ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Φτηνά κόλπα

Γρηγοριάδης Κώστας

«H αριστερά κάνει εκ του ασφαλούς κριτική ως να ήταν εκτός διαχείρισης της εξουσίας από το 1974 μέχρι σήμερα. Η αριστερά διοίκησε στην Τοπική Αυτοδιοίκηση με κακά αποτελέσματα, διοίκησε στα ΑΕΙ με τα γνωστά καταστροφικά αποτελέσματα και είχε καταλυτική επίδραση σε επίπεδο ιδεών από την μεταπολίτευση και μετά. Είναι συνυπεύθυνη για την σημερινή κατάσταση».

Αυτά έλεγε χτες στη Βουλή ο Ν. Δένδιας, βουλευτής της ΝΔ, προσπαθώντας να βάλει το ΚΚΕ στο κάδρο της αστικής διαχείρισης και να επιμερίσει τις ευθύνες για τη βαρβαρότητα που βιώνει σήμερα ο λαός. Δεν είναι ο πρώτος, ούτε ο τελευταίος από τα αστικά κόμματα που επιχειρεί να παρουσιάσει το ΚΚΕ σαν μέρος του πολιτικού προβλήματος και όχι σαν λύση του. Προσβάλλει, όμως, και τη μνήμη, και την κρίση του λαού, ο οποίος γνώρισε από πρώτο χέρι τη διοίκηση των κομμουνιστών στους δήμους. Τότε που κομμουνιστές δήμαρχοι, όπως ο Π. Μακρής στην Καισαριανή, συγκρούονταν με θεούς και δαίμονες του αστικού κράτους, με τους ίδιους τους αστούς, για να διασφαλίσουν και να διευρύνουν τα δικαιώματα των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων, να υπερασπιστούν και να αξιοποιήσουν για το λαό ελεύθερους χώρους που ορέγονταν μεγαλοεπιχειρηματίες. Οσο για τα πανεπιστήμια, η ΔΑΠ, παράταξη της ΝΔ, είναι αυτή που πλειοψηφεί στα εκφυλισμένα όργανα τα τελευταία χρόνια, έχοντας μαζί με την ΠΑΣΠ και τους οπορτουνιστές την ευθύνη για το γεγονός ότι το φοιτητικό κίνημα είναι κυριολεκτικά απόν από τους σημερινούς εργατικούς λαϊκούς αγώνες. Οσο για την κυριαρχία της «αριστεράς» στο επίπεδο των ιδεών, το επιχείρημα στόχο έχει να ενοχοποιήσει για τη σημερινή κατάσταση τους μαζικούς εργατικούς αγώνες των περασμένων δεκαετιών, που κατάφεραν να αποσπάσουν κατακτήσεις από το αστικό κράτος. Φτηνά τα κόλπα του Δένδια και των άλλων. Οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ - ΝΔ και το σύστημα της εκμετάλλευσης, που συνυπηρετούν με τις παραφυάδες τους, έχουν την αποκλειστική ευθύνη για τη σημερινή αντιλαϊκή βαρβαρότητα. Γι' αυτό η διέξοδος για το λαό βρίσκεται στην ανατροπή τους με ισχυρό ΚΚΕ.

Προσόν η θητεία στο ΝΑΤΟϊκό στρατηγείο;

Στα μέσα Δεκέμβρη του 2008, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΛΑ.Ο.Σ. επικύρωσαν στη Βουλή το «μνημόνιο κατανόησης» για το ΝΑΤΟικό στρατηγείο «χαμηλής ετοιμότητας» HQ-NDC/GR, στη Θεσσαλονίκη, πρώην Γ΄ Σώμα Στρατού, που εδρεύει στη Θεσσαλονίκη. Με τη συγκεκριμένη συμφωνία περί ίδρυσης και λειτουργίας του ΝΑΤΟικού επιτελείου, η Ελλάδα εμπλέκεται βαθύτερα στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και ταυτόχρονα αναλαμβάνει την υποχρέωση να φιλοξενεί στο έδαφός της πυρηνικά, βιολογικά και χημικά όπλα του ΝΑΤΟ, για τις ανάγκες και τους σκοπούς του ΝΑΤΟ. Τα θυμηθήκαμε όλα αυτά με αφορμή τις σαρωτικές αλλαγές που έκανε προχτές το ΚΥΣΕΑ στις Ενοπλες Δυνάμεις, προκαλώντας εύλογα ερωτηματικά, παρά τις προσπάθειες του υπουργού Αμυνας να διασκεδάσει χτες τις εντυπώσεις. Στη θέση του αρχηγού ΓΕΕΘΑ, τοποθετήθηκε ο αντιστράτηγος που ως τώρα ήταν διοικητής στο ΝΑΤΟικό στρατηγείο της Θεσσαλονίκης. Μήπως η θητεία του αυτή θεωρήθηκε το ισχυρότερο προσόν του, σε μια περίοδο που κλιμακώνονται οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί και σχεδιασμοί στην Ελλάδα και ταυτόχρονα μεγαλώνει η οργανική εμπλοκή των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων σε αυτές; Λέμε μήπως...

Φαιδρότητες και θρασύτατα ψέματα

Ασυγκράτητα γέλια και ψυχαγωγία προκαλεί στο λαό το θέαμα που προσφέρει ο πρωθυπουργός, παρουσιάζοντας τον εαυτό του και την κυβέρνηση ως δήθεν διωκόμενους και θύματα του λυσσαλέου πολέμου που έχουν εξαπολύσει εναντίον τους τα διαπλεκόμενα συμφέροντα! Το παραμύθι το ξεκίνησε αμέσως μετά την καταστροφική για το λαό απόφαση της Συνόδου Κορυφής της Ευρωζώνης για το «κούρεμα» του χρέους, το συνέχισε στη νυχτερινή συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου και είναι ολοφάνερο ότι θα συνεχίσει να το αναμασάει μέχρι να γίνει, αν γίνει, το δημοψήφισμα. Ο λόγος είναι προφανής: Επιδιώκει με θρασύτατα ψέματα να καλλιεργήσει την εικόνα ότι τάχα η κυβερνητική πολιτική ...θίγει τραπεζίτες, ΜΜΕ και άλλα οικονομικά συμφέροντα και γι' αυτό αντιδρούν στο δημοψήφισμα και τον πολεμάνε! Στο ερώτημα που ο ίδιος έθεσε, τι άλλαξε και «λύσσαξαν» τα άλλα κόμματα καθώς και τα περισσότερα ΜΜΕ ενάντια στην πρόταση αυτή (σ.σ. εννοεί το δημοψήφισμα), απάντησε ως εξής μιλώντας στο Υπουργικό Συμβούλιο: «Είναι σαφές τι άλλαξε. Καταρχήν, συμφωνήθηκε το νέο δάνειο, κάποιοι τραπεζίτες ανησυχούν, κάποια ΜΜΕ είναι υπερχρεωμένα, ενώ παράλληλα προχωράει η έρευνα των καταθέσεων στην Ελβετία. Οσοι έπαιξαν στη χρεοκοπία της χώρας, κατανόησαν ότι έχασαν τα χρήματά τους, το ίδιο και όσοι πόνταραν στην επιστροφή στη δραχμή. Προφανώς, αυτά είναι που άλλαξαν - και όχι μόνο - το κλίμα». Πρόκειται, βέβαια, για φαιδρότητες και συνειδητά ψέματα για να κρύψουν την μία και μοναδική αλήθεια: ότι δηλαδή το «κούρεμα» του χρέους σημαίνει νέα γενναία ενίσχυση των τραπεζών, άρα συμβολή στη διευκόλυνση του κεφαλαίου από τις συνέπειες της κρίσης, και μια νέα σφοδρή επίθεση σε βάρος του βιοτικού επιπέδου, των μισθών, των ασφαλιστικών δικαιωμάτων του λαού, μια ανεξέλεγκτη δηλαδή χρεοκοπία του λαού, για να σωθεί η κερδοφορία της πλουτοκρατίας.

Ο λαός μπορεί να νικήσει

Οι εξελίξεις σε Ελλάδα και ΕΕ απαιτούν ένταση της λαϊκής επαγρύπνησης. Τις επόμενες μέρες και μήνες, ανεξάρτητα με το ποιες θα είναι οι επιλογές που θα προσπαθήσει να επιβάλει η πλουτοκρατία και τα κόμματά της, το βέβαιο είναι ότι θα μεγαλώσουν οι απειλές και οι εκβιασμοί στο λαό να αποδεχτεί τα βάρβαρα μέτρα που τον οδηγούν πιο βαθιά στη φτώχεια, για να σωθεί το κεφάλαιο από την κρίση. Αυτός είναι ο πυρήνας του πολιτικού ζητήματος σήμερα: Αν από την κρίση θα σωθεί το κεφάλαιο ή ο λαός. Οσο πλατύτερα κατανοείται αυτό το βασικό διακύβευμα, τόσο πιο αποτελεσματικός θα γίνεται ο αγώνας των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων να αποκρούσουν τα μέτρα και να ανοίξουν δρόμους προς όφελος των πραγματικών τους αναγκών και συμφερόντων.

Με αυτό το κριτήριο, και με δεδομένους τους ισχυρούς ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς για το ποια μερίδα της αστικής τάξης θα χάσει τα λιγότερα από την αναπόφευκτη καταστροφή μέρους του κεφαλαίου, πρέπει να ιδωθεί και η τακτική της κυβέρνησης, που στριμώχνεται ολοένα και περισσότερο από τη λαϊκή πίεση και δυσαρέσκεια για την πολιτική της. Την ίδια ώρα, το αστικό πολιτικό σύστημα δυσκολεύεται να επιβάλει άμεσα άλλη εναλλακτική λύση στη διακυβέρνηση για διαχείριση της κρίσης, μεγαλώνοντας τους κραδασμούς, που σε μια πορεία μπορεί να αποδειχτούν επικίνδυνοι για τη σταθερότητά του.

Ανεξάρτητα από επιμέρους σκοπιμότητες, η πρόταση της κυβέρνησης για δημοψήφισμα δεν έχει στόχο να καταγράψει τη λαϊκή θέληση, αλλά να συμβάλει στην προώθηση προ - αποφάσεων που υπηρετούν την πλουτοκρατία. Από αυτήν τη σκοπιά, η θέση κάθε πολιτικής δύναμης απέναντι στα λαϊκά δικαιώματα δεν κρίνεται από το ΝΑΙ ή ΟΧΙ στο ερώτημα του δημοψηφίσματος, αλλά από το περιεχόμενο που αντικειμενικά δίνει το κάθε κόμμα στην επιλογή του. Για παράδειγμα, η ΝΔ εμφανίζεται να λέει ΟΧΙ στο διαφαινόμενο δημοσκοπικό ερώτημα, συμφωνεί όμως με την εφαρμογή της συμφωνίας που χρεοκοπεί το λαό για να σωθεί το κεφάλαιο. Ο ΛΑ.Ο.Σ. λέει κι αυτός ΟΧΙ, αλλά ζητάει κυβέρνηση συνεργασίας με ΠΑΣΟΚ και ΝΔ για να θωρακιστεί το αστικό σύστημα σε βάρος του λαού. Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ σκίζει τα ρούχα του για το ΟΧΙ στη νέα δανειακή σύμβαση, αλλά στο διά ταύτα ζητάει να διασφαλιστεί η παραμονή της χώρας στο «σκληρό πυρήνα» της ΕΕ, να συναφθούν νέα δάνεια με καλύτερους δήθεν όρους, να διαγραφεί μέρος του χρέους, όπως κάνει και η κυβέρνηση.

Στο ερώτημα «με τα μονοπώλια ή με το λαό», όλοι τους τοποθετούνται ευθέως ή διά της τεθλασμένης με τα μονοπώλια, τα οποία γίνονται πιο επιθετικά σε συνθήκες κρίσης και πασχίζουν να διατηρήσουν την κυριαρχία τους με μεγαλύτερη αφαίμαξη του εργαζόμενου λαού. Απάντηση από την πλευρά των πραγματικών λαϊκών συμφερόντων μπορεί να δώσει μόνο η λαϊκή παρέμβαση με οργάνωση στους τόπους δουλειάς και τις εργατογειτονιές, με ισχυρό ΚΚΕ. Να απαιτήσει ο λαός εκλογές αντί για δημοψήφισμα και αν αυτό τελικά γίνει, να δώσει στο ΟΧΙ αντιιμπεριαλιστικά και αντιμονοπωλιακά χαρακτηριστικά. Να τρομάξει αυτούς που θέλουν να τον φοβίσουν, με οργανωμένη ταξική πάλη να τους νικήσει, να τους ανατρέψει.