Σημαδιακή χρονιά το 1999 για τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα, για την ενεργό εμπλοκή της Ελλάδας στους ιμπεριαλιστικούς τυχοδιωκτισμούς και στα σχέδια επιβολής της «νέας τάξης πραγμάτων». Οι εξελίξεις σημάδεψαν την ίδια την υπόσταση της χώρας, η οποία τελεί πλέον υπό ένα καθεστώς ομηρίας και περιορισμένης εθνικής κυριαρχίας. Οι ελληνικές Ενοπλες Δυνάμεις έχουν τεθεί στην υπηρεσία της στρατιωτικοποίησηςτωνΔιεθνώνΣχέσεων που προωθούν μέσω του ΝΑΤΟ οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις.

Το νέο δόγμα του ΝΑΤΟ μαζί με το σύμφωνο σταθερότητας, θέτουν τις αρχές του διεθνούς «δικαίου» της «νέας τάξης πραγμάτων». Θεμελιώδεις αρχές που ίσχυαν μέχρι τώρα, όπως της μη επέμβασης στα εσωτερικά άλλων χωρών και του απαραβίαστου των συνόρων, παύουν να ισχύουν και τη θέση τους παίρνει το «δίκαιο» της ιμπεριαλιστικής παγκοσμιοποίησης. Ετσι, από τη μία το νέο δόγμα του ΝΑΤΟ επιβάλλει νέο καθεστώς στις σχέσεις μεταξύ των κρατών και από την άλλη, μέσω του συμφώνου «σταθερότητας», προσφέρεται η φόρμουλα για επεμβάσεις στα εσωτερική των κρατών.

Τη χρονιά αυτή που σημειώθηκε η μεγάλη ιμπεριαλιστική επέμβαση σε βάρος της Γιουγκοσλαβίας, η Ελλάδα περισσότερο από κάθε προηγούμενη μπήκε ενεργά στο παιχνίδι που στήνεται σε βάρος των λαών και της ειρήνης. Τα γεγονότα καταδεικνύουν αυτή την εκτίμηση:

- Ενεργοποιήθηκε το ΝΑΤΟικό στρατηγείο της Λάρισας

- Ιδρύθηκε η Βαλκανική Ταξιαρχία ταχείας επέμβασης

- Η Βόρεια Ελλάδα μετατράπηκε σε πολεμικό προγεφύρωμα

- Η συμφωνία για τις αμερικανικές βάσεις ανανεώθηκε

- Προχωράει ο «εκσυγχρονισμός» των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων

- Στην ίδια λογική προχωράει και το εξοπλιστικό πρόγραμμα

Οι ελληνικές Ενοπλες Δυνάμεις τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότερο προσαρμόζονται στις προδιαγραφές που επιβάλλουν οι ανάγκες του νέου επιχειρησιακού περιβάλλοντος του ΝΑΤΟ. Η προσαρμογή αυτή αφορά τόσο τη δομή και τη διάταξη των Ενόπλων Δυνάμεων, όσο και τον εξοπλισμό τους.

Η διαδικασία αυτή της προσαρμογής στα νέα ΝΑΤΟικά δεδομένα συνεπάγεται κατάργηση κάθε έννοιας εθνικής άμυνας υπέρ του «νέου» ΝΑΤΟ και συνδέεται άρρηκτα και με την πορεία εξαγγελίας και υλοποίησης του νέου εξοπλιστικού προγράμματος, το οποίο ταυτίζεται και χρονικά με την εξαγγελία και υλοποίηση του νέου επιθετικού δόγματος του ΝΑΤΟ καθώς και με τη νέα δομή των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων.

Η ΝΑΤΟική κατεύθυνση είναι για αναδιάταξη της στρατιωτικής δομής και συγκρότηση ευέλικτων και ταχυκίνητων μονάδων, που απαιτούνται για τις ανά τον κόσμο επεμβάσεις και την επιβολή της «νέας τάξης», μαζί βέβαια και ο ανάλογος εξοπλισμός. Τις μονάδες αυτές θα τις επανδρώνουν όχι κληρωτοί στρατιώτες αλλά «επαγγελματίες», όπως τους λένε, δηλαδή μισθοφόροι . Ανθρωποι που θα μπορούν να αναλαμβάνουν κάθε είδους αποστολές εκτός των συνόρων της χώρας τους. Ηδη οι περισσότερες χώρες του ΝΑΤΟ, με πρώτες τις ΗΠΑ, Αγγλία και Γαλλία, έχουν καταργήσει την υποχρεωτική στράτευση και οι μονάδες τους στελεχώνονται από «επαγγελματίες» στρατιώτες.

Ενα είδος «εισιτηρίου», σύμφωνα με τη λογική που διακρίνει την κυβέρνηση, για την εμπλοκή της Ελλάδας στους τυχοδιωκτισμούς της «νέας τάξης» στα Βαλκάνια, είναι και ο εκσυγχρονισμός των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων (ΕΔ), αρχής γενομένης με τη μετατροπή του Β` Σώματος Στρατού σε σύγχρονη μονάδα ταχείας αντίδρασης. Κεντρικός στόχος της νέας δομής των ΕΔ είναι η δημιουργία ευέλικτων τμημάτων που θα μπορούν να αναλαμβάνουν και να διεκπεραιώνουν αποστολές εντός και, κυρίως, εκτός της χώρας. Δεν είναι τυχαίο ότι τα ελληνικά στρατιωτικά τμήματα που βρίσκονται σε Κοσσυφοπέδιο, Βοσνία και Αλβανία, τα οποία αριθμούν συνολικά περισσότερους από 2.000 άνδρες, προέρχονται από μονάδες του Β` Σώματος.

Την κατεύθυνση αυτή έρχεται να υλοποιήσει το ελληνικό υπουργείο Αμυνας με τη διεύρυνση των Σώματος των ΟπλιτώνΠενταετούςΥποχρέωσης. Ηδη υπηρετούν σε Στρατό, Ναυτικό και Αεροπορία περί τις 12.000 διαφόρων κατηγοριών επαγγελματίες οπλίτες. Αριθμός που σύμφωνα με τις εξαγγελίες του Α. Τσοχατζόπουλου θα αυξηθεί κατά πολύ το επόμενο διάστημα. Η αλλαγή αυτή προβάλλεται με το περιτύλιγμα της μείωσης της θητείας των στρατευσίμων οπλιτών.

Την ίδια ώρα ο ελληνικός στρατός στο σύνολό του αλλάζει δομή, συγκροτούνται ταχυκίνητες μονάδες και εξοπλίζονται ανάλογα. Βασική επιχειρησιακή μονάδα αποτελεί πλέον η ταξιαρχία που στηρίζεται στη διακλαδική συνεργασία. Υποστηρίζουν, ότι οι αναπροσαρμογές αυτές γίνονται για την ενίσχυση της άμυνας των νησιών του Αιγαίου! Θυμήθηκαν όμως όλως τυχαίως την άμυνα των νησιών με ταχυμεταφερόμενες δυνάμεις την ίδια περίοδο που το ΝΑΤΟ δίνει κατεύθυνση για συγκρότηση δυνάμεων ταχείας επέμβασης.

Ανάλογη είναι η κατάσταση και με τους εξοπλισμούς, όπου βασικό κριτήριο είναι η απόκτηση όπλων που θα ανταποκρίνονται στις πολεμικές ανάγκες του ΝΑΤΟ. Το πενταετές εξοπλιστικό πρόγραμμα των Ενόπλων Δυνάμεων, 1996-2000, ύψους 4 τρισ . δραχμών, βρίσκεται στους προμηθευτές για το μεγαλύτερο μέρος του προγράμματος. Μέσα στο Γενάρη θα συνέλθει το ΚΥΣΕΑ και αναμένεται να λάβει αποφάσεις για τα θέματα που εκκρεμούν. Δηλαδή μέσα στα τέσσερα χρόνια της πενταετίας, έχουν ληφθεί αποφάσεις και υπογραφεί συμβόλαια με τους προμηθευτές που μένουν ανοιχτά. Οπως είναι του νέου άρματος μάχης, ύψους άνω των 500 δισ. δραχμών και ακολουθούν το μέσο μεταγωγικό αεροσκάφος και άλλα μικρότερα προγράμματα. Παράλληλα έχει μπει στα σκαριά το νέο πενταετές εξοπλιστικό πρόγραμμα, 2001-2005 το οποίο θα είναι συνέχεια του προηγούμενου και το ύψος αναμένεται να είναι στα ίδια επίπεδα με το προηγούμενο.

Χρονιά πλήρους ενεργοποίησης, της μεγαλύτερης από την έναρξη της λειτουργίας τους το έτος 1953, των αμερικανοΝΑΤΟικών βάσεων στην Ελλάδα, ήταν το 1999. Τα πολεμικά γεγονότα στη Γιουγκοσλαβία απέδειξαν με τον πιο τραγικό τρόπο ποιος είναι ο ρόλος των βάσεων, αλλά και ποιος ρόλος επιφυλάσσεται για τη χώρα μας στα πλαίσια της επιβολής της νέας τάξης. Μέσα στο ίδιο διάστημα δόθηκε νέα παράταση στην ισχύ της υπάρχουσας ελληνοαμερικανικής συμφωνίας για τις βάσεις.

Παρόλο που πλησιάζει μισός αιώνας από τότε που υπογράφηκε η συμφωνία για τις αμερικανικές βάσεις στην Ελλάδα στις 12 Οκτώβρη 1953, το μνημείο αυτό υποτέλειας και ξενοδουλίας διαρκώς ανανεώνεται και παραμένει όρθιο. Οπως και τότε, που με τη συμφωνία εκείνη η Ελλάδα εξουσιοδοτούσε την κυβέρνηση των ΗΠΑ «να χρησιμοποιεί οδούς, σιδηροδρομικές γραμμές και χώρους, να κατασκευάζει, αναπτύσσει και χρησιμοποιεί και θέτει σε λειτουργία στρατιωτικά και βοηθητικά έργα στην Ελλάδα», έτσι και τώρα η Ελλάδα είναι ένα απέραντο ορμητήριο για τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στα Βαλκάνια. Σήμερα, μετά την... απομάκρυνση των αμερικανικών βάσεων, η Ελλάδα έχει περισσότερες βάσεις από ποτέ άλλοτε.

Επίσημα υπάρχει επί του ελληνικού εδάφους μόνο μια αμερικανική βάση, η σούπερ βάση της Σούδας, όπου έχουν συγκεντρωθεί οι δραστηριότητες και των άλλων αμερικανικών βάσεων που έκλεισαν (Ν. Μάκρη, Ελληνικό, Γούρνες). Η βάση αυτή είναι η μόνη που διέπεται από το καθεστώς το οποίο καθορίζει η ελληνοαμερικανική συμφωνία για τις βάσεις, που υπέγραψε η τότε κυβέρνηση Μητσοτάκη, συμφωνία 8ετούς διάρκειας. Με την πάροδο της οκταετίας, Νοέμβρης 1998, μπαίνει σε εφαρμογή η προβλεπόμενη από την ίδια τη συμφωνία ετήσια ανανέωσή της, κατόπιν ανταλλαγής των σχετικών εγγράφων. Πράγμα που έγινε και το 1998 και το 1999.

Οι υπόλοιπες βάσεις έχουν βαφτιστεί«ΝΑΤΟικέςδιευκολύνσεις» και η λειτουργία τους δε διέπεται από κάποιο ιδιαίτερο καθεστώς, καθώς οι διευκολύνσεις αυτές αποτελούν υποχρέωση της Ελλάδας έναντι της συμμαχίας στην οποία ανήκει. Δηλαδή, οι βάσεις δεν περιορίζονται σε μια συγκεκριμένη περιοχή, αλλά όλη η χώρα και οι ένοπλες δυνάμεις της είναι στην υπηρεσία του ΝΑΤΟ. Παράλληλα, η χώρα μας έχει μετατραπεί και σε«αναψυκτήριο» για την ψυχαγωγία και την ξεκούραση των πληρωμάτων του 6ου Στόλου.

Οι ΝΑΤΟικές βάσεις διαρκώς αυξάνουν και διευρύνονται. Ξεχωριστή θέση κατέχουν οι βάσεις του Ακτιου, από όπου απογειώνονται τα ιπτάμενα ραντάρ, και η αεροπορική βάση του Αραξου, όπου φυλάσσονται αμερικανικές ατομικές βόμβες. Βέβαια βάσεις του ΝΑΤΟ αποτελούν κατά περίπτωση και όλα τα λιμάνια και αεροδρόμια της χώρας. Ενώ με την εφαρμογή της νέας δομής του ΝΑΤΟ και τη λειτουργία του ΝΑΤΟικού Στρατηγείου στη Λάρισα, αλλά και με την υπαγωγή επίλεκτων μονάδων του Στρατού Ξηράς, του Πολεμικού Ναυτικού και της Πολεμικής Αεροπορίας των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων απευθείας στο ΝΑΤΟ παίρνουν χαρακτήρα ΝΑΤΟικών βάσεων και πλήθος άλλων στρατιωτικών εγκαταστάσεων στην Ελλάδα.

Μια άλλη πλευρά της υπόθεσης των βάσεων είναι αυτή που αφορά το καθεστώς που διέπει το προσωπικό τους. Μέσα στο 1999 πραγματοποιήθηκε εν κρυπτώ διαπραγμάτευση με τους Αμερικανούς για την ανανέωση της σχετικής τεχνικής συμφωνίας, όπως λέγεται, και αναμένεται σύντομα να ανακοινωθούν τα αποτελέσματα.

Τα Βαλκάνια απέκτησαν μέσα στο 1999 ένα ακόμα μηχανισμό αποσταθεροποίησης στην υπηρεσία των ιμπεριαλιστικών σχεδιών. Πρόκειται για τη λεγόμενη ΠολυεθνικήΤαξιαρχίαΝοτιοανατολικήςΕυρώπης, δηλαδή την πρώτη πολυεθνική δύναμη ταχείας επέμβασης που ιδρύθηκε σύμφωνα με τις κατευθύνσεις του νέου επιθετικού δόγματος του ΝΑΤΟ. Ηδη η δύναμη αυτή πραγματοποίησε πρόσφατα και την πρώτη άσκηση επί χάρτου και το επόμενο διάστημα αναμένεται να είναι σε πλήρη επιχειρησιακή ετοιμότητα.

Στις 12 Γενάρη 1999 υπογράφηκε στην Αθήνα το τελικό πρωτόκολλο για τη συγκρότηση της δύναμης από τους υπουργούς Αμυνας των ΝΑΤΟικών χωρών της περιοχής και των χωρών της ΝΑ Ευρώπης που συμμετέχουν στο παραμάγαζο του Συνεταιρισμού για την Ειρήνη (PFP).

Η «Πολυεθνική Ειρηνευτική Δύναμη Νοτιοανατολικής Ευρώπης» θα είναι το εργαλείο για στρατιωτικές επεμβάσεις και αποσταθεροποίηση στα Βαλκάνια και την ευρύτερη περιοχή. Η αποστολή της έρχεται να εξυπηρετήσει το νέο κατασταλτικό ρόλο του ΝΑΤΟ ενάντια στους λαούς και τα γενικότερα σχέδια που προωθούν οι ιμπεριαλιστές.

Η ταξιαρχία αυτή που θα λειτουργεί ως επικουρική δύναμη του ΝΑΤΟ, αποτελείται από στρατιωτικά τμήματα των επιμέρους χωρών, επιπέδου τάγματος, που θα τα διατηρούν σε ετοιμότητα στο έδαφός τους. Υπολογίζεται ότι συγκροτείται από δύναμη περίπου 3.500. Ωστόσο η δημιουργία της δύναμης έχει πιλοτικό χαρακτήρα και αναμένεται να ακολουθήσει συνέχεια με τη διεύρυνσή της.

Χαρακτηριστικό του ρόλου και της αποστολής της εν λόγω δύναμης, είναι ότι ούτε στα σχετικά κείμενα, ούτε στις δηλώσεις που έγιναν στα πλαίσια των συναντήσεων δεν υπάρχει κάποια αναφορά στο θέμα του σεβασμού των υπαρχόντων συνόρων. Οσον αφορά την αποστολή της ταξιαρχίας, θα υπάρχει «ανοιχτή ατζέντα» για τη δράση της δύναμης. Είναι χαρακτηριστικό ότι στο κεφάλαιο που αφορά τις επιχειρήσεις, προβλέπονται επεμβάσεις με μανδύα «ειρηνευτικών» αποστολών κατόπιν αιτήματος του ΟΗΕ, του ΝΑΤΟ και του ΟΑΣΕ, αλλά και αυτεπαγγέλτως! Δηλαδή, μια δύναμη αποσταθεροποίησης θα είναι ανά πάσα στιγμή έτοιμη για ανάληψη δράσης.

Στην πρωτοβουλία συγκρότησης και λειτουργίας της Βαλκανικής Ταξιαρχίας συμμετέχουν χώρες - μέλη του ΝΑΤΟ (Ελλάδα, Τουρκία, Ιταλία) και χώρες του ΝΑΤΟικού Συνεταιρισμού για την Ειρήνη (Βουλγαρία, Ρουμανία, Αλβανία, ΠΓΔΜ), ενώ η Σλοβενία έχει θέση παρατηρητή, όπως βέβαια και οι ΗΠΑ.

Η έδρα της ταξιαρχίας θα εναλλάσσεται και την πρώτη τετραετία θα είναι στη Βουλγαρία (Φιλιππούπολη), τη δεύτερη στη Ρουμανία, την τρίτη στην Τουρκία, την τέταρτη στην Ελλάδα. Ο διοικητής της ταξιαρχίας θα αλλάζει κάθε δύο χρόνια και την πρώτη διετία θα είναι Τούρκος, τη δεύτερη Ελληνας, την τρίτη Ιταλός και την τέταρτη Βούλγαρος. Η προεδρία της Πολιτικοστρατιωτικής Επιτροπής, που θα είναι ένας είδος διευθυντηρίου, θα εναλλάσσεται κάθε δύο χρόνια, με πρώτη την Ελλάδα, δεύτερη τη Ρουμανία, τρίτη την Τουρκία, τέταρτη την Αλβανία.

Στα ίδια πλαίσια εξυπηρέτησης των ιμπεριαλιστικών σχεδίων και ενεργού εμπλοκής της Ελλάδας, εντάσσεται και η ίδρυση και λειτουργία στη Νέα Σάντα Κιλκίς του «Πολυεθνικού Κέντρου Εκπαίδευσης Επιχειρήσεων Υποστήριξης της Ειρήνης». Το κέντρο αυτό, που ανήκει στις ελληνικές Ενοπλες Δυνάμεις, είναι σύμφωνο με τις ΝΑΤΟικές κατευθύνσεις περί εκπαίδευσης των μονάδων ταχείας ανάπτυξης και κυρίως αποβλέπει στην κάλυψη των αναγκών της Βαλκανικής Ταξιαρχίας. Ωστόσο, ανάλογο κέντρο λειτουργεί και στην Τουρκία. Συγκεκριμένα, παρέχεται εκπαίδευση σε επιτελείς αλλά και σε ολόκληρες στρατιωτικές μονάδες, μέχρι επιπέδου τάγματος, που προβλέπεται να έρχονται και να φιλοξενούνται στην Ελλάδα.

ΣΤΑ χρόνια της χιτλεροφασιστικής Κατοχής τα μαντάτα, καλά ή κακά, είχαν πάντα τους διαύλους και μαθεύονταν χωρίς καθυστερήσεις. Τα νέα π.χ. αυτά, που κρυφακούγαμε στα «σφραγισμένα», αλλά στην πράξη ασφράγιστα ραδιόφωνα κυκλοφορούσαν την άλλη μέρα μαζί με το «καλημέρα». Πριν ακόμη τυπωθούν στις παράνομες εφημερίδες μας και τα ραδιοφωνικά δελτία.

ΕΤΣΙ έγινε χριστουγεννιάτικες μέρες του 1943 με το θάνατο του μεγάλου δάσκαλου αγωνιστή και οδηγή του Δημήτρη Γληνού. Θυμάμαι πως το πρωτομάθαινα τη δεύτερη μέρα των Χριστουγέννων από έναν ακριβό σύντροφο και συνάδελφο στη Φιλοσοφική Σχολή, το δάσκαλο και ποιητή της Καισαριανής, τον Κώστα Καλατζή. Από πολλά χρόνια κοντά στο Γληνό στον «Αστερισμό του Δ. Γληνού», όπως αργότερα θα τιτλοφορούσε και το βιβλίο του.

ΒΡΙΣΚΟΜΑΣΤΕ στο υπόγειο της Πανεπιστημιακής Λέσχης στην οδό Ιπποκράτους και εκεί στην πολύωρη αναμονή για να πάρουμε τη γνωστή κουταλιά με το μπλουγούρι μας έφερνε και το πρώτο μαντάτο, που το 'χε μάθει εκείνο το πρωί. Πριν το νέο μαθευτεί και κυκλοφορήσει στην Κατοχική Αθήνα.

ΜΕΡΙΚΕΣ μέρες αργότερα οι παράνομες εφημερίδες μας από το «Ριζοσπάστη», την «Ελεύθερη Ελλάδα» και τη «Νέα Γενιά», αλλά και άλλα αντιστασιακά φύλλα δημοσιεύανε την είδηση με πολλά σύντομα βέβαια βιογραφικά και άλλα στοιχεία για την αγωνιστική διαδρομή ή κυρίως όμως για τη μεγάλη του προσφορά στον τιτάνιο αγώνα του λαού μας για ν' αποτινάξει τη φασιστική σκλαβιά.

ΣΤΑ έντυπα που μας φέρνανε το άγγελμα για το θάνατο του Δ. Γληνού ήταν επίσης και η μικροσκοπική, κυριολεκτικά λιλιπούτεια αλλά πυκνή και πάντα δωρική παράνομη «Κομμουνιστική Επιθεώρηση», η ΚΟΜΕΠ (αριθ. φυλ. 22, Γενάρης 1944). Η ανακοίνωση του Πολιτικού Γραφείου της ΚΕ του ΚΚΕ πληροφορούσε το λαό ότι στις 26 Δεκέμβρη του 1943 πέθανε ο Δημήτρης Γληνός, που καθώς ανέφερε η ανακοίνωση, ήταν μέλος της Γραμματείας του ΠΓ του ΚΚΕ. Στο πρωτοσέλιδο κείμενο τονιζόταν πως με το θάνατό του το ΚΚΕ και ο ελληνικός λαός έχασε έναν από τους καλύτερους ηγέτες.

ΑΛΛΑ και ο καλύτερος εκπρόσωπος της νεοελληνικής διανόησης, που η σταδιοδρομία του στάθηκε βασανιστική και αγωνιώδης προσπάθεια να βάλει την πλούσια προσωπικότητά του στην υπηρεσία του ελληνικού λαού. Με την πλουτοκρατική κοινωνία είχε πολύπλευρους δεσμούς. Και μέσα στα πλαίσιά της ο Δ. Γληνός σπατάλησε - στα καλύτερα χρόνια της ζωής του - θησαυρούς σκέψης, γνώσης, μόχθων, δραστηριότητας.

ΚΙ ΟΠΩΣ χαρακτηριστικά τόνιζε ο ίδιος ο Α. Γληνός «κυλούσε το λίθο του Σίσυφου». Η αστική τάξη στραγγαλίζει το πνεύμα και πνίγει την προσωπικότητα. Ομως αυτός ο ανώτερος άνθρωπος σε προχωρημένη ηλικία είχε τη δύναμη και το ηθικό σθένος να κόψει κάθε δεσμό με την αστική τάξη και να περάσει με το μέρος του ελληνικού λαού.

Η ΡΟΖΑ Ιμβριώτη σ' ένα προλογικό γραφτό της πάνω σε άρθρα του Δ. Γληνού, που έγραψε το 1942-1943 και τα οποία αναδημοσιεύτηκαν το 1976, έγραφε, ανάμεσα στ' άλλα. «... Η τοτινή νεολαία 1917-1920 ακολουθήσαμε τούτο τον άνθρωπο από ζωντανό ένστιχτο και λογική συνέπεια, σαν "οδηγητή" σ' ένα καλύτερο κόσμο. Του είμαστε πιστοί, επειδή δε γινόταν για μας αλλιώτικα.

ΓΙΑΤΙ τούτη η εμπιστοσύνη ήταν της ίδιας μας της ύπαρξης η επιβεβαίωση. Αυτός ο άνθρωπος γνώριζε την τέχνη του κι έβαζε τα θεμέλια - είμαστε βέβαιοι - για το υψηλό οικοδόμημα κάθε μελλοντικής αξίας. Θαυμάζαμε τη ζωή του, που ήταν μια καθημερινή παλικαρίσια αυτοβεβαίωση, μια εκπόρθηση κάθε εναντιότητας.

ΑΥΤΗ η καταπληκτική μορφή του - προσθέτει η Ρ. Ιμβριώτη - στεκόταν μπροστά στα μάτια της τοτινής νεολαίας σαν η κατεξοχήν εθνεγερτική φυσιογνωμία στις πρώτες δεκαετίες του αιώνα. Ασκούσε στους νέους γύρω του μιαν ανείπωτη γοητεία. Και μαζί μιαν ανάταση ηθική.

ΚΙ ΑΛΗΘΕΙΑ όποιος πλησίασε το Γληνό έπρεπε να γδυθεί της αμαρτίας το ντύμα. Η αλήθεια πρέπει να είναι κανόνας της ζωής μας. Οι νεαροί οπαδοί του εμπνεόμαστε όχι τόσο από τη βαθιά του εμπιστοσύνη, όσο από το παράδειγμά του και την ηθική ειδή του. Την ειδή, που σ' όλη τη ζωή κατόπιν η παρουσία της στάθηκε ο χρυσός κανόνας της ζωής μας...».

ΣΤΙΣ δύσκολες ώρες, που περνούσε προσθέτει στη θυμητική καταγραφή της η Ρόζα, δεν ήταν μόνο η επιστημοσύνη, που τον έστηνε ακλόνητο βράχο, τον οδηγούσε το χρέος να κρατεί τη συνείδηση άγρυπνη. Τον στύλωνε και τον φτέρωνε η χαρά του αγώνα για δικαιοσύνη και ελευθερία. Σε κάθε διωγμό, σε κάθε προπηλακισμό, σε κάθε κατασπίλωση δυνάμωνε η πεποίθησή του ότι οι αγώνες δεν πάνε χαμένοι. Και πώς τελικά θα νικήσει η αλήθεια.

ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ «Ελπίς» όπου ο Γληνός ήταν περιορισμένος στο θάλαμο των μελλοθανάτων, είχε πει στη Ρόζα επιγραμματικά: «Ο αγώνας είναι χαρά, ο θάνατος ακόμα για τέτοιον αγώνα είναι μεθύσι και χαρά». Οδηγητική αρχή ήταν τούτο: Μόνο άμα λυτρώσουμε και δραστηριοποιήσουμε όλες τις δημιουργικές δυνάμεις μπορεί η κοινωνία, με ανάλογη οργάνωση της εξωτερικής υφής και με μέσο την απελευθερωμένη παραγωγική δύναμη να διατηρηθεί και να εξυψωθεί.

ΝΑ γυρίσουμε όμως στην ανακοίνωση του ΠΓ του ΚΚΕ που εδώ και 56 χρόνια (το 1943) πληροφορούσε για το θάνατο του Δ. Γληνού και ανάμεσα στα άλλα υπογράμμιζε: «Ο Γληνός είναι ολοκληρωμένος άνθρωπος. Είναι κομμουνιστής. Μέσα στο Κόμμα ο Γληνός νιώθει άνετα, αβίαστα τον εαυτό του. Η πλούσια φυσιογνωμία του βρίσκεται στο κατάλληλο έδαφος ανάδειξης και ακτινοβολίας γόνιμης. Η πλουτοκρατική ολιγαρχία εκδικητική και φωτοσβεστική τον στέλνει αλυσοδεμένο από κάτεργο σε κάτεργο. Μα ο Γληνός και στα κάτεργα και όξω από τα κάτεργα δουλεύει ακούραστα και με χαρά. Δουλεύει για την Οργάνωση της Νεολαίας, την ΕΠΟΝ. Γράφει άρθρα στο "Ριζοσπάστη" αναλύει από την ΚΟΜΕΠ τα προβλήματα του Κόμματος. Γράφει, επίσης διαφωτιστικά φυλλάδια ενάντια στους εχθρούς του λαού...».

ΕΙΝΑΙ η φοβερή ώρα της μεγάλης δοκιμασίας, καθώς το βάρβαρο φασιστικό κύμα έχει κατασκεπάσει την Ελλάδα. Κι είναι η ώρα που ο Γληνός στεφάνωσε όλη την αγωνιστική διαδρομή της ζωής του με το πιο θαυμάσιο άθλημά του. Τότε βροντοφώναξε το ιστορικό εκείνο αντιστασιακό σάλπισμα. «Εμπρός όλοι οι Ελληνες και οι Ελληνίδες ατσαλώστε τα χέρια σας και την ψυχή σας για τον υπέρτατο αγώνα». Κι ας θυμηθούμε σήμερα, ύστερα από 56 χρόνια, πως δικό του ήταν, αυτός το «έπλασε» το αξέχαστο εκείνο «Αλφαβητάρι» / «Τι είναι και Τι θέλει το ΕΑΜ», αυτό που κρατήσαμε στα χέρια μας στα χρόνια του μεγάλου Αγώνα.

Το 1999 μπήκε τυπικά και ουσιαστικά σε πλήρη εφαρμογή η νέα δομή του ΝΑΤΟ που προβλέπει τη λειτουργία στη Νότια Πτέρυγα τεσσάρων υποστρατηγείων, της Λάρισας στην Ελλάδα, της Σμύρνης στην Τουρκία, της Βερόνας στην Ιταλία και της Μαδρίτης στην Ισπανία. Τα στρατηγεία αυτά δεν έχουν όρια επιχειρησιακής ευθύνης, όλη η περιοχή της Νότιας Πτέρυγας αποτελεί για το ΝΑΤΟ ενιαίο αμυντικό χώρο που ελέγχεται κατ' αρχήν από το στρατηγείο της Νάπολης στην Ιταλία.

Ετσι από το Σεπτέμβρη λειτουργεί και επίσημα το Στρατηγείο της Λάρισας. Με την ίδρυση και την ενεργοποίηση του Στρατηγείου της Λάρισας η εθνική ανεξαρτησία και τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας μπαίνουν υπό περιορισμό. Το Αιγαίο, θαλάσσιος και εναέριος χώρος, μετατρέπεται για το ΝΑΤΟ σε μια «γκρίζα περιοχή» και τίθεται εκτός ελληνικής αρμοδιότητας. Το κεντρικό στρατηγείο της Νάπολης θα μπορεί κατά περίπτωση να εκχωρεί τον επιχειρησιακό έλεγχο είτε στη Λάρισα είτε στη Σμύρνη. Το αποτέλεσμα είναι ο χώρος του Αιγαίου, περιλαμβανομένων και των ελληνικών νησιών που είναι διάσπαρτο και των ζωτικών διαύλων προς αυτά από και προς την ηπειρωτική Ελλάδα, να μην ελέγχεται επιχειρησιακά από τις ελληνικές Ενοπλες Δυνάμεις.

Με τη λειτουργία του Στρατηγείου της Λάρισας κλείνει σε βάρος των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων μια περίοδος διαρκούς εκκρεμότητας στις σχέσεις της Ελλάδας με το ΝΑΤΟ. Περίοδος που ξεκίνησε το 1980 με τη Συμφωνία Ρότζερς περί επανένταξης της Ελλάδας στο στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ, από το οποίο είχε αποχωρήσει στο 1974, λόγω της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο. Από το 1980 και μετά έμεινε σε εκκρεμότητα το θέμα της επαναλειτουργίας του στρατηγείου της Λάρισας, λόγω των τουρκικών αντιρρήσεων σε σχέση με τα όρια ευθύνης του. Μέχρι το 1974 το στρατηγείο της Λάρισας κάλυπτε επιχειρησιακά όλη την ελληνική επικράτεια και το σύνολο του ελληνικού FIR στο Αιγαίο, αντίστοιχα αυτό της Σμύρνης κάλυπτε την τουρκική επικράτεια.

Αυτά συμβαίνουν στα πλαίσια του ΝΑΤΟ και έχουν αποτέλεσμα να εδραιώνεται μια κατάσταση αμφισβήτησης, όχι μόνο των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων που είναι κατοχυρωμένα από το διεθνές δίκαιο, αλλά και των ίδιων των συνόρων. Πράγμα που εξάλλου ήρθε να επιβεβαιώσει και η απόφαση του Ελσίνκι που αναγνωρίζει «συνοριακά διαφορές». Ανοίγει έτσι ο δρόμος για διχοτόμηση του Αιγαίου με την επιβολή ενός καθεστώτος ελληνοτουρκικής συγκυριαρχίας υπό την αμερικανική επικυριαρχία.

Υπό αυτές τις συνθήκες και τα περιβόητα Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης (ΜΟΕ) μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας που προωθούσαν μέσω του ΝΑΤΟ οι Αμερικάνοι στο Αιγαίο, δεν έχουν πλέον κανένα νόημα, αφού αυτό που επιδίωκαν μέσω της εφαρμογής τους, δηλαδή ο αποχρωματισμόςτου Αιγαίου και το σταδιακό πέρασμα σε ένα καθεστώς συγκυριαρχίας, πραγματοποιείται εκ των πραγμάτωνμε την εφαρμογή της νέας δομής. Δεν είναι δε τυχαίο, ότι μετά τη συμφωνία και την αποδοχή από την ελληνική πλευρά των όρων για τη νέα δομή του ΝΑΤΟ και τη λειτουργία των στρατηγείων, η δραστηριότητα της τουρκικής πολεμικής αεροπορίας στο Αιγαίο και οι συνακόλουθες παραβιάσεις και παραβάσεις του ελληνικού εναέριου χώρου και του FIR Αθηνών έχουν μειωθεί κατακόρυφα.

Η Ελλάδα και ιδιαίτερα το βόρειο τμήμα της, από το Βόλο μέχρι την Καβάλα, με αφορμή τη ΝΑΤΟική εισβολή στη Γιουγκοσλαβία και τη συνεχιζόμενη κατοχή του Κοσσυφοπεδίου, μετατράπηκε μέσα στο 1999 σε μόνιμο ΝΑΤΟικό προγεφύρωμα για τη διέλευση των αμερικανονατοϊκών στρατευμάτων, ενώ οι ελληνικές Ενοπλες Δυνάμεις τέθηκαν στην υπηρεσία αυτών των στρατευμάτων αναλαμβάνοντας ρόλους, όπως τουαλετοφύλακα, καθαρίστριας και τροχονόμου για τη διέλευσή τους από το ελληνικό έδαφος.

Στην περιοχή της Θεσσαλονίκης εξελίχθηκε η μεγαλύτερη στρατιωτική απόβαση που έχει λάβει χώρα στα Βαλκάνια, από την εποχή του Α' Παγκόσμιου Πολέμου. Δεκάδες χιλιάδες στρατιώτες και χιλιάδες οχήματα διήλθαν, κυρίως από το λιμάνι και το αεροδρόμιο της Θεσσαλονίκης και μέσω της ΠΓΔΜ μπήκαν στο Κοσσυφοπέδιο ως KFOR (πρόκειται για την κατοχική δύναμη Κοσσυφοπεδίου) μετά τους βομβαρδισμούς και την αποχώρηση των γιουγκοσλαβικών στρατευμάτων.

Η κυβέρνηση Σημίτη στην προσπάθειά της να διεκδικήσει την ανάθεση εκ μέρους των Αμερικανών ρόλου τοποτηρητή στην περιοχή των Βαλκανίων και κατ' επέκταση οικονομικού ρόλου για την άρχουσα τάξη της χώρας στη λεηλασία των χωρών της περιοχής, δε δίστασε και συνεχίζει να μη διστάζει να μετατρέψει την Ελλάδα σε ένα απέραντο στρατόπεδο, σε ένα πολεμικό προγεφύρωμα των ΝΑΤΟικών δυνάμεων και να προσφέρει «γην και ύδωρ» στις δυνάμεις που αιματοκύλησαν τη Γιουγκοσλαβία και ετοιμάζονται να ανάψουν νέες φωτιές στην περιοχή.