Η αλήθεια είναι, βέβαια, ότι δεν υπάρχουν ουσιαστικές διαφορές - και στα ζητήματα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης - μεταξύ του κυβερνώντος κόμματος και της ΝΔ. Αλλωστε, είναι χαρακτηριστική η σύμπλευση και αγαστή συνεργασία, τόσα χρόνια τώρα, της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ με τον δήμαρχο Αθήνας, Δ. Αβραμόπουλο (τόσο πριν ιδρύσει το κόμμα του, όσο και μετά), όπως και με τη νυν ηγεσία της υπερνομαρχίας, η οποία υποστηρίχτηκε από τη ΝΔ. Δεν υπάρχουν ουσιαστικές πολιτικές διαφορές, επίσης, μεταξύ των όσων ευαγγελίζονται ο κ. Τζαννετάκος και η κ. Γεννηματά ή ο κ. Παπουτσής και η κ. Μπακογιάννη. Και αυτό είναι πολύ εύκολο, να το διαπιστώσει ο καθένας. Αρκεί, βέβαια, να βάλει στην άκρη τα ψεύτικα διλήμματα, τις κίβδηλες διαχωριστικές γραμμές και τις κοκορομαχίες.
Πέρα από τα παραπάνω, όμως, η πρόσφατη κοκορομαχία και, ιδιαίτερα, η επίθεση του Κ. Λαλιώτη στον Γ. Τζαννετάκο περιείχε και το στοιχείο της... αδικίας. Στο κάτω κάτω της γραφής, ο τελευταίος ήταν διαπρύσιος υπερασπιστής της κυβερνητικής πολιτικής σε κρίσιμα ζητήματα. Οπως στο θέμα των ταυτοτήτων και τη διαμάχη κυβέρνησης και εκκλησιαστικής ηγεσίας, ενώ υπερασπίστηκε περισσότερο και από τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στα Βαλκάνια και τη συμμετοχή της χώρας μας σ' αυτές. Αλλωστε, ο κ. Τζαννετάκος, ως ένα αυθεντικό και χαρακτηριστικό «φρούτο» του κλίματος της δικομματικής εκσυγχρονιστικής συναίνεσης, θα μπορούσε κάλλιστα να είναι υποψήφιος και του ΠΑΣΟΚ ή του οποιουδήποτε κεντροαριστερού συνδυασμού, στους οποίους τόσο πολύ αρέσκονται το κυβερνών κόμμα και άλλες δήθεν αριστερές πολιτικές δυνάμεις.
Εχει κανείς αντίρρηση στα παραπάνω;
Στα ύψη έχουν εκτιναχτεί οι τιμές πολλών αγροτικών προϊόντων στις λαϊκές αγορές - ως αποτέλεσμα, βεβαίως, της κυβερνητικής πολιτικής που επιτρέπει και προκαλεί «κύμα» ακρίβειας και «όργιο» αισχροκέρδειας στην «ελεύθερη» αγορά - αλλά περίσσιο κέρδος δεν πάει στην τσέπη των παραγωγών. Μόνον οι βιομήχανοι, μεγαλέμποροι, κλπ. και κάποιοι «ενδιάμεσοι» - μεσάζοντες και άλλοι - κερδίζουν, καθώς οι αγρότες εξακολουθούν να πουλούν την παραγωγή τους σε χαμηλές τιμές, ενώ τα προϊόντα τους φτάνουν πανάκριβα στους καταναλωτές. Για να «χτυπηθεί», λοιπόν, η ακρίβεια, ο καταναλωτής δεν πρέπει να στραφεί κατά των παραγωγών, ούτε αρκεί να «μποϊκοτάρει», για μια μέρα, τα ακριβά προϊόντα. Χρειάζεται το μαζικό, συνολικό και πολύμορφο «μποϊκοτάζ» της κυβέρνησης και της πολιτικής της, η αποφασιστική καταδίκη της από τους εργαζόμενους και το λαό.
Πριν λίγες μέρες είπαν πως θα βγάλουν «μαύρες λίστες», με όσους συλλαμβάνονται να κερδοσκοπούν. Μετά, το γύρισαν στη... δημιουργική πολιτική κι έκαναν λόγο για «λευκές λίστες», ώστε να επιβραβεύονται όσοι δεν κερδοσκοπούν. Μετά, ξαναθυμήθηκαν τις διαβόητες «συμφωνίες κυρίων». Κι αφού δεν προέκυψαν κι αυτές, το 'ριξαν (πού αλλού;) στο διάλογο... «Ο διάλογος είναι ο μόνος τρόπος για να αντιμετωπίσουμε τις ανατιμήσεις...», δήλωσε προχθές ο Ακης Τσοχατζόπουλος, μετά τη σύσκεψη που είχε με τους εκπροσώπους των βιομηχάνων και των μεγαλεμπόρων.
Επειδή, όμως, οι ανατιμήσεις και η ακρίβεια, όπως και οι χαμηλοί μισθοί, μεροκάματα και συντάξεις κλπ., κλπ., δεν καταλαβαίνουν από τέτοιους διαλόγους, τις όποιες «συμφωνίες κυρίων» και τις λίστες διαφόρων χρωμάτων, σας προτείνουμε τον πραγματικά μοναδικό δρόμο αντιμετώπισης του προβλήματος: Τον δρόμο της ενότητας και του αγώνα.
Στις 3 Σεπτέμβρη, στις 7 το απόγευμα, στην πλατεία Εθνικής Αντίστασης (πρώην Κοτζιά), το Συντονιστικό Σωματείων Αθήνας διοργανώνει συλλαλητήριο. Ας δώσουμε όλοι το μαχητικό μας «παρών», τόσο σ' αυτό, όσο και στις ανάλογες κινητοποιήσεις σε άλλες πόλεις.
Μαζευτήκαν
οι ταγοί
για να σώσουν,
λέει, τη Γη
κι είναι εκεί
και όλη η Δύση
που τη σφαίρα
έχει στραγγίσει
και την έχει
στραγγαλίσει.
***
Βλέπει ο κόσμος
και θεωρεί
τους αισχρούς
και απορεί
πώς μπορεί τάχα
«σωτήρες»
να γενούν
οι ολετήρες,
του κεφαλαίου
οι κλητήρες;
***
Μα, από τούτον
τον εσμό
πάει η Γη
στο χαλασμό
κι αν δε λείψει
η συμμορία
- κάθε άλλο
είναι μωρία -
δεν υπάρχει
σωτηρία!
Και επειδή ο παραλογισμός γεννάει κι άλλο παραλογισμό, στο χτεσινό «Βήμα» αναδημοσιεύεται άρθρο της Μ.Dowd, από τη «Νιου Γιορκ Τάιμς», όπου με τάχα «αφελή ειρωνεία» προτείνεται, αν το κίνητρο είναι η δημοκρατία και ο πλουραλισμός, να γίνει τότε επίθεση και στη Σαουδική Αραβία «σε ένα βασίλειο που δίνει κακή φήμη στο Μεσαίωνα», όπως γράφεται σχετικά. Θα ήταν εύστοχη η ειρωνεία, αν ειλικρινά πρόκειται για τέτοια, αν τα εκτελεστικά όργανα του αμερικανικού ιμπεριαλισμού δεν αλληθώριζαν, έτσι και αλλιώς, και προς τη Σαουδική Αραβία και προς το Ιράν και προς την περιοχή ολόκληρη... Αρα, μάλλον νερό στο μύλο των επεμβάσεων ρίχνουν τέτοια αμερικανικού τύπου «επιχειρήματα»...
Η αλήθεια, που αφορά τους λαούς, δεν μπορεί να σκεπάζεται από παράλογα άλλοθι, που τροφοδοτούν και διαιωνίζουν τα εγκλήματα. Αλίμονο, αν δώσουν δικαιώματα οι λαοί στο σάπιο σύστημα, να κρίνει «ποιος του μυρίζει και ποιος του βρωμάει» και ανάλογα να επεμβαίνει. Η αντίστασή τους συνολικά σε κάθε είδους επεμβάσεις είναι αυτή που θα φτιάξει τους συσχετισμούς, για τη συνολική απαλλαγή του άδικου, παράλογου, εκμεταλλευτικού συστήματος.