Η συμμετοχή στις Γενικές Συνελεύσεις, στις απεργιακές κινητοποιήσεις που έχουν οργανωθεί μέχρι σήμερα, είναι ενθαρρυντική. Ιδιαίτερα ενθαρρυντική είναι η συμμετοχή των υγειονομικών και των εκπαιδευτικών στις αρχαιρεσίες που οργανώνονται και συμβάλλουν στην αλλαγή των αρνητικών συσχετισμών, που ανοίγουν τον δρόμο για δυνατά αγωνιστικά σωματεία μέσα στα δημόσια νοσοκομεία και στα σχολεία. Η οργάνωση του αγώνα γίνεται υπόθεση όλο και περισσότερων εργαζομένων με χαρακτηριστικό το παράδειγμα των νέων σε ηλικία και των μεταναστών. Οι κατακτήσεις στα εργοστάσια του Μετάλλου που υπέγραψαν σύμβαση με αυξήσεις, στο εργοστάσιο της ΔΕΛΤΑ, όπου με τη δημιουργία του σωματείου κατάφεραν αυξήσεις στους μισθούς και κατοχύρωση του 5ήμερου - 8ωρου χωρίς διευθέτηση, η μεγάλη απεργία για αυξήσεις στους μισθούς και τα δικαιώματα των μεταναστών εργαζομένων στα τηλεφωνικά κέντρα, η καθολική συμμετοχή στην απεργία των οικοδόμων στα μεγάλα εργοτάξια, είναι στοιχεία που δείχνουν ότι μπορεί να γίνει μια μεγάλη πανεργατική πανελλαδική απεργία στις 28 Φλεβάρη.

Η προετοιμασία της απεργίας ανοίγει τη συζήτηση και διαμορφώνει τις προϋποθέσεις για να φτιαχτούν καινούργια μαζικά, ζωντανά εργατικά σωματεία μέσα στους χώρους δουλειάς. Σωματεία που γεννιούνται μέσα στη μάχη, από την οργανωμένη και μαζική συμμετοχή των εργαζομένων που βάζουν μπροστά πλέον τις δικές τους ανάγκες, που πλέον ξέρουν ότι για να κερδίσουν οι εργαζόμενοι, πρέπει να χάσουν τα αφεντικά, πρέπει να χάσει η πολιτική της κυβέρνησης. Εκεί, μέσα στους χώρους δουλειάς, χρειάζεται τις επόμενες μέρες που απομένουν να στραφεί η προσοχή όλων των εργατικών συνδικαλιστικών οργανώσεων.

Είναι γνωστά τα διλήμματα που απασχολούν χιλιάδες εργαζόμενους σε όλους τους κλάδους, όπως: «Και να απεργήσω, τι θα γίνει; Ακόμα και να πετύχει η απεργία, μετά τι γίνεται, δεν θα μας κάνουν τη ζωή κόλαση; Πώς θα αντιμετωπίσουμε τους προϊστάμενους και τους διευθυντάδες την επόμενη μέρα;».

Αυτές οι σκέψεις που περνάνε από το μυαλό των εργαζομένων συγκρούονται καθημερινά με τη σκέψη για την επιβίωση. Με το ότι δεν μπορούμε πλέον να αγοράσουμε στην ποσότητα που χρειαζόμαστε τα απαραίτητα τρόφιμα, ρούχα, να έχουμε θέρμανση και ρεύμα. Συγκρούονται με το ότι δεν μπορούμε πλέον να δώσουμε όσα θα θέλαμε στα παιδιά μας, να ανταποκριθούμε στα έξοδα για τη μόρφωσή τους, για τη διασκέδαση και την ενασχόλησή τους με τον αθλητισμό και τον πολιτισμό, βλέποντας ταυτόχρονα ότι θα μεγαλώνει αυτή η δυσκολία με τα ιδιωτικά πανεπιστήμια και την ελάχιστη βάση «πληρωμής», τις ατελείωτες εξετάσεις του Λυκείου.

Αυτές οι σκέψεις συγκρούονται με το ότι στην κυριολεξία τρέμει το φυλλοκάρδι μας μη τυχόν και αρρωστήσει ένα μέλος της οικογένειάς μας και κυρίως εμείς όσοι δουλεύουμε και φέρνουμε χρήματα στο σπίτι, βλέποντας την τραγική κατάσταση που επικρατεί στα δημόσια νοσοκομεία. Με το ότι μας κατάντησαν να περιμένουμε τα διάφορα «pass» μπας και πάμε το ...Πάσχα στο σούπερ μάρκετ. Συγκρούονται με τη σκέψη ότι με βάση τους απαράδεκτους νόμους τους οι περισσότεροι θα πρέπει να δουλεύουμε μέχρι 50 χρόνια για να βγούμε στη σύνταξη - χαρτζιλίκι που έχουν νομοθετήσει. Επίσης, αυτά τα διλήμματα συγκρούονται και με τη σκέψη που έχουν πολλοί από εμάς τους εργαζόμενους, ότι ξεκινάμε για δουλειά και δεν ξέρουμε ούτε εμείς ούτε οι οικογένειές μας αν θα γυρίσουμε πίσω στο σπίτι.

Την ίδια ώρα που βλέπουμε τη ζωή μας να είναι έτσι και χειρότερα, βλέπουμε και τα κέρδη των εταιρειών να αυξάνονται συνεχώς και την κυβέρνηση να δίνει αστρονομικά ποσά για πολεμικούς εξοπλισμούς, για να φεύγουν φρεγάτες και στρατιωτικοί προς την Ερυθρά Θάλασσα, με σκοπό να προστατέψουν τα πλοία των εφοπλιστών! Αυτών που δεν πληρώνουν φόρους και θησαυρίζουν καθημερινά, που κερδίζουν ακόμα περισσότερα εκμεταλλευόμενοι τις πολεμικές συγκρούσεις, αυτούς που το κέρδος τους είναι βασικός παράγοντας της συνεχόμενα αυξανόμενης ακρίβειας. Βλέπουμε επίσης τον τζίρο των σουπερμαρκετάδων να ξεπερνά συνολικά τα 10 δισ., να έχουμε πανάκριβα προϊόντα στο ράφι και την ίδια ώρα πάμφθηνα στο χωράφι, ενώ οι αγρότες δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν το μεγάλο κόστος παραγωγής φτάνοντας πολλοί στο σημείο να εγκαταλείπουν τα χωράφια τους. Βλέπουμε τα σπίτια μας να τα παίρνει η τράπεζα και ταυτόχρονα να ανεβαίνουν τα ενοίκια στα ύψη, να μην μπορούμε δηλαδή ούτε με τον έναν ούτε με τον άλλον τρόπο να έχουμε ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι μας.

Τα οξυμένα προβλήματα που όλο και μεγαλώνουν συνολικά στη ζωή μας και μέσα στους χώρους δουλειάς, όπως τα εξαντλητικά ωράρια με χαμηλούς μισθούς, η εργοδοτική αυθαιρεσία και τα ανύπαρκτα μέτρα προστασίας, είναι από μόνα τους ο λόγος που πρέπει συλλογικά, οργανωμένα, με συναδελφικότητα και αλληλεγγύη να γίνει ΑΠΕΡΓΙΑ! Δεν υπάρχει άλλος τρόπος να αντιμετωπιστούν. Τώρα είναι η ώρα να βγει ξανά στο προσκήνιο το ένα και μοναδικό δίλημμα που πρέπει να μας απασχολήσει όλους και βροντοφωνάξαμε πριν από έναν χρόνο για το έγκλημα στα Τέμπη: «`Η τα κέρδη τους ή οι ζωές μας!».

Δεν υπάρχει άλλος χρόνος να περιμένουμε λύσεις από όσους είναι μέρος του προβλήματος. Η κυβέρνηση της ΝΔ δεν είναι το λιγότερο κακό, η πολιτική που υπηρετεί δεν είναι μονόδρομος. Ούτε αντίστοιχα τα κόμματα ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, «Νέα Αριστερά», που αποτελούν συμπολίτευση και όχι αντιπολίτευση. Συμφωνούν στα περισσότερα και συνεχώς επικαλούνται την πολιτική της ΕΕ, η οποία κρύβεται πίσω από την ακρίβεια, την εμπορευματοποίηση των πάντων, την ανατριχιαστική θεώρηση ότι η ανθρώπινη ζωή κοστολογείται και υπολογίζεται με βάση τον κανόνα του κόστους - οφέλους.

Εχει αποδειχτεί εδώ και καιρό επίσης ότι δεν αποτελεί λύση η γραμμή της συναίνεσης και του συμβιβασμού μέσα στο κίνημα. Η λογική του λεγόμενου «κοινωνικού εταιρισμού» που προωθεί η πλειοψηφία της διοίκησης της ΓΣΕΕ, δηλαδή τα συνδικαλιστικά στελέχη των ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ. Οπου κυριάρχησε αυτή η λογική, σε όποιον κλάδο, είχαμε συνεχώς κατάργηση δικαιωμάτων και πισωγύρισμα.

Η μοναδική πραγματική αντιπολίτευση γίνεται μέσα στους αγώνες, στους δρόμους και τους χώρους δουλειάς, μέσα από την προσπάθεια για την ανασύνταξη του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος. Για τη μαζικοποίηση των συνδικάτων και την ισχυροποίηση των αγώνων που βάζουν μπροστά τις ανάγκες των εργαζομένων, που πάνε κόντρα στα κέρδη και την εκμετάλλευση, που αμφισβητούν την πολιτική του κέρδους, των πολέμων, της φτώχειας και της προσφυγιάς. Για να πάρουν θέση οι εργάτες μαζί με τους αγωνιζόμενους αγρότες και φοιτητές ενάντια στον κοινό εχθρό τους, τους επιχειρηματικούς ομίλους και τις κυβερνήσεις τους.

Σε αυτήν την εργατική - λαϊκή αντιπολίτευση πρωτοστατεί το ΚΚΕ, του οποίου τα μέλη βρίσκονται μπροστά στην οργάνωση της πάλης και στην άνοδο της διεκδίκησης μαζί με άλλους αγωνιστές εργαζόμενους.

Και μπροστά στην απεργία, χωρίς να λογαριάζουν κόπο, χωρίς να κάμπτονται από τις πιέσεις της εργοδοσίας, δίνουν τη μάχη της ενημέρωσης και της οργάνωσης της απεργιακής απάντησης των εργαζομένων.