«Το ΚΚΕ ανέδειξε την ουσία της αντιπαράθεσης με επίκεντρο τα μεγάλα λαϊκά προβλήματα μαζί με τις δυνάμεις που συνεργάστηκε, σε πολλούς δήμους και νομαρχίες...

Προβλήθηκε το νέο στοιχείο που πρέπει να ωριμάσει και να κυριαρχήσει στη ζωή του τόπου, δηλαδή η αναγκαιότητα αντιπαράθεσης και συσπείρωσης στη βάση των πραγματικών διαχωριστικών γραμμών ανάμεσα στην πολιτική που συμφέρει την ολιγαρχία του πλούτου, τις επιλογές της ΟΝΕ και της λεγόμενης νέας τάξης πραγμάτων από τη μια και στην πολιτική που συμφέρει την εργατική τάξη, τα άλλα λαϊκά στρώματα της πόλης και της υπαίθρου».

Αντίθετα οι άλλες πολιτικές δυνάμεις, ΠΑΣΟΚ - ΝΔ - ΣΥΝ, και οι συνδυασμοί που στήριξαν, προσπάθησαν να αποσιωπήσουν το πραγματικό περιεχόμενο αυτής της πολιτικής αναμέτρησης κάτω από τη λογική των «αυτοδιοικητικών κριτηρίων», των «ικανών δημοτικών και νομαρχιακών αρχόντων», προκειμένου να συγκαλύψουν την ουσία της πολιτικής αντιπαράθεσης στην Αυτοδιοίκηση, να εγκλωβίσουν λαϊκές μάζες στην πολιτική που ενισχύει το θεσμό ως τμήμα του αντιλαϊκού κράτους.

Σ' αυτήν την πραγματικότητα οι συνδυασμοί που στήριξε το ΚΚΕ με τις άλλες συνεργαζόμενες δυνάμεις, έφεραν αυξημένα αποτελέσματα σε 32 νομαρχίες. Σε 23 δήμους αναδείχτηκαν νικητές τα ψηφοδέλτια που υποστήριξε το ΚΚΕ από τον πρώτο γύρο, ενώ σε 62 δήμους πέρασαν στο δεύτερο γύρο. Τα ψηφοδέλτια που στήριζε το ΚΚΕ είχαν αύξηση σε 29 πρωτεύουσες νομών. Σε δεκάδες δήμους υπάρχει σημαντική άνοδος.

ΚΑΘΩΣ τούτη την ώρα πάμε στις κάλπες, για να υπερψηφίσουμε μαζικά κι αποφασιστικά τα ψηφοδέλτια που υποστηρίζει το ΚΚΕ και άλλες δυνάμεις σε 62 δήμους σε όλη τη χώρα, ο νους, η καρδιά σε φέρνει στα μεγάλα, τα αθάνατα χρόνια, που η αυτοδιοίκηση κι η λαϊκή δικαιοσύνη ξεπηδούσαν μέσα στη φωτιά του εθνικού απελευθερωτικού αγώνα. Φύτρα λαϊκής παρουσίας στις δημόσιες υποθέσεις, που διαμορφώθηκαν στην πορεία σε όργανα λαϊκής εξουσίας κι αποτέλεσαν μεγάλη και ιστορική κατάκτηση του μαχόμενου ελληνικού λαού.

ΟΙ ΕΑΜΙΚΕΣ εφημερίδες από το 1943, κυρίως όμως το 1944, με την ίδρυση της Πολιτικής Επιτροπής Εθνικής Απελευθέρωσης (ΠΕΕΑ), τις εκλογές και τη Σύνοδο του Εθνικού Συμβουλίου, παρουσίαζαν, κάθε μια ανάλογα με τις δυνατότητες που είχαν, ρεπορτάζ, αλλά και άλλα στοιχεία για τους λαογέννητους αυτούς θεσμούς αυτοδιοίκηση και λαϊκή δικαιοσύνη.

ΑΥΤΕΣ τις μέρες, ξανάβλεπα το «Ρήγα», το κεντρικό όργανο της Πανθεσσαλικής Επιτροπής του ΕΑΜ. Ανάμεσα στους συνεργάτες του «Ρήγα» και ο Γ. Κοτζιούλας, που παρουσιάζει σχολιαστικά το Πανθεσσαλικό Συνέδριο του ΕΑΜ και προβάλλει όλα τα δεδομένα της λαϊκής συμμετοχής.

ΑΝΑΡΩΤΙΕΤΑΙ στο γραφτό του ο Γ. Κοτζιούλας με τι έμοιαζε η σύναξη, η ανοιχτή στο ύπαιθρο, κάτω από τα μεγαλόκορμα έλατα μες στην παρθένα φύση. Οσοι καταγίνονται με την κλασική μας εποχή βρίσκουν να μοιάζει με τις αρχαίες συνελεύσεις της «Εκκλησίας του Δήμου». Αλλά και πάλι δε μοιάζει... τότε δεν είχαν αντάρτες. Επειτα, συμμετείχαν και πάμπολλες γυναίκες. «Περισσότερο, λοιπόν, θυμίζει η συγκέντρωση αυτή ανάλογες του Εικοσιένα». Και προσθέτει ο Γ. Κ.: «Είναι μια εποχή, που βρίσκεται και χρονικά, αλλά και ψυχικά σιμότερα σ' εμάς...».

ΚΑΙ ΤΟ κυριότερο γνώρισμα των ομιλητών ήταν το πως δεν πελαγοδρομούσαν σε αοριστολογίες. Ο καθένας μιλούσε για τα ζητήματα του κύκλου του. Τόνιζαν τις επιτυχίες, που είχαν σημειώσει, αλλά την ίδια στιγμή υπογράμμιζαν και τις αδυναμίες τους. Εκαναν οι ίδιοι κριτική του εαυτού τους και ζητούσαν και την κρίση των άλλων. Εκτέθηκαν όλα τα ζητήματα, που απασχολούσαν το κάθε χωριό, από το ελάχιστο ίσαμε τα πιο σπουδαία, που απασχολούν ολόκληρη την ανθρωπότητα. Ο καθένας (από τους ομιλητές) τα έλεγε με τον τρόπο του. Δεν έπεφταν σε ταυτολογίες. Κι έτσι το συνέδριο έδινε μια ζωντανή εικόνα της επαναστατημένης Θεσσαλίας...

ΟΙ ΟΜΙΛΗΤΕΣ «έπιαναν τα ζητήματα από κει που έπρεπε. Χωρίς φιλολογίες. Οδηγός τους ήταν το πρακτικό πνεύμα, η επαναστατική νοοτροπία. Από τα λόγια τους έβγαινε η δράση και μόνο αυτή». Και ο Γ. Κ. ολοκληρώνει το γραφτό του στο «Ρήγα» με το ερώτημα: «Καλά, οι άνθρωποι των πόλεων έχουν συνηθίσει να μιλούν. Αλλά πού τη βρήκαν την ευγλωττία οι απλοί εργάτες, οι κοπέλες, που δεν έβγαλαν ούτε το δημοτικό, ακόμα και καραγκούνες; Αρχιζαν και δε σταματούσαν. Το χαρτί, που είχαν μπροστά τους, ούτε το κοίταγαν. Τα 'ξεραν απ' έξω, τα 'λεγαν νεράκι. Μέσα σε λίγους μήνες με την τριβή στην οργάνωση... έγιναν ξεφτέρια...».

Η ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ που θέλουμε, θα πει στην ομιλία του στο Εθνικό Συμβούλιο ο Γραμματέας των Εσωτερικών Γ. Σιάντος, «δεν έχει καμιά απολύτως σχέση με τη λεγόμενη παλιά αυτοδιοίκηση, που οι κοινοτάρχες ήταν τοποτηρητές των παλιών κυβερνήσεων, που άλλαζαν, όταν άλλαζαν οι κυβερνήσεις και στα κοινοτικά γραφεία ήταν ζήτημα αν είχαν μια καρέκλα και 5 κόλλες χαρτί. Η Τοπική Αυτοδιοίκησή μας είναι εντελώς άλλο πράμα...

»...ΕΜΕΙΣ θέλουμε την Τοπική Αυτοδιοίκηση μέσο συμμετοχής του λαού στη διοίκηση του τόπου. Θέλουμε να κάνουμε το λαό νοικοκύρη και διευθυντή στο σπίτι του. Η Τοπική Αυτοδιοίκησή μας είναι μοχλός δραστηριοποίησης ολόκληρου του ελληνικού λαού. Η δραστηριοποίηση του λαού, η παλλαϊκή συμμετοχή του στην πολιτική ζωή μόνο διά μέσου μιας ζωντανής αυτοδιοίκησης μπορεί να γίνει... Μόνο με την αυτοδιοίκηση μπορεί να μπει σε κίνηση και δράση και τώρα και μεταπολεμικά για την ανοικοδόμηση της χώρας η ανεξάντλητη δραστηριότητα των λαϊκών μαζών...».

ΥΣΤΕΡΑ από 58 χρόνια. Σήμερα στους δρόμους της κάλπης. Να στηρίξουμε τους αγωνιστικούς συνδυασμούς του ΚΚΕ. Αυτούς, που θα κάνουν πράξη τα μηνύματα για μια αυτοδιοίκηση λαογέννητη, βαθύτατο πόθο κι όραμα κι ελπίδα του λαού μας.