Ιδιαίτερη σημασία έχει η συμμετοχή της νεολαίας στην απεργία (φωτ. από το συλλαλητήριο της Αθήνας στις 8 του Μάρτη)

Αδιαμφισβήτητα, η έκβαση της μάχης για τις Συλλογικές Συμβάσεις εξαρτάται από τους εκάστοτε συσχετισμούς. Αξίζει ωστόσο να σταθεί κανείς σε ορισμένα χαρακτηριστικά γεγονότα της επικαιρότητας που έρχονται να επιβεβαιώσουν την αναγκαιότητα οι εργαζόμενοι να πυκνώσουν τις γραμμές των ταξικών συνδικάτων, να επιβάλουν με την πάλη τους την αλλαγή των συσχετισμών στο συνδικαλιστικό κίνημα.

Ο εργοδοτικός - κυβερνητικός συνδικαλισμός φοβάται όπως ο διάολος το λιβάνι τη δύναμη των εργαζομένων, τη σύγκρουση με την εργοδοσία και την πολιτική που στηρίζει τα συμφέροντά της. Προβάλλει αιτήματα και στόχους μακριά από τις ανάγκες της εργατικής τάξης. Επιδιώκει να κόψει και να ράψει στα μέτρα του κεφαλαίου τις Συλλογικές Συμβάσεις που υπογράφει. Πολύ περισσότερο, προσπαθεί ώστε με κανέναν τρόπο να μην αποκαλυφθεί ο βαθιά ταξικός και σύνθετος χαρακτήρας της μάχης, να κοπεί κάθε προοπτική κλιμάκωσης του αγώνα για το δίκιο των εργαζομένων, κάθε αντιπαράθεση με το σύνολο της αντιλαϊκής πολιτικής.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, η οποία υπογράφτηκε με συνοπτικές διαδικασίες τον περασμένο Απρίλη και την οποία η πλειοψηφία χαρακτήρισε «έντιμο συμβιβασμό», δίνοντας και ...ηθική διάσταση στην καρατόμηση των δικαιωμάτων των εργαζομένων και στην αύξηση των 0,77 ευρώ μεικτά τη μέρα στους μισθούς και τα μεροκάματα.

Εξίσου κραυγαλέο παράδειγμα, όμως, είναι και η Σύμβαση των τραπεζοϋπαλλήλων, που υπογράφτηκε στις 22 του Δεκέμβρη 2006. Η πλειοψηφία της ΟΤΟΕ «εξαργύρωσε» τους πολύμηνους αγώνες των εργαζομένων του κλάδου με την υπογραφή της σε μια κλαδική Σύμβαση που όχι μόνο νομιμοποιεί τα ειδικά ωράρια που εδώ και πολλά χρόνια ισχύουν παράνομα με την ανοχή της πλειοψηφίας, αλλά, ακόμα χειρότερα, επιτρέπει τη λειτουργία και άλλων υπηρεσιών με το ίδιο καθεστώς, επιτρέπει τη λειτουργία καταστημάτων πρωί-απόγευμα (μέχρι και τις 8.30 μ.μ.) τις καθημερινές, διπλασιάζοντας σχεδόν το ωράριο συναλλαγών, σπάει την πενθήμερη λειτουργία των καταστημάτων, επιτρέποντας να λειτουργούν και Σάββατο.

Αυτό το τελευταίο μέτρο έχει ήδη βάλει σε εφαρμογή η «Γιούρομπανκ», υλοποιώντας τις προβλέψεις της Σύμβασης, στις οποίες περιλαμβάνεται ακόμα η «ενοικίαση» εργαζομένων, η παραπέρα ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, η δυνατότητα χρήσης ευέλικτων μορφών εργασίας (όπως η μερική απασχόληση), ακόμα και η δυνατότητα εφαρμογής της διευθέτησης του χρόνου εργασίας.

Χαρακτηριστικό στοιχείο αυτής της Σύμβασης ήταν το εξής: Μπροστά στις απειλές των τραπεζιτών και της κυβέρνησης ότι δε θα υπογράψουν κλαδική Συλλογική Σύμβαση, ζητώντας διαπραγματεύσεις ανά τράπεζα, η πλειοψηφία της ΟΤΟΕ έκανε παντιέρα στις κινητοποιήσεις που προηγήθηκαν την υπογραφή κλαδικής Σύμβασης με οποιουσδήποτε όρους. Αποστέωσε το περιεχόμενο του αγώνα, συνειδητά δεν έδεσε την υπεράσπιση αυτής καθαυτής της κλαδικής Σύμβασης με αιτήματα που να ανταποκρίνονται στις ανάγκες των εργαζομένων (σ' έναν κλάδο μάλιστα όπου η υπερκερδοφορία του κεφαλαίου ζαλίζει τον κοινό νου...).

Ως αποτέλεσμα, το αλυσόδεμα των τραπεζοϋπαλλήλων σε ωράρια και εργασιακές σχέσεις σκλαβιάς παρουσιάστηκε σαν επιτυχία από την ΟΤΟΕ! Στην πραγματικότητα, οι τραπεζίτες κατάφεραν να περάσουν τα κεντρικά τους αιτήματα μέσα από τη Σύμβαση και να δημιουργήσουν την ψευδαίσθηση ότι υποχώρησαν στο ζήτημα της υπογραφής της. Το ίδιο και η κυβέρνηση, που, ούτε λίγο - ούτε πολύ, ζήτησε μερίδιο από την «επιτυχία» της υπογραφής της Σύμβασης.

Την ίδια ώρα, η απογοήτευση και η ηττοπάθεια εντάθηκαν ανάμεσα στους εργαζόμενους, που είδαν την πάλη τους να καταλήγει σ' έναν απαράδεκτο συμβιβασμό. Επιβεβαιώθηκε έτσι, για μια ακόμη φορά, η σπουδαιότητα του πλαισίου ενός αγώνα και του περιεχομένου του, στοιχεία κρίσιμα για την αποτελεσματικότητα και την τελική έκβαση της μάχης για την απόσπαση κατακτήσεων.

Ενα ακόμα παράδειγμα από την επικαιρότητα που επιβεβαιώνει το σύνθετο χαρακτήρα της μάχης για τις Συλλογικές Συμβάσεις έρχεται από τα «Ελληνικά Πετρέλαια» (ΕΛΠΕ) του Λάτση, που μόνο το πρώτο 9μηνο του 2006 κατέγραψαν κέρδη 215 εκατ. ευρώ. Λίγο μόλις καιρό μετά την κατάπτυστη συμφωνία στον ΟΤΕ (άλλο μνημείο συμβιβασμού!), το Μάη του 2005, η διοίκηση κατέθεσε την πρότασή της για τη Συλλογική Σύμβαση, με την οποία πρότεινε: «Αυξήσεις» στο βασικό μισθό για το 2005 σε ποσοστό μόλις 1,8%, αύξηση των μισθολογικών κλιμακίων από 26 σε 35, με στόχο τη μείωση των μισθών για τους νεοπροσλαμβανόμενους (πρόταση που θα διαμόρφωνε το μισθό στα 610 ευρώ), κατάργηση της υποχρεωτικής μισθολογικής εξέλιξης λόγω τριετίας και των επιπλέον ρεπό των εργαζομένων, μείωση του χρονοεπιδόματος από 2% σε 1,5%, μετατροπή από ποσοστά σε ποσά των επιδομάτων ανθυγιεινής εργασίας, πολυετίας και βάρδιας και κατάργησή τους για τους νεοπροσλαμβανόμενους.

Το σωματείο «απείλησε» με κινητοποιήσεις για να αποδεχτεί στο τέλος τους ελιγμούς της εργοδοσίας και να συζητήσει αυξήσεις πολύ μικρότερες από εκείνες που είχε αποφασίσει η Γενική Συνέλευση των εργαζομένων. Δεν πρωτοστάτησε στην οργάνωση των εργαζομένων, στην ενημέρωσή τους, στην αποκάλυψη των πραγματικών αιτιών που γεννούν την επιθετικότητα της εργοδοσίας, στην προετοιμασία τους για μια βέβαιη επανάκαμψη της διοίκησης με τα ίδια και χειρότερα αιτήματα. Δε διαμόρφωσε πλαίσιο τέτοιο που να μπορεί να φρενάρει αυτή την επιθετικότητα, να αποκαλύπτει τον ιδεολογικό και πολιτικό χαρακτήρα της μάχης, να προετοιμάζει τους εργαζόμενους για συνολικότερη σύγκρουση.

Η εργοδοσία κατέθεσε πριν από λίγες μέρες την πρότασή της για τη Συλλογική Σύμβαση Εργασίας 2007 - 2008 των εργαζομένων στα Διυλιστήρια Ασπροπύργου - Ελευσίνας - Θεσσαλονίκης, επαναφέροντας τις ίδιες προτάσεις, ελαφρώς τροποποιημένες. Ζητάει αύξηση των μισθολογικών κλιμακίων από 27 σε 29 και εισαγωγή των νεοπροσλαμβανόμενων στα κλιμάκια 23, 24, 25 από το 19ο που είναι σήμερα, γεγονός που θα επιφέρει μεγάλη μείωση στους μισθούς, καταργεί για τους νεοπροσλαμβανόμενους το χρονοεπίδομα, προτείνει αύξηση του ποσοστού των εργαζομένων στους οποίους κάθε χρόνο δίνει μισθολογική προαγωγή από 0,3% σε 7% και δίνει «αυξήσεις» 2% για κάθε χρόνο.

Με εξαίρεση τις ταξικές δυνάμεις, καμιά από τις παρατάξεις στο σωματείο δεν προετοίμασε τους εργαζόμενους για τη νέα επίθεση, δεν προειδοποίησε, δεν προετοίμασε την άμυνα και την αντεπίθεσή τους.

Υπάρχουν όμως και μάχες, το αποτέλεσμα των οποίων, χωρίς κανείς να το υπερτιμά, γεννά ελπίδες για τους εργαζόμενους και τους αγώνες τους. Η μόνιμη, ταξικά προσανατολισμένη δουλιά είναι αυτή που στην τελευταία κλαδική Σύμβαση της Ομοσπονδίας των Οικοδόμων αύξησε το μεροκάματο του ανειδίκευτου εργάτη στα 43,55 ευρώ (για άγαμο), όταν το αντίστοιχο μεροκάματο από το Σεπτέμβρη του 2006, σύμφωνα με την ΕΓΣΣΕ που υπέγραψε η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, ήταν μόλις 27,96 ευρώ! Επιπρόσθετα, εξασφαλίστηκε και μια 7η τριετία (από τις 6 που ίσχυαν πριν), που για τους δικαιούχους της σημαίνει επιπλέον αύξηση 5% στο μεροκάματό τους. Δηλαδή, το μεροκάματο ενός τεχνίτη που βρίσκεται στην 7η τριετία διαμορφώνεται στα 67,53 ευρώ για τον άγαμο και στα 72,53 ευρώ για τον έγγαμο.

Το Συνδικάτο Μετάλλου Πειραιά, στη Σύμβαση που υπέγραψε πριν από λίγες μέρες, πέτυχε αύξηση 6,2% στο μεροκάματο, το οποίο διαμορφώθηκε στα 57,5 ευρώ στο κατώτερο και στα 85 ευρώ στο ανώτερο, στη βάση του 7ωρου - 5ήμερου - 35ωρου. Παράλληλα, οι εργαζόμενοι κατάκτησαν και την παύση των υπερωριών, που σημαίνει αύξηση της απασχόλησης και ανθρώπινο ωράριο. Αντίστοιχα, η Πανελλήνια Ενωση Αμμοβολιστών - Καθαριστών κατάφερε μετά από δυναμικές αγωνιστικές και απεργιακές κινητοποιήσεις στις 18 του Φλεβάρη να υπογράψει Συλλογική Σύμβαση με αύξηση 7% για τους αμμοβολιστές και 8% για τους καθαριστές. Για τους πρώτους το καθαρό βασικό μεροκάματο διαμορφώνεται στα 66,02 ευρώ και για τους δεύτερους στα 59 ευρώ.

Μετά από απεργιακές κινητοποιήσεις, «έκλεισε» η Συλλογική Σύμβαση και των Ηλεκτρολόγων Πλοίων, με αύξηση 9%. Το μεροκάματο στους τεχνίτες διαμορφώνεται στα 85 ευρώ από 78 και στους βοηθούς στα 70,74 ευρώ από 63,74, ενώ ικανοποιήθηκαν και θεσμικά αιτήματα που αφορούν στις συνθήκες υγιεινής και ασφάλειας.