ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Τζορτζ Μίτσελ

Την «περιστέρα της ειρήνης» παρίστανε την περασμένη βδομάδα στη Μέση Ανατολή ο εκεί ειδικός απεσταλμένος της κυβέρνησης του Αμερικανού Προέδρου, Τζορτζ Μίτσελ.

Εχοντας στις βαλίτσες του την «αραβική» καταγωγή του (Λιβανέζα μητέρα), «περγαμηνές» στην ...«επίλυση» του βορειοϊρλανδικού ζητήματος (Συμφωνία της Μ. Παρασκευής 1998) και πλούσιο βιογραφικό σαν πρώην γερουσιαστής, διπλωμάτης, πρόεδρος μεγάλων εταιρειών (π.χ. Ντίσνεϊ), διεθνών δικηγορικών γραφείων και πρώην λομπίστας των καπνοβιομηχάνων, προσπάθησε να ξαναμοιράσει την ιμπεριαλιστική τράπουλα. Υποτιθέμενος στόχος της «επικίνδυνης αποστολής», που του ανέθεσε από το Γενάρη ο Πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα, να αναστήσει τη νεκρή από χρόνια «ειρηνευτική διαδικασία» για τη Μέση Ανατολή...

Στην Αγκυρα μοίρασε χαμόγελα και διθυράμβους για το «σημαντικό ρόλο» της Τουρκίας στο Μεσανατολικό και τους ισχυρούς δεσμούς φιλίας που τρέφει με το μουσουλμανικό κόσμο και το Ισραήλ. Στο Τελ Αβίβ, συναντήθηκε με την ισραηλινή ηγεσία, εκφράζοντας αντιρρήσεις στα ισραηλινά σχέδια επέκτασης των εβραϊκών οικισμών στη Δυτική Οχθη και στο μπλοκάρισμα της διαδικασίας δημιουργίας «ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους». Στη Ραμάλα, πάλι, επρόκειτο να εκφράσει τη συμπάθειά του στις προσπάθειες του Παλαιστίνιου Προέδρου Αμπάς για ενδοπαλαιστινιακή συμφιλίωση και την υποστήριξή του για την ανοικοδόμηση της Λωρίδας της Γάζας.

Ομως, με συμπάθειες και χαμόγελα, δεν έρχεται η ειρήνη. Ιδιαίτερα, όταν οι αγγελιοφόροι της είναι ηθικοί και φυσικοί αυτουργοί των ιμπεριαλιστικών εγκλημάτων κατά των λαών...

Δ. ΟΡΦ.

Ρένα Στάμου

Μια εγκυκλοπαίδεια του Ρεμπέτικου

Αλλο ένα βιβλίο εμπνευσμένο από τη ζωή λαϊκού καλλιτέχνη, γραμμένο από τους Ν. Γεωργιάδη και Τ. Ραχματουλίνα. Αν η ζωή της Στάμου γινόταν σενάριο ή κινηματογραφική ταινία, σίγουρα θα ήταν μια επική ταινία, με ένα μέρος από λυρικά τραγούδια. Η Μικρασιατική Εκστρατεία με τις συνέπειές της (ορφανοτροφεία, ανεργία, υποαπασχόληση, φτώχεια, αλλά και αστικοποίηση του ελληνικού τοπίου), η Κατοχή, με το θάνατο του μεγαλύτερου αδερφού της, με τη μαύρη αγορά που έκανε η μάνα της κι ο εραστής της μάνας της, η μετεμφυλιακή Ελλάδα, την οποία αποσιωπά η φοβισμένη Στάμου, αλλά που υπήρχε και στην οποία η τραγουδίστρια έκανε αστραπιαίες περιοδείες, το πνεύμα αντικομμουνιστικής καχυποψίας και καταπίεσης της δικτατορίας, τα ταξίδια της στις πέντε ηπείρους και σε όλες τις θάλασσες, που φέρνουν στο προσκήνιο τις ελληνικές παροικίες του εξωτερικού, τα πανηγύρια, τα κέντρα, τα παρασκήνια της δισκογραφίας, συνθέτουν πολυάνθρωπα και πολύβουα σκηνικά μιας επικής και πολυεπίπεδης αφήγησης. Για άλλη μια φορά, με επίκεντρο μια περιπλανώμενη τραγουδίστρια, το λαϊκό τραγούδι μπορεί να γίνει εργαλείο κατανόησης μιας εποχής. Το βιβλίο έχει πλούσια εικονογράφηση και πολλά στοιχεία, που σε μπάζουν στην ατμόσφαιρα όχι μόνο του λαϊκού τραγουδιού, αλλά μιας ολόκληρης εποχής. Κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις: «Σύγχρονη Εποχή».

Μοιράζει ευρωαυταπάτες

Παπαγεωργίου Βασίλης

«Αλ. Αλαβάνος: Να μπει τέλος στο Σύμφωνο Σταθερότητας», έλεγε ο τίτλος του σχετικού ρεπορτάζ στην προχτεσινή «Αυγή», αλλά, διαβάζοντας κάποιος το τελευταίο, εύκολα μπορούσε να διαπιστώσει ότι δε ζήτησε κάτι τέτοιο ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ. Μάλλον, να χαλαρώσουν τα σχετικά κριτήρια ζήτησε ο άνθρωπος, σημειώνοντας - πάντα σύμφωνα με τη χτεσινή «Αυγή»: «Τέλος με τον εκφοβισμό και τον εκβιασμό να μειωθούν οι κοινωνικές δαπάνες του Δημοσίου, για να μην ξεπεράσουμε τα όρια του Συμφώνου Σταθερότητας - τα οποία δεν κατάφεραν τίποτε για να μη φτάσουμε στη σημερινή κρίση η Ελλάδα και ολόκληρη η Ευρώπη». Βλέπετε, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ γνωρίζει πολύ καλά ότι το Σύμφωνο Σταθερότητας είναι αναντικατάστατο στοιχείο του Ενιαίου Νομισματικού Συστήματος (ΕΝΣ) και του ευρώ. Η ύπαρξη και η λειτουργία του τελευταίου είναι αδύνατες χωρίς το πρώτο. Και, βέβαια, ο Αλέκος Αλαβάνος, ως συνεπής οπαδός του ευρωμονόδρομου, ούτε διανοείται καν να αμφισβητήσει το ΕΝΣ, το ευρώ και το ευρωενωσιακό οικοδόμημα γενικότερα. Από την άλλη, είτε χαλαρώσουν είτε όχι τα κριτήρια του Συμφώνου Σταθερότητας, δεν αλλάζει στο παραμικρό η δρομολογημένη ήδη επιχείρηση να φορτωθούν τα βάρη της κρίσης στους εργαζόμενους και τους λαούς. Απλώς, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, πιστός στο ρόλο του, συνεχίζει το απλόχερο μοίρασμα ευρωαυταπατών...

Ζητάνε «εξηγήσεις»...

Εγινε κι αυτό. Συνδικαλιστές της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ ζητούν από συναδέλφους τους σε Διοικητικό Συμβούλιο Σωματείου να δώσουν εξηγήσεις επειδή έπραξαν το αυτονόητο, υπερασπίστηκαν, δηλαδή, εργαζόμενους που απολύονται ή απειλούνται με απόλυση. Το περιστατικό αφορά στο σωματείο των μόνιμων εργαζόμενων στην επιχείρηση «Αλουμίνιον της Ελλάδας» (πρώην ΠΕΣΙΝΕ) και τα γεγονότα έχουν ως εξής: Αντιδρώντας στις απολύσεις δέκα περίπου εργαζομένων στις εργολαβίες, το ΠΑΜΕ και ο εκπρόσωπός του στο ΔΣ του σωματείου των μονίμων δημοσιοποίησαν το θέμα πανελλαδικά και στα τοπικά ΜΜΕ, καλώντας σε κινητοποιήσεις για την αποτροπή των σχεδίων της εργοδοσίας. Λίγες μέρες μετά, τα εκλεγμένα στο ΔΣ του Σωματείου μέλη της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ έβαλαν τις υπογραφές τους σ' ένα κατάπτυστο κείμενο, με το οποίο ζητούν: «Να συγκληθεί έκτακτο ΔΣ για να δοθούν εξηγήσεις από τους συναδέλφους και μέλη του ΔΣ Οικονόμου και Ζιάρα (σ.σ. ήταν οι δυο που μίλησαν για τις απολύσεις), σχετικά με τις δηλώσεις τους στο κανάλι STAR της Λαμίας και οι οποίες αναμεταδόθηκαν και από τον ΑΝΤ1, χωρίς να έχουν ενημερώσει το ΔΣ, με αποτέλεσμα τη δημιουργία κλίματος ανησυχίας και ανασφάλειας στους εργαζόμενους».

... απ' όσους αγωνίζονται!

Με άλλα λόγια, οι συνδικαλιστές της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ εγκαλούν τους συναδέλφους τους, επειδή ανέδειξαν το ζήτημα των απολύσεων και είπαν την αλήθεια. Οτι, δηλαδή, στο όνομα της κρίσης, οι απολύσεις θα γενικευτούν και προφανώς θα ακουμπήσουν και το μόνιμο προσωπικό. Και πως, μπροστά σ' αυτήν την κατάσταση, η πλειοψηφία του Σωματείου αναλαμβάνει μεγάλη ευθύνη, καθώς όχι μόνο δε βάζει πλάτη για να προστατευτούν οι εργαζόμενοι στις εργολαβίες, αλλά καλλιεργεί και τον εφησυχασμό στο μόνιμο προσωπικό, βγάζοντας λάδι την εργοδοσία και τα σχέδιά της. Και επειδή η εργοδοσία δικαιολογημένα ανησυχεί στην προοπτική να ξεσπάσουν συντονισμένοι αγώνες από το εργολαβικό και το μόνιμο προσωπικό, έβαλε μπροστά την πλειοψηφία του Σωματείου να «τραβήξει το αυτί» σε όσους αγωνίζονται για μια τέτοια προοπτική. Είναι αυτονόητο, βέβαια, ότι ο συνδικαλιστής του ΠΑΜΕ έδωσε από την πρώτη στιγμή την απάντηση που πρέπει στους συνδικαλιστές της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ. Οπως είναι αυτονόητο ότι τέτοιου είδους μεθοδεύσεις κάθε άλλο παρά μπορούν να φιμώσουν τις ταξικές δυνάμεις και να βάλουν εμπόδια στη δράση τους. Κι αυτό το ξέρουν καλά οι εργαζόμενοι της «Αλουμίνιον», είτε ανήκουν στους μόνιμους, είτε στο προσωπικό των εργολάβων.

Και ... ημιυπαίθρια χαράτσια

Είναι γνωστό ότι πολλοί κατασκευαστές πολυκατοικιών στην Ελλάδα, την τελευταία ιδίως δεκαπενταετία, εκμεταλλευόμενοι τα «παράθυρα» του νόμου, έκλειναν τους ημιυπαίθριους χώρους, αποκομίζοντας τεράστια κέρδη, αφού στη συνέχεια τους πουλούσαν με την τιμή του υπόλοιπου διαμερίσματος.

Το «κόλπο» αυτό έχει αφήσει πλέον έκθετους εκατοντάδες χιλιάδες ιδιοκτήτες διαμερισμάτων, που στην πλειοψηφία τους, χωρίς να το υποπτεύονται, βρίσκονται «όμηροι» της νομοθεσίας περί αυθαιρέτων, κινδυνεύοντας να πληρώσουν βαριά πρόστιμα! Κι όλα αυτά, επειδή οι κυβερνήσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ έκαναν τα «στραβά μάτια», αφήνοντας ασύδοτους τους μεγαλοκατασκευαστές να θησαυρίζουν στις πλάτες όσων ήθελαν να βάλουν ένα κεραμίδι στο κεφάλι τους, πληρώνοντας οι περισσότεροι πανάκριβα στεγαστικά δάνεια...

Τώρα, λοιπόν, η κυβέρνηση φέρεται να μελετά τη νομιμοποίηση όλων αυτών των αυθαιρέτων (υπολογίζονται σε 1,5 εκατ.), καθιερώνοντας ένα πάγιο «τέλος νομιμοποίησης» (σ.σ. κοινώς «χαράτσι»), το οποίο θα κυμαίνεται από 50 έως 100 ευρώ ανά τετραγωνικό μέτρο! Δηλαδή, θα βγουν, όπως λέει ο λαός, «και κερατάδες και ...δαρμένοι»!

Κάποιοι, μάλιστα, στην κυβέρνηση θεωρούν ότι έτσι όχι μόνο θα καλυφθούν αρκετές «μαύρες τρύπες» των κρατικών ελλειμμάτων, αλλά θα αυξήσουν και την ...εκλογική πελατεία τους. Ο εμπαιγμός τους πια δεν έχει όριο. Και το δείχνουν!