ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Πλουτίζουν σε βάρος της υγείας του λαού

Η κυβέρνηση προσπαθεί να εμφανιστεί ότι είναι αποφασισμένη να χτυπήσει την αδιαφάνεια, τα φακελάκια και κάποιους «σκοτεινούς» κύκλους που ευθύνονται για τα οικονομικά αδιέξοδα και τις συνθήκες νοσηλείας στα δημόσια νοσοκομεία. Σ' αυτό το πλαίσιο εντάσσεται η προχτεσινή «θεατρική παράσταση» της ηγεσίας του υπουργείου Υγείας με διοικητές των νοσοκομείων, όπου οι μεν διοικητές δήλωναν οργισμένοι για γιατρούς που αυξομειώνουν (σε μερικές χιλιάδες ευρώ) την αμοιβή τους για επεμβάσεις, ο δε υπουργός ζητούσε να βγαίνουν εκτός χειρουργείων όσοι, π.χ., υπερσυνταγογραφούν.

Ομως, η κατάσταση στα δημόσια νοσοκομεία δεν έχει τη ρίζα της σε κάποιους «ανήθικους» επιστήμονες, όσο και αν υπάρχουν και τέτοιοι. Αλλά οι εξετάσεις που «υπερκοστολογούνται», κάποια φάρμακα που είναι ακριβά, είναι παρεπόμενα μιας κοινωνίας όπου η Υγεία, η Πρόνοια, το Φάρμακο, κλάδοι, τομείς και υπηρεσίες που αφορούν στην ίδια τη ζωή του ανθρώπου, λειτουργούν για το κέρδος των μονοπωλίων που τα διαπλέκει με τα νοσοκομεία η πολιτική των κυβερνήσεων. Ετσι πριν ακόμα ζητηθεί από μια λαϊκή οικογένεια να δώσει φακελάκι για να προσεχθεί το παιδί της, η πολιτική ΕΕ - ΠΑΣΟΚ - ΝΔ έχει φροντίσει να στήσει το «επίσημο», «νόμιμο» και «διαφανές» παζάρι σε βάρος της υγείας του λαού. Γιατί το χέρι της βαθιά στην τσέπη η λαϊκή οικογένεια το βάζει καθημερινά, όταν τα ασφαλιστικά ταμεία σταματούν να καλύπτουν όλο και περισσότερες εξετάσεις, παρότι τα λεφτά τους είναι λεφτά του λαού, όπως έγινε πρόσφατα και με τον Οργανισμό Περίθαλψης Ασφαλισμένων Δημοσίου, από όπου περικόπηκαν 220 εξετάσεις. Οταν τα Ταμεία σταματούν να καλύπτουν ακόμα και φάρμακα ευρείας χρήσης, όπως έγινε με τη διεύρυνση της λίστας των Μη Συνταγογραφούμενων Φαρμάκων. Οταν οι χιλιάδες άνεργοι και ανασφάλιστοι που (ειδικά μέσα σε συνθήκες κρίσης) αυξάνονται καθημερινά, αλλά η κυβέρνηση τους εγκαταλείπει ακόμα και χωρίς ιατροφαρμακευτική περίθαλψη (μόλις την Τρίτη απέρριψε στη Βουλή σχετική πρόταση του ΚΚΕ). Πολύ περισσότερο, το αδιέξοδο για τη λαϊκή οικογένεια ξεκινά από το ότι δε διασφαλίζεται ανεξαίρετα για όλους το δικαίωμα στην εξέταση, διάγνωση, νοσηλεία και θεραπεία. Αλλά αυτό εξαρτάται από το αν και τι μπορεί να πληρώσει.

Η σημερινή άσχημη κατάσταση των δημόσιων νοσοκομείων είναι απαραίτητη (και γι' αυτό καθόλου τυχαία) ώστε να έχουν και να αυξάνουν τους πελάτες τους τα μονοπώλια που δραστηριοποιούνται στο χώρο της Υγείας. Γι' αυτό και δεν αρκεί να καταγγέλλει κανείς τους σοβάδες που πέφτουν πάνω στα κεφάλια ασθενών. Χρειάζεται πολιτική αποκάλυψη και πολιτική απόκρουση όσων υποβαθμίζουν το δημόσιο τομέα Υγείας. Δεν αρκεί να καταγγέλλει κανείς τα φακελάκια γιατί είναι λογικό, δίπλα στο «επίσημο» εμπόριο, να αναπτύσσεται και το παραεμπόριο.

Η κυβέρνηση βάζει στη ζυγαριά της «ανταγωνιστικότητας» το δικαίωμα του λαού στην Υγεία, θέλει τους εργαζόμενους του χώρου να κρίνουν και να δρουν με βάση τις «αντοχές της οικονομίας» και όχι τις λαϊκές ανάγκες. Μέσα σ' αυτές τις συνθήκες, βαραίνει ιδιαίτερα η ευθύνη των εργαζομένων στον κλάδο της Υγείας. Σήμερα, γίνεται ακόμα πιο φανερή η ανάγκη να στρατευθούν με το ΠΑΜΕ και να δυναμώσουν, μαζί με όλο το λαό, την πάλη για κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δραστηριότητας σε Υγεία και Πρόνοια. Μόνο έτσι θα μπει τέρμα σε κάθε «φανερό» και «κρυφό» παζάρι σε βάρος του ανθρώπινου πόνου.

«Ανθρωπός μας» ο Ρόντος...

Γρηγοριάδης Κώστας

«Υπουργέ, είναι ο άνθρωπός μας στα Βαλκάνια και αυτός που έριξε τον Μιλόσεβιτς». Μ' αυτά τα λόγια, που αναπαράγονται στον Τύπο, ο υπεύθυνος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ για θέματα Νοτιοανατολικής Ευρώπης Τ. Φρίντμαν σύστησε πριν από λίγα χρόνια τον Αλεξ Ρόντο στον τότε υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ Κ. Πάουελ. Στη συνάντηση ήταν παρών και ο σημερινός πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου. Το σημειώνουμε σε συνέχεια του πλούσιου «βιογραφικού» του Α. Ρόντου που παρουσίασε τις προάλλες ο «Ριζοσπάστης», με αφορμή την αποκάλυψη ότι ο παλιός γνώριμος του Γ. Παπανδρέου και των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ έχει αναλάβει εκ νέου καθήκοντα σε ό,τι αφορά την εξωτερική πολιτική της χώρας στα Βαλκάνια. Οταν ένας μυστικοσύμβουλος έχει τέτοιες περγαμηνές από τους μεγαλύτερους μακελάρηδες των λαών, δηλαδή τις ΗΠΑ, ο καθένας αντιλαμβάνεται ποια κριτήρια βαραίνουν στην επιλογή του από την ελληνική κυβέρνηση και βέβαια ποια στρατηγική καλείται να υπηρετήσει. Ο λαός πρέπει να επαγρυπνά. Η επικίνδυνη πολιτική της κυβέρνησης αντανακλάται και στους ανθρώπους που καλούνται να τη φέρουν σε πέρας. Ο Ρόντος είναι μια τέτοια περίπτωση, αποκαλυπτική για τους κινδύνους που περικλείουν για τους λαούς τα σχέδια των ιμπεριαλιστών και της ελληνικής κυβέρνησης για την ευρύτερη γειτονιά μας.

Οι χυδαίες εκδοχές...

Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης παρουσίασε πριν τρεις μέρες τη χυδαία εκδοχή της αντίληψης που έχουν οι κυβερνώντες για τα προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας, κατονομάζοντας τους εργαζόμενους που αναζήτησαν και αποδέχτηκαν μια θέση εργασίας στο δημόσιο τομέα.

Μην παρασυρόμαστε όμως από τη γραφικότητα του ανδρός και τις παρεμβάσεις του, που συχνά χαρακτηρίζονται ...ιδιόμορφες. Αντίστοιχα χυδαία και καθ' όλα αποπροσανατολιστική είναι η αντίληψη όλων τους. Και στο ΠΑΣΟΚ και στη ΝΔ και στα αστικά Μέσα Ενημέρωσης.

Για παράδειγμα, για την έλλειψη ρευστότητας στην καταβολή των συντάξεων, λανσάρουν την άποψη ότι φταίει το γεγονός ότι καταβάλλονται συντάξεις για άτομα που έχουν πεθάνει και αναζητούν λύσεις σε ένα απίθανο κυνηγητό των συνταξιούχων, που τους υποχρεώνουν να αποδείξουν ότι ζουν.

Για τα ελλείμματα στο Δημόσιο, ανακάλυψαν ότι φταίει το απίθανο μπάχαλο που υπάρχει (και το οποίο δημιούργησαν αποκλειστικά οι κυβερνήσεις τους), με αποτέλεσμα να μην ξέρουν πόσοι είναι και πόσο μισθό παίρνουν οι εργαζόμενοι που αμείβονται από τον προϋπολογισμό και προσπαθούν να μας πείσουν ότι το πρόβλημα θα λυθεί μέσα από απογραφές και άλλου τύπου συγκέντρωση στοιχείων των εργαζομένων.

Τώρα, ανακάλυψαν ποιος φταίει για την έλλειψη φοιτητικών εστιών. Δε φταίει το γεγονός ότι πολλά ΑΕΙ δε διαθέτουν φοιτητικές εστίες, ούτε ότι επί δεκαετίες μεγαλώνει η ψαλίδα ανάμεσα στις ανάγκες στέγασης των φοιτητών και των μονάδων που υπάρχουν. Φταίει, λένε, ότι μερικοί παραμένουν στις εστίες περισσότερα χρόνια από τα χρόνια των σπουδών τους και ότι κάποιοι αετονύχηδες υπενοικιάζουν (προφανώς με δική τους ευθύνη, που δεν αποδέχονται) τα φοιτητικά δωμάτια σε άλλους.

... και η δική μας απάντηση

Με τέτοιου είδους επιχειρήματα και αλχημείες προσπαθούν να ρίξουν στάχτη στα μάτια, για την ουσία της πολιτικής τους. Και η ουσία βρίσκεται στο γεγονός ότι τα Ασφαλιστικά Ταμεία δεν έχουν χρήματα, επειδή οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, αφού λεηλάτησαν τις εισφορές των εργαζομένων, αρνούνται να καταβάλουν τις υποχρεώσεις τους προς αυτά. Η δήθεν υπέρογκη μισθοδοσία των δημοσίων υπαλλήλων είναι το «όχημα», για να περάσουν τις ονομαστικές μειώσεις μισθών, ώστε να φτάνουν τα κονδύλια που απαιτούνται για τη χρηματοδότηση του κεφαλαίου. Για δε τις ελλείψεις φοιτητικής στέγης, ευθύνεται συνολικά η πολιτική των κυβερνήσεων του δικομματισμού στο χώρο της Παιδείας και η πλήρης αδιαφορία τους για το κομμάτι που αφορά τις ανάγκες στέγασης των φοιτητών, κάτι που εκφράζεται με τη συνεχή υποβάθμιση των φοιτητικών εστιών που υπάρχουν και από την απουσία προγραμμάτων οικοδόμησης νέων κτιρίων, με βάση τις ανάγκες.

Ολα αυτά, μπορεί να φαντάζουν και να θεωρούνται επιμέρους ζητήματα, των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα. Ομως δεν είναι. Πίσω από αυτά βρίσκεται μια συνολική πολιτική, μια ολόκληρη στρατηγική, που αφορά την πορεία του ίδιου του καπιταλισμού στις σημερινές συνθήκες. Για την ΕΕ, τα κόμματα του δικομματισμού και όσους συντάσσονται με τη λογική του «ευρωμονόδρομου», οι ίδιες οι έννοιες μισθός, εργασία, σύνταξη, δαπάνες κοινωνικού χαρακτήρα για Υγεία και Παιδεία, αποκτούν, στις μέρες μας, εντελώς διαφορετικό χαρακτήρα και περιεχόμενο. Το αστικό κράτος, όπως δραματικά αποδεικνύεται από την εφαρμοζόμενη πολιτική, αλλά και από το παραπέρα πετσόκομμα μισθών, συντάξεων και κοινωνικών δαπανών που μεθοδεύεται και μέσα από τον περιβόητο «Καλλικράτη», προσπαθεί να αρπάξει από τα λαϊκά στρώματα όσο γίνεται περισσότερα, για να αυξηθούν και να διευρυνθούν τα κίνητρα προς τους επιχειρηματίες, οι φοροαπαλλαγές του μεγάλου κεφαλαίου, οι αναθέσεις μεγάλων έργων στους πολυεθνικούς ομίλους.

Γι' αυτό και οι εργαζόμενοι, στην κάλπη του Νοέμβρη, πρέπει με την ψήφο να δώσουν τη δική τους απάντηση. Και η μόνη απάντηση που τους τσούζει είναι: «Λαϊκή Συσπείρωση»!