ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Θέλουν να είναι χρήσιμοι «κοινωνικοί εταίροι»

Παπαγεωργίου Βασίλης

Να αποδείξει τη χρησιμότητα της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ ως «κοινωνικού εταίρου» στη νομιμοποίηση των βάρβαρων αντεργατικών μέτρων επιδιώκει ο Γ. Παναγόπουλος, που σπεύδει να δηλώσει έτοιμος για νέους «κοινωνικούς διαλόγους» και υπογραφή νέων «κοινωνικών συμφωνιών», όπως άλλωστε το έχει πράξει πολλές φορές στο παρελθόν. «Στην Ελλάδα έχει καταρρεύσει ο κοινωνικός διάλογος, κοινωνικές συμφωνίες και τα αποτελέσματά τους, δεν υπάρχει σεβασμός. Εμείς είμαστε έτοιμοι μέσα σε αυτή τη νέα κατάσταση που έχει δημιουργηθεί, έχοντας κατακτήσει και εμείς εμπειρία από το τι έχει συμβεί να συνάψουμε μια συμφωνία αλλά κανένας μέχρι στιγμής δεν μας διαβεβαιώνει ότι θα γίνει σεβαστή μια οποιαδήποτε συμφωνία», δήλωσε χτες (στον ΣΚΑΪ) ο Γ. Παναγόπουλος, αφήνοντας σαφώς να εννοηθεί ότι η μοναδική έγνοια του είναι πως η κυβέρνηση και η εργοδοσία προτιμούν να «λύνουν» μονομερώς τα εργασιακά και ασφαλιστικά θέματα και δε δίνουν στην πλειοψηφία της ΓΣΕΕ το ρόλο του «κοινωνικού εταίρου» που επιθυμεί διακαώς. Ομως, ο ίδιος ομολογεί ότι οι εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ δεν έχουν καμία διάθεση να αντιταχθούν στη στρατηγική της εσωτερικής υποτίμησης, δηλαδή της σφαγής των μισθών και των εργασιακών δικαιωμάτων, και εναποθέτουν τις ελπίδες τους στο «νέο κλίμα» και τις «νέες ισορροπίες» που διαμορφώνονται, όπως λένε, στην ΕΕ, επιβεβαιώνοντας για ακόμα μια φορά τον επικίνδυνο ρόλο που παίζουν στο εργατικό κίνημα. Αποκαλυπτική η ανάλυση του προέδρου της ΓΣΕΕ: «Ο φόβος μου είναι ότι στον αρχικό σχεδιασμό κάποιων πολιτικών που είναι κυρίαρχες στους κόλπους της Ευρώπης ήταν ο ευρωπαϊκός νότος να μετατραπεί σε μια μεγάλη ζώνη "ελεύθερων συναλλαγών και ελεύθερων επενδύσεων". Αυτό νομίζω δεν μπορεί να συμβεί. Τώρα που υπάρχει αυτή η σχετική ισορροπία πολιτικών δυνάμεων νομίζω πως θα βρεθεί μια νέα ισορροπία στην Ευρώπη στον τομέα των επενδύσεων»... Τα σχόλια περιττεύουν...

Οι τιμές του ηλεκτρικού

Κάποιοι στη συγκυβέρνηση - προφανώς όλοι τους - νομίζουν ότι μπορούν να κοροϊδεύουν τον κόσμο, όπως έκαναν τόσα χρόνια. Κάνουν μεγάλο λάθος.

Παρ' όλα αυτά επιμένουν. Οπως ο υφυπουργός Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής Ασ. Παπαγεωργίου, που στο περιθώριο του συνεδρίου του «Εκόνομιστ» δήλωσε ότι «δεν υπάρχει σκέψη για αυξήσεις στα τιμολόγια του ηλεκτρικού, τουλάχιστον αυτή τη στιγμή» και ότι σε κάθε περίπτωση χρειάζεται «μελέτη και πρόταση της ΔΕΗ». Πρόσθεσε μάλιστα, ότι η αύξηση των τιμολογίων δεν είναι η μόνη λύση.

Σε ποιους τα λένε αυτά; Μόλις πριν από λίγες μέρες ο επικεφαλής της ΔΕΗ Αρ. Ζερβός δήλωνε ότι υπάρχει ζήτημα αύξησης του κόστους για τη ΔΕΗ, αλλά δεν προτίθεται να προτείνει αυξήσεις. Απλώς θα ...μεταφέρει τα δεδομένα στις αρμόδιες αρχές.

Εξι και κάτι μήνες μετά την τελευταία αύξηση της τιμής του ηλεκτρικού ρεύματος, αλλά και των μη ανταγωνιστικών χρεώσεων ΥΚΩ, Μεταφοράς, Διανομής κ.λπ., μπαίνει ζήτημα ανατιμήσεων, ενώ όλο και περισσότερος κόσμος δεν μπορεί να πληρώσει το ηλεκτρικό ρεύμα με τους ανεξόφλητους λογαριασμούς να ξεπερνούν το 1 δισ. ευρώ και στελέχη της ΔΕΗ να δηλώνουν ότι η επιχείρηση επιβαρύνεται με 250 εκατ. ευρώ ετησίως από τον Ειδικό Φόρο Κατανάλωσης φυσικού αερίου και με άλλα 250 εκατ. ευρώ από τις ρυθμίσεις πριμοδότησης των εισπράξεων των ιδιωτικών μονάδων ηλεκτροπαραγωγής.

Την ίδια ώρα που γίνονται αυτές οι δηλώσεις, η Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας επεξεργάζεται, για λογαριασμό της κυβέρνησης, το σχέδιο μετάβασης στα «απελευθερωμένα» οικιακά τιμολόγια, τα οποία μάλιστα θα συνδέονται και με τις χονδρεμπορικές τιμές. Σε λίγους μήνες, ο λογαριασμός της ΔΕΗ θα είναι όργανο βασανισμού των λαϊκών νοικοκυριών και οι κυβερνώντες σκέφτονται να μεταφέρουν από αυτόν κάποιες χρεώσεις υπέρ τρίτων, για να μη φανεί στον κόσμο το χαράτσωμα!!!

Αυτοί είναι οι διαβόητοι «επαναδιαπραγματευτές» ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ...

Αυταπάτες με ... ζάχαρη

Να μην ξεπουληθεί η Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης ζητάει ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά δε λέει τίποτα για το ότι πρέπει να πάψει να εφαρμόζεται η ολέθρια πολιτική της ΚΑΠ, που έχει οδηγήσει την εγχώρια παραγωγή ζάχαρης σε δραματική συρρίκνωση. Ο Αλ. Τσίπρας, για καθαρά λόγους δημιουργίας επικοινωνιακών εντυπώσεων, με αφορμή την Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης κάλεσε την κυβέρνηση να μην προχωρήσει στο ξεπούλημα του εθνικού πλούτου έναντι πινακίου φακής. Το πρόβλημα, βέβαια, δεν είναι το τίμημα που θα ξεπουληθεί η ΕΒΖ. Το πρόβλημα είναι η εφαρμοζόμενη πολιτική σε όφελος των μονοπωλίων. Γιατί η πολιτική αυτή έκλεισε τα εργοστάσια ζάχαρης και αν στο παρελθόν κάναμε εξαγωγές, τώρα εισάγουμε πάνω από το 50% των αναγκών μας, γιατί έτσι αποφάσισε η ΚΑΠ της ΕΕ με την αναθεώρηση του Κανονισμού Ζάχαρης.

Το ίδιο γίνεται και με το αγελαδινό γάλα. Επιβάλλει ποσόστωση 800.000 τόνους, όταν ο λαός χρειάζεται 1.500.000 τόνους. Παράγουμε μια σειρά καλά και ποιοτικά προϊόντα και δεν μας έλειψαν ούτε τα πιστοποιημένα, ούτε τα σήματα ποιότητας. Ομως παραμένουν απούλητα, γιατί η ενιαία εσωτερική αγορά της ΕΕ, που ψήφισε και ο ΣΥΡΙΖΑ, επιτρέπει τις αθρόες εισαγωγές φτηνότερων ίδιων προϊόντων. Δηλαδή, αν και παράγουμε καλά σε πληθώρα (πατάτες, λάδι, κρασί, πορτοκάλια, κηπευτικά κ.ά.) σαπίζουν στο χωράφι. Γιατί για τους εμποροβιομήχανους οι εισαγωγές αποφέρουν υψηλότερα κέρδη. Αυτή την ολέθρια πολιτική υποστηρίζει και προωθεί η ΕΕ του κεφαλαίου. Και ο ΣΥΡΙΖΑ αυτό που συνεχίζει να κάνει από τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, είναι να συνεχίζει να καλλιεργεί αυταπάτες, ότι η ΕΕ του κεφαλαίου μπορεί να πιεστεί και να γίνει φιλολαϊκή και να είναι υπέρ των μικρομεσαίων αγροτών και των εργαζομένων.

Αγώνας - Ρήξη - Ανατροπή

Μόνο μπροστά στους νεκρούς μας γονατίζουμε. Περήφανα. Μόνο στα μεγάλα τους τα κατορθώματα υποκλινόμαστε. Ομως οι εκδηλώσεις του 21ου Αντιιμπεριαλιστικού Διήμερου της ΚΝΕ - οι οποίες ξεκινούν αύριο και θα ολοκληρωθούν την Κυριακή - δεν περιορίζονται μόνο σε όρκο τιμής στους μαχητές του ΔΣΕ. Η επιλογή να γίνει για τέταρτη φορά το Διήμερο της Οργάνωσης στο Νεστόριο της Καστοριάς δεν είναι τυχαία. Είναι το πείσμα που πρέπει να ορθοποδήσει σε καιρούς ηττοπάθειας και απαισιοδοξίας. Ετσι κι αλλιώς η δικαίωση του αγώνα του ΔΣΕ δεν έχει έρθει ακόμα. Ομως τα μηνύματά του δε χάθηκαν. Υπήρξαν κινητήρια δύναμη στα κατοπινά χρόνια, σε διαφόρων ειδών μάχες κι αναμετρήσεις. «Αγώνας - Ρήξη - Ανατροπή. Η Ιστορία γράφεται με πάλη ταξική» είναι το σύνθημα του φετινού Αντιιμπεριαλιστικού Διημέρου. Και τότε και τώρα το ερώτημα παραμένει επίκαιρο: Υποταγή ή Αντίσταση; Συναίνεση ή Ρήξη; Καπιταλισμός ή Σοσιαλισμός; Βαρβαρότητα ή Εξέλιξη;

Η γνωριμία με την Ιστορία του επαναστατικού κινήματος στην Ελλάδα είναι βήμα μπρος στη συνείδηση κάθε νέου ανθρώπου, πηγή έμπνευσης και άντλησης διαχρονικών διδαγμάτων, μελέτης των νομοτελειών της ταξικής πάλης. Πάνω απ' όλα είναι δυνατό οπλοστάσιο, πολύτιμη πείρα για τις απότομες στροφές του κινήματος, τις ενδεχόμενες στασιμότητες και κατηφόρες, τα πρωτοφανέρωτα φουντώματα που έτσι κι αλλιώς θα 'ρθουν. Είναι γνώση που δεν πρόκειται να διδαχθεί σε τάξεις και αμφιθέατρα του αστικού εκπαιδευτικού συστήματος, γιατί μια τέτοια γνώση είναι πραγματικά επικίνδυνη, απασφαλίζει βραδυφλεγείς ανατροπές και δικλίδες ασφαλείας του συστήματος. Τέτοιου είδους γνώση είναι επικίνδυνη για την ύπαρξή του. Το επόμενο διάστημα οι κομμουνιστές θα βρεθούν μπροστά σε πολλά, δύσκολα κι ακόμη πιο σύνθετα προβλήματα.

Το Νεστόριο για τις επόμενες μέρες θα γίνει τόπος συνάντησης νέων και ανταλλαγής εμπειρίας από κάθε γωνιά της Ελλάδας. Νέοι που αρνούνται να ζήσουν στον κόσμο του καταναγκασμού, του εφικτού και του ελάχιστου. Της βαρβαρότητας. Αρνούνται να βολευτούν και να ζουν με μια ζορισμένη οικογένεια λίγο πάνω ή λίγο κάτω από το τρομερό όριο της φτώχειας που καθορίζει τις σχέσεις, ανάγκες και ζωή, πάντα με σχέσεις παραγωγής να τους κομματιάζουν. Εξω από αυτόν τον κύκλο υπάρχει ουρανός και γη, έξω από τη μιζέρια υπάρχει ασύλληπτη ομορφιά, το μεγαλείο της φύσης όπου όταν συναντήθηκε με το μεγαλείο του ανθρώπου, ο τροχός της Ιστορίας κινήθηκε μπροστά. Ακόμη κι όταν ο κομμουνιστής, ο μαχητής του ΔΣΕ, υποχρεώθηκε να παλέψει κάτω από απαράδεκτα άνισους όρους. Ακόμη κι όταν οι κάπηλοι και οι παραχαράκτες της Ιστορίας διαχρονικά διαστρεβλώνουν τίτλους πατριωτικούς - διεθνιστικούς και όχι εθνικιστικοκοσμοπολίτικους του κεφαλαίου και των κομμάτων του, που μόνο το ΚΚΕ έχει να παρουσιάσει. Αμέτρητες εκατόμβες στο βωμό του αγώνα για την κατάργηση της εκμετάλλευσης, για το πέρασμα του ανθρώπου «από το βασίλειο της αναγκαιότητας στο βασίλειο της ελευθερίας», μόνο το ΚΚΕ έχει προσφέρει, για να 'ναι ο λαός αφέντης στον τόπο του.