ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Το περιεχόμενο των διαφορών

Γρηγοριάδης Κώστας

Την ύπαρξη δυο γραμμών στην κυβέρνηση, σχετικά με την οικονομική πολιτική, διαπιστώνουν αρκετά ρεπορτάζ και δημοσιεύματα τις τελευταίες μέρες. Και δε λέμε, πως δεν έχουν βάση. Πράγματι, όπως όλα δείχνουν, υπάρχουν διιστάμενες απόψεις στα κυβερνητικά επιτελεία και δεν έχει ακόμη αποκρυσταλλωθεί σε όλες τις πλευρές της η οικονομική πολιτική της κυβέρνησης. Οι διαφορές αυτές, όμως, δεν αφορούν στην υλοποίηση ή την αναβολή των - έτσι κι αλλιώς, ελάχιστων και άκρως αναιμικών - προεκλογικών υποσχέσεων προς ορισμένες κατηγορίες λαϊκών στρωμάτων, ούτε, βέβαια, στον αντιλαϊκό προσανατολισμό της οικονομικής πολιτικής της ΝΔ, αλλά στους ρυθμούς, την έκταση και το βάθος, που πρέπει να πάρει η εφαρμογή της από την κυβέρνηση.

Και για να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι: Ορισμένοι είναι οπαδοί των σχετικά αργών ρυθμών, μιας «ήπιας» τακτικής του «λάου λάου» και το βασικό τους επιχείρημα στηρίζεται στην αποφυγή των έντονων λαϊκών αντιδράσεων. Αλλοι υποστηρίζουν, πως χρειάζονται γρήγοροι ρυθμοί, με την άμεση εφαρμογή μέτρων, που θα έχουν βάθος και θα αγκαλιάζουν πολλούς ταυτόχρονα τομείς, κλπ. Το βασικό τους επιχείρημα στηρίζεται στη δύσκολη δημοσιονομική κατάσταση και στις ακόμη δυσκολότερες προοπτικές. Κάποιοι άλλοι, εξαρτούν την εφαρμογή της μιας ή της άλλης εκδοχής, από τους γενικότερους σχεδιασμούς και εξελίξεις, φτάνοντας και μέχρι την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας την άνοιξη του 2005 και, επομένως, το ενδεχόμενο νέων εκλογών.

Ετσι ή αλλιώς, πάντως, στις αρχές Σεπτέμβρη θα πρέπει να έχουν καταλήξει...

Το ... δώρο

Μπορεί οι διεθνείς οικονομικοί αναλυτές και αρθρογράφοι να κάνουν λόγο, για υπαρκτές - αν και αδύναμες ακόμη - τάσεις ανάκαμψης της οικονομίας των χωρών της ευρωζώνης και, πρωτίστως, της Γερμανίας, δημιουργώντας έτσι προσδοκίες για μείωση της ανεργίας. Μπορεί ο Γερμανός καγκελάριος, Γκ. Σρέντερ, να προωθεί, χωρίς να υπολογίζει το πολιτικό κόστος, τα διάφορα μέτρα της βαθιά αντεργατικής «Ατζέντας 2010», ώστε να κάνει τη ζωή των κεφαλαιοκρατών ακόμη ευκολότερη - προσδοκώντας κι αυτός μείωση της ανεργίας - αλλά οι μεγάλες πολυεθνικές έχουν τις δικές τους αναλύσεις και, προπάντων, τους δικούς τους στόχους, για την παραπέρα ανάπτυξη των ήδη τεράστιων κερδών τους. Στα πλαίσια αυτά, η διοίκηση της «Ντέμλερ - Κράισλερ», της πέμπτης μεγαλύτερης αυτοκινητοβιομηχανίας στον κόσμο, ανακοίνωσε την πρόθεσή της να προχωρήσει άμεσα στην απόλυση 10.000 εργαζομένων στις επιχειρήσεις της (κυρίως στα εργοστάσια της «Μερσεντές»), ώστε - όπως η ίδια ομολογεί - να ενισχύσει την παραγωγικότητα και την κερδοφορία του ομίλου και να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του αυξανόμενου συνεχώς ανταγωνισμού.

Να σημειώσουμε, ακόμη, ότι φέτος η «Ντέμλερ - Κράισλερ» γιορτάζει τα 100 χρόνια της. Προφανώς, η ανακοίνωση των απολύσεων αποτελεί ...το δώρο της επιχείρησης στους εργαζόμενους.

Μοναδικό τους κριτήριο το κέρδος

Ενα εξαιρετικό παράδειγμα για την ευημερία που εξασφαλίζει το ιδιωτικό κεφάλαιο, όταν εκμεταλλεύεται την περιουσία του ελληνικού λαού, αποτελεί η πορεία του καζίνο «Μον Παρνές». Τους πρώτους πέντε μήνες λειτουργίας του το 2004, αύξησε το κύκλο εργασιών του κατά 53,2%, όπως ανακοίνωσε η ίδια η εταιρία. Η οποία προβάλλει το ύψος των επενδύσεων που έκανε και θα κάνει, σε συνδυασμό με την αύξηση των εσόδων του Δημοσίου από τη βελτίωση της δραστηριότητάς του, για να δικαιώσει το ξεπούλημα του συγκροτήματος.

Μόνο που το ξεπούλημα δε δικαιώνεται ό,τι και να πουν. Σήμερα, οι ιδιώτες κατέχουν το 49% της Ελληνικό Καζίνο Πάρνηθας ΑΕ, αύριο - όσα χρόνια και αν πάρει αυτό το αύριο - είτε θα αποκτήσουν την πλειοψηφία, εάν τους συμφέρει, είτε θα το εγκαταλείψουν στην τύχη του, εάν κριθεί ότι δεν είναι «συμφέρουσα» η επένδυση. Και τότε, όσα λέγονται για το όφελος του Δημοσίου και την ευεργετική επίδραση της ανακαίνισης του συγκροτήματος στο ...περιβάλλον, θα ξεχαστούν.

Γιατί μοναδικό κριτήριο για τους κεφαλαιοκράτες είναι το κέρδος. Τα υπόλοιπα, τις μεγάλες και ...οικουμενικές έννοιες, τα απαιτούν από τους εργαζόμενους...

Το... ανέκδοτο

Χτες, λέχθηκε και το τελευταίο, περισσότερο σύντομο... ανέκδοτο και, μάλιστα, στα πλαίσια της ΝΑΤΟικής Συνόδου Κορυφής στην Κωνσταντινούπολη. Ο Ιρακινός υπουργός Αμυνας ανακοίνωσε, ότι η παράδοση της εξουσίας από τους Αμερικανούς στη διορισμένη από τους ίδιους κυβέρνηση του Αλάουι έγινε χτες, δυο μέρες γρηγορότερα από την προκαθορισμένη ημερομηνία της 30ής Ιούνη... Δε γνωρίζουμε πόσοι εκ των 26 αρχηγών κρατών και κυβερνήσεων, που παίρνουν μέρος στη Σύνοδο χαμογέλασαν ακούγοντάς τον, αλλά, σίγουρα, κανείς δεν τον πίστεψε. Για πολλά μπορεί κάποιος να κατηγορήσει τους τελευταίους, όχι, όμως και για αφέλεια...

Το ΝΑΤΟ επιτίθεται...

Το αποφασιστικό βήμα του ΝΑΤΟ, στην κατεύθυνση της εδραίωσης του ρόλου του ως παγκόσμιας κατασταλτικής δύναμης, ως του στρατιωτικού βραχίονα, της σιδερένιας γροθιάς της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης, μετά την Ουάσιγκτον του 1999 με το νέο δόγμα και την Πράγα του 2000 με τη διεύρυνση των ορίων του και τον προληπτικό πόλεμο, γίνεται τώρα στην Κωνσταντινούπολη. Ηρθε η ώρα να λυθούν τα πρακτικά ζητήματα, που αφορούν στην επιχειρησιακή ετοιμότητα της λυκοσυμμαχίας και να ληφθούν συγκεκριμένες αποφάσεις για την άμεση στρατιωτική εμπλοκή του ΝΑΤΟ σε εμπόλεμες περιοχές.

Στην Κωνσταντινούπολη, το ΝΑΤΟ φορά στολή εκστρατείας, γίνεται πιο ευέλικτο και εξορμά για την επιβολή της «νέας τάξης» του ιμπεριαλισμού. Αποφάσισε να συμμετέχει άμεσα στην κατοχή του Ιράκ, να διευρύνει την παρουσία του στο Αφγανιστάν και πέραν της πρωτεύουσας Καμπούλ και προετοιμάζει το έδαφος για νέες επεμβάσεις, είτε προληπτικού είτε κατασταλτικού χαρακτήρα, για νέες ζώνες αστάθειας και πολέμου στη Μέση Ανατολή, στις αραβικές χώρες, στον Καύκασο, στη Β. Αφρική.

Το ΝΑΤΟ είναι πλέον ακόμα πιο ετοιμοπόλεμο, ακόμα πιο στενά συνδεδεμένο στο αμερικανικό άρμα, ακόμα πιο επιθετικό. Αποτελεί παγκόσμια απειλή για την ειρήνη και το μέλλον όλων των λαών. Δεν υπάρχουν περιθώρια για αυταπάτες, όπως αυτές που καλλιεργούνται από ορισμένους με αφορμή τις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις για τον καθορισμό των ζωνών επιρροής και τη διανομή της λείας από τη λεηλασία άλλων χωρών. Ολοι μαζί στην Κωνσταντινούπολη, μικροί και μεγάλοι ιμπεριαλιστές, παλιοί και νέοι, αποφάσισαν για το κοινό τους «σπίτι», που είναι το ΝΑΤΟ.

Οι αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ στην Κωνσταντινούπολη γίνονται ακόμα πιο επικίνδυνες, καθώς λαμβάνονται σε μια περίοδο, κατά την οποία εντείνεται η επιθετικότητα του ιμπεριαλισμού. Οι αποφάσεις αυτές αφορούν άμεσα και στη χώρα μας. Αφ' ενός μεν, γιατί συμμετείχε στη λήψη τους και είναι συνυπεύθυνος και ο Ελληνας πρωθυπουργός. Αφ' ετέρου, γιατί τα ιμπεριαλιστικά σχέδια που δρομολογούνται θα έχουν άμεση επίπτωση στην Ελλάδα και στην ευρύτερη περιοχή. Η χώρα μας, που παίζει και το ρόλο ορμητηρίου, καλείται να γίνει πιο αποφασιστικά αιμοδότης για τις ιμπεριαλιστικές επιχειρήσεις. Σε ρόλο θύτη να συνδράμει στην κατοχή άλλων χωρών, στην υποδούλωση άλλων λαών και στη σφαγή όσων αντιστέκονται στα ιμπεριαλιστικά σχέδια. Η όλη κατάσταση που διαμορφώνεται στην περιοχή εξαιτίας των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων, αργά ή γρήγορα, θα μας χτυπήσει την πόρτα.

Είναι υπόθεση των λαών, του ελληνικού λαού ειδικότερα, να δημιουργήσουν ρήγμα στο «σιδηρούν παραπέτασμα» της νέας τάξης του ιμπεριαλισμού. Οι μαζικοί λαϊκοί αγώνες αντίστασης και ανυπακοής μπορούν να κηρύξουν το δικό τους προληπτικό πόλεμο απέναντι στον παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Μια τέτοια μικρή μάχη είναι και η σημερινή συγκέντρωση στις 8 μ.μ. στα Προπύλαια.