Το βέλος χτες έφυγε από την Αθήνα και χτύπησε κατευθείαν το κέντρο του στόχου και αυτό γιατί τόσο οι ομιλητές με τις τοποθετήσεις τους όσο και ο λαός της πρωτεύουσας με την παρουσία του, κυρίως, αλλά και με τα συνθήματα και τα πανό του έδειξαν τον δρόμο. Αυτόν που οδηγεί κατευθείαν στην καρδιά και τη λύση του προβλήματος: «Η μόνη υπερδύναμη είναι οι λαοί». Ακριβώς αυτό πρέπει να κατακτηθεί. Για να μπορεί μετά να γίνει πραγματικότητα το χρόνιο αίτημα και του δικού μας λαού: «Εξω το ΝΑΤΟ και οι Αμερικανοί».

Σε αυτή την κατεύθυνση, στις δυνάμεις των λαών, που αν ενωθούν μπορούν να γίνουν χιονοστιβάδα που θα σαρώσει τις «προοπτικές» που μας ετοιμάζουν, κινήθηκε η χθεσινή κινητοποίηση από την αρχή μέχρι το τέλος της. Από το θεατρικό σκετσάκι με τον Ελληνα φαντάρο να κάνει τη μεγάλη παραδοχή «φοβάμαι πολύ, αν όμως είμαστε όλοι μαζί θα φοβάμαι λιγότερο», μέχρι το συγκλονιστικό κάλεσμα του ηθοποιού Κώστα Καζάκου «ήρθε επιτέλους η ώρα να πάρουμε την ευθύνη του μέλλοντος στα χέρια μας, να παλέψουμε για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και το μέλλον των παιδιών μας που διαφαίνεται σκοτεινό», έως και τη μαχητική, κυριολεκτικά βροντερή πορεία, όλων των δυνάμεων του ΚΚΕ από τα Προπύλαια μέχρι την αμερικανική πρεσβεία.

Ο στόχος, η επιθυμία, η απαίτηση, το κάλεσμα, η πρόβλεψη, ή όπως αλλιώς θα μπορούσε να ονομαστεί, ήταν ακριβώς αυτή: «Τώρα ο αντιιμπεριαλιστικός αγώνας είναι αγώνας ζωής». Είναι αυτό που «περισσεύει» από την αξιοπρέπειά μας. Και όπως έδειξε η χθεσινή συγκέντρωση και πορεία, είναι πολλοί, είναι χιλιάδες, αυτοί που διαθέτουν αυτό το «περίσσευμα».

Ηταν περίπου 6.30 η ώρα της μεγάλης συνάντησης όταν από τις τρεις κεντρικότερες πλατείες της Αθήνας (Ομόνοια, Κλαυθμώνος, Κάνιγγος) ξεχύθηκε κατακόκκινη οργή προς τον τόπου του χρέους, του αγώνα. Και οι στίχοι από τα μεγάφωνα σαν να 'θελαν να καταδείξουν τις ακριβείς προθέσεις: «Να σώσω οτιδήποτε κι αν σώζεται.., συνένοχο στο φόνο δε θα μ' έχετε». Μέσα σε ένα τέταρτο η οδός Πανεπιστημίου είχε κατακλυστεί από κόκκινες σημαίες, από νέους και νέες, που θέλουν το μέλλον τους τώρα, από άνδρες και γυναίκες που τρομάζουν με την «κληρονομιά» που θα αφήσουν στους απογόνους, με κομμουνιστές που εδώ και τώρα απλώνουν χέρι φωνάζοντας «εμπρός λαέ μη σκύβεις το κεφάλι ο μόνος δρόμος είναι αντίσταση και πάλι». Η φωνή αυτού του κόσμου, το απηύδισμά του, έγινε η αρχή όταν οι «φαντάροι του ΝΑΤΟ» - για τις ανάγκες του θεατρικού σκετς - αποφάσισαν να πετάξουν τα όπλα - καδρόνια κάτω, κι από φονιάδες των λαών να γίνουν σύμμαχοί τους. «Φονιάδες των λαών Αμερικάνοι» ήταν το σύνθημα κραυγή οργής πλέον.

Μετά τις ομιλίες η πορεία στήθηκε και πάλι θεατρικά με μαυροντυμένες κοπέλες στην κεφαλή της, οι οποίες κρατούσαν δρεπάνια στα χέρια τους, παριστάνοντας τους μακελάρηδες των λαών: Τον Κλίντον, τον Μπλερ, τον Μπους αλλά και τον Σημίτη.

Πίσω τους μια σειρά νέων, μια άλλη σειρά νέων, με πυρσούς στα χέρια, να συμβολίζει η φλόγα τους την ελπίδα, τη δύναμη για ανατροπή. Πρώτο μπλοκ τα νιάτα της ΚΝΕ, που σήκωσαν χθες κυριολεκτικά στο πόδι το κέντρο της Αθήνας με τα συνθήματά τους, με το μαχητικό βάδισμα, αυτό που απαιτείται για να κατακτηθούν οι κορυφές του μέλλοντος. «Στο Κόσσοβο πεθαίνουν από τη λευχαιμία, κανένα φαντάρος στη Γιουγκοσλαβία», «Οι Ελληνες φαντάροι είναι του λαού παιδιά, έξω από τα σύνορα δεν έχουνε δουλιά», ήταν τα συνθήματα που κυριάρχησαν. Πίσω τους χιλιάδες πεισματάρηδες των καιρών, άνθρωποι που έχουν πολλά ακόμη να καταθέσουν από την ψυχή τους, μάτια που θέλουν να συνεχίζουν να απολαμβάνουν το γαλάζιο του ουρανού και της θάλασσας. «Με βόμβες ουρανίου σκοτώνετε λαούς, εμείς σας απαντάμε με αγώνες μαζικούς», η απάντηση αυτού του κόσμου προς πάσα κατεύθυνση.

Με αυτό το σθένος, αυτή την ένταση κι αυτό το πάθος, το πλήθος κατευθύνθηκε και έφτασε στην αμερικανική πρεσβεία, καλώντας σε όλη τη διαδρομή τον κόσμο - δεξιά και αριστερά - να υψώσει φωνή και ανάστημα γι' αυτό το νατοϊκό έγκλημα που αφορά τους πάντες, που αφορά το μέλλον και τις επερχόμενες γενιές. «Κανείς δεν επιτρέπεται τώρα να "το παίζει" κουφός ή μουγκός», ήταν το επιστέγασμα.

Οταν η πορεία έφτασε έξω από την αμερικανική πρεσβεία, το σύνθημα «δολοφόνοι, δολοφόνοι», ξεστομίζεται από χιλιάδες στόματα. Ενα χάρτινο ομοίωμα πυραύλου ουρανίου σκεπάζεται με τη σημαία των φονιάδων, την αμερικάνικη, και οι διαδηλωτές βάζουν φωτιά. Το ίδιο έγινε λίγο νωρίτερα έξω από τα γραφεία της Ευρωπαϊκής Ενωσης, όπου έκαψαν τη σημαία των συνενόχων, δηλαδή της Ευρωπαϊκής Ενωσης. «Με ρόπαλα και ΜΑΤ χτυπάτε τους εργάτες και στους Αμερικάνους κάνετε τις πλάτες», «Οχτώ δεκαετίες αγώνες και θυσία, το ΚΚΕ στην πρωτοπορία», ήταν μόνο μερικά από τα συνθήματα που ακούστηκαν, ήταν μόνο ένα μέρος της οργής, αλλά και του όρκου για συνέχιση του αγώνα.