις ανακοινώσεις της προηγούμενης Τρίτης για τους έμμεσους φόρους. Οπως με απόλυτη σαφήνεια εξήγησε ο Γ. Αλογοσκούφης, έπονται μέτρα «τολμηρών διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων», τα οποία μάλιστα άρχισαν ήδη να «τρέχουν» με τη δημοσιοποίηση, την Τετάρτη, του νομοσχεδίου για το ξεκοκάλισμα των λεγόμενων Ολυμπιακών εγκαταστάσεων.

Ορισμένες από τις σημαντικότερες... μεταρρυθμίσεις που ετοιμάζει η κυβέρνηση είναι αυτή που αφορά το «πλαίσιο των συμπράξεων του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα» και οι ρυθμίσεις που συνδέονται με «την αποσαφήνιση των ορίων του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα στο νέο πλαίσιο για τη λειτουργία των ΔΕΚΟ». Είναι ολοφάνερο ότι και οι δύο παρεμβάσεις ανήκουν στο ίδιο ενιαίο σύνολο προώθησης των διαρθρωτικών προσαρμογών και από κοινού με άλλες ρυθμίσεις αποβλέπουν στη δημιουργία - προσφορά ακόμα περισσότερου ζωτικού χώρου για επιχειρηματική δράση, με την παράλληλη εξασφάλιση πιο κερδοφόρων συνθηκών για την τοποθέτηση κεφαλαίων.

Ενα από τα κυρίαρχα προβλήματα που επιζητά να λύσει η οικονομική ολιγαρχία είναι η κατά το δυνατόν πιο συμφέρουσα τοποθέτηση επιχειρηματικών κεφαλαίων, που σήμερα λιμνάζουν αναξιοποίητα. Ετσι η ενδεχόμενα... αθώα διατύπωση για «πλαίσιο συμπράξεων» του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, κρύβει από πίσω της μια ιδιαίτερα έντονη αναμέτρηση των εκπροσώπων του κεφαλαίου, με ό,τι έχει απομείνει ως δραστηριότητα του δημοσίου. Και ενώ πριν από μια δεκαετία όταν μιλάγαμε για δραστηριότητες του δημοσίου όλοι εννοούσαν τις λεγόμενες παραγωγικές - επιχειρηματικές δραστηριότητες, σήμερα στο μυαλό των επιχειρηματικών ομίλων και των κυβερνώντων υπάρχουν τα πάντα. Κύρια τομείς κατασκευής και εκμετάλλευσης υποδομών, επέκταση της συμμετοχής των ιδιωτικών επιχειρήσεων σε τομείς υπηρεσιών που αποκλειστικά ανήκουν και σήμερα στο κράτος (π.χ. διοίκηση δημόσιων υπηρεσιών, εποπτεία λειτουργίας κρατικών υπηρεσιών, υποστήριξη λειτουργίας ξεχωριστών τομέων της δημόσιας διοίκησης, ανάθεση κατά έργο καθηκόντων και αρμοδιοτήτων δήμων, οργανισμών, υπουργείων κ.ο.κ.). Κάθε δραστηριότητα του δημοσίου που μπορεί να αποφέρει κέρδος για το κεφάλαιο, διεκδικείται και - το κυριότερο - εξετάζεται τρόπος για την εκχώρησή του.

Ενα ακόμα θερμό μέτωπο που θα ανοίξει στο αμέσως επόμενο διάστημα η κυβέρνηση, είναι «η αποσαφήνιση των ορίων του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα στο νέο πλαίσιο για τη λειτουργία των ΔΕΚΟ». Σε προφορικές δηλώσεις που έκανε στην κρατική τηλεόραση ο Γ. Αλογοσκούφης το πρωί της Τετάρτης, το είπε ξεκάθαρα: Πρέπει να περιοριστούν στο ελάχιστο οι διαφορές που υπάρχουν στον τρόπο λειτουργίας των ιδιωτικών επιχειρήσεων και των ΔΕΚΟ. Για όσους δεν κατανοούν αμέσως την υπουργική σκέψη, να πούμε ότι η κυβέρνηση στοχεύει στον... εκσυγχρονισμό και την εξέλιξη των ΔΕΚΟ, που υποτίθεται πως έχουν μείνει πίσω σε σχέση με τον ιδιωτικό τομέα. Εδώ για ΕΕ και κυβέρνηση πρόοδος σημαίνει να τεθεί τέλος στη μονιμοποίηση των εργαζομένων στις ΔΕΚΟ, να εξομοιωθούν προς τα κάτω οι απολαβές τους με τις απολαβές που ισχύουν στον ιδιωτικό τομέα, να καταργηθούν τελείως ωράρια και θέσεις εργασίας, εξέλιξη μισθοδοσίας κ.ο.κ. Αυτές είναι μερικές από τις ...τολμηρές αλλαγές που θα παρουσιάσει το επόμενο διάστημα η κυβέρνηση. Η προοπτική επιτυχίας της, η προοπτική να «περάσουν» στη ζωή, είναι φανερό πως δεν εξαρτάται μόνο από τις κυβερνητικές προθέσεις, αλλά και από τον τρόπο που οι εργαζόμενοι θα υποδεχτούν τις αντιδραστικές μεθοδεύσεις.