Το ΚΚΕ καταψηφίζει το νομοσχέδιο για λόγους αρχής και ουσίας ταυτόχρονα, υπογράμμισε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα,μιλώντας στη διάρκεια της χτεσινής, εμβόλιμης συνεδρίασης του Θερινού Τμήματος της Βουλής, όπου συνεχίστηκε η συζήτηση του νομοσχεδίου του υπουργείου Παιδείας. Με μια ιδιαίτερα σημαντική, όσο και μεστή τοποθέτηση, η ΓΓ του ΚΚΕ απαρίθμησε τους λόγους για τους οποίους το ΚΚΕ απορρίπτει κατηγορηματικά το αντιεκπαιδευτικό νομοσχέδιο της κυβέρνησης και αποκάλυψε τους πραγματικούς στόχους και προθέσεις της κυβέρνησης, όσο και τη "μακιαβελική" - όπως τη χαρακτήρισε - τακτική της. Ολόκληρη η ομιλία της Αλέκας Παπαρήγα ακολουθεί παρακάτω:

"Καταψηφίζουμε το νομοσχέδιο, όχι γιατί δεν ήταν επαρκής η διαδικασία του διαλόγου. Αυτή την, εύκολη για σας, κριτική δε θα σας την κάνουμε. Οχι, γιατί έγινε ο απαιτούμενος διάλογος, αλλά γιατί ο διάλογος έχει σημασία, όταν υπάρχει καλή πρόθεση από την πλευρά της κυβέρνησης. Οταν δεν υπάρχει καλή πρόθεση, ο διάλογος έχει δεύτερη σημασία και σε ορισμένες περιπτώσεις, αν θέλετε, κωλυσιεργεί και τις διαδικασίες παρέμβασης του λαϊκού κινήματος, που είναι και ο μόνος μοχλός που μπορεί να μειώσει ή να αντιπαλέψει όλα τα αρνητικά στοιχεία και θέματα που περιλαμβάνει αυτό το νομοσχέδιο και τα υπόλοιπα που θα έρθουν σε επόμενα νομοσχέδια.

Οπως επίσης, εμείς δεν πέσαμε στην παγίδα να μετατρέψουμε τη συζήτηση για το νομοσχέδιο σε συζήτηση για την επετηρίδα και την αξιολόγηση, όσο κι αν αυτά τα ζητήματα είναι ζητήματα - κλειδιά, που περιλαμβάνονται στο νομοσχέδιο και καθορίζουν - οπωσδήποτε - και τη γενική μας εκτίμηση μαζί με τα άλλα. Εχουμε να κάνουμε με ένα νομοσχέδιο βαθιά αντιδραστικό, βαθιά ταξικό, το οποίο κυριολεκτικά παπαγαλίζει τις πιο ακραιφνείς νεοφιλελεύθερες επιλογές των διεθνών κέντρων του κεφαλαίου και των διεθνών μορφωτικών κέντρων, που αποβλέπουν και προβλέπουν στην πλήρη εναρμόνιση του τομέα της παιδείας με τη σύγχρονη οικονομία της αγοράς και τις σύγχρονες επιλογές στρατηγικής σημασίας που ακολουθούνται και προωθούνται στον τομέα της οικονομίας και των εργασιακών σχέσεων.

Από αυτή την άποψη δεν ισχύει καθόλου για μας ότι καταψηφίζουμε για να καταψηφίσουμε. Είτε γιατί προσβλέπουμε στις επόμενες δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές, είτε καταψηφίζουμε μόνο και μόνο για να δημιουργήσουμε την εντύπωση στο λαϊκό κίνημα των εκπαιδευτικών και γενικότερα στο λαϊκό κίνημα της παιδείας ότι είμαστε με το μέρος τους. Καταψηφίζουμε για λόγους αρχών και για λόγους ουσίας.

Πριν παραθέσω τα βασικά μας επιχειρήματα, θέλω να υπογραμμίσω ότι η τακτική που ακολουθήσατε στον τομέα της προπαγάνδας, προκειμένου να φέρετε στη Βουλή, αλλά και στην κοινωνία, ολόκληρο το νομοσχέδιό σας είναι μια τακτική πολύ καλά επεξεργασμένη, κυριολεκτικά ύπουλη και μακιαβελική.Και μόνο από την τακτική που ακολουθήσατε στο πώς χειριστήκατε τα θέματα του νομοσχεδίου φαίνεται τι περιλαμβάνει και τι υποκρύπτει αυτό το νομοσχέδιο. Και θα εξηγήσω τι εννοώ λέγοντας "μακιαβελική τακτική", που βεβαίως δεν είναι μόνο προνόμιο του υπουργείου Παιδείας, αλλά είναι συνολικά της κυβερνητικής πολιτικής. Πρώτα - πρώτα, προκειμένου να αιτιολογήσετε και να δικαιολογήσετε τα αντιδραστικά και αναχρονιστικά μέτρα, που προωθείτε, φέρνετε σαν επιχείρημα τα χάλια που υπάρχουν στην παιδεία, στο εκπαιδευτικό σύστημα γενικότερα. Επικαλείστε, δηλαδή, τα χάλια που δημιούργησε η δική σας κυβερνητική πολιτική των δεκαπέντε χρόνων, αλλά και οι κυβερνήσεις της Νέας Δημοκρατίας, σαν αιτιολογία για να τεκμηριώσετε ότι αυτά τα νέα μέτρα που παίρνετε αντιστοιχούν στις σύγχρονες ανάγκες, είναι απολύτως αναγκαία και υποχρεωτικά.

Παραδείγματος χάριν, και στην εισηγητική έκθεση, αλλά και στην ομιλία του υπουργού Παιδείας προβάλλεται ένα επιχείρημα, το οποίο οπωσδήποτε είναι υπαρκτό: Οτι ένα σημαντικό μέρος των παιδιών του λαού εγκαταλείπει στη μέση του δρόμου τη βασική εκπαίδευση.

Γιατί, όμως, αποτελεί παρελθοντολογία η ανάγκη αξιολόγησης αυτού του φαινομένου, όταν εσείς θεωρείτε το άλφα και το ωμέγα στην εκπαιδευτική μεταρρύθμισή σας - όπως τη λέτε - το ζήτημα της αξιολόγησης; Δεν πρέπει, δηλαδή, να βγει ένα συμπέρασμα, γιατί έγινε αυτό; Γιατί, παραδείγματος χάριν, το 20% σήμερα των νέων ανθρώπων, που είναι στην ηλικία των δεκαπέντε έως είκοσι εννέα χρόνων, δεν ολοκληρώνει τη βασική εκπαίδευση; Γιατί ένα στα δύο παιδιά των λαϊκών οικογενειών των δυτικών συνοικιών της Αθήνας και του Πειραιά δυσκολεύεται ή δεν ολοκληρώνει το βασικό σχολείο, ενώ στις αριστοκρατικές συνοικίες των βορείων προαστίων ένα στα τρία παιδιά καταφέρνει και παίρνει και πτυχίο Πανεπιστημίου, είτε ελληνικού, είτε ξένου; Ποιος θα απαντήσει δηλαδή σε αυτό το ζήτημα; Μήπως φταίνε οι γονείς; Μήπως φταίνε οι εκπαιδευτικοί σε αυτό; Μήπως φταίνε τα ίδια τα παιδιά;

Μη μας πάτε στις παλαιότερες εποχές, όπου διδασκόμασταν ακόμα και στα θρανία, ότι το μεγάλο ρεύμα της μετανάστευσης στη Γερμανία και αλλού οφείλεται στο γεγονός ότι οι Ελληνες έχουν το μικρόβιο, είτε της αστυφιλίας, είτε, κυρίως, της ξενομανίας.

Οταν μας λέτε "ας αφήσουμε την παρελθοντολογία, δεν μπορούμε να κοιτάμε στο παρελθόν", δεν το λέτε γιατί θέλετε πραγματικά μια μοντέρνα λαϊκή εκπαίδευση, αλλά γιατί το παρελθόν σάς πονάει. Γιατί ρίχνοντας φως στο παρελθόν, μπορούμε να τεκμηριώσουμε αποφασιστικά τι είναι αυτό που γίνεται σήμερα. Από το παρελθόν, δεν απορρίπτετε αυτό που γέννησε τους ταξικούς φραγμούς στην παιδεία, αλλά τα "παράθυρα" που υπήρχαν μέσα στις εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις και της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ, που μπορούσε δυναμικά να αξιοποιήσει το λαϊκό κίνημα και στην παιδεία και γενικότερα, για να αντιμετωπίσει ό,τι κακό είχε το προηγούμενο εκπαιδευτικό σύστημα.

Γι' αυτό λέμε πως έχετε μια τακτική του ουδέτερου δήθεν παρατηρητή: "επικαλούμαι τα χάλια της παιδείας, για να την κάνω ακόμα χειρότερη".

Δεύτερο στοιχείο της μακιαβελικής τακτικής. Υιοθετείτε, ως τίτλους, μέσα στο νομοσχέδιο, ώριμα, θετικά αιτήματα και της αντικειμενικής προόδου, αλλά κυρίως του κινήματος και τα υιοθετείτε μ' έναν τέτοιο τρόπο, που τα διαστρεβλώνετε, τα αλλοιώνετε και χάνουν τη δυναμική τους. Γι' αυτό εμείς ασκήσαμε κριτική στο σωστό αίτημα για ολοήμερο σχολείο, ακόμη και στη διά βίου εκπαίδευση. Πώς τα εφαρμόζετε αυτά; Με τον επιστημονικό και τον κοινωνικό τρόπο που πρέπει;

Ας πάρουμε το ολοήμερο σχολείο. Πάρκινγκ παιδιών θα γίνει αυτό. Θέλετε δηλαδή το ολοήμερο σχολείο να λύνει το ζήτημα όχι απλώς της αντιστοιχίας της λειτουργίας του σχολείου με τα ωράρια των εργαζόμενων γονιών, όπως είπατε - που και αυτό είναι μια αντικειμενική ανάγκη - αλλά να παίξει και το ρόλο του βοηθού στην ενισχυτική διδασκαλία, αλλά και στη δημιουργική απασχόληση του ανθρώπου. Για να μας πείσετε ότι πραγματικά αυτό θα είναι το ολοήμερο σχολείο που θα αντιμετωπίσει τέτοια προβλήματα, δεν έχετε παρά να εξαγγείλετε γενναία και με μεταβατικό διάστημα, αν θέλετε, την πλήρη κατάργηση όλου του ιδιωτικού κυκλώματος της παραπαιδείας, που αρχίζει από το νηπιαγωγείο και φτάνει μέχρι τα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα.

Θα μας πείτε: "Δεν μπορεί να γίνει μ' ένα διάταγμα από τη μια μέρα στην άλλη". Ας γίνει μέσα σε πέντε ή επτά χρόνια.

Το ολοήμερο σχολείο, παραδείγματος χάρη, πώς το χτίζετε; Λέτε, μέσα στο νομοσχέδιο που καταθέσατε, ότι θα μαζεύονται σε ένα σχολείο τα παιδιά από τα γειτονικά σχολεία - άρα δε θα είναι προέκταση του ίδιου σχολείου - και εκεί θα κάνουν κάποια μαθήματα. Θα προσλάβετε κάποιους καθηγητές - τους οποίους θα τους προσλαμβάνετε με μερική απασχόληση, έναν τον ένα χρόνο, έναν τον άλλο και θα εναλλάσσονται, για να λύσετε δήθεν το πρόβλημα της επετηρίδας και της ανεργίας - και θα έχουμε την πιο πρόχειρη και αντιεπιστημονική δουλιά.

Στην πραγματικότητα, όμως, η τάξη ενός σύγχρονου, μοντέρνου, λαϊκού εκπαιδευτικού συστήματος πρέπει να έχει στόχο να περιορίζει την ενισχυτική διδασκαλία σε όσο γίνεται λιγότερους. Πρέπει μέσα στη βασική και συγκεκριμένου χρονικού διαστήματος εκπαίδευση να εκπληρώνονται όλες οι λειτουργίες - γιατί, εν πάση περιπτώσει, δεν μπορεί να είναι της μοίρας του παιδιού και του εφήβου να έχει δύο οκτάωρα απασχόλησης στο σχολείο.

Η αναγκαιότητα του ελεύθερου χρόνου είναι ακόμη πιο ζωτική για ένα παιδί. Εμείς, λοιπόν, δε διαφωνούμε στην ιδέα του ολοήμερου σχολείου. Διαφωνούμε με το συγκεκριμένο ολοήμερο σχολείο, όπως το κατοχυρώνετε και μέσα από άλλα νομοσχέδια και νόμους που έχετε ψηφίσει.Εχουμε λόγους να πιστεύουμε ότι το ολοήμερο σχολείο θα ανατεθεί και αυτό - εν μέρει στην αρχή, καθολικά στην πορεία - στην ιδιωτική πρωτοβουλία και στους δήμους. Στους χρεοκοπημένους δηλαδή δήμους, οι οποίοι βέβαια θα λειτουργούν αυτά τα ολοήμερα σχολεία ως ένα τύπο πάρκινγκ και σαν μία μορφή νέου δημοσιο-ιδιωτικού φροντιστηρίου.

Μήπως, όμως, κατοχυρώνετε την υποχρεωτική προσχολική αγωγή, που είναι σύγχρονη απαίτηση της εποχής; Αυτό είναι μόνο το ζήτημα, τα ολοήμερα νηπιαγωγεία; Την προσχολική αγωγή την εμφανίζετε εντελώς υποβιβασμένη από το πραγματικό και σύγχρονο ρόλο που έπρεπε να έχει. Για να προετοιμάζει - λέει - τα παιδιά να πηγαίνουν στο δημοτικό. Αυτός είναι ο ρόλος, η σύγχρονη αντίληψη σήμερα του νηπιαγωγείου;

Δε θέλω να σταθώ σε λεπτομέρειες, ακριβώς γιατί θέλω να υπογραμμίσω ότι το ΠΑΣΟΚ - που πραγματικά εδώ έχει δώσει λαμπρά δείγματα - παίρνει ώριμα προοδευτικά αιτήματα, τα διαστρεβλώνει, τα αντιδραστικοποιεί και τα μετατρέπει σε εξάρτημα της γενικότερης πολιτικής του.

Μέσα στη μακιαβελική σας τακτική χρησιμοποιείτε τη συκοφαντία.

Εχετε μετατρέψει το όλο πρόβλημα της εκπαίδευσης σε ζήτημα αξιολόγησης και επιλογής, στο ρόλο δηλαδή του εκπαιδευτικού. Βεβαίως, σύστημα παιδείας, χωρίς το ρόλο του εκπαιδευτικού είναι αδιανόητο. Αλλά, το ζήτημα τελικά της αξιολόγησης του εκπαιδευτικού, που είναι το μέσο, αλλά και αποτέλεσμα και επιστέγασμα ενός δημοκρατικού σύγχρονου εκπαιδευτικού συστήματος, ένας κρίκος μιας ολόκληρης αλυσίδας, τον κάνετε "ΤΟΝ ΚΡΙΚΟ". Και αυτό, διότι χρησιμοποιείτε την επετηρίδα και την αξιολόγηση, όχι βεβαίως για να ανεβάσετε τη στάθμη της παιδείας, αλλά κυρίως για να ανατρέψετε τις εργασιακές σχέσεις.Πρέπει και στο χώρο αυτό, να βρείτε έναν τρόπο. Στο μεν χώρο των εργοστασίων έχετε άλλους τρόπους και μεθόδους για να ανατρέψετε τις εργασιακές σχέσεις. Στο χώρο της παιδείας, με τη βοήθεια της επετηρίδας, που είναι η λίστα της ανεργίας και τίποτα παραπάνω, επιχειρείτε να λύσετε το ζήτημα της ανατροπής των εργασιακών σχέσεων και της αύξησης του ευκαιριακού και πρόχειρου εργατικού εκπαιδευτικού δυναμικού στο χώρο της παιδείας. Εμφανίζετε, αν θέλετε, την παιδεία με τους όρους του εργοστασίου. Αυτό γίνεται και γι' αυτό λέμε για μακιαβελική τακτική.

Είπατε και ένα άλλο, ότι πρέπει να έχουμε μια επαναστατική εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, λόγω της επανάστασης στη γνώση. Δε θέλω τώρα να κάνω μια γενική θεωρητική συζήτηση, ότι η επανάσταση στη γνώση έχει συγκεκριμένο ιστορικό περιεχόμενο. Και πριν πενήντα χρόνια γινόταν λόγος για την επανάσταση στη γνώση και στις αρχές του αιώνα μας και στο τέλος του περασμένου αιώνα. Και μετά από εκατό χρόνια η επανάσταση στη γνώση θα έχει ένα καινούριο περιεχόμενο, όχι έτσι μηχανιστικά και απομονωμένα. Δεν υποτιμούμε την ταχύτατη εξέλιξη στον τομέα της γνώσης, της έρευνας και των αποτελεσμάτων της. Το πρόβλημα, όμως, που έχουμε, δεν είναι να επαναστατικοποιείται η γνώση, αλλά ποιος αξιοποιεί και οικειοποιείται το αποτέλεσμα της γνώσης. Ποιος κατέχει και ποιος έχει στην ιδιοκτησία του τη γνώση που παράγεται από τους πολλούς, από το λαό και όχι στενά από κάποιους επιστήμονες, από μια ελίτ επιστημόνων. Ποιος αξιοποιεί αυτή τη γνώση;

Η εκπαιδευτική, η λεγόμενη μεταρρύθμιση που κάνετε διασφαλίζει τα εξής: Να συγκεντροποιείται η γνώση και τα αποτελέσματά της, να τα οικειοποιείται η κυρίαρχη τάξη της χώρας μας, μια ελίτ στη διανόηση, η οποία θα γίνει και ο πολιορκητικός κριός και για τις νέες εργασιακές σχέσεις και για ανατροπές και για τη σύγχρονη, αν θέλετε, στρατηγική του κεφαλαίου που χρησιμοποιείται στον τόπο μας. Περί αυτού πρόκειται. Εμείς δε συζητάμε αν υπάρχει σύγχρονη γνώση. Μιλάμε για νέα γνωστικά αντικείμενα και για νέα επαγγέλματα. Και εμείς βάζουμε το εξής ερώτημα: Τα νέα επαγγέλματα, τα οποία υπάρχουν, είναι νέα επαγγέλματα που τα προκάλεσε μια φιλολαϊκή προοδευτική ανάπτυξη στον τόπο μας; Η είναι αποτέλεσμα κρίσης, υποχώρησης, υποβάθμισης, περιθωριοποίησης, συρρίκνωσης και παραπέρα υποταγής της παραγωγικής βάσης της χώρας στο πολυεθνικό κεφάλαιο; Και ποια είναι τα νέα επαγγέλματα; Εδώ συρρικνώνονται τομείς που έπρεπε να διευρύνονται, όπως π.χ. οι τομείς των κοινωνικών υπηρεσιών και του πολιτισμού, όχι βεβαίως της υποκουλτούρας. Τα δε νέα επαγγέλματα, που εμφανίζονται, είναι κυρίως επαγγέλματα που έχουν σχέση με τον παρασιτισμό και τη δημιουργία των όρων του ανταγωνισμού και του οικονομικού πολέμου ανάμεσα στις πολυεθνικές επιχειρήσεις.

Οι απόφοιτοι των ελληνικών και των ξένων πανεπιστημίων, του τομέα της ψυχολογίας και της κοινωνικής ψυχολογίας, αντί να διατίθενται σε αυτό τον ειδικό τομέα, μετατρέπονται σε εξαρτήματα του εμπορίου, του τουρισμού κλπ. Απόφοιτος ξένου πανεπιστημίου κοινωνικής ψυχολογίας, καλείται να διοριστεί στον τομέα του τουρισμού για να ανταποκριθεί στο νέο "είδος" το οποίο λέγεται animation. Ξέρετε τι είναι αυτό; Να συνοδεύει τους τουρίστες στη σάουνα, στο τζόκινγκ, να τους ψυχαγωγεί με ανέκδοτα μέσα στο πούλμαν κλπ. Φέρνω το συγκεκριμένο αυτό παράδειγμα, για να πω ότι επτά χρόνια στα πανεπιστημιακά θρανία και δέκα χρόνια μαζί με τα μεταπτυχιακά, τελικά το νέο επάγγελμα, στο οποίο καλείται να ανταποκριθεί - και μάλιστα με μερικό χρόνο απασχόλησης - είναι τέτοιο κυριολεκτικά.

Στη Γαλλία η νέα κυβέρνηση λέει ότι εξασφαλίζει τριακόσιες χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας. Εδωσε όμως και τη λίστα των νέων θέσεων εργασίας... τέτοιες δουλιές, του ποδαριού, παρασιτικές δουλιές.

Το σύστημα, το οποίο προωθείται, προσαρμόζεται ακριβώς στην ανατροπή των εργασιακών σχέσεων. Η, για να το πω διαφορετικά, ανοίγει ένα καινούριο δρόμο, σε μια παιδεία που υποδουλώνει πλήρως και πνευματικά το νέο άνθρωπο, τον αυριανό εργαζόμενο.

Εμείς ονομάσαμε αυτό το νομοσχέδιο αντιμεταρρύθμιση και οφείλω μια εξήγηση γιατί το ονομάσαμε έτσι, πέρα από την αντιεκπαιδευτική μεταρρύθμιση. Οι προηγούμενες "εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις" που έφερε η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ είχαν το εξής στοιχείο. Περιείχαν ορισμένους ώριμους εκσυγχρονισμούς με ένα διπλό χαρακτήρα. Από τη μια μεριά ικανοποιούσαν ώριμες ανάγκες του συστήματος, αλλά ταυτόχρονα αυτοί οι εκσυγχρονισμοί με ένα ανερχόμενο λαϊκό κίνημα και με μια γενικότερη πολιτική ατμόσφαιρα έδιναν τη δυνατότητα στο λαό να ανοίγει κάποια παράθυρα και να μειώνει κάποιους ταξικούς φραγμούς, πάντα βέβαια με κόπους και θυσίες της λαϊκής οικογένειας. Για παράδειγμα, με την παραπαιδεία.

Σήμερα, με το καινούριο νομοσχέδιο που φέρνετε, κόβετε τη δυνατότητα να υπάρχουν και αυτά τα παράθυρα. Γιατί πραγματικά στη δεκαετία του '80 ανοίχτηκε ο δρόμος - πάντα και με θυσίες της λαϊκής οικογένειας - παιδιά της εργατικής τάξης και της αγροτιάς να φθάνουν μέχρι τα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα. Σήμερα καταργούνται και αυτές οι δυνατότητες. Σήμερα, η λαϊκή οικογένεια, ακόμη και αν υποβάλλεται σε πάρα πολλές θυσίες, δε θα έχει αυτή τη δυνατότητα. Αυτή είναι η ουσία. Θέλετε ελεγχόμενη αύξηση της πρόσβασης στα πανεπιστήμια.

Λέτε, ότι τις θέσεις σε ΑΕΙ - ΤΕΙ από πενήντα πέντε χιλιάδες τις κάνετε ογδόντα πέντε χιλιάδες. Δεν έχω καμία διάθεση κατ' αρχήν - παρότι το αμφισβητώ - να το αμφισβητήσω τώρα. Αυτά τα ογδόντα πέντε χιλιάδες παιδιά από ποια κοινωνικά στρώματα θα είναι; Δεν αναφέρομαι τώρα, στο ζήτημα αν θα έχει αντίκρισμα το πτυχίο, σε ουσία και επάγγελμα.

Η ουσία της εκπαιδευτικής "μεταρρύθμισης" έχει την εξής φιλοσοφία. Να συντομευτεί ο χρόνος της μόρφωσης. Αυτή είναι και η επιταγή της Λευκής Βίβλου. Γι' αυτό καθιερώνεται το συνονθύλευμα, των μονοτάξιων και διτάξιων πανεπιστημίων. Και δεύτερον, να υποβιβαστεί η γενική μόρφωση στην επαγγελματική κατάρτιση, ενώ ταυτόχρονα αποδεσμεύετε το πτυχίο από το δικαίωμα στην απασχόληση.

Επιπλέον σ' αυτό το νομοσχέδιο υπάρχουν κάποιες ρυθμίσεις δειλές αλλά σαφείς, που ανοίγουν το δρόμο - πριν προχωρήσετε στην αναθεώρηση του Συντάγματος - να κάνετε και τυπική συνταγματική παραβίαση, με την επιβολή τελών και διδάκτρων μέσα στα κρατικά εκπαιδευτικά ιδρύματα. Αναφερόμαστε στα προγράμματα σπουδών επιλογής που καθιερώνετε στα ΑΕΙ και ΤΕΙ με τέλη και δίδακτρα για ηλικία 25 ετών και πάνω, ενώ το άρθρο του Συντάγματος κατοχυρώνει το δικαίωμα όλων των Ελλήνων και δε βάζει ηλικίες για δωρεάν παιδεία,σε όλες τις βαθμίδες στα κρατικά εκπαιδευτήρια. Το ίδιο κάνετε με το καινούριο νομοσχέδιο για το ανοιχτό πανεπιστήμιο που βέβαια δεν το συζητάμε σήμερα επί της ουσίας. Με αυτή την έννοια καταθέτουμε έγγραφο και ζητάμε, σύμφωνα με το άρθρο 100 του Κανονισμού της Βουλής, να αποφανθεί η Βουλή για την αντισυνταγματικότητα της διάταξης του άρθρου 2 παρ. 6 του νομοσχεδίου, με βάση και τον Κανονισμό της Βουλής.

Για την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών. Δεν αρνήθηκε κανείς την αναγκαιότητα και αυτής της διαδικασίας. Σας λέγω όμως ότι ούτε στην Ευρώπη υπάρχει, ούτε εδώ θα βρείτε ένα πραγματικό δίκαιο επιστημονικό σύστημα που να αξιολογεί τον εκπαιδευτικό. Δε θα βρείτε, γιατί η αξιολόγηση σχετίζεται με το τι παιδεία θέλεις, ποιος είναι ο στόχος, ποιος είναι ο σκοπός της. Με ποια κριτήρια θα γίνεται η αξιολόγηση του εκπαιδευτικού;

Διαφωνούμε για το Σώμα ΕΣΑτζήδων και πραιτοριανών που συγκροτείτε. Από φύση και από θέση τα κριτήρια της αξιολόγησης θα είναι αντιεκπαιδευτικά, αντιλαϊκά και θα μετατρέψουν την παιδεία σε παιδεία του βούρδουλα. Η δική μας αντίληψη, για την αξιολόγηση είναι συστατικό μιας άλλης, δημοκρατικής φιλολαϊκής παιδείας, της οποίας ο κρίκος αξιολόγησης πρέπει να βρίσκεται στο μορφωτικό κύτταρο, μέσα στη σχολική μονάδα με παράμετρο τη σχέση εκπαιδευτικού - μαθητή.Να συμμετέχουν όλοι οι εμπλεκόμενοι φορείς στο κύτταρο - όχι έξω από τη διαδικασία αυτού του κυττάρου. Η κυρίως αξιολόγηση να γίνεται μέσα στο κύτταρο και στη συνέχεια να επεκτείνεται μέσα στην κοινωνία.

Και σας βάζω το εξής ερώτημα: Αξιολόγηση δίχως ουσιαστική γνώση δεν υπάρχει. Πώς θα αξιολογήσετε π.χ. τον εκπαιδευτικό ο οποίος διδάσκει την αλήθεια για τη Μικρασιατική Καταστροφή; Πώς θα αξιολογήσετε τον εκπαιδευτικό ο οποίος διδάσκει όλες τις απόψεις και προβάλει έναν πλουραλισμό απόψεων για το ρόλο της Μεγάλης Βρετανίας και των ΗΠΑ στη μεταπολεμική Ελλάδα; Μη μου πείτε ότι τα κριτήρια δε θα είναι ιδεολογικά και πολιτικά. Επομένως δεν υπάρχει φερέγγυο σύστημα αξιολόγησης, επιστημονικό και ουσιαστικό. Αναμφισβήτητα, το λαϊκό κίνημα και ιδιαίτερα οι εκπαιδευτικοί πρέπει να αναδείξουν το όραμα μιας πραγματικής αξιολόγησης, η οποία μπορεί σήμερα να μην είναι εφαρμόσιμη, αλλά είναι δεμένη με την πάλη για βαθιές αλλαγές στον τομέα της παιδείας.

Θα τελειώσω με το ενιαίο λύκειο. Με το νομοσχέδιο φτιάχνετε έναν ενιαίο εξωτερικά τύπο λυκείου. Η πρόβλεψή μας, όμως, είναι ότι θα εξελιχθεί σ' ένα ενιαίο - διασπασμένο λύκειο τριών κατευθύνσεων. Πέρα, από το ότι, όπως τίθεται στο νομοσχέδιο είναι και λίγο αυθαίρετες και αντεπιστημονικές - κατά τη γνώμη μας - οι διαχωρισμοί "θεωρητική", "θετική", "τεχνική".

Εμείς, αντίθετα, υποστηρίζουμε ενιαίο υπόβαθρο ουσιαστικών γνώσεων, ενίσχυση της υποχρεωτικής εκπαίδευσης, τη δημιουργία ενιαίου πολυτεχνικού λυκείου, δωδεκάχρονη και υποχρεωτική εκπαίδευση. Αυτό σημαίνει επανάσταση στη γνώση. Αρα αυξάνεται η διάρκεια της υποχρεωτικής εκπαίδευσης. Μιλάμε για λύκειο, που με επιλογή βεβαίως μαθημάτων, δίνει δυνατότητα και καλλιέργεια του επαγγελματικού προσανατολισμού.

Και μετά το λύκειο τι γίνεται; Λέτε, ότι μετά το λύκειο, άλλοι θα πηγαίνουν στο Πανεπιστήμιο και άλλοι θα πηγαίνουν για επαγγελματική κατάρτιση και ειδίκευση. Ομως, η επαγγελματική κατάρτιση και ειδίκευση σήμερα δίνεται στα ιδιωτικά ΙΕΚ, στα αμφιβόλου αξίας και σημασίας ιδιωτικά ιδρύματα. Εμείς υποστηρίζουμε τη μοναδική, όχι επικρατούσα, αλλά αποκλειστική μεταλυκειακή δημόσια εκπαίδευση.Δεν υπάρχει άλλη λύση. Ετσι το λύκειο θα αποκτήσει οντότητα και αυτοτελή αξία και δε θα γίνει εξεταστικό κέντρο - γιατί έτσι γίνεται με το νομοσχέδιο. Επόμενα, ογδόντα πέντε χιλιάδες θέσεις θα έχετε για τα Πανεπιστήμια, αλλά πολλοί λιγότεροι θα καταφέρνουν να φτάνουν, αφού θα "κόβονται" στις αλλεπάλληλες εξετάσεις του λυκείου. Εδώ δεν τελειώνουν το βασικό σχολείο και θα πάνε ογδόντα πέντε χιλιάδες στα Πανεπιστήμια; Γιατί δεν κατοχυρώνετε την υποχρεωτική δωδεκάχρονη παιδεία, την οποία να επαγρυπνήσετε να γίνει και μετά να μιλάτε για τους ογδόντα πέντε χιλιάδες που θα πάνε στα Πανεπιστήμια;

Αυτά όλα είναι αντιφατικά, φαινομενικά, γιατί στην ουσία θα υπάρχει προσφορά, αλλά δε θα υπάρχει ζήτηση. Εμείς, λοιπόν, το καταψηφίζουμε και επισημαίνουμε και την αντισυνταγματική πλευρά ορισμένων ρυθμίσεων για την οποία πρέπει να τοποθετηθούν τα κόμματα της Βουλής.

Ολοκληρώνεται σήμερα το μεσημέρι στη Βουλή - που θα είναι περικυκλωμένη από χιλιάδες εκπαιδευτικούς, γονείς και μαθητές - η ψήφιση του νομοσχεδίου του υπουργείου Παιδείας, καθώς ολοκληρώνεται η συζήτηση επί των άρθρων.

Πρόκειται για ένα νομοσχέδιο που, όπως τόνισε στη χθεσινή της ομιλία στη Βουλή η Αλ. Παπαρήγα,είναι "βαθιά αντιδραστικό, βαθιά ταξικό, το οποίο κυριολεκτικά παπαγαλίζει τις πιο ακραιφνείς νεοφιλελεύθερες επιλογές των διεθνών κέντρων του κεφαλαίου ή και των διεθνών μορφωτικών κέντρων που αποβλέπουν, και προβλέπουν, στην πλήρη εναρμόνιση του τομέα της παιδείας με τη σύγχρονη οικονομία της αγοράς και τις σύγχρονες επιλογές στρατηγικής σημασίας που ακολουθούνται και προωθούνται στον τομέα της οικονομίας και των εργασιακών σχέσεων".

Ο υπουργός Παιδείας επιχείρησε χτες να εμφανίσει τις ρυθμίσεις του νομοσχεδίου ως μέτρα στην κατεύθυνση της δημόσιας δωρεάν παιδείας (!) την ίδια στιγμή που καθιερώνονται δίδακτρα για τους φοιτητές των προγραμμάτων σπουδών επιλογής των ΑΕΙ.

Την αντισυνταγματικότητα της θέσπισης διδάκτρων έθεσε στη συνεδρίαση η Αλ. Παπαρήγα, αλλά τόσο το ΠΑΣΟΚ όσο και η ΝΔ αποφάνθηκαν ότι είναι συμβατή με το Σύνταγμα αυτή η διάταξη, με το επιχείρημα ότι τα δίδακτρα τα θεσπίζουν τα πανεπιστήμια και όχι το κράτος.

Ολόθερμη ήταν η στήριξη που παρέσχε στο νομοσχέδιο η ΝΔ που διά στόματος του πρώην πρωθυπουργού Κ. Μητσοτάκη χαιρέτισε το γεγονός ότι το ΠΑΣΟΚ ξαναγυρίζει "στη σωστή πολιτική" εφαρμόζοντας μέτρα που η ΝΔ "δεν είχε διανοηθεί να εφαρμόσει".

Λες και τον τσίμπησε μύγα πετάχτηκε ο υπουργός Παιδείας, όταν η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ πρότεινε στην κυβέρνηση, στη διάρκεια μιας μεταβατικής περιόδου μερικών χρόνων, να προχωρήσει στην πλήρη κατάργηση όλου του κυκλώματος της παραπαιδείας, από το νηπιαγωγείο μέχρι τα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα της χώρας.

"Δεν μπορώ να το κάνω αυτό", απάντησε αμέσως ο Γερ. Αρσένης. Για να πάρει πληρωμένη την ανταπάντηση από την Αλέκα Παπαρήγα: "Βεβαίως δεν μπορείτε να το κάνετε αυτό. Γιατί, όλη σας η γενική πολιτική στηρίζεται πάνω στην ιδιωτική επιχειρηματική πρωτοβουλία και όχι του οποιουδήποτε επιχειρηματία, αλλά του πολύ μεγάλου επιχειρηματία. Βεβαίως δεν μπορείτε να το κάνετε αυτό, γιατί έρχεται σε σύγκρουση με τη γενικότερη πολιτική σας. Αυτό θέλουμε να αποδείξουμε".