Παρουσιάζοντας τις προάλλες στη Δραπετσώνα το «χάρτη αξιοπρεπούς διαβίωσης» με μέτρα ενάντια στη φτώχεια, ο Αλ. Τσίπρας είπε μεταξύ άλλων: «Με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, πρώτα θα πληρώνονται οι συντάξεις και οι μισθοί. Πρώτα θα εξασφαλίζεται φαγητό, νερό, ρεύμα και φαρμακευτική περίθαλψη σε όλους τους ανθρώπους. Πρώτα θα εξασφαλίζεται ότι δε λιποθυμάνε από την πείνα τα παιδιά μας στα σχολειά και μετά θα ξεπληρώνουμε τους τόκους, τα πανωτόκια και τα ομόλογα που λήγουν. Τελεία και παύλα». Σε συνθήκες πρωτόγνωρης κοινωνικής και τεχνολογικής προόδου, με ασύλληπτο παραγόμενο πλούτο, ο ΣΥΡΙΖΑ υπόσχεται πως αν γίνει κυβέρνηση, ο λαός θα ζει ένα σκαλοπάτι πάνω από την απόλυτη εξαθλίωση. Μέχρι εκεί φτάνει ο ορίζοντας των εξαγγελιών μιας «προοδευτικής - αριστερής» κυβέρνησης, όπως αυτή που προπαγανδίζει ο ΣΥΡΙΖΑ. Για να το πετύχει μάλιστα αυτό, λέει ότι θα κινητοποιήσει ΜΚΟ, Εκκλησία και άλλους φορείς, σε συνεργασία με τις όποιες κρατικές δομές. Η «παροχολογία» του ΣΥΡΙΖΑ περιορίζεται σε ψίχουλα, επειδή ξέρει ότι η στρατηγική του για την ανάπτυξη, δηλαδή ανάπτυξη σε όφελος των μεγαλοεπιχειρηματιών, και εξάλειψη φτώχειας και ανεργίας δεν μπορούν να επιτευχθούν. Στέλνει επομένως μήνυμα στο λαό ότι από μια δική του κυβέρνηση θα διαχειριστεί τη φτώχεια με την υπόσχεση των μη χειρότερων από τη σημερινή πραγματικότητα. Αρα, ο λαός δεν πρέπει να προσδοκά τίποτα περισσότερο από ένα «μαξιλάρι» πριν την απόλυτη φτώχεια. Ο λαός, βέβαια, πρέπει να διεκδικεί μέτρα άμεσης ανακούφισης και προστασίας από την εξαθλίωση, αλλά δεν μπορεί να μένει σ' αυτό. Εχοντας όμως καθαρό το ποιος ευθύνεται για τη φτώχεια και ενάντια σε ποιον πρέπει να παλέψει για να την εξαλείψει οριστικά.

Λέει σε άλλο σημείο της ομιλίας του: «Για να υπάρξει οικονομική ανάκαμψη πρέπει πρώτα να επανακάμψουν τα τμήματα που περιθωριοποιούνται και αποκλείονται μέσα στην παραγωγή. Η αντιμετώπιση της φτώχειας δεν αποτελεί "βαρίδι" για την οικονομία. Δεν κοστίζει, δεν "τρώει" πόρους. Είναι κρίσιμο αναπτυξιακό εργαλείο για κάθε σοβαρή, ορθολογική και με βάθος, αναπτυξιακή πολιτική. Η οικονομία δεν πλήττεται από την αντιμετώπιση της φτώχειας, αντιθέτως στηρίζεται από την αντιμετώπιση της φτώχειας». Τι θέλει να πει; Στις θέσεις του για το συνέδριο, σχετικά με την πολιτική ανάπτυξης που προτείνει, στα πλαίσιά της μιλά και για «επέκταση και εμβάθυνση της κοινωνικής αλληλεγγύης». Τι μπορεί να σημαίνει «αλληλεγγύη» σε μια καπιταλιστική οικονομία, την οποία θα υπηρετεί με την πολιτική του; Οτι οι εργαζόμενοι, τα φτωχά λαϊκά στρώματα πρέπει να αναπτύσσουν, σ' αυτές τις συνθήκες της κρίσης, τις συνέπειες της οποίας πληρώνουν εξ ολοκλήρου, την αλληλεγγύη της φιλανθρωπίας των καπιταλιστών με τα κοινωνικά παντοπωλεία, τα κοινωνικά ιατρεία, τα κοινωνικά φαρμακεία, τα οποία, επειδή ακριβώς ο ΣΥΡΙΖΑ θα ασκήσει πολιτική υπέρ των επιχειρηματικών ομίλων, οι συνθήκες ζωής του λαού δε θα καλυτερέψουν, η ανεργία δεν εξαλείφεται, τους χρειάζονται γι' αυτό και τα στηρίζουν. Είπε άλλωστε ο Αλ. Τσίπρας ότι για την αντιμετώπιση της φτώχειας δε θα πάρει ως κυβέρνηση μέτρα με ανάλογες κρατικές δομές που θα παρέχουν όλες τις υπηρεσίες ανακούφισης σε όσους τις χρειάζονται, αλλά «...να έρθουμε σε διάλογο και σε συνεργασία με όλους τους φορείς, τις ΜΚΟ και τις εθελοντικές κινήσεις των πολιτών που ήδη παράγουν κοινωνικό έργο. Και φυσικά με την Εκκλησία της Ελλάδας, που πιστεύουμε ότι μπορεί να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο σε αυτήν την κατεύθυνση». Δηλαδή, στην πραγματικότητα για διαχείριση της φτώχειας μέσω της φιλανθρωπίας.